Καλύτερες πωλήσεις

Μανιότη η Εδώδιμος Σπόροι...

4,95 € SKU: MHS 101

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<h2 class="">Μανιότη η Εδώδιμος Σπόροι (Manihot esculenta)</h2> <h2>Τιμή για το πακέτο των 3 σπόρους.</h2> Η Μανιότη η εδώδιμος (Manihot esculenta) (κοινώς ονομάζεται κασάβα, μανιόκα, ދަނދިއަލުވި,[2] στις Μαλδίβες το αποκαλούν γιούκα), είναι ξυλώδης θάμνος που ευδοκιμεί στη Νότια Αμερική από την οικογένεια της γαλατσίδας, τις Ευφορβίδες. Καλλιεργείται ευρέως ως ετήσια καλλιέργεια στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές για την εδώδιμη αμυλούχα κονδυλώδη ρίζα, μια σημαντική πηγή υδατανθράκων. Αν και συχνά αποκαλείται γιούκα, στα Ισπανικά και στις Ηνωμένες Πολιτείες, διαφέρει από το γιούκα, έναν άσχετο οπωροφόρο θάμνο στην οικογένεια Ασπαραγοειδή (Asparagaceae). Η μανιόκα, όταν αποξηρανθεί σε εκχύλισμα σκόνης (ή περλέ), ονομάζεται ταπιόκα· η νιφαδοειδής έκδοσή της η οποία έχει υποστεί ζύμωση, ονομάζεται garri. Η κασάβα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πηγή τροφίμων υδατανθράκων στις τροπικές περιοχές, μετά το ρύζι και τον αραβόσιτο.[3][4] Η μανιόκα είναι μια βασική τροφή στον αναπτυσσόμενο κόσμο, παρέχοντας τη βασική διατροφή για πάνω από μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους.[5] Είναι μια από τις πιο ανθεκτικές στην ξηρασία φυτικές ποικιλίες, ικανή να αναπτύσσεται σε περιθωριακά εδάφη. Η Νιγηρία είναι η μεγαλύτερη παραγωγός μανιόκα στον κόσμο, ενώ η Ταϊλάνδη είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ξερής μανιόκα. Η κασάβα ταξινομείται είτε ως γλυκιά είτε ως πικρή. Όπως και άλλες ρίζες και κόνδυλοι, τόσο οι πικρές όσο και οι γλυκές ποικιλίες μανιόκα, περιέχουν αντι-θρεπτικούς παράγοντες και τοξίνες, με τις πικρές ποικιλίες να περιέχουν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες.[6] Θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι πριν από την κατανάλωση, η ακατάλληλη προετοιμασία της κασάβα μπορεί να αφήσει αρκετά υπολείμματα κυανίου που προκαλούν οξεία δηλητηρίαση από το κυάνιο,[7]βρογχοκήλη, ακόμη και αταξία ή μερική παράλυση.[8] Οι πιο τοξικές ποικιλίες κασάβα είναι εφεδρική πηγή (μια "καλλιέργεια ασφάλειας των τροφίμων") σε περιόδους λιμού σε κάποιες περιοχές.[9] Οι αγρότες συχνά προτιμούν τις πικρές ποικιλίες, επειδή αποτρέπουν τα παράσιτα, τα ζώα και τους κλέφτες. <h2>Περιγραφή</h2> Η ρίζα μανιόκα είναι μακρυά και κωνική, με σταθερή, ομοιογενή σάρκα εγκιβωτισμένη σε μια αποσπώμενη κρούστα, πάχους περίπου 1 χιλ., τραχιά και καφέ στο εξωτερικό. Οι εμπορικές ποικιλίες μπορεί να είναι 5 έως 10 εκ. (2,0 3,9 in) σε διάμετρο στην κορυφή και μήκους περίπου 15 έως 30 εκ. (5,9 στα 11,8 in). Μια ξυλώδης αγγειακή δέσμη, εκτείνεται κατά μήκος της ρίζας του άξονα. Η σάρκα μπορεί να κατάλευκη ή κιτρινωπή. Οι ρίζες της μανιόκα είναι πολύ πλούσιες σε άμυλο και περιέχουν σημαντικές ποσότητες ασβεστίου (50 mg/100g), φωσφόρου (40 mg/100g) και βιταμίνη C (25 mg/100g). Ωστόσο, είναι φτωχές σε πρωτεΐνες και άλλα θρεπτικά συστατικά. Σε αντίθεση, τα φύλλα μανιόκα είναι μια καλή πηγή πρωτεΐνης (πλούσια σε λυσίνη), αλλά ανεπαρκή σε αμινοξύ μεθειονίνη και ενδεχομένως, τρυπτοφάνη.[11] <div class="thumb tmulti tnone center"> <div class="thumbinner"> <div>Λεπτομέρειες του φυτού κασάβα ή μανιόκα.</div> <div class="tsingle"> <div class="thumbimage"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8f/Manihot_esculenta_dsc07325.jpg/180px-Manihot_esculenta_dsc07325.jpg" width="180" height="135"></div> <div class="thumbcaption">Μη επεξεργασμένες ρίζες.</div> </div> <div class="tsingle"> <div class="thumbimage"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/10/Cassava1_%283945716612%29.jpg/203px-Cassava1_%283945716612%29.jpg" width="203" height="135"></div> <div class="thumbcaption">Φύλλα.</div> </div> <div class="tsingle"> <div class="thumbimage"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4c/Cassava2_%283945624614%29.jpg/203px-Cassava2_%283945624614%29.jpg" width="203" height="135"></div> <div class="thumbcaption">Λεπτομέρεια φύλλων.</div> </div> <div class="tsingle"> <div class="thumbimage"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Cassava_buds_%284733912948%29.jpg/90px-Cassava_buds_%284733912948%29.jpg" width="90" height="136"></div> <div class="thumbcaption">Καθαρισμένοι ανθοφόροι οφθαλμοί.</div> </div> <div class="tsingle"> <div class="thumbimage"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Manihot_esculenta_MHNT.BOT.2004.0.508.jpg/195px-Manihot_esculenta_MHNT.BOT.2004.0.508.jpg" width="195" height="135"></div> <div class="thumbcaption">Σπόροι.</div> </div> <div></div> </div> </div> <h2>Συνώνυμα</h2> <div class="div-col columns column-width"> <ul> <li>Janipha aipi (Pohl) J. Presl</li> <li>Janipha manihot (L.) Kunth</li> <li>Jatropha aipi (Pohl) A. Moller</li> <li>Jatropha diffusa (Pohl) Steud.</li> <li>Jatropha digitiformis (Pohl) Steud.</li> <li>Jatropha dulcis J. F. Gmel.</li> <li>Jatropha flabellifolia (Pohl) Steud.</li> <li>Jatropha glauca A. Rich. παράνομη ονομασία</li> <li>Jatropha janipha Lour. παράνομη ονομασία</li> <li>Jatropha loureiroi (Pohl) Steud.</li> <li>Jatropha manihot L.</li> <li>Jatropha mitis Rottb.</li> <li>Jatropha mitis Sessé & Moc. παράνομη ονομασία</li> <li>Jatropha paniculata Ruiz & Pav. πρώην Pax</li> <li>Jatropha silvestris Vell.</li> <li>Jatropha stipulata Vell.</li> <li>Mandioca aipi (Pohl) Link</li> <li>Mandioca dulcis (J. F. Gmel.) D. Parodi</li> <li>Mandioca utilissima (Pohl) Link</li> <li>Manihot aipi Pohl</li> <li>Manihot aypi Spruce</li> <li>Manihot cannabina Sweet</li> <li>Manihot cassava Cook & Collins ονομασία η οποία δεν είναι έγκυρα δημοσιευμένη</li> <li>Manihot diffusa Pohl</li> <li>Manihot digitiformis Pohl</li> <li>Manihot dulcis (J. F. Gmel.) Pax</li> <li>Manihot dulcis (J. F. Gmel.) Baill.</li> <li>Manihot edule A. Rich.</li> <li>Manihot edulis A. Rich.</li> <li>Manihot flabellifolia Pohl</li> <li>Manihot flexuosa Pax & K. Hoffm.</li> <li>Manihot guyanensis Klotzsch πρώην Pax παράνομη ονομασία</li> <li>Manihot loureiroi Pohl</li> <li>Manihot manihot (L.) H. Karst. ονομασία η οποία δεν είναι έγκυρα δημοσιευμένη</li> <li>Manihot melanobasis Müll. Arg.</li> <li>Manihot sprucei Pax</li> <li>Mανιότη η χρησιμωτάτη (Manihot utilissima) Pohl[12]</li> </ul> </div> <h2>Ιστορία</h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6e/Yucamuseolarco.jpg" width="250" height="198" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Η γιούκα στην κουλτούρα των Moche, 100 μ.Χ., Συλλογή Μουσείου Larco.</div> </div> </div> Άγριοι πληθυσμοί της Μ. η εδώδιμος (M. esculenta) υποείδος flabellifolia, φαίνεται να είναι ο πρόγονος των εξημερωμένων μανιόκα, επικεντρώνονται στη δυτική-κεντρική Βραζιλία, όπου ήταν πιθανό να πρωτο-εξημερώθηκε περισσότερα από 10.000 χρόνια πριν.[13] Μορφές των συγχρόνων εξημερωμένων ειδών μπορούν επίσης να βρεθούν στη φύση, στη νότια Βραζιλία. Κατά το 4600 π.Χ., γύρη μανιόκα εμφανίζεται στα πεδινά του Κόλπου του Μεξικού, στον αρχαιολογικό χώρο του San Andrés.[14] Η παλαιότερη άμεση απόδειξη της καλλιέργειας μανιόκα, προέρχεται από την Joya de Cerén, στο Ελ Σαλβαδόρ, τοποθεσία των Μάγια ηλικίας 1.400 ετών.[15] Με την υψηλή τροφική δυναμική, είχε γίνει βασική τροφή των ιθαγενών πληθυσμών της βόρειας Νότιας Αμερικής, της νότιας Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής από την εποχή της Ισπανικής κατάκτησης. Η καλλιέργειά του συνεχίστηκε από τους Πορτογάλους και Ισπανούς αποικιοκράτες. Η κασάβα ήταν βασικό είδος διατροφής για τους προ-Κολομβιανούς λαούς στην Αμερική και συχνά απεικονίζεται στην τέχνη των ιθαγενών. Ο λαός των Μότσε συχνά απεικόνιζε γιούκα στα κεραμικά του.[16] Η μαζική παραγωγή ψωμιού κασάβα, έγινε η πρώτη Κουβανική βιομηχανία που δημιουργήθηκε από τούς Ισπανούς.[1] Πλοία που αναχωρούσαν για την Ευρώπη από τους Κουβανέζικους λιμένες όπως την Αβάνα, Σαντιάγκο, Bayamo και Baracoa, όχι μόνο μετέφεραν προϊόντα προς την Ισπανία, οι Ισπανοί, χρειαζόντουσαν να αναπληρώσουν επίσης, τα πλοία τους με αποξηραμένο κρέας, νερό, φρούτα και μεγάλες ποσότητες ψωμιού κασάβα. [2] Ο καιρός στην Κούβα δεν ήταν κατάλληλος για την φύτευση σιταριού και η ταπιόκα δεν θα γινόταν τόσο σύντομα μπαγιάτικη, όπως το κανονικό ψωμί. Η κασάβα εισήχθη από τη Βραζιλία στην Αφρική, τον 16ο αιώνα, από τους Πορτογάλους εμπόρους. Ο αραβοσίτος και η μανιόκα είναι τώρα σημαντικά βασικά τρόφιμα, αντικαθιστώντας γηγενείς καλλιέργειες της Αφρικής.[17] Η κασάβα μερικές φορές περιγράφεται ως το 'ψωμί από τους τροπικούς',[18] αλλά δεν πρέπει να συγχέεται με το τροπικό και ισημερινό αρτόδεντρο (Encephalartos), τον αρτόκαρπο (Artocarpus altilis) ή τον Αφρικανικό αρτόκαρπο (Treculia africana). <h2>Οικονομική σημασία και παραγωγή</h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3e/Manihot_esculenta_-_cross_section_2.jpg/250px-Manihot_esculenta_-_cross_section_2.jpg" width="250" height="166" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Κάθετη τομή σε κασάβα.</div> </div> </div> Η παγκόσμια παραγωγή της ρίζας κασάβα εκτιμάται ότι το 2002, είναι 184 εκατομμύρια τόνοι, αυξανόμενη σε 230 εκατομμύρια τόνους το 2008.[19] Η πλειονότητα της παραγωγής το 2002 ήταν στην Αφρική, όπου καλλιεργήθηκαν 99,1 εκατομμύρια τόνοι· 51,5 εκατομμύρια τόνοι καλλιεργήθηκαν στην Ασία· και 33,2 εκατομμύρια τόνοι στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, ειδικότερα την Τζαμάικα. Η Νιγηρία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο της κασάβα. Ωστόσο, με βάση τα στατιστικά στοιχεία από τον FAO των Ηνωμένων Εθνών, η Ταϊλάνδη είναι η μεγαλύτερη χώρα εξαγωγής αποξηραμένης μανιόκα, με συνολικά το 77% της παγκόσμιας εξαγωγής το 2005. Η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα εξαγωγής, είναι το Βιετνάμ, με 13,6%, ακολουθούμενη από την Ινδονησία (5,8%) και την Κόστα Ρίκα (2,1%). Το 2010, η μέση απόδοση των καλλιεργειών μανιόκα σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν 12,5 τόνους ανά εκτάριο. Παγκοσμίως, τα πιο παραγωγικά κτήματα μανιόκα ήταν στην Ινδία, όπου το 2010, είχαν εθνικό μέσο όρο απόδοσης, 34,8 τόνους ανά εκτάριο.[20] <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Casava.jpg/250px-Casava.jpg" width="250" height="352" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Φυτεία κασάβα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.</div> </div> </div> Οι μανιόκα, τα γιαμ (yam) (Dioscorea spp.) και οι γλυκοπατάτες (Ipomoea batatas),[Σημ. 1] είναι σημαντικές πηγές τροφίμων στις τροπικές περιοχές. Το φυτό κασάβα δίνει την τρίτη υψηλότερη απόδοση σε υδατάνθρακες ανά καλλιεργούμενη έκταση μεταξύ των καλλιεργούμενων φυτών, μετά το ζαχαροκάλαμο και τα ζαχαρότευτλα. [21] Η κασάβα παίζει στις αναπτυσσόμενες χώρες, έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στον τομέα της γεωργίας, ιδίως στην υποσαχάρια Αφρική, επειδή ευδοκιμεί σε φτωχά εδάφη, με χαμηλή βροχόπτωση και επειδή είναι πολυετές(perennial)[Σημ. 2] που μπορεί να συγκομισθεί, όπως απαιτείται. Η μεγάλη περίοδος συγκομιδής της, της επιτρέπει να ενεργήσει ως αποθεματικό κατά του λιμού και είναι ανεκτίμητη στη διαχείριση των εργασιακών χρονοδιαγραμμάτων. Προσφέρει ευελιξία στους φτωχούς σε πόρους αγρότες, γιατί χρησιμεύει είτε ως προϊόν διαβίωσης, είτε ως αποδοτική καλλιέργεια.[22] Καμία ήπειρος δεν εξαρτάται τόσο από τις ριζωματώδεις και κονδυλώδεις καλλιέργειες στη διατροφή του πληθυσμού της, όσο η Αφρική. Στις υγρές και υπόυγρες (subhumid)περιοχές της τροπικής Αφρικής, είναι είτε μια αρχική βασική τροφή είτε μια δευτερεύουσα βασική τροφή (costaple). Στην Γκάνα, για παράδειγμα, οι μανιόκα και τα γιαμ (yam), κατέχουν σημαντική θέση στην αγροτική οικονομία και συνεισφέρουν περίπου το 46% του γεωργικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Στην Γκάνα, οι συγκεντρώσεις ημερήσιας θερμιδικής πρόσληψης κασάβα, ανέρχονται στο 30% και καλλιεργείται σχεδόν από κάθε αγροτική οικογένεια.[Σημ. 3] Στην Ταμίλ Ναντού, Ινδία, υπάρχουν πολλά εργοστάσια επεξεργασίας μανιόκα, κατά μήκος της Εθνικής Οδού 68 μεταξύ Thalaivasal και Attur. Η κασάβα καλλιεργείται ευρέως και τρώγεται ως βασικό τρόφιμο στην Άντρα Πραντές και στην Κεράλα. Στο Ασσάμ είναι μια σημαντική πηγή υδατανθράκων, ειδικά για τους ιθαγενείς των ημιορεινών περιοχών. Στην υποτροπική περιοχή της νότιας Κίνας, η μανιόκα είναι η πέμπτη μεγαλύτερη καλλιέργεια σε επίπεδο παραγωγής, μετά από το ρύζι, την πατάτα, το ζαχαροκάλαμο και τον αραβόσιτο. Η Κίνα είναι επίσης και η μεγαλύτερη εξαγωγική αγορά για τη μανιόκα που παράγεται στο Βιετνάμ και την Ταϊλάνδη. Πάνω από το 60% της παραγωγής μανιόκα στην Κίνα, ευρίσκεται συγκεντρωμένη σε μια ενιαία επαρχία την Κουανγκσί, κατά μέσο όρο πάνω από 7 εκατομμύρια τόνους ετησίως. Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα από τη Διεθνή Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας, οι 20 κυριότερες χώρες παραγωγής κασάβα κατά το 2012, ήσαν οι παρακάτω: <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/22/Cassava_%28PSF%29.jpg/300px-Cassava_%28PSF%29.jpg" width="300" height="404" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Γραμμικό σχέδιο του φυτού μανιόκα.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/55/2005cassava.PNG/350px-2005cassava.PNG" width="350" height="154" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Χώρες παραγωγής κασάβα κατά το 2005.</div> </div> </div> <table class="wikitable"> <tbody> <tr> <th>Κατάταξη</th> <th>Χώρα</th> <th>Παραγωγή Κασάβα MT </th> </tr> <tr> <td>1</td> <td>Νιγηρία</td> <td>54 000 000</td> </tr> <tr> <td>2</td> <td>Ινδονησία</td> <td>24 177 372</td> </tr> <tr> <td>3</td> <td>Ταϊλάνδη</td> <td>29 848 000</td> </tr> <tr> <td>4</td> <td>Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό</td> <td>16 000 000</td> </tr> <tr> <td>5</td> <td>Γκάνα</td> <td>14 547 279</td> </tr> <tr> <td>6</td> <td>Βραζιλία</td> <td>23 044 557</td> </tr> <tr> <td>7</td> <td>Αγκόλα</td> <td>10 636 400</td> </tr> <tr> <td>8</td> <td>Μοζαμβίκη</td> <td>10 051 364</td> </tr> <tr> <td>9</td> <td>Βιετνάμ</td> <td>9 745 545</td> </tr> <tr> <td>10</td> <td>Ινδία</td> <td>8 746 500</td> </tr> <tr> <td>11</td> <td>Καμπότζη</td> <td>7 613 697</td> </tr> <tr> <td>12</td> <td>Τανζανία</td> <td>5 462 454</td> </tr> <tr> <td>13</td> <td>Ουγκάντα</td> <td>4 924 560</td> </tr> <tr> <td>14</td> <td>Μαλάουι</td> <td>4 692 202</td> </tr> <tr> <td>15</td> <td>Κίνα</td> <td>4 560 000</td> </tr> <tr> <td>16</td> <td>Καμερούν</td> <td>4 287 177</td> </tr> <tr> <td>17</td> <td>Σιέρα Λεόνε</td> <td>3 520 000</td> </tr> <tr> <td>18</td> <td>Μαδαγασκάρη</td> <td>3 621 309</td> </tr> <tr> <td>19</td> <td>Μπενίν</td> <td>3 295 785</td> </tr> <tr> <td>20</td> <td>Ρουάντα</td> <td>2 716 421</td> </tr> </tbody> </table> <h2>Χρήσεις</h2> <div class="rellink boilerplate hatnote seealso">Δείτε επίσης: Ταπιόκα#Χρήσεις</div> <h3>Αλκοολούχα ποτά</h3> Τα αλκοολούχα ποτά που παρασκευάζονται από τη μανιόκα περιλαμβάνουν το: Cauim και tiquira (Βραζιλία), kasiri (Υποσαχάρια Αφρική), Impala (Μοζαμβίκη), masato (Περουβιανή τσίτσα Αμαζονίας), parakari ή kari(Γουιάνα), nihamanchi (Νότια Αμερική), επίσης γνωστό και ως nijimanche (Εκουαδόρ και Περού), ö döi (chicha de yuca, Ngäbe-Bugle, Παναμά), sakurá (Βραζιλία, Σουρινάμ). <h3>Μαγειρική</h3> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/04/Blech.jpg/250px-Blech.jpg" width="250" height="333" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Ένα χάλκινο blech καλύπτει τους αναμμένους καυστήρες μιας μαγειρικής εστίας, διατηρώντας το φαγητό ζεστό για το γεύμα του Σαμπάτ.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Cassava_heavy_cake.jpg/250px-Cassava_heavy_cake.jpg" width="250" height="188" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Bαρύ (με σιρόπι) κέικ από κασάβα.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/78/Cassava_cake_Filipino_Dessert.jpg/250px-Cassava_cake_Filipino_Dessert.jpg" width="250" height="193" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Κέικ από κασάβα, επιδόρπιο των Φιλιππίνων.</div> </div> </div> Τα πιάτα με βάση την κασάβα καταναλώνονται όπου καλλιεργείται το φυτό, κάποια έχουν σημασία περιφερειακή ή εθνική.[23] Η μανιόκα πρέπει να μαγειρευτεί σωστά, ώστε να αποτοξινωθεί πριν φαγωθεί. Η κασάβα μπορεί να μαγειρευτεί με πολλούς τρόπους. Η ρίζα από τη γλυκιά ποικιλία έχει μια λεπτή γεύση και μπορεί να αντικαταστήσει τις πατάτες. Χρησιμοποιείται στα cholent (ραγού),[Σημ. 4] σε ορισμένα νοικοκυριά. Αυτό μπορεί να γίνει σε αλεύριπου χρησιμοποιείται στο ψωμί, κέικ και μπισκότα. Στη Βραζιλία, οι αποτοξινωμένες μανιόκα αλέθονται και ψήνονται να στεγνώσουν, συχνά σε σκληρό ή τραγανό γεύμα, γνωστό ως farofa το οποίο χρησιμοποιείται ως καρύκευμα, ψημένο στο βούτυρο ή τρώγεται μόνο του ως ένα δευτερεύον πιάτο. <h3>Διατροφικό προφίλ</h3> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/Cambodia16_lo_%284039995158%29.jpg/250px-Cambodia16_lo_%284039995158%29.jpg" width="250" height="166" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Επεξεργασία αμύλου μανιόκα σε χυλόπιτες μανιόκα, Καμπόνγκ Τσαμ.</div> </div> </div> Η ρίζα κασάβα είναι ουσιαστικά μια πηγή υδατανθράκων.[24] Η σύνθεση δείχνει 60-65% υγρασία, 20-31% υδατάνθρακες, 1-2% ακατέργαστη πρωτεΐνη και συγκριτικά χαμηλή περιεκτικότητα βιταμινών και μετάλλων. Ωστόσο, οι ρίζες είναι πλούσιες σε ασβέστιο και βιταμίνη C και περιέχουν θρεπτικά σημαντική ποσότητα θειαμίνης, ριβοφλαβίνης και νικοτινικό οξύ. Το άμυλοκασάβα περιέχει 70% αμυλοπηκτίνη και 20% αμυλόζη. Το άμυλο της μαγειρεμένης μανιόκα, έχει πεπτικότητα άνω του 75%. Η ρίζα μανιόκα παρέχει λίγη πρωτεΐνη, αλλά αυτή η πρωτεΐνη δεν περιέχει τα απαραίτητα αμινοξέα. Η μεθειονίνη, η κυστεΐνη και η κυστίνη είναι τα περιορισμένα αμινοξέα στη ρίζα κασάβα. Σε ορισμένα οικοσυστήματα, η κασάβα είναι ελκυστική ως διατροφική πηγή, επειδή η μανιόκα είναι μια από τις πιο ανθεκτικές στην ξηρασία φυτικές ποικιλίες, η οποία μπορεί να καλλιεργείται με επιτυχία σε περιθωριακά εδάφη και να δίνει λογικές αποδόσεις, όπου πολλές άλλες καλλιέργειες δεν αναπτύσσονται καλά. Η κασάβα είναι καλά προσαρμοσμένη μέσα στα γεωγραφικά πλάτη 30° βόρεια και νότια του ισημερινού, σε υψόμετρα μεταξύ της επιφάνειας της θάλασσας και τα 2.000 μ (6,600 ft) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε ισημερινές θερμοκρασίες, με βροχές σε ετήσια βάση από 50 χιλ. (2,0 in) έως 5 μ (16 ft) και σε φτωχά από όξινα σε αλκαλικά pHεδάφη. Αυτές οι συνθήκες είναι κοινές σε ορισμένα μέρη της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής. Η κασάβα είναι μια ιδιαίτερα παραγωγική καλλιέργεια όσον αφορά τις θερμίδες των τροφίμων που παράγονται ανά μονάδα έκτασης ανά μονάδα χρόνου, σημαντικά υψηλότερη από ότι άλλα βασικά είδη σοδειών. Η μανιόκα μπορεί να παραγάγει θερμίδες τροφίμων σε τιμές άνω των 250.000 cal/εκτάριο/ημέρα, σε σύγκριση με 176.000 για το ρύζι, 110.000 για το σιτάρι και 200.000 για τον αραβόσιτο (καλαμπόκι). Η μανιόκα, όπως και άλλες τροφές, έχει επίσης αντιδιατροφικούς (antinutritional) και τοξικούς παράγοντες. Ιδιαίτερα ανησυχητικοί είναι οι κυανογόνοι γλυκοζίτες της κασάβα (linamarin και lotaustralin). Κατά την υδρόλυση, απελευθερώνουν υδροκυάνιο (HCN). Η παρουσία κυανίου στην κασάβα, είναι η ανησυχία για την ανθρώπινη και την ζωική κατανάλωση. Η συγκέντρωση αυτών των αντιδιατροφικών (antinutritional) και μη-ασφαλών γλυκοσίδων, ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των ποικιλιών, αλλά και με τις κλιματολογικές και πολιτιστικές συνθήκες. Ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντική η επιλογή των ειδών μανιόκα που καλλιεργούνται. Μετά τη συγκομιδή, η πικρή μανιόκα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και να προετοιμαστεί κατάλληλα, πριν την κατανάλωση από τον άνθρωπο ή τα ζώα, ενώ η γλυκιά μανιόκα μπορεί να χρησιμοποιηθεί μετά από απλό βρασμό. <h3>Βιοκαύσιμο</h3> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/43/ZVA_male.jpg/300px-ZVA_male.jpg" width="300" height="225" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Αρσενικό ποικιλόμορφης ακρίδας, της ακρίδας βρωμούσας (Zonocerus variegatus), η οποία σιτίζεται με μανιόκα. Τα αρσενικά γενικά έχουν μακρύτερα φτερά από τα θηλυκά, σε σχέση με το μέγεθός τους. Τα φτερά μπορεί ακόμη και να ξεπεράσουν την άκρη της κοιλιάς (macropterous). Φωτογραφήθηκε στις 16/02/2005 στο Κέντρο Βιολογικών Ελέγχου για την Αφρική (Διεθνές Ινστιτούτο Τροπικής Γεωργίας) στο Κοτονού, Μπενίν, από τον Christiaan Kooyman.</div> </div> </div> Σε πολλές χώρες, σημαντική έρευνα έχει αρχίσει να αξιολογεί τη χρήση της μανιόκα ως πρώτη ύλη βιοκαυσίμου αιθανόλης. Υπό το Σχέδιο Ανάπτυξης για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στο Ενδέκατο Πενταετές Σχέδιο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, ο στόχος είναι έως το 2010, να αυξηθεί η εφαρμογή του καυσίμου αιθανόλης από nongrain (μη-κόκκων) πρώτη ύλη στους 2 εκατομμύρια τόνους και αυτό του βιοντίζελ στους 200 χιλιάδες τόνους. Αυτό θα είναι ισοδύναμο με ένα υποκατάστατο 10 εκατομμυρίων τόνων πετρελαίου. Ως αποτέλεσμα, τσιπ (φλίδες) μανιόκα (ταπιόκα) έχουν σταδιακά καταστεί μια σημαντική πηγή για την παραγωγή αιθανόλης.[25] Στις 22 Δεκεμβρίου 2007, η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής αιθανόλης καυσίμου από κασάβα, ολοκλήρωσε τις εγκαταστάσεις, στη Beihai, με ετήσια παραγωγή 200 χιλιάδες τόνους, η οποία χρειαζόταν κατά μέσο όρο 1,5 εκατομμύρια τόνους μανιόκα.[26] Το Νοέμβριο του 2008, η Hainan Yedao Group με βάση στην Κίνα, φέρεται να έχει επενδύσει $51,5 εκατομμύρια (£31,8 εκατομμύρια) σε νέες εγκαταστάσεις βιοκαυσίμου και οι οποίες αναμένεται να παράγουν 33 εκατομμύρια γαλόνια ΗΠΑ (120.000 μ3) βιοαιθανόλης κατ' έτος, από φυτά μανιόκα.[27] <h3>Ζωοτροφές</h3> Κόνδυλοι κασάβα και σανό χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο ως ζωοτροφές. Το σανό κασάβα θερίζεται σε νεαρό στάδιο ανάπτυξης (τρεις έως τέσσερις μήνες), όταν φτάσει σε ύψος περίπου 30 έως 45 εκ. (12 έως 18 in) πάνω από το έδαφος, στη συνέχεια, αποξηραίνεται στον ήλιο για μία έως δύο ημέρες, μέχρι η τελική περιεκτικότητα ξερής ύλης να είναι κατώτερη του 85%. Το σανό μανιόκα έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (20-27% ακατέργαστη πρωτεΐνη) και συμπυκνωμένες ταννίνες (1,5–4% CP). Αποτιμάται ως καλή πηγή ακατέργαστης χορτονομής για μηρυκαστικά, όπως τα βοοειδή.[28] <h3>Άμυλο χώρου πλύσης</h3> <div class="thumb tmulti tright"> <div class="thumbinner"> <div class="tsingle"> <div class="thumbimage"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e3/Cassava_being_grated.jpg/132px-Cassava_being_grated.jpg" width="132" height="171"></div> </div> <div class="tsingle"> <div class="thumbimage"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/Close-up_of_grated_cassava.jpg/189px-Close-up_of_grated_cassava.jpg" width="189" height="142"></div> </div> <div class="tsingle"> <div class="thumbimage"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/84/Cassava_drying_on_a_road.jpg/189px-Cassava_drying_on_a_road.jpg" width="189" height="142"></div> </div> <div></div> <div class="thumbcaption">Κόνδυλοι οι οποίοι έχουν τριφτεί· κοντινή λήψη του προϊόντος· στέγνωμά του στον δρόμο, για χρήση τροφής χοίρων και κοτόπουλων.</div> </div> </div> Η μανιόκα επίσης, χρησιμοποιείται σε μια σειρά από εμπορικά διαθέσιμα προϊόντα πλυντηρίου, ειδικά όπως το άμυλο για υποκάμισα και άλλα ενδύματα. Χρησιμοποιώντας το άμυλο μανιόκα αραιωμένο στο νερό και ψεκάζοντάς το επάνω στα υφάσματα πριν από το σιδέρωμα, βοηθά στη σκλήρυνση των γιακάδων. <h3>Ιατρική χρήση</h3> Η ρίζα κασάβα έχει θεωρηθεί ως μια πιθανή θεραπεία της ουροδόχου κύστης και του καρκίνου του προστάτη.[29] Ωστόσο, σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία (American Cancer Society), «δεν υπάρχουν πειστικά επιστημονικά στοιχεία ότι η μανιόκα ή η ταπιόκα είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη ή τη θεραπεία του καρκίνου».[30] <h2>Χρήση τροφίμων επεξεργασία και τοξικότητα</h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/PeeledCassava.jpg/250px-PeeledCassava.jpg" width="250" height="210" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Αποφλοιωμένες ρίζες μανιόκα.</div> </div> </div> Οι ρίζες, οι φλούδες και τα φύλλα της μανιόκα, δεν πρέπει να καταναλώνονται ωμά, διότι περιέχουν δύο κυανογόνους γλυκοζίτες, το linamarin και το lotaustralin. Αυτοί διασπώνται από τη linamarase, ένα φυσικό ένζυμο στην κασάβα, απελευθερώνοντας υδροκυάνιο (HCN).[31] Οι ποικιλίες μανιόκα συχνά κατηγοριοποιούνται είτε ως γλυκές είτε ως πικρές, δηλώνοντας την απουσία ή την παρουσία τοξικών επιπέδων των κυανογόνων γλυκοζιτών, αντιστοίχως. Οι λεγόμενες γλυκιές (στην πραγματικότητα οι όχι πικρές) ποικιλίες, μπορούν να παράγουν έως 20 χιλιοστόγραμμα κυανίου (CN) ανά κιλό φρέσκων ριζών, ενώ η πικρή μπορεί να παράγει περισσότερα από 50 φορές περισσότερο (1 g/kg). H κασάβα που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της ξηρασίας είναι ιδιαίτερα υψηλή, σε αυτές τις τοξίνες.[32][33] Μια δόση 25 mg καθαρού κυανογόνου γλυκοζίτη μανιόκα, η οποία περιέχει 2,5 mg κυάνιο, είναι αρκετή να σκοτώσει έναν αρουραίο.[34] Περίσσεια υπολείμματα κυανίου από κακή προετοιμασία, είναι γνωστό ότι μπορεί να προκαλέσει οξεία δηλητηρίαση από κυάνιο, και βρογχοκήλη, και έχει συνδεθεί με την αταξία (μια νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει την ικανότητα στο βάδισμα, επίσης γνωστή ως konzo).[8] Έχει επίσης συνδεθεί στους ανθρώπους, με την τροπική ασβεστοποιό παγκρεατίτιδα (tropical calcific pancreatitis), η οποία οδηγεί σε χρόνια παγκρεατίτιδα.[35] <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1e/A_woman_washes_cassava_in_rural_DRC_%287609952020%29.jpg/250px-A_woman_washes_cassava_in_rural_DRC_%287609952020%29.jpg" width="250" height="375" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Γυναίκα η οποία ξεπλένει κασάβα στο ποτάμι.</div> </div> </div> Κοινωνίες που παραδοσιακά τρώνε μανιόκα, γενικά κατανοούν ότι κάποια επεξεργασία (εμποτισμός, μαγείρεμα, ζύμωση κλπ.) είναι απαραίτητα, προκειμένου να αποφύγουν να αρρωστήσουν.[36] Τα συμπτώματα της οξείας δηλητηρίασης από κυάνιο εμφανίζονται τέσσερις ή περισσότερες ώρες μετά την κατάποση ωμής ή ανεπαρκώς επεξεργασμένης κασάβα: ίλιγγος, έμετος και κατάρρευση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο θάνατος μπορεί να προκύψει μέσα σε μία ή δύο ώρες. Μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα, με μια ένεση thiosulfate (το οποίο κάνει το θείο διαθέσιμο στο σώμα του ασθενούς, αποτοξινώνοντας με τη μετατροπή του δηλητηριώδους κυανίου σε θειοκυανικό).[37] «Η χρόνια, χαμηλού επιπέδου έκθεση στο κυάνιο, σχετίζεται με την ανάπτυξη της βρογχοκήλης και με την τροπική αταξική νευροπάθεια, μια διαταραχή που βλάπτει τα νεύρα και καθιστά ένα άτομο ασταθές και ασυντόνιστο. Σοβαρή δηλητηρίαση από κυάνιο, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια λιμών, σχετίζεται με κρούσματα εξουθενωτικής, μη αναστρέψιμης παραλυτικής διαταραχής που ονομάζεται konzo και, σε ορισμένες περιπτώσεις, θάνατο. Η συχνότητα εμφάνισης της konzo και της τροπικής αταξικής νευροπάθειας μπορεί να είναι τόσο υψηλές όσο το 3% σε ορισμένες περιοχές.»[38][39] <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d2/Cassava_bread.jpg/250px-Cassava_bread.jpg" width="250" height="187" class="thumbimage"> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Ψωμί κασάβα.</div> </div> </div> Η σύντομη εμβάπτιση (τέσσερις ώρες), της μανιόκα δεν είναι επαρκής, αλλά η παραμονή στο νερό για 18-24 ώρες, μπορεί να αφαιρέσει έως και το ήμισυ του επιπέδου του κυανίου. Ούτε η ξήρανσή της μπορεί να είναι επαρκής.[40] Για κάποιες από τις μικρότερης ρίζας, γλυκές ποικιλίες, το μαγείρεμα είναι επαρκές για να εξαλείψει όλη την τοξικότητα. Το κυάνιο παρασύρεται κατά την επεξεργασία του νερού και οι ποσότητες που παράγονται στην εγχώρια κατανάλωση είναι πολλή μικρές για να υπάρξουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις.[31] Οι ποικιλίες με τις μεγαλύτερες ρίζες, τις πικρές, που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή αλευριού ή αμύλου, πρέπει να υποβάλλονται σε επεξεργασία, για να αφαιρεθούν οι κυανογόνοι γλυκοζίτες. Οι μεγάλες ρίζες ξεφλουδίζονται και, στη συνέχεια, αλέθονται σε αλεύρι, το οποίο στη συνέχεια εμποτίζεται στο νερό, στύβεται να στεγνώσει αρκετές φορές και φρυγανίζεται. Οι κόκκοι του αμύλου που επιπλέουν στην επιφάνεια κατά τη διαδικασία του μουλιάσματος, επίσης, χρησιμοποιούνται στη μαγειρική.[41] Το αλεύρι χρησιμοποιείται σε όλη τη Νότια Αμερική και την Καραϊβική. Η βιομηχανική παραγωγή του αλεύρου μανιόκα, ακόμα και στο επίπεδο του εξοχικού, μπορεί να δημιουργήσει αρκετό κυάνιο και κυανογόνους γλυκοζίτες στα λύματα, ώστε να υπάρξουν σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.[31] Μια ασφαλής μέθοδος επεξεργασίας που χρησιμοποιείτο από τους προ-Κολομβιανούς λαούς της Αμερικής, είναι η ανάμειξη του αλεύρου μανιόκα με το νερό, σε μια παχιά πάστα και, στη συνέχεια, να αφεθεί στη σκιά για πέντε ώρες απλωμένη σε ένα λεπτό στρώμα επάνω σε ένα καλάθι. Στο διάστημα αυτό, περίπου το 83% των κυανογόνων γλυκοζιτών έχουν σπάσει από τη linamarase· το προκύπτον υδροκυάνιο διαφεύγει στην ατμόσφαιρα, καθιστώντας το αλεύρι ασφαλές για κατανάλωση το ίδιο βράδυ.[42] Η παραδοσιακή μέθοδος που χρησιμοποιείται στη Δυτική Αφρική είναι να καθαρίζονται οι ρίζες και εμβαπτίζονται τρεις μέρες στο νερό, για να ζυμώσουν. Οι ρίζες τότε είναι αποξηραίνονται ή μαγειρεύονται. Στη Νιγηρία και σε πολλές άλλες χώρες της δυτικής Αφρικής, όπως η Γκάνα, το Μπενίν, το Τόγκο, η Ακτή Ελεφαντοστού, Μπουρκίνα Φάσο, είναι συνήθως τριμμένα και ελαφρά τηγανισμένα σε φοινικέλαιο για τη διατήρηση των. Το αποτέλεσμα είναι ένα προϊόν που ονομάζεται gari. Η ζύμωση επίσης, χρησιμοποιείται και σε άλλα μέρη όπως στην Ινδονησία (βλ. Tapai).[Σημ. 5] Η διαδικασία της ζύμωσης, επίσης, μειώνει το επίπεδο των αντιθρεπτικών ουσιών, καθιστώντας την κασάβα μία πιο θρεπτική τροφή.[43] Η εξάρτηση από τη μανιόκα ως πηγή τροφής και η επακόλουθη έκθεση στις βρογχοκηλόγονες επιπτώσεις του θειοκυανικού, ευθύνονται για την ενδημική βρογχοκήλη, η οποία φαίνεται στην περιοχή Akoko της νοτιοδυτικής Νιγηρίας.[44][45] Ένα έργο που ονομάζεται  <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 101 (3 S)

Γρήγορη προβολή

PVC Πλαστικοί Ετικέτες φυτών

0,85 € SKU: PE 6

Γρήγορη προβολή

Σποροι πιπερια φλωρινησ

1,75 € SKU: PP 26

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<h2 class="">Σποροι πιπερια φλωρινησ</h2> <h2>Τιμή για το πακέτο των 10 ή 50 σπόρους.</h2> Παραδοσιακές πιπεριές Φλωρίνης, πανεύκολες στην παρασκευή! Ποικιλία τύπου φλωρίνης και μήκους 23 - 28 εκ. Και βάρος 200 g ανά φρούτο. Κόκκινη για να τραβάει το μάτι, καυτερή για να είναι νόστιμη και πολυμεγέθη για να είναι χορταστική σε κάθε γεύμα σας. Γεύση – ανάμνηση η κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης, γιατί πάντα θα θυμόμαστε την πανέμορφη Φλώρινα, τα καλοκαίρια στο χωριό, το βάζο με αυτές που ετοιμάζει η μαμά, τις σαλάτες με τα ουζάκια, τα καυτερά φαγητά του αγαπημένου μου μεξικάνικου. Κανείς δε μπορεί να ξεχάσει το σπιτικό φαγητό, από εκεί που ξεκίνησαν να δημιουργούν οι καλύτεροι μάγειρες και οι πιο εξεζητημένοι σεφ. Γιατί σε αυτό το φαγητό ξεχωρίζεις την πρώτη ύλη στο στόμα σου. Η τροφή γλιστράει στον ουρανίσκο και αυτό που μένει είναι η σπιρτάδα της γεύσης. Από εκεί ξεκινάει και η ύπαρξη της κόκκινης πιπεριάς Φλωρίνης, τουλάχιστον στην ελληνική γαστρονομία. Βρέθηκε για πρώτη φορά στις κουζίνες της Μεσογείου και αμέσως μετά στις ορεινές περιοχές της χώρα μας. Η Φλώρινα είναι ο ιδανικός τόπος για την καλλιέργειά της, καθώς το φυτό της πιπεριάς αντέχει στην ξηρασία και στο ψύχος, όπως ακριβώς είναι οι κλιματικές συνθήκες στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας. Έτσι, οι πιπεριές Φλωρίνης εδώ και χρόνια αποτελούν το καθιερωμένο τοπικό έδεσμα της ομώνυμης περιοχής και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής διατροφής των κατοίκων της και όλων των Ελλήνων. Βέβαια, η ιστορία αναφέρει ότι με καταγωγή από την Ν. Αμερική, οι πιπεριές έφτασαν στην Ευρώπη την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων δια χειρός Χριστόφορου Κολόμβου. Μετά την εξάπλωσή τους στην Ευρώπη, τις συναντάμαι σε όλες σχεδόν τις διεθνείς κουζίνες, καθώς αποτελεούν εύχρηστο, αλλά και ιδιαίτερα νόστιμο συστατικό για τις γαστριμαγικές «αλχημείες» των μαγείρων. Στην Ανατολή και τη Συρία, προς το τέλος του καλοκαιριού οι στέγες των σπιτιών γεμίζουν με αρμαθιές από κόκκινες πιπεριές που απλώνονται στον ήλιο για να ξεραθούν και να καταλήξουν στις κατσαρόλες των νοικοκυριών. Αλλά και στα ελληνικά σπίτια, στις αυλές, κυρίως αυτές της επαρχίας, στολίζονται με αυτές τις κόκκινες πιπεριές δίνοντας χρώμα στο περιβάλλον και ευκολία στο μαγείρεμα για την τελευταία πινελιά της μαγείρισσας. Στο Μεξικό, οι καυτερές, ξερές πιπεριές που καθαρίζονται από τα σπόρια, αλέθονται και συσκευάζονται ή πωλούνται χύμα, κάνουν την εμφάνισή τους σε πολλά πιάτα της εθνικής κουζίνας. Ακόμη και στην Ουγγαρία, όπου γεννήθηκε η πάπρικα ή στην Ισπανία, όπου κι εκεί δε λείπουν οι βαθυκόκκινες σκόνες από τις ντόπιες γλυκές πιπεριές, που προσθέτουν έντονη γεύση σε πολλά μεσογειακά πιάτα. <h3>Εύχρηστες, νόστιμες και με ονομασία προελεύσεως</h3> Για να επιστρέψουμε όμως στην Ελλάδα, οι πιπεριές στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας με την πλούσια σάρκα και γεύση δείχνουν τα ίχνη της θαυμαστής πορείας του είδους. Με αυτή να καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της καλλιεργήσιμης γης στην περιοχή μεγαλώνει και αναπτύσσεται με την φροντίδα των αγροτών. Μοναδικές θεωρούνται οι πιπεριές από τον Αετό, γι’ αυτό και η κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης κέρδισε την Προστατευόμενη Ονομασία Προελεύσεως από την ευρωπαϊκή επιτροπή. Μάλιστα, το τελευταίο τριήμερο του Αυγούστου πραγματοποιείται στον Αετό Φλώρινας η «Γιορτή της Πιπεριάς». Οργανώνεται για να τιμηθεί το συγκεκριμένο προϊόν, που έθρεψε γενιές και γενιές. Πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με χορευτικά συγκροτήματα και παραδοσιακό γλέντι, και όσοι βρεθείτε εκεί εκείνες τις ημέρες θα βρείτε τις γυναίκες του χωριού να μαγειρεύουν φαγητά με βάση την πιπεριά και τα προσφέρουν στους επισκέπτες. Οι πιπεριές διατίθενται σε διάφορα μεγέθη: μικρές καυτερές (τσούσκες), στρογγυλές για γέμισμα, μακρόστενες πράσινες και κόκκινες για σαλάτα ή φαγητό. Μαγειρεύεται και σερβίρεται με διάφορους τρόπους: ψητή, τηγανητή, γέμιση σε πίτες, τουρσί, γεμιστή με αυγά, με ψάρι στο φούρνο, με σαλιγκάρια, με ντομάτα, με ρύζι, με διάφορα τυριά, γίνεται πάστα, πικάντικη ή απλή. Όπως και να την απολαύσετε όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα αποχωριστείτε τη γεύση της. Σερβιρισμένη με πολλούς τρόπους, συνοδεύει άριστα όλα τα εδέσματα, γιατί όχι και τα δικά σας. <h3>Ευεργετική και για την υγεία μας</h3> Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι οι πιπεριές Φλωρίνης είναι πλούσιες σε βιταμίνη C, που βοηθάει στη άμυνα του οργανισμού μας ενισχύοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ειδικότερα η κόκκινη πιπεριά περιέχει υπερδιπλάσια ποσότητα βιταμίνης C απ’ ότι το πορτοκάλι. Επειδή σαν προϊόν ταιριάζει εύκολα σε διάφορα απλά καθημερινά πιάτα (ομελέτες, φαγητά φούρνου, σαλάτες και κρύα σάντουιτς), η συστηματική χρήση της εμπλουτίζει σημαντικά την διατροφική αξία των γευμάτων μας, χαρίζοντας στον οργανισμό μας τα απαραίτητα «πολεμοφόδια». <h3>Μπαχαρικά και πικάντικα παράγωγα</h3> Οι καυτεροί καρποί της τσούσκας μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποξηραμένοι ως ορεκτικό ή να χρησιμοποιηθούν ως μπαχαρικό σε μορφή σκόνης. Οι τσούσκες (η καυστικότητα των οποίων οφείλεται στην ουσία καψαϊκίνη) τιμώνται ιδιαίτερα από ανατολικές κουζίνες όπως η ινδική και της Άπω Ανατολής, ενώ ταυτόχρονα είναι αγαπημένο υλικό της γαστρονο   <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

PP 26 (10 S)

Γρήγορη προβολή

Σπόροι Σταφυλιών Μάγισσα...

2,50 € SKU: V 160

Γρήγορη προβολή

Αυτό το φυτό έχει τεράστια φρούτα

Σπόροι Γίγαντας Βατόμουρο

1,85 € SKU: V 126

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2>Σπόροι Γίγαντας Βατόμουρο (αγγλ. Blackberry)</h2> <h2>Τιμή για Πακέτο από 10 ή 20 σπόρους.</h2> Αυτή η ποικιλία παράγει εξαιρετικά μεγάλα φρούτα βάρους 10 γραμμαρίων ανά φρούτο. Βατόμουρο (αγγλ. Blackberry) είναι το βρώσιμο φρούτο που παράγεται από οποιοδήποτε είδος των φυτών του γένους Βάτος (rubus)[1] της οικογενείας των Ροδοειδών. Σε εξειδικευμένα βιβλία η γνωστή βατομουριά αναφέρεται ως Βάτος ο θαμνώδης.[2] Περιλαμβάνει πολυάριθμα είδη και υβρίδια, χαμηλών, συνήθως αγκαθωτών θάμνων, με ευρεία εξάπλωση σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στις βόρειες περιοχές. Καλλιεργείται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες για τον εύγευστο καρπό του που κονσερβοποιείται, αλλά και χρησιμοποιείται για την παρασκευή μαρμελάδας και αρωματικού λικέρ. Περιγραφή Τα είδη αυτά τα συναντούμε σε δασώδεις κυρίως περιοχές, φράκτες, θαμνότοπους, στις όχθες των ρυακιών ακόμα και στις άκρες των δρόμων. Βγάζουν άφθονες παραφυάδες οι οποίες σχηματίζουν μακρείς και ευλύγιστους τοξοειδείς βλαστούς με ισχυρά αγκάθια. Έχουν βαθυπράσινα σύνθετα φύλλα με 3-5 οδοντωτά φυλλάρια από τα οποία το επάκριο έχει μακρύτερο μίσχο. Τα άνθη έχουν υπόλευκα πέταλα και είναι διατεταγμένα κατά αραιές φόβες. Οι εδώδιμοι καρποί τους, τα γνωστά άγρια βατόμουρα, είναι χυμώδεις και εύγευστοι, στην αρχή πράσινοι, έπειτα κοκκινόξανθοι και τελικά μαύροι και γιαλιστεροί. Είναι ανθεκτικά φυτά και αντέχουν στις παγωνιές. </body> </html>

V 126

Γρήγορη προβολή

Σπόροι Snake Fruit (Salacca...

7,00 € SKU: V 60

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<div id="idTab1" class="rte"> <h2>Σπόροι Snake Fruit (Salacca zalacca)</h2> <h3>Τιμή για το πακέτο των 2 σπόροι.</h3> <div>Salak palm (Salacca edulis or Salacca zalacca) often called Snake Fruit because of the scaly skin on the fruits. This is a thorny species of palm tree native to Indonesia and Malaysia. It is a very short-stemmed palm making a cluster of short crowns, with leaves up to 5m long; each leaf has a long petiole with spines one or two inches (2.5 to 5 cm) long, and numerous pinnate (feather like) leaflets. The pictures show a small 5 liter bucket, not the normal 5 gallon ones.....</div> <div>The fruit grow in clusters at the base of the palm, and can be peeled by hand, or my favorite is to beak off the tip and insert the handle side of a spoon that will easily peel the fruit, kind of like a boiled egg. There are three sections inside, with the color and texture of a peeled garlic but a taste that is unlike what you would expect! It is mostly a combination apple and pineapple, and often tends to be a bit astringent unless very ripe. Everybody likes them! </div> Wikipedia: Salak (Salacca zalacca) is a species of palm tree (family Arecaceae) native to Indonesia, Brunei and Malaysia. It is a very short-stemmed palm, with leaves up to 6 metres (20 ft) long; each leaf has a 2-metre long petiole with spines up to 15 centimetres (5.9 in) long, and numerous leaflets. Also it is Selim Celebi. The fruit grow in clusters at the base of the palm, and are also known as snake fruit due to the reddish-brown scaly skin. They are about the size and shape of a ripe fig, with a distinct tip. The pulp is edible. The fruit can be peeled by pinching the tip, which should cause the skin to slough off so it can be pulled away. The fruit inside consists of three lobes with the largest of the three containing a large inedible seed. The lobes resemble, and have the consistency of, large peeled garlic cloves. The taste is usually sweet and acidic, but its apple-like texture can vary from very dry and crumbly (salak pondoh from Yogyakarta) to moist and crunchy (salak Bali). Cultivation Salak fruit is indigenous to and has been cultivated throughout Indonesia, and there are at least 30 cultivars, most of which have an astringent taste and are sweet. Two popular cultivars are salak pondoh from Yogyakarta province (found in 1980s) and salak Bali from Bali island. Salak pondoh Salak pondoh is an important fruit in Yogyakarta province. In the five years to 1999, the annual production in Yogyakarta doubled to 28,666 tons. Its popularity (compared with other cultivars) among local Indonesian consumers is mainly due to the intensity of its aroma, which can be overripe and sweaty even before full maturation. Salak pondoh has three more superior variations, namely pondoh super, pondoh hitam (black pondoh), and pondoh gading (ivory / yellowish-skinned pondoh). Salak Bali Salak Bali is commonly sold all over the island of Bali, and is a popular fruit with both locals and tourists. The fruit is roughly the size of a large fig, and has a crunchy and moist consistency. The fruit has a starchy 'mouth feel', and a flavour reminiscent of dilute pineapple and lemon juice. Salak gula pasir The most expensive cultivar of the Bali salak is the gula pasir (literally "sand sugar" or "grain sugar", referring to its fine-grainedness), which is smaller than the normal salak and is the sweetest of all salak. The price in Bali is Rp 15,000-30,000 (US$1.50-3.00) per kilogram depending on time of year. Salak gula pasir or also known as Sugar salak which known for its juicy sweetness sometimes fermented into Salak wine which has an alcohol content of 13.5 percent, similar to traditional wine made from grapes. <a href="http://www.youtube.com/watch?v=dy7dK_7-j94&feature=youtu.be" target="_blank" rel="noreferrer noopener">http://www.youtube.com/watch?v=dy7dK_7-j94&feature=youtu.be</a> </div>

V 60

Γρήγορη προβολή

Σπόροι Κουφοξυλιά, Σαμπούκος

1,75 € SKU: V 102

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<h2 class="">Σπόροι Κουφοξυλιά, Σαμπούκος (Sambucus nigra)</h2> <h2>Τιμή για το πακέτο των 100 σπόροι.</h2> Άλλα ονόματα: κουφοξυλιά, αφροξυλιά, φροξυλιά, φροξινάνθι, αφροξυλάνθη Περιγραφή Ο σαμπούκος είναι φυλλοβόλος θάμνος περίπου ενός μέτρου, που γίνεται και δενδρύλλιο σε καλά και υγρά εδάφη.Τα άνθη του είναι λευκά και οι καρποί του είναι μαύρες ρόγες. Το όνομά του κουφοξυλι-αφροξυλιά,, το πήρε από την παχιά και ελαφριά ψίχα που υπάρχει εσωτερικά μέσα στους βλαστούς του. Φαρμακευτικές ιδιότητες Η κουφοξυλιά είναι πολύτιμο βότανο για τους ιούς της γρίπης, τα κρυολογήματα και τις παθήσεις του στήθους. Οι ανθισμένες κορυφές είναι ιδανικές για το βήχα, τα κρυολογήματα και τη γρίπη. Το έγχυμα είναι χαλαρωτικό και προκαλεί ήπια εφίδρωση η οποία συντελεί στη μείωση του πυρετού. Οι ανθοφόρες κορυφές του τονώνουν τους εσωτερικούς βλεννογόνους της μύτης και του λαιμού, αυξάνοντας την αντίστασή τους στις μολύνσεις. Ακόμη χορηγούνται για τη χρόνια καταρροή, τις μολύνσεις των αυτιών, τις αλλεργίες και την καντιντίαση. Με το να αυξάνουν την εφίδρωση και την παραγωγή ούρων, τα άνθη του σαμπούκου ενισχύουν την απομάκρυνση των άχρηστων προϊόντων του σώματος και χρησιμεύουν στις ρευματικές παθήσεις. Τα μούρα του είναι πλούσια σε βιταμίνη C και λαμβάνονται για τους ρευματισμούς και τον ερυσίπελα. Είναι ήπια υπακτικά και βοηθούν στην διάρροια. Πολλαπλασιασμός-καλλιέργεια Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα με ριζώματα το φθινόπωρο ή την άνοιξη. Σπέρνεται και με σπόρους νωρίς την Άνοιξη. Αφού εγκατασταθεί στο χωράφι μας μετά πολλαπλασιάζεται πλέον εύκολα από μόνος του. Του αρέσουν τα υγρά και ηλιόλουστα μέρη, αλλά αντέχει και αρκετά την ξηρασία απλώς δεν μεγαλώνει πολύ στη προκειμένη περίπτωση. Το χειμώνα μαραίνεται και ξαναβγαίνει την άνοιξη και διατηρείται πράσινος όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Εποχή συλλογής Τα φύλλα και οι ανθισμένες ταξιανθίες του συλλέγονται αρχές με μέσα καλοκαιριού, και οι καρποί του μαζεύονται Αύγουστο με Σεπτέμβριο. Άλλες χρήσεις -Ο Διοσκουρίδης μας πληροφορεί ότι στην εποχή του έβραζαν τα φύλλα και τα έτρωγαν σαν λαχανικό. Τα θεωρούσαν καθαρτικά του φλέγματος! Οι καρποί του τρώγονται ή χρησιμοποιούνται στην παρασκευή γλυκισμάτων (πάντα τους καρπούς τους βράζουμε ή τους μαγειρέυουμε ,δεν τους τρώμε ωμούς). -Ο χυμός των καρπών του είναι σκούρος μωβ και χρησιμοποιείται για τον χρωματισμό κρασιών, δερμάτων κ.α. -Οι Καυκάσιοι οινοποιούν το μούστο βάζοντας άνθη σαμπούκου, οι Βούλγαροι φτιάχνουν ξύδι σαμπούκου και οι Σέρβοι μαρμελάδες! Στον Καύκασο, πάλι, αρωματίζουν τις κρέμες με σαμπούκο. -Γενικά χρησιμοποιείται περισσότερο στη ζαχαροπλαστική, για να αρωματίσουμε κέικ, μπισκότα, γαλατόπιτες και γλυκές πίτες με τυρί. Επίσης μπορούμε να αρωματίσουμε ελαιόλαδο ή ξύδι. -Η μπλε χρωστική ύλη από τους καρπούς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δείκτης, για να δοκιμαστεί αν κάτι είναι όξινο ή αλκαλικό. Γίνεται πράσινο σε ένα αλκαλικό διάλυμα και κόκκινο σε ένα όξινο διάλυμα. -Επίσης είναι ένα από τα απαραίτητα φυτά στη δημιουργία του βιολογικού μας αγροκτήματος για την προσέλκυση ωφέλιμων εντόμων αλλά και για την δημιουργία καλύτερης κομπόστας μίας και είναι ένα από τα φυτά που φτιάχνουμε τον ενεργοποιητή κομπόστας. Προφυλάξεις Οι ανώριμοι ή αμαγείρευτοι καρποί του σαμπούκου είναι τοξικοί. Μπορεί να προκαλέσουν ναυτία, εμετούς ή σοβαρή διάρροια. Μόνο τα μούρα χρώματος μπλε ή μαύρου του σαμπούκου είναι εδώδιμα. Λόγου του ότι ο σαμπούκος έχει πιθανόν και διουρητικές δράσεις χρειάζεται προσοχή όταν χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα με φάρμακα που αυξάνουν τη διούρηση (διουρητικά). Το ίδιο ισχύει και για τα υποτασικά φάρμακα. Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα. Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες υγρές θέσεις, και είναι ανθεκτικό σε θερμοκρασίες κάτω των -28ºC. <table border="1" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tbody> <tr> <td colspan="2" valign="top" width="100%"> Sowing Instructions </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Propagation: </td> <td valign="top"> Seeds </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Pretreat: </td> <td valign="top"> about 24 hours soak in warm water </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Stratification: </td> <td valign="top"> about 2 months in a moist substrate at 2-5 ° C refrigerator </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Sowing Time: </td> <td valign="top"> all year round </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Sowing Depth: </td> <td valign="top"> Just cover lightly with substrate. </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Sowing Mix: </td> <td valign="top"> Coir or sowing mix + sand or perlite </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Germination temperature: </td> <td valign="top"> about 18-22 ° C. </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Location: </td> <td valign="top"> bright + keep constantly moist not wet </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Germination Time: </td> <td valign="top"> until it germinates </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Watering: </td> <td valign="top"> Water regularly during the growing season </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> </td> <td valign="top"> Copyright © 2012 Seeds Gallery - Saatgut Galerie - Galerija semena. All Rights Reserved. </td> </tr> </tbody> </table> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 102 (100 S)

Γρήγορη προβολή

Μαύρο μπαμπού Σπόροι -...

1,95 € SKU: B 2

Γρήγορη προβολή

Stevia Στέβια σπόρων...

1,90 € SKU: MHS 12

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2>STEVIA ΣΤΈΒΙΑ ΣΠΌΡΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΎ ΦΥΤΟΎ</h2> <h2>Τιμή για το πακέτο των +-100 (0,06 g) σπόροι. </h2> <div>Η στέβια (Stevia rebaudiana) είναι φυσική γλυκαντική ουσία και αντικαθιστά τη ζάχαρη για τους ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη. Προέρχεται από τη Νότια Αμερική οπού περιγράφεται για πρώτη φορά στη βοτανική του Bertoni στο τέλος του 19 ου αιώνα κατά τη διάρκεια επιστημονικής αποστολής στην Παραγουάη. Η στέβια είναι ένας μικρός θάμνος, που φθάνει σε ύψος 40 – 50 εκατ., με καλά ανεπτυγμένες και διακλαδισμένες ρίζες. Στο καυτό τροπικό κλίμα είναι πολυετές φυτό, αλλά, δεδομένου ότι ανήκει στην οικογένεια Asteraceae μπορεί να καλλιεργηθεί επιτυχώς και στην εύκρατοςζώνη, που περιλαμβάνει την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Σαν σπορά ενός έτους στον κήπο ή ως πολυετές φυτόσε γλάστρα στο σπίτι η χρήση της στέβιας ως γλυκαντική ουσία χρονολογείται χιλιάδες έτη πίσω στον πολιτισμό των Guarani, οι οποίοι την αποκαλούν «χλόη μελιού».</div> <div> </div> <div>Σπόροι στέβιας – οδηγός για την αναπαραγωγή</div> <div>Εμεις συσκευάζουμε το σπόρο πριν από κάθε παράδοση για να είμαστε βέβαιοι για την ποιότητά τους. Οι σπόροι στέβιας που δεν φυτεύονται σε μερικές εβδομάδες μετά από τη παραλαβή τους πρέπει να αποθηκευτούν σε κλειστό βάζο γυαλιού σε δροσερή, σκοτεινήθέση ή στο κατώτατο σημείο του ψυγείου σας. Καλό είναι να βάλετε στο βάζοκάποιο πήκτωμα σιλικόνης, το οποίο θα βοηθήσει για να διατηρηθεί ο σπόρος για περισσότερο.Ο σπόρος στέβιας που θα λάβετε από μας είναι φρέσκος με αποδεδειγμένο υψηλό ποσοστό της βλάστησης. Ο σπόρος σπείρετε κοντά στην επιφάνεια της γλάστρας σε εσωτερικό χώρο. Χρησιμοποιήστεάμμο για να βάλετε γύρο απο τους σπόρους. Ψεκάστε την επιφάνεια του χώματος με νερό. Κατόπιν πιέστε την επιφάνεια χωρίς μεγάλη πίεση. Κρατήστε τη θερμοκρασία του χώματος περίπου 65 βαθμούς του Fahrenheit. Βρέχεται επάνω συχνά. Μετά από 6 έως 14 ημέρες στην επιφάνεια θα εμφανιστούντα μικρά φυτάστέβιας. 8 έως 10 εβδομάδες μετά από τη βλάστησητα μικρά φυτά μπορούν να φυτευτούν σε γλάστρα ή σε εγχώριο κήπο. Το χώμα μόνιμα πρέπει να είναι υγρό.</div> <div> <table cellspacing="0" cellpadding="0" border="1"> <tbody> <tr> <td colspan="2" valign="top" width="100%"> <h3>Sowing Instructions</h3> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Propagation: </td> <td valign="top"> Seeds </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Pretreat: </td> <td valign="top"> 0 </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Stratification: </td> <td valign="top"> 0 </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Sowing Time: </td> <td valign="top"> all year round </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Sowing Depth: </td> <td valign="top"> Needs Light to germinate! Just sprinkle on the surface of the substrate + gently press </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Sowing Mix: </td> <td valign="top"> Coir or sowing mix + sand or perlite </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Germination temperature: </td> <td valign="top"> min. 21 ° C </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Location: </td> <td valign="top"> bright + keep constantly moist not wet </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Germination Time: </td> <td valign="top"> 1-2 weeks </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> Watering: </td> <td valign="top"> Water regularly during the growing season </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> </td> <td valign="top"> Copyright © 2012 Seeds Gallery - Saatgut Galerie - Galerija semena. All Rights Reserved. </td> </tr> </tbody> </table> </div> </body> </html>

MHS 12

Γρήγορη προβολή

Σπόροι καλαμποκιού Μαύρο...

2,45 € SKU: VE 2 (2.5g)

Γρήγορη προβολή

Μωβ μπρόκολου σπόροι Miranda

1,95 € SKU: VE 72 M

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<h2>Μωβ μπρόκολου σπόροι Miranda</h2> <h2>Τιμή για το πακέτο των 50 (0,16 g) σπόροι.</h2> Το μωβ μπρόκολο Miranda είναι μια πολύ αναγνωρίσιμη νέα ποικιλία Calabrese. Παράγει ένα πολύ όμορφο, μεγάλο μωβ κεφάλι στο κεντρικό στέλεχος. Αφού αφαιρεθεί το κύριο κεφάλι, σχηματίζονται μικρές πλευρικές βλαστοί που είναι τρυφερές και νόστιμες. Το Miranda είναι ένα σχετικά ψηλό φυτό και χρειάζεται χώρο για καλή ανάπτυξη. Τα φυτά πρέπει να κατανέμονται 30 εκατοστά προς όλες τις κατευθύνσεις και να φυτεύονται καλύτερα λίγο αργότερα από το συνηθισμένο, από τα τέλη Ιουνίου και μετά. Ωριμάζει σε 95 έως 105 ημέρες. Τα πορφυρά λαχανικά είναι διασκεδαστικά στην ανάπτυξη, πολύ ωραία και πολύ μοντέρνα, αλλά είναι σημαντικό να περιέχουν ανθοκυανίνες, τα οποία είναι πολύ ισχυρά αντιοξειδωτικά που είναι εξαιρετικά χρήσιμα για τη γενική υγεία και τα οποία λέγονται ότι βοηθούν στην πρόληψη του καρκίνου. Χρησιμοποιήστε χυμό λεμονιού για να διατηρήσετε το μωβ χρώμα κατά το μαγείρεμα. Βέλτιστη θερμοκρασία βλάστησης: 8 ° C.<script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 72 M (50 S)

Γρήγορη προβολή

Αυτό το φυτό είναι ανθεκτικό στο χειμώνα και τον παγετό. Δείτε περισσότερα στην περιγραφή.

Ποικιλία από Ιαπωνία

Yuzu Σπόροι Ιαπωνικά...

4,15 € SKU: V 118 Y

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<h2>Yuzu Σπόροι Ιαπωνικά εσπεριδοειδή -20 ° C (Citrus junos)</h2> <h2>Τιμή για το πακέτο των 2 ή 4 σπόρους.</h2> Ο καρπός μοιάζει κάπως με ένα μικρό γκρέιπφρουτ με ένα ανώμαλο δέρμα και μπορεί να είναι είτε κίτρινο είτε πράσινο ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας. Είναι ανθεκτικό σε -20C. Τα φρούτα Yuzu, τα οποία είναι πολύ αρωματικά, έχουν συνήθως διάμετρο μεταξύ 5,5 και 7,5 cm, αλλά μπορούν να είναι τόσο μεγάλες όσο οι κανονικές γκρέιπφρουτ (έως και 10 cm ή μεγαλύτερες). Το Yuzu σχηματίζει ένα όρθιο θάμνο ή μικρό δέντρο, το οποίο συνήθως έχει πολλά μεγάλα αγκάθια. Τα φύλλα είναι αξιοσημείωτα για ένα μεγάλο μίσχο, που μοιάζουν με εκείνα της σχετικής kaffir ασβέστη και ichang papeda, και είναι πολύ άρωμα. Το Yuzu μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διάφορα γλυκά όπως μαρμελάδα και κέικ. Χρησιμοποιείται για την παρασκευή υγρού και κρασιού. Επίσης, χρησιμοποιείται για να γαρνίρετε ένα αλμυρό, αλμυρό πιάτο αυγό-πουτίγκα που ονομάζεται chawanmushi, καθώς και miso σούπα. Το Yuzu συνδυάζεται συχνά με μέλι για να κάνει τον Yuzu Hachimitsu. <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 118 Y (2 S)

Γρήγορη προβολή

Κατηγορίες

Κατηγορίες

Κατηγορίες

Last Product Reviews

FAQs

Τελευταία παραγγελίες