Τελευταία παραγγελίες

  •  
    Margarita, Razgrad, Bulgaria
  •  
    Kostas, Larnaca, Cyprus
  •  
    Marek, Vamberk, Czech Republic
  •  
    Tanja, Eitorf, Germany
  •  
    Gudrun, Hennef (Sieg), Germany
  •  
    Michael, Anröchte-Altengeseke, Germany
  •  
    Günter, Madenhausen, Germany
  •  
    Srdjan, Bremen, Germany
  •  
    Josef, Kissing, Germany
  •  
    Tim, Kiel, Germany
  •  
    José Manuel , Derio, Spain
  •  
    antoni, Barcelona, Spain
  •  
    Jesus Alberto, Puebla del Principe, Ciudad Real, Spain
  •  
    Gonzalo, Madrid, Spain
  •  
    José Antonio, Ajo, Spain
  •  
    Guy, La jonchere Saint Maurice , France
  •  
    Claude, La TRINITE, France
  •  
    ΔΗΜΗΤΡΑ , ΣΑΛΑΜΙΝΑ, Greece
  •  
    Susana, Άγιος Νικόλαος , Greece
  •  
    Vasilios, Trikala, Greece
  •  
    Anastasia, Νίκαια, Greece
  •  
    Eustratios, Mytilene , Greece
  •  
    Fári, Székesfehérvár, Hungary
  •  
    Massimo, Cherasco, Italy
  •  
    Andrea, Cassano allo Ionio, Italy
  •  
    Paulo, Queluz , Portugal
  •  
    Daniel, Funchal, Portugal
  •  
    Maria de Fátima, Santa Maria da Feira, Portugal
  •  
    Minh Trang, Singapore, Singapore
  •  
    Martin, Povazany, Slovakia

Ποικιλίες από την Ελλάδα

Υπάρχουν 20 προϊόντα.

Εμφανίζονται τα στοιχεία 1-12 από σύνολο 20

Ποικιλία από την Ελλάδα

Αυτό το φυτό έχει τεράστια φρούτα

Ντομάτα γίγας στην Πρέβεζα σπόρος

Πρέβεζα Γίγαντας σπόρους...

Τιμή 2,25 € SKU: VT 156
,
5/ 5
<h2><strong>Πρέβεζα Γίγαντας σπόρους ντομάτας</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Μία ντομάτα για Guinness  από το Θεσπρωτικό της Πρέβεζας, Κάτι παραπάνω από ένα κιλό.</p> <p>Πόσες ντομάτες χρειάζονται για μια χωριάτικη σαλάτα; Λαμβάνοντας υπ όψη το φυσιολογικό μέγεθος μιας ντομάτας, που ζυγίσει από 180 έως 220 γραμμάρια θα χρειαστούν περίπου δύο ντομάτες.</p> <p>Όμως με την ντομάτα που σας παρουσιάζουμε στην συνέχεια μπορούμε να φτιάξουμε σίγουρα δύο μπορεί και τρεις χωριάτικες σαλάτες.</p> <p>Η ντομάτα των 1074 γραμμαρίων μαζί με άλλες τρεις που ζυγίζουν 756, 546 και 562 γραμμάρια αντίστοιχα έχουν ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον και έχουν γίνει θέμα συζήτησης. Δείτε τις φωτογραφίες και... καλή όρεξη…</p> <p>Και δεν είναι η μοναδική. Όπως βλέπετε στις επόμενες φωτογραφίες, υπάρχουν κι άλλες, ίσως όχι του ίδιου μεγέθους, αλλά αρκετά μεγαλύτερες από τις συνηθισμένες.</p> <p>Η ντομάτα των 1074 γραμμαρίων μαζί με άλλες τρεις που ζυγίζουν 756, 546 και 562 γραμμάρια αντίστοιχα έχουν ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον και έχουν γίνει θέμα συζήτησης στην πόλη...</p>
VT 156 (10 S)
Ντομάτα γίγας στην Πρέβεζα σπόρος

Ποικιλία από την Ελλάδα
Σπόρος ΠΕΠΟΝΙ ΑΓΙΟΥ...

Σπόρος ΠΕΠΟΝΙ ΑΓΙΟΥ...

Τιμή 2,30 € SKU: V 166
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h1 class="product_title entry-title">Σπόρος ΠΕΠΟΝΙ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (Αργίτικο)</h1> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 10 </strong><strong>σπόροι</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Όψιμη ποικιλία πεπονιού ελληνικής σποροπαραγωγής που ενδείκνυται για υπαίθρια καλοκαιρινή καλλιέργεια. Φυτά: Έχουν ανοιχτά πράσινα φύλλα με μικρές λοβώσεις.<br />Καρπός: Βάρος 3-4 κιλά, ωοειδής με πολύ γλυκιά γεύση και έντονο άρωμα. Το χρώμα των καρπών είναι κιτρινοπράσινο</p> <p>Το πεπόνι είναι αναρριχόμενο ή έρπων φυτό με μεγάλα φύλλα, κίτρινα άνθη και ο καρπός του είναι κυρίως σαρκώδης ράγα. Ανήκει στην οικογένεια των Κολοκυνθοειδών (Cucurbitaceae). Είναι ένα γλυκό φρούτο του καλοκαιριού και είναι πολύ καλή πηγή υδατανθράκων, βιταμινών και θρεπτικών συστατικών. Καλλιεργείται σε ζεστά κλίματα και σε θέσεις με πλήρη ήλιο.</p> <p>ΣΠΟΡΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΠΕΠΟΝΙΟΥ:<br />Η σπορά πεπονιού γίνεται ως εξής:<br />25-30 σπόροι ανά γραμμάριο<br />400-600 φυτά ανά στρέμμα<br />35-40 γραμμάρια σπόρου ανά στρέμμα<br />150-250 εκ. μεταξύ των γραμμών &amp; 25-40 εκ. μεταξύ των φυτών<br />Βάθος σποράς 2,5-5 εκ.<br />Συγκομιδή 80-120 ημέρες από την μεταφύτευση<br />Μέση απόδοση 3000-5000 κιλά ανά στρέμμα<br />Σπόρος ΠΕΠΟΝΙ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (Αργίτικο)</p> </body> </html>
V 166 (10 S)
Σπόρος ΠΕΠΟΝΙ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (Αργίτικο)
Θρακιώτικο πεπόνι σπόροι 1.55 - 1

Θρακιώτικο πεπόνι σπόροι

Τιμή 2,55 € SKU: V 137
,
5/ 5
<h2 class=""><strong>Θρακιώτικο πεπόνι σπόροι</strong></h2> <h2 class=""><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 20 (1g) </strong><strong>σπόροι</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Στον εύφορο κάμπο της παραμεθόριας κωμόπολης του Τυχερού παράγονται πολλά γεωργικά προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας, ανάμεσά τους όμως ξεχωρίζει, λόγω της μοναδικότητάς του, το ξακουστό «θρακιώτικο πεπόνι», ή αλλιώς «χρυσή κεφαλή». Στη μεγάλη τραγωδία της ανταλλαγής πληθυσμών του 1922 οι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν από την απέναντι πλευρά του Έβρου και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή έφεραν μαζί τους σπόρους ενός πεπονιού που ήδη από αιώνες καλλιεργούσαν.</p> <p>Η όψιμη τούτη ποικιλία παράγει σχετικά μεγάλους, βάρους μέχρι και 3 κιλών, σφαιρικούς καρπούς που καταλήγουν σε χαρακτηριστική «μύτη».</p> <p>Η ρυτιδωμένη, κίτρινη φλούδα τους στολίζεται με πράσινες πινελιές, ενώ η σάρκα που περικλείουν είναι λευκή και πολύ ευωδιαστή.</p> <p>Ευνοημένη από τα αντιπλημμυρικά έργα της δεκαετίας του ’50, η περιοχή έφτασε να καλλιεργεί σε έκταση μεγαλύτερη από δέκα χιλιάδες στρέμματα το περιζήτητο σε ολόκληρη την Ελλάδα πεπόνι της, πραγματοποιούσε μάλιστα και εξαγωγές σε εξαιρετικές για τους παραγωγούς τιμές. Κι αυτό, γιατί η «χρυσή κεφαλή» διαθέτει ένα μεγάλο, από εμπορικής σκοπιάς, πλεονέκτημα: αντέχει για ασυνήθιστα πολύ καιρό μετά τη συλλογή, με αποτέλεσμα να μπορεί να σερβίρεται ως επιδόρπιο ακόμα και στο εορταστικό δείπνο της πρωτοχρονιάς.</p> <p>Δυστυχώς όμως, το «θρακιώτικο πεπόνι» έπεσε θύμα της αξιοθαύμαστης δυναμικής του, καθώς οι συνθήκες της μονοκαλλιέργειας που διαμορφώθηκαν στην παραγωγή του, ευνόησαν στη δεκαετία του ‘80 την προσβολή του από ένα μύκητα που προκαλεί σηψιρριζία, το φουζάριο. Ανθεκτικός όπως αποδείχτηκε σε κάθε προσπάθεια για την καταπολέμησή του, κατάφερε σχεδόν να εκμηδενίσει την παραγωγή της «χρυσής κεφαλής» και υποχρέωσε τους αγρότες της περιοχής να στραφούν σε άλλα είδη.</p> <p>Τα τελευταία χρόνια πάντως, μετά από αρκετές δοκιμές, εφαρμόστηκε η προληπτική απολύμανση του σπόρου, χάρη στην οποία σε μεγάλο πλέον βαθμό ελέγχεται το φουζάριο. Έτσι, από τα μέσα του Αυγούστου μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη, το  πεπόνι απ’ τα χωράφια του Τυχερού θα μαζευτεί ξανά ώστε να διατυμπανίσει με τη νοστιμιά και το άρωμά του την ανάγκη για τη διατήρηση και ενίσχυση με μέτρα προστασίας της εκλεκτής του ποικιλίας.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>
V 137 (20 S)
Θρακιώτικο πεπόνι σπόροι 1.55 - 1

Ποικιλία από την Ελλάδα
Σπόροι Τριγωνέλλα η Ελληνική (Trigonella foenum-graecum) 1.55 - 2

Σπόροι Τριγωνέλλα η...

Τιμή 1,15 € SKU: VE 64 (2g)
,
5/ 5
<h2><strong>Σπόροι Τριγωνέλλα η Ελληνική (Trigonella foenum-graecum)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 140 (2 g) σπόροι.</strong></span></h2> <p>Η Τριγωνέλλα η Ελληνική (Trigonella foenum-graecum) ή άλλως Τριγωνίσκος η Τήλις, χόρτος των Ελλήνων, τριγωνίσκος, Ελληνικός σανός, μοσχοσίταρο, τηντιλίδα, τηντιλίνα, τήλι, γραικόχορτο, ελληνικό τριφύλλι, νυχάκι, στροφίλι, χέλμπα ή τσιμένι[2] (αγγλ. fenugreek), είναι ένα ετήσιο φυτό της οικογένειας των Χεδρωπών ή Φαβίδων (Fabaceae), με φύλλα που αποτελούνται από τρία μικρά αντωοειδή προς επιμήκη φυλλάδια. Καλλιεργείται σε ολόκληρο τον κόσμο ως μια ημίξηρη καλλιέργεια και οι σπόροι του είναι ένα κοινό συστατικό στα φαγητά από την Ινδική υποήπειρο.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Η τριγωνέλλα (fenugreek) είναι ένα βότανο με πολλές ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία σύμφωνα με πολυάριθμες μελέτες. Η επιστημονική του ονομασία της τριγωνέλλας είναι Trigonella foenum-graecum L.&nbsp; (Τριγωνέλλα η ελληνική χλόη - γραικόχορτος) ή κοινά: Τήλι, μοσχοσίταρο, τσιμένι και τηπιλίνα και ανήκει στην οικογένεια των ψυχανθών (Papilionaceae).</p> <p>Η τριγωνέλλα είναι μονοετές φυτό μέχρι 50 εκατοστά ύψος, γενικά γυμνό, με δυνατή μυρωδιά. Τα στελέχη είναι στρογγυλεμένα, συνήθως είναι όρθια συχνά όμως και λυγισμένα, διακλαδίζονται πολύ σπάνια. Τα φύλλα είναι έμμισχα με 3 οβάλ ή λογχοειδή φυλλάρια. Τα άνθη είναι απλά ή σε ζεύγη στις μασχάλες των φύλλων, η στεφάνη είναι κιτρινόλευκη. Οι καρποί έχουν μέχρι και 10 εκατοστά μήκος, είναι καμπυλωμένοι και έχουν πολύ μακριά και ραμφοειδή κορυφή, περιέχουν 4-20 σπόρους.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Το φυτό βρίσκεται σε άγρια κατάσταση στην περιοχή της Μεσογείου. Καλλιεργείται κυρίως στην βόρεια Αφρική και Ινδία από σπόρους σε σειρές που απέχουν 20 εκατοστά. Είναι αυτοφυές φυτό της Ελλάδας, βρίσκεται στην Κρήτη, Κεφαλληνία, Μεσσηνία, Βόρεια Ελλάδα και τα νησιά του Ιονίου. Οι καρποί συλλέγονται όταν ωριμάσουν και χωρίζονται οι σπόροι. Η τριγωνέλλα ήταν γνωστή από την αρχαιότητα, την οποία ο Ιπποκράτης είχε σε μεγάλη υπόληψη και μάλιστα τη χρησιμοποιούσε σαν μαλακτικό, αντισηπτικό και το αφέψημα του φυτού το έδινε κατά των ασθενειών της μήτρας.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Τριγωνέλλα συστατικά</strong></p> <p>Περιέχει γλίσχρασμα, αρωματικά στοιχεία, άφθονες οργανικές ενώσεις σιδήρου και φωσφόρου. Οι διατροφικές ουσίες που περιλαμβάνονται στους σπόρους της τριγωνέλλας είναι αμινοξέα, ασβέστιο, απαραίτητα λιπαρά οξέα, φολικό οξύ, σίδηρος, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φώσφορος, κάλιο, σελήνιο, ψευδάργυρος, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β2, βιταμίνη Β3 και βιταμίνη C.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Χρησιμοποιούμενα μέρη</strong></p> <p>Οι ξεραμένοι σπόροι, σκόνη και τα βλαστάρια (φύτρα). Τα φύλλα που συλλέγονται κατά τη βλαστική περίοδο και μπορούν να χρησιμοποιηθούν φρέσκα ή αποξηραμένα.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Τριγωνέλλα χρήση</strong></p> <p>Εξωτερικά, χρησιμοποιείται σαν ζεστή κομπρέσα για αποστήματα, σπυριά (βράζετε με νερό σαν χυλός), με τον&nbsp; ίδιο τρόπο που χρησιμοποιείται το λινάρι.</p> <p>Εσωτερικά χρησιμοποιείται σαν διεγερτικό (τονωτικό) (ένα κουταλάκι σκόνη των σπόρων σε λίγη μαρμελάδα, 3 φορές την ημέρα). Χρησιμοποιείται πολύ στην κτηνιατρική σαν τονωτική σκόνη και για να παχαίνουν οι αγελάδες.</p> <p>Η τριγωνέλλα σε σπόρους μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μαγείρεμα. Μπορείτε να μειώσετε την πικρή της γεύση καβουρδίζοντας ελαφρώς το σπόρο τριγωνέλλας πριν από τη χρήση.</p> <p>Η σκόνη τριγωνέλλας χρησιμοποιείται κυρίως σε μείγματα μπαχαρικών (π.χ. συστατικό στο κάρυ), στο σιρόπι σφενδάμου και σε τουρσιά. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μικρές ποσότητες ως μπαχαρικό στις σαλάτες και στην παρασκευή ψωμιού.</p> <p>Τα βλαστάρια - φύτρα τριγωνέλλας μπορούν να παρασκευαστούν διαποτίζοντας το σπόρο για 12 ώρες σε ζεστό νερό και στη συνέχεια θα βλαστήσουν σε 3-5 ημέρες.</p> <p>Στον τομέα της μεταποίησης, το εκχύλισμα τριγωνέλλας χρησιμοποιείται σε σαπούνια και σε καλλυντικά.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Τριγωνέλλα ιδιότητες - δράση</strong></p> <p>Σύμφωνα με μελέτες η συμπληρωματική χρήση των σπόρων τριγωνέλλας βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο και μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη σε ασθενείς με ήπιο διαβήτη τύπου 2. Υπάρχει επίσης μια ευνοϊκή επίδραση στην υπερτριγλυκεριδαιμία.</p> <p>Επίσης έχει αποδειχτεί ότι αυξάνει τα επίπεδα και τη δράση των οιστρογόνων (π.χ. ενισχυμένο μέγεθος του στήθους). Μελλοντικά θα διεξαχθούν επιπλέον μελέτες για να αξιολογηθεί η ιδιότητα της τριγωνέλλας ως εναλλακτική λύση για τη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (HRT).</p> <p>Βοηθάει στην αύξηση του σωματικού βάρους και φαίνεται να είναι ευεργετικό ιδιαίτερα σε άτομα με νευρική ανορεξία.</p> <p>Κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι οι σπόροι τριγωνέλλας μπορούν να αναστείλουν τον καρκίνο του ήπατος και να μειώσουν τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα.</p> <p>Ο σπόρος τριγωνέλλας φαίνεται χρήσιμος στη θεραπεία της φλεγμονής και έλκους του στομάχου. Επίσης διεγείρει την γαστρική έκκριση και βοηθά την πέψη. Η δράση του σαν αποχρεμπτικό δεν έχει επιβεβαιωθεί.</p> <p>Η τριγωνέλλα περιέχει ένα αλκαλοειδές συστατικό την τριγωλλίνη η οποία έχει αποδειχθεί σημαντική στη θεραπεία του καρκίνου.&nbsp;</p> <p>Γενικότερα οι πρόσφατες έρευνες έχουν εντοπίσει η τριγωνέλλα δρα ως υποχοληστερολαιμικό, αντιλιπιδαιμικό, αντιοξειδωτικό, ηπατοπροστατευτικό, αντιφλεγμονώδες, αντιβακτηριακό, αντιμυκητιακό, αντιπυρετικό, κατά του έλκους, αντικαρκινικό και στην αντιμετώπιση διάφορων άλλων προβλημάτων υγείας.</p> <p>Εξωτερικά οι σπόροι είναι μαλακτικοί και επιταχύνουν την θεραπεία της διαπύησης και των μολύνσεων. Επίσης, μπορούν χρησιμοποιηθούν ως κατάπλασμα (τυλιγμένο σε ύφασμα) για αποστήματα ή σπυριά, εγκαύματα, θεραπεία τοπικού πόνου και οιδήματος (φλεγμονή), μυϊκό πόνο, πόνο και διόγκωση των λεμφαδένων (λεμφαδενίτιδα), πόνος στα δάκτυλα (ποδάγρα), πληγές, έλκη ποδιών, έκζεμα κλπ, ή για πλύσεις σε περιπτώσεις υπερβολικών κολπικών εκκρίσεων. Τέλος, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της κυτταρίτιδας.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Τριγωνέλλα θηλασμός </strong></p> <p>Υπάρχουν αρκετές αναφορές ότι η κατανάλωση σκόνης από σπόρους τριγωνέλλας&nbsp; αυξάνει την ημερήσια παραγωγή γάλακτος στις θηλάζουσες γυναίκες, αλλά τα στοιχεία το που επιβεβαιώνουν είναι περιορισμένα. Σε μια πρώιμη μελέτη, θηλάζουσες μητέρες που έπιναν ένα συγκεκριμένο τσάι που περιείχε τριγωνέλλα, αύξησαν την παραγωγή γάλακτος.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Τριγωνέλλα δοσολογία</strong></p> <p>Η κατάλληλη δοσολογία τριγωνέλλας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η ηλικία του χρήστη, η υγεία και διάφορες άλλες συνθήκες. Μελέτες που διερευνούν τη χρήση της τριγωνέλλας στο διαβήτη και τη μείωση της χοληστερόλης έχουν χρησιμοποιήσουν 5 γραμμάρια σπόρους τριγωνέλλας ή 1 γραμμαρίου εκχυλίσματος τριγωνέλλας ανά ημέρα αντίστοιχα. Να θυμάστε ότι τα φυσικά προϊόντα δεν είναι απαραίτητα πάντα ασφαλή και οι συνιστώμενες δόσεις είναι σημαντικές. Να ακολουθείτε πάντα τις σχετικές οδηγίες στις ετικέτες των προϊόντων και συμβουλεύεστε το φαρμακοποιό, το διαιτολόγο ή το γιατρό σας πριν από τη χρήση.</p> <p>Οι δόσεις τριγωνέλλας που συχνά προτείνονται:</p> <p>Τριγωνέλλα σε κάψουλες (580 - 610 mg): 2-4 κάψουλες, 3 φορές την ημέρα ή 6-12 κάψουλες (σύνολο) ανά ημέρα ή 1200-2400 mg, 3 φορές την ημέρα (3,5 έως 7,3 γρ./ημέρα).</p> <p>Τριγωνέλλα σε κάψουλες (500 mg): 7-14 κάψουλες (σύνολο) ανά ημέρα.</p> <p>Τριγωνέλλα σε σκόνη ή σε σπόρους: ½ - 1 κουταλάκι του γλυκού, τρεις φορές την ημέρα ή 1 κάψουλα = ¼ κουταλάκι του γλυκού, μπορεί να αναμιχθεί με λίγο νερό ή χυμό.</p> <p>Τριγωνέλλα βάμμα: 1-2 ml, 3 φορές την ημέρα (βλέπετε τις οδηγίες της συσκευασίας)</p> <p>Τριγωνέλλα τσάι: ένα φλιτζάνι του τσαγιού, 2-3 φορές την ημέρα.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Τριγωνέλλα παρενέργειες</strong></p> <p>Σύμφωνα με μελέτες η τριγωνέλλα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες παρενέργειες και θεωρείται ασφαλής όταν λαμβάνεται από το στόμα, σε ποσότητες που βρίσκονται στα τρόφιμα. Ακόμα, θεωρείται ασφαλής σε ποσότητες που λαμβάνεται για φαρμακευτικούς σκοπούς (ποσότητες μεγαλύτερες από ότι στα τρόφιμα) για έως και 6 μήνες.</p> <p>Οι παρενέργειες από τη λήψη τριγωνέλλας μπορούν να είναι διάρροια, στομαχικές διαταραχές, φούσκωμα, αέρια και οσμή σφενδάμου στα ούρα. Η τριγωνέλλα μπορεί επιπλέον να προκαλέσει ρινική συμφόρηση, βήχα, συριγμό, οίδημα στο πρόσωπο και αλλεργικές αντιδράσεις σε άτομα με υπερευαισθησία (π.χ. άτομα με αλλεργία στα φιστίκια και στα ρεβίθια).</p> <p>Η τριγωνέλλα μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε άτομα με διαβήτη&nbsp; και να προκαλέσει και υπογλυκαιμία. Έτσι, θα πρέπει πάντα να παρακολουθούν το σάκχαρό τους όταν χρησιμοποιών τριγωνέλλα.</p> <p>Η τριγωνέλλα είναι δεν είναι ασφαλής στην εγκυμοσύνη, όταν λαμβάνεται σε μεγαλύτερες ποσότητες από εκείνες που περιέχονται στα τρόφιμα, διότι μπορεί να προκαλέσει πρόωρες συστολές της μήτρας.&nbsp;</p> <p>Τριγωνέλλα ίσως δεν είναι ασφαλής για τα παιδιά. Ορισμένες μελέτες έχουν συνδέσει το τσάι που περιέχει τριγωνέλλα με απώλεια συνείδησης στα παιδιά.</p> <p>Προσοχή σε άτομα που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα όπως η βαρφαρίνη ή ηπαρίνη. Οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτικά θα πρέπει να συμβουλευτούν το γιατρό τους πριν από τη λήψη τριγωνέλλας και έτσι ώστε να γίνει προσαρμογή της δοσολογίας.</p> <p>&nbsp;</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>
VE 64 (2g)
Σπόροι Τριγωνέλλα η Ελληνική (Trigonella foenum-graecum) 1.55 - 2
Σπόροι Κάππαρις η ακανθώδης (Capparis spinosa) 1.95 - 11

Σπόροι Κάππαρις η ακανθώδης...

Τιμή 1,95 € SKU: VE 10
,
5/ 5
<h2><strong>Σπόροι Κάππαρις η ακανθώδης (Capparis spinosa)</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 10 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Η Κάππαρις η ακανθώδης (Λατινική ονομασία: Capparis spinosa, στα Αγγλικά caper bush [κυριολ. θάμνος κάππαρης], που ονομάζεται επίσης Flinders rose [κυριολ. θρύμματα τριαντάφυλλου]),[1] είναι πολυετές (perennial) φυτό που φέρει στρογγυλεμένα, σαρκώδη φύλλα και μεγάλα λευκά προς ροζ-λευκά άνθη.</p> <p>Το φυτό είναι γνωστό για τους βρώσιμους ανθοφόρους οφθαλμούς (μπουμπούκια) (κάππαρη), που χρησιμοποιούνται συχνά ως καρύκευμα και τους καρπούς (μούρα κάππαρης), από τα οποία και τα δύο συνήθως καταναλώνονται τουρσί. Άλλα είδη του είδους Κάππαρις (Capparis), επίσης συλλέγονται μαζί όπως η Κ. η ακανθώδης (C. spinosa) για τους βρώσιμους ανθοφόρους οφθαλμούς και τους καρπούς τους. Άλλα μέρη του είδους Κάππαρις (Capparis), χρησιμοποιούνται στην παρασκευή φαρμάκων και καλλυντικών.</p> <p>Η Κάππαρις η ακανθώδης (Capparis spinosa), έχει βρεθεί σε άγρια κατάσταση στη Μεσόγειο, Ανατολική Αφρική, Μαδαγασκάρη, Νότιο-Δυτική και Κεντρική Ασία, Ιμαλάια, Νησιά του Ειρηνικού, Ινδοϊμαλάια και Αυστραλία.[5] Είναι παρούσα σε όλες σχεδόν τις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου και περιλαμβάνεται στη χλωρίδα των περισσοτέρων εξ αυτών, αλλά αν είναι αυτόχθονη στην περιοχή αυτή είναι αβέβαιο. Αν και η χλωρίδα της περιοχής της Μεσογείου έχει σημαντικό ενδημισμό, ο θάμνος κάππαρης θα μπορούσε να προέρχεται από τις τροπικές περιοχές και να έχει εγκλιματιστεί αργότερα στη λεκάνη της Μεσογείου.</p> <p>Η ταξινομική κατάσταση στα είδη είναι αμφιλεγόμενη και αδιακανόνιστη. Τα είδη εντός του γένους Κάππαρις (Capparis), είναι εξαιρετικά μεταβλητά και άλλα είδη υβριδίων ήταν κοινά σε όλη την εξελικτική ιστορία του γένους. Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι συγγραφείς έχουν θεωρήσει την C. spinosa να αποτελείται από πολλαπλά διακριτά είδη,[7] άλλοι, ότι η ταξινομική βαθμίδα είναι ένα μόνο είδος με πολλαπλές ποικιλίες ή υποείδη[8][9] ή ότι η ταξινομική βαθμίδα C. spinosa είναι ένα υβρίδιο μεταξύ της C. orientalis και C. sicula.</p> <p><strong>Φυτό</strong></p> <p>Το θαμνώδες φυτό έχει πολλές διακλαδώσεις, με εναλλασσόμενα φύλλα, παχιά και γυαλιστερά, στρογγυλά προς ωοειδή. Τα άνθη είναι πλήρη, γλυκά αρωματικά και επιδεικτικά, με τέσσερα σέπαλα (sepals)[Σημ. 2] και τέσσερα λευκά προς ροζ-λευκά πέταλα (petals)[Σημ. 3] και πολλούς μεγάλους βιολετί χρώματος στήμονες (stamen)[Σημ. 4] και ένα ενιαίο στίγμα (stigma)[Σημ. 5] που συνήθως αναρτάται πολύ πάνω από τους στήμονες.</p> <p><strong>Περιβαλλοντικές απαιτήσεις</strong></p> <p>Ο θάμνος της κάππαρης απαιτεί ημίξηρο ή ξηρό κλίμα. Ο θάμνος κάππαρης έχει αναπτύξει μια σειρά από μηχανισμούς που μειώνει κατά την καλλιεργητική του περίοδο, τις επιπτώσεις των υψηλών επιπέδων ακτινοβολίας, την υψηλή ημερήσια θερμοκρασία και την ανεπάρκεια του νερού στο έδαφος.</p> <p>Ο θάμνος κάππαρης έχει μια περίεργη αντίδραση στις αιφνίδιες αυξήσεις στην υγρασία· σχηματίζει σε όλη την επιφάνεια του φύλλου θύλακες με σημάδια σαν-κονδυλώματα. Αυτό είναι φαινομενικά ακίνδυνο, καθώς το φυτό προσαρμόζεται γρήγορα στις νέες συνθήκες και παράγει ανεπηρέαστα φύλλα.</p> <p>Δείχνει επίσης τα χαρακτηριστικά ενός φυτού προσαρμοσμένου σε φτωχά εδάφη.[14] Αυτός ο θάμνος έχει υψηλή αναλογία ρίζας / βλαστού και η παρουσία του μυκόρριζων χρησιμεύει στην μεγιστοποιήσει της απορρόφησης των μετάλλων στα φτωχά εδάφη. Διαφορετικά άζωτο στερεωματικά βακτηριακά στελέχη έχουν απομονωθεί από την ριζόσφαιρα του θάμνου κάππαρης, παίζοντας ένα ρόλο στη διατήρηση των υψηλών αποθεμάτων του εν λόγω στοιχείου που περιορίζει την ανάπτυξη.</p> <p><strong>Καλλιέργεια</strong></p> <p>Η κάππαρη πολλαπλασιάζεται με σπόρο ή με μόσχευμα. Παρότι η κάπαρη φυτρώνει εκεί που δεν την περιμένεις, οι δύο τρόποι πολλαπλασιασμού στην πράξη έχουν πολλές δυσκολίες. Οι σπόροι της κάππαρης έχουν μια εξωτερική φλούδα που είναι πολύ δύσκολο να διαπεραστεί από το νερό για να βλαστήσει το έμβρυο. Ακόμη κι όταν βλαστήσει ο σπόρος και βγει το φυτό βάζοντας τα στη τελική θέση αναμένουμε συνήθως στα τέσσερα φυτά να επιζήσει το ένα. Ο πολλαπλασιασμός με βλαστό που παίρνουμε από το φυτό έχει κι αυτός πολύ λίγες πιθανότητες να είναι επιτυχής ακόμη κι αν φανεί ότι αρχικά έχει πιάσει.</p> <p>Στην Ιταλία και Τουρκία παράγουν φυτά κάππαρης. Πιθανόν αυτό να γίνεται με in vitro καλλιέργεια ιστών. Η Τουρκία παράγει αρκετή από ότι φαίνεται κάππαρη τουρσί την οποία εξάγει ακόμη και στην Ελλάδα. Καλλιέργεια κάππαρης γίνεται και στην Κύπρο.</p> <p>Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, ο θάμνος κάππαρης έχει εισαχθεί σε ορισμένες Ευρωπαϊκές χώρες ως μια εξειδικευμένη καλλιέργεια. Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η οικονομική σημασία της κάππαρης, οδήγησε σε σημαντική αύξηση, τόσο στη περιοχή κάτω από τα επίπεδα της καλλιέργειας και όσο και της παραγωγής. Οι κυριότερες περιοχές παραγωγής είναι σε αντίξοα περιβάλλοντα που βρίσκονται στο Μαρόκο, τη νοτιοανατολική Ιβηρική χερσόνησο, Τουρκία και τα Ιταλικά νησιά της Παντελλερία και τις Αιολίδες Νήσους, ειδικά η Σαλίνα. Αυτό το είδος έχει δημιουργήσει ειδικούς μηχανισμούς να επιβιώνει στις Μεσογειακές συνθήκες και η εισαγωγή της στα ημίξηρα εδάφη μπορεί να βοηθήσει να αποφευχθεί η διατάραξη της ισορροπίας αυτών των ευαίσθητων οικοσυστημάτων.</p> <p>Για την κερδοφορία, είναι απαραίτητη μια περίοδος συγκομιδής τουλάχιστον τριών μηνών. Το έντονο το φως της ημέρας και μια μακρά περίοδος ανάπτυξης είναι αναγκαία για την εξασφάλιση υψηλών αποδόσεων. Το καλοκαίρι, ο θάμνος κάππαρης δύναται να αντέξει θερμοκρασίες άνω των 40 °C, αλλά κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, είναι ευαίσθητο στον παγετό. Ο θάμνος κάππαρης είναι ικανός να επιβιώσει σε χαμηλές θερμοκρασίες υπό τη μορφή κούτσουρου, όπως συμβαίνει στους πρόποδες των Άλπεων. Φυτά κάππαρης βρίσκονται ακόμη και στα 3500 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στη Ladakh, αν και συνήθως καλλιεργούνται σε χαμηλότερα υψόμετρα. Ορισμένα Ιταλικά και Αργεντίνικα φυτά μπορούν να αντέξουν ισχυρούς ανέμους, χωρίς πρόβλημα, λόγω της κατακείμενης αρχιτεκτονικής του θάμνου κάππαρης και της δερματώδους συνοχής των φύλλων σε ορισμένους πληθυσμούς.</p> <p>Οι επιστήμονες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις γνωστές διανομές κάθε είδους, για να προσδιορίσουν την προέλευση της εμπορικά παρασκευασμένης κάππαρης.</p> <p>Ο θάμνος κάππαρης είναι ένα είδος rupicolous.[20] Είναι ευρέως διαδεδομένη στις βραχώδεις περιοχές και καλλιεργείται σε διάφορες ενώσεις του εδάφους, συμπεριλαμβανομένων των alfisols, regosols και lithosols. Σε διαφορετικές θέσεις των Ιμαλαΐων, η C. spinosa ανέχεται τόσο εδαφικές επιφάνειες λασπώδους πηλού και άμμου, βραχώδους ή χαλικώδους, με λιγότερο από 1% οργανική ύλη. Στο Πακιστάν, φύεται στους γυμνούς βράχους, σχισμές, ρωγμές και αμμόλοφους, στην περιοχή της Αδριατικής, στους ξηρούς ασβεστολιθικούς κρημνούς, στα ξηρά παράκτια οικοσυστήματα της Αιγύπτου, Λιβύης και Τυνησίας, στις μεταβατικές ζώνη μεταξύ των παράκτιων αλμυρών βάλτων και των παράκτιων ερήμων της Ασιατικής ακτής της Ερυθράς Θάλασσας, στα βραχώδη άνυδρα κατώτατα σημεία της κοιλάδας του Ιορδάνη, στους απότομους ασβεστολιθικούς βράχους από αμμόλιθο του Ramat Aviv, Ισραήλ και στις κεντρικές δυτικές και βορειοδυτικές παράκτιες αμμοθίνες της Αυστραλίας. Αναπτύσσεται αυθόρμητα στους αρμούς τοίχων των παλαιών Ρωμαϊκών οχυρών, στο Δυτικό Τοίχο του Όρους του Ναού της Ιερουσαλήμ και στις επάλξεις του κάστρου της Αγίας Βαρβάρας (Αλικάντε, Ισπανία). Προσκολλημένα φυτά κάππαρης κυριαρχούν στα Μεσαιωνικά ασβεστολιθικά-προπύργια της Alcudia και τις επάλξεις της Πάλμα ντε Μαγιόρκα (Μαγιόρκα, Ισπανία). Αυτή η επιθετική πρωτοπορία έχει επιφέρει σοβαρά προβλήματα στην προστασία των μνημείων.</p> <p><strong>Διάδοση</strong></p> <p>Η κάππαρη μπορεί να καλλιεργηθεί εύκολα από φρέσκους σπόρους οι οποίοι συλλέγονται από ώριμους καρπούς και φυτεύονται σε καλά στραγγισμένα μείγματα ανάπτυξης-σπόρων. Τα σπορόφυτα εμφανίζονται σε δύο με τέσσερις εβδομάδες. Οι παλαιοί, αποθηκευμένοι σπόροι εισέρχονται σε κατάσταση λήθαργου και απαιτούν κρύα διαστρωμάτωση για να βλαστήσουν. Τα βιώσιμα έμβρυα βλασταίνουν μέσα σε τρεις έως τέσσερις ημέρες μετά την μερική αφαίρεση των ξυλωδών σπόρο-καλυμμάτων.[21] Τα σπόρο-καλύμματα και η κολλώδης ουσία που περιβάλλουν τους σπόρους, μπορεί να είναι οικολογικές προσαρμογές για να αποφευχθεί η απώλεια νερού και η διατήρηση της βιωσιμότητας των σπόρων, κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου.</p> <p>Η χρήση των βλαστικών μοσχευμάτων αποφεύγει την υψηλή μεταβλητότητα από πλευράς παραγωγής και ποιότητας. Ωστόσο, τα φυτά που καλλιεργούνται από μοσχεύματα είναι πιο επιρρεπή στην ξηρασία κατά τα πρώτα έτη μετά τη φύτευση. Ο θάμνος κάππαρης είναι ένα δύσκολο-να-ριζώσει ξυλώδες είδος και η επιτυχής διάδοση, απαιτεί προσεκτική εξέταση των βιοτύπων και εποχικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων. Ρίζες έως και 55% είναι δυνατόν, όταν χρησιμοποιούνται ενός-έτους-ξύλα, ανάλογα με την εποχή κοπής της συγκομιδής και του υποστρώματος που χρησιμοποιείται. Διάδοση από μοσχεύματα βλαστών είναι η συνήθης μέθοδος για την καλλιέργεια των "Mallorquina" και "Italiana" στην Ισπανία και "Nocella" στις Αιολίδες Νήσους, ειδικά στη Σαλίνα. Τα μοσχεύματα του σκληρού ξύλου ποικίλουν σε μήκος από 15 έως 50 cm και η διάμετρος των μοσχευμάτων μπορεί να κυμαίνεται από 1,0 έως 2,5 cm. Μια άλλη δυνατότητα είναι η συλλογή στελεχών κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου έως τις αρχές Μαρτίου, τη θεραπεία τους με captan ή captafol και η διαστρωμάτωση τους σε εξωτερικούς χώρους ή σε ένα θάλαμο στους 3–4 °C, καλυμμένους με άμμο ή πλαστικό. Η περιεκτικότητα σε υγρασία και η αποστράγγιση θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά και να διατηρούνται μέχρι τη φύτευση. Χρησιμοποιώντας ημίσκληρα μοσχεύματα ξύλων, τα οποία συλλέγονται και φυτεύονται κατά τη διάρκεια του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου, έχοντας επιτευχθεί χαμηλά ποσοστά επιβίωσης (κάτω από 30%). Μοσχεύματα μαλακών ξύλων προετοιμάζονται τον Απρίλιο από 25–30 την ημέρα βλαστούς. Κάθε κοπή θα πρέπει να περιέχει τουλάχιστον δύο κόμβους και να έχει μήκος 6 έως 10 cm. Τα μοσχεύματα της βάσης ή υποτερματικά είναι πιο επιτυχή από ό, τι τα τερματικά. Στη συνέχεια, τα μοσχεύματα φυτεύονται σε ένα θερμοκήπιο κάτω από ένα σύστημα ψεκασμού με κατώτατη θερμότητα· με δυνατότητα φύτευσης 150 έως 200 μοσχεύματα/m2.</p> <p><strong>Εγκατάσταση οπωρώνα</strong></p> <p>Η μέση ετήσια θερμοκρασία στις υπό καλλιέργεια περιοχές είναι πάνω από 14 °C και η βροχόπτωση κυμαίνεται από 200 mm/έτος στην Ισπανία, στα 460 mm/έτος στην Παντελλερία και στα 680 mm/έτος στη Σαλίνα. Στην Παντελλερία, βρέχει μόνο 35 mm από το Μάιο μέχρι τον Αύγουστο και 84 mm στη Σαλίνα των Αιολικών Νησιών. Η βροχερή άνοιξη και το ζεστό και ξηρό καλοκαίρι θεωρούνται επωφελή.[22] Αυτό το ανεκτικό στη ξηρασία-πολυετές φυτό, χρησιμοποιείται για τον εξωραϊσμό και τη μείωση της διάβρωσης, κατά μήκος των λεωφόρων, των απότομων βραχωδών πλαγιών, αμμόλοφων ή εύθραυστων ημίξηρων οικοσυστημάτων.</p> <p>Φυτεύσεις κάππαρης άνω των 25–30 ετών εξακολουθούν να είναι παραγωγικές.[23] Έτσι, οι φυσικές ιδιότητες του εδάφους (σύσταση και βάθος) είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Οι θάμνοι κάππαρης μπορούν να αναπτύξουν εκτεταμένο ριζικό σύστημα και αναπτύσσονται καλύτερα σε βαθιά, μη στρωματοποιημένα, μέτριας υφής, αργιλώδη εδάφη. Το όργωμα με άρωτρο και το σβάρνισμα, είναι οι συνήθεις πρακτικές πριν από την εγκατάσταση των φυτών κάππαρης. Πρακτικές τροποποίησης του προφίλ του εδάφους, όπως το βαθύ όργωμα από 0,6 έως 1 m, δύναται να βελτιώσει ορισμένους περιορισμούς. Στην Παντελλερία, το σκάψιμο λάκκων με εκσκαφέα για κάθε θάμνο, βρέθηκε να είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για την καλλιέργεια κάππαρης στα βραχώδη εδάφη. Χρησιμοποιούνται δύο σχέδια φύτευσης, το σύστημα της τετράγωνης/ορθογώνιας και της θαμνοστοιχίας. Τα διαστήματα καθορίζονται από το σθένος του βιότυπου, την γονιμότητα του εδάφους, τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται και τη μέθοδο άρδευσης, εάν υπάρχει. Η απόσταση των θάμνων των 2,5 × 2,5 m ή 2,5 × 2 m είναι συνήθης στην Παντελλερία. Στη Σαλίνα, στα Νησιά του Αιόλου, 3 × 3 m είναι ικανοποιητική για τη ‘Nocella’. Στην Ισπανία, 4 × 4 m ή 5 × 5 m είναι ικανοποιητική για την ‘Mallorquina’. Η απόσταση από 2,0 έως 2,5 m ενδείκνυται εάν η C. spinosa χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της διάβρωσης του εδάφους στις πλαγιές.</p> <p><strong>Χρήσεις</strong></p> <p>Η κάππαρη χρησιμοποιείται ως καρύκευμα σε διάφορες σαλάτες, σε ποικιλία από τουρσιά και σε σάλτσες. Η γεύση της είναι πικάντικη και ελαφρώς καυτερή· αυτό οφείλεται στην ύπαρξη τού σιναπέλαιου που απελευθερώνεται από τους ιστούς του φυτού. Ο φλοιός της ρίζας χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαφόρων παθήσεων όπως αρθρίτιδες, ρευματισμοί και πονόδοντοι. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το φυτό έχει θεραπευτικές αλλά και μαγικές ιδιότητες.</p> <p>Η κάππαρη είναι πιθανόν το περισσότερο ξεροφυτικό φυτό της Μεσογειακής ζώνης. Στην Ισπανία το χρησιμοποιούν για να σχηματίσουν αντιπυρικές ζώνες καθότι σε διαστήματα μεγάλης ξηρασίας το φυτό δεν πέφτει σε θερινή νάρκη, όπως κάποια άλλα που ξεραίνονται εντελώς, αλλά διατηρεί τους χυμούς στους ιστούς της. Συνήθως φύεται σε σχισμές απόκρημνων βράχων πολύ κοντά στην θάλασσα. Αυτή είναι μια παραλλαγή ποικιλίας της Καππάρεως της ακανθώδους (Capparis spinosa), που έχει ελάχιστα μέχρι καθόλου αγκάθια και μεγάλα σχετικά φύλλα. Μια ποικιλία με αγκάθια και πιο μικρά φύλλα βρίσκεται σε πολλά σημεία της Αθήνας σε απίθανα μέρη. Σε ενώσεις κράσπεδων, σε σχισμές πεζοδρομίων, σε σχισμές τοίχων 1ου, 2ου, ακόμη και 3ου ορόφου. Το πιθανότερο είναι ότι οι σπόροι βλάστησαν σε αυτά τα σημεία, μεταφερόμενοι περισσότερο από τα μυρμήγκια παρά από τον αέρα.</p> <p><strong>Μαγειρικές χρήσεις</strong></p> <p>Ο αλατισμένος και ανθοφόρος οφθαλμός του τουρσιού κάππαρης (ο οποίος απλά ονομάζεται «η κάππαρη»), χρησιμοποιείται συχνά ως καρύκευμα ή γαρνιτούρα. Η κάππαρη είναι ένα κοινό συστατικό στη Μεσογειακή κουζίνα, ιδίως στις κουζίνες της Κύπρου, Ιταλίας, Αιολίας και Μάλτας. Οι ώριμοι καρποί του θάμνου κάππαρης, παρασκευάζονται ομοίως και διατίθενται στο εμπόριο ως «μούρα κάπαρης».</p> <p>Οι ανθοφόροι οφθαλμοί, όταν είναι έτοιμοι να συλλεχθούν, είναι σκούρο πράσινοι και περίπου το μέγεθος ενός φρέσκου σπυριού αραβόσιτου (Αραβόσιτος ο κοινός ή Ζέα η μαϋς). Συλλέγονται, κατόπιν μαρινάρονται εντός άλατος ή μείγματος από αλάτι και ξύδι και τέλος αποστραγγίζονται. Η έντονη γεύση αναπτύσσεται καθώς απελευθερώνεται έλαιο σιναπιού (glucocapparin), από έκαστο ανθοφόρο οφθαλμό της κάππαρης. Αυτή η ενζυματική αντίδραση οδηγεί στο σχηματισμό ρουτίνης, που συχνά φαίνονται ως κρυσταλλωμένες λευκές κηλίδες επί των επιφανειών των μεμονωμένων ανθοφόρων οφθαλμών (μπουμπουκιών) κάππαρης.</p> <p>Η κάππαρη αποτελεί διακριτικό συστατικό στην Ιταλική κουζίνα, ειδικά της Σικελίας, Αιολικής και της νότιας Ιταλικής κουζίνας. Συνήθως χρησιμοποιούνται στις σαλάτες, σαλάτες ζυμαρικών, πιάτα κρέατος και σάλτσες ζυμαρικών. Παραδείγματα της χρήσης της στην Ιταλική κουζίνα είναι το κοτόπουλο πικάτα (chicken piccata)[Σημ. 6] και η σπαγγέτι αλά πουτανέσκα (spaghetti alla puttanesca).</p> <p>Η κάππαρη είναι γνωστό ότι αποτελεί ένα από τα συστατικά της σως ταρτάρ (tartar sauce). Συνήθως προσφέρονται σε πιάτα κρύου καπνιστού σολομού ή παστού σολομού (ειδικά λοξ (lox)[Σημ. 7] και κρεμώδες τυρί). Η κάππαρη και τα μούρα κάππαρης μερικές φορές υποκαθιστούν τις ελιές για το γαρνίρισμα ενός κοκτέιλ Μαρτίνι.</p> <p>Οι κάππαρες κατηγοριοποιούνται και πωλούνται από το μέγεθός τους, ορίζεται ως εξής, με τα μικρότερα μεγέθη να είναι τα πιο επιθυμητά: non-pareil (έως 7 mm), surfines (7–8 mm), capucines (8–9 mm), capotes (9–11 mm), fines (11–13 mm) και grusas (14+ mm). Εάν δεν συλλεχθεί ο ανθοφόρος οφθαλμός, ανθίζει και παράγει το μούρο κάππαρης. Ο καρπός μπορεί να γίνει τουρσί και κατόπιν προσφέρεται ως Ελληνικός μεζές.</p> <p>Τα καππαρόφυλλα, βρίσκονται δύσκολα εκτός Ελλάδας ή Κύπρου, χρησιμοποιούνται κυρίως σε σαλάτες και πιάτα με ψάρι. Γίνονται τουρσί ή βράζονται και συντηρούνται σε βάζα με άλμη—όπως ανθοφόροι οφθαλμοί κάππαρης.</p> <p>Τα ξηρά καππαρόφυλλα, τουρσί ή βραστά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προσθήκη σε σαλάτες χρησιμοποιούνται επίσης ως ένα υποκατάστατο της πυτιάς, στη βιομηχανική παραγωγή τυριών υψηλής ποιότητας.</p> <p><strong>Διατροφικά συστατικά</strong></p> <p>Είτε κονσερβοποιημένες, είτε τουρσί οι κάππαρες αποτελούνται κατά 84% από νερό, 5% υδατάνθρακες, 2% πρωτεΐνες και 1% λιπαρά (βλέπε σχετ. πίνακα).</p> <p>Η κάππαρη έχει ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο. Μια συνηθισμένη μερίδα των 28 γραμμαρίων (μια ounce), οι κάππαρες παρέχουν 6 θερμίδες και 35% της Ημερήσιας Αξίας (ΗΑ) με νάτριο, χωρίς άλλα θρεπτικά συστατικά με σημαντικό περιεχόμενο. Σε μια ποσότητα 100 γραμμαρίων, η περιεκτικότητα σε νάτριο είναι 2348 mg ή 197% ΗΑ, με τη βιταμίνη Κ (23% ΗΑ), το σίδηρο (13% ΗΑ) και τη ριβοφλαβίνη (12% ΗΑ) να έχουν επίσης υπολογίσιμα επίπεδα (βλέπε σχετ. πίνακα).</p> <p><strong>Πολυφαινόλες</strong></p> <p>Οι κονσερβοποιημένες κάππαρες περιέχουν πολυφαινόλες, συμπεριλαμβανομένων των φλαβονοειδών κερκετίνης (173 mg ανά 100 g) και καμφερόλης (131 mg ανά 100 g), καθώς και ανθοκυανίνες.</p> <p><strong>Ιστορία</strong></p> <p>Στην αρχαία Ελλάδα, η κάππαρη χρησιμοποιείτο ως διαλυτικό των αερίων του στομάχου. Σε αρχαιολογικά επίπεδα, από τα πλαίσια της αρχαϊκής και κλασικής αρχαιότητας, εκπροσωπείται με τη μορφή απανθρακωμένων σπόρων και σπανίως με τη μορφή ανθοφόρων οφθαλμών και καρπών. Ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές δίνει μεγάλη σημασία στην κάππαρη, όπως και οι Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (NH XIX, XLVIII.163) και Θεόφραστος.</p> <p>Ετυμολογικά, η κάπαρη και οι συγγενείς της σε αρκετές Ευρωπαϊκές γλώσσες μπορούν να αναχθούν στα κλασικά Λατινικά “capparis”, “caper”, που με τη σειρά τους το δανείστηκαν από το Ελληνικό “κάππαρις” του οποίου η προέλευση (όπως εκείνη του φυτού) είναι άγνωστη, αλλά πιθανώς να είναι Ασιατική. Άλλη θεωρία συνδέει το “kápparis” με την ονομασία της νήσου Κύπρου (Κύπρος, Kýpros), όπου οι κάππαρες φυτρώνουν σε αφθονία.</p> <p>Κατά τους Βιβλικούς χρόνους, στα μούρα κάππαρης αποδίδονταν αφροδισιακές ιδιότητες· η Εβραϊκή λέξη aviyyonah (אֲבִיּוֹנָה) για το μούρο κάππαρης είναι στενά συνδεδεμένο με την Εβραϊκή ρίζα avah (אבה), που σημαίνει "επιθυμία". Η λέξη εμφανίζεται μία φορά στην Αγία Γραφή, στο βιβλίο «Εκκλησιαστής», στο στίχο 12:5.</p> <p>Ενώ λοιπόν οι παλαιότερες μεταφράσεις, συμπεριλαμβανομένων των Εβδομήκοντα, Βουλγκάτα, Πεσίτα και του Ακύλα του Ποντικού, χρησιμοποιούν την ίδια τη λέξη «κάππαρις»</p> <p>...καὶ παχυνθῇ ἡ ἀκρίς,</p> <p>καὶ διασκεδασθῇ ἡ κάππαρις</p> <p>η Μετάφραση του Βασιλιά Ιακώβου, αποδίδει με βάση την Εβραϊκή ρίζα (και ίσως και τη μεταφορική έννοια):</p> <p>...η ακρίδα θα είναι βάρος,</p> <p>και η επιθυμία θα αποτύχει</p> <p>(...the grasshopper shall be a burden,</p> <p>and desire shall fail.) ()</p> <p>Ο Εβραίος σχολιαστής του Μεσαίωνα Ρασσί, επίσης δίνει ένα παρόμοιο σχόλιο (Judaica Press - (JPR)). Έτσι, σύμφωνα με τα λόγια μιας σύγχρονης ιδιωματικής μετάφρασης (2004),</p> <p>...η ακρίδα χάνει το αναπήδημά[Σημ. 8] της,</p> <p>και το μούρο κάππαρης δεν έχει καμία επίδραση·</p> <p>(...the grasshopper loses its spring,</p> <p>and the caper berry has no effect;) (Holman Christian Standard Bible (HCSB))</p> <p>Στις σύγχρονες εκδοχές, η Νέα Διεθνή Εκδοχή (New International Version (NIV)) προτιμά τη λέξη "επιθυμία" ("desire") (NIV), ενώ η Νέα Πρότυπος Αμερικανική Αγία Γραφή (New American Standard Bible (NASB)) έχει το "μούρο-κάππαρης" ("caper-berry") (NASB), όπως έκανε και η εκδοχή του Εβραϊκού Εκδοτικού Συλλόγου (Jewish Publication Society) του 1917 (JPS) .</p> <p>Τα μούρα (abiyyonot) τρώγονταν, όπως εμφανίζεται από την ευθύνη των για δέκατο φόρο και προς τους περιορισμούς «Orlah».[Σημ. 9] Ξεχωρίζουν προσεκτικά στη Μισνά[Σημ. 10] και το Ταλμούδ από τα καπαρόφυλλα, alin, βλαστούς, temarot[33] και τους ανθοφόρους οφθαλμούς κάππαρης, capperisin (προσέξατε την ομοιότητα του «"caper"isin» με το «"caper"»)·[34] όλα από τα οποία είχαν φαγωθεί, όπως φαίνεται από την απαίτηση της ευλογίας και δήλωσε να είναι ο καρπός του ẓalef ή του φυτού κάππαρη.</p> <p>Στο Talmud Bavli,[Σημ. 11] η Gemara Berachot, σελίδα 36 A&amp;B, συζητά το φάγωμα των σέπαλων κάππαρης σε σχέση με τα μούρα κάππαρης, τόσο στο εσωτερικό της γης του Ισραήλ, όσο και εκτός της γης του Ισραήλ, όπως επίσης και στη Συρία.</p> <p> </p>
VE 10 (10 S)
Σπόροι Κάππαρις η ακανθώδης (Capparis spinosa) 1.95 - 11
Σποροι πιπερια φλωρινησ

Σποροι πιπερια φλωρινησ

Τιμή 1,75 € SKU: PP 26
,
5/ 5
<h2 class=""><strong>Σποροι&nbsp;πιπερια&nbsp;φλωρινησ</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή&nbsp;για&nbsp;το&nbsp;πακέτο&nbsp;των&nbsp;10&nbsp;ή 50 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Παραδοσιακές πιπεριές Φλωρίνης, πανεύκολες στην παρασκευή! Ποικιλία τύπου φλωρίνης και μήκους 23 - 28 εκ. Και βάρος 200 g ανά φρούτο.</p> <p>Κόκκινη για να τραβάει το μάτι, καυτερή για να είναι νόστιμη και πολυμεγέθη για να είναι χορταστική σε κάθε γεύμα σας. Γεύση – ανάμνηση η κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης, γιατί πάντα θα θυμόμαστε την πανέμορφη Φλώρινα, τα καλοκαίρια στο χωριό, το βάζο με αυτές που ετοιμάζει η μαμά, τις σαλάτες με τα ουζάκια, τα καυτερά φαγητά του αγαπημένου μου μεξικάνικου.</p> <p>Κανείς δε μπορεί να ξεχάσει το σπιτικό φαγητό, από εκεί που ξεκίνησαν να δημιουργούν οι καλύτεροι μάγειρες και οι πιο εξεζητημένοι σεφ. Γιατί σε αυτό το φαγητό ξεχωρίζεις την πρώτη ύλη στο στόμα σου. Η τροφή γλιστράει στον ουρανίσκο και αυτό που μένει είναι η σπιρτάδα της γεύσης. Από εκεί ξεκινάει και η ύπαρξη της κόκκινης πιπεριάς Φλωρίνης, τουλάχιστον στην ελληνική γαστρονομία. Βρέθηκε για πρώτη φορά στις κουζίνες της Μεσογείου και αμέσως μετά στις ορεινές περιοχές της χώρα μας. Η Φλώρινα είναι ο ιδανικός τόπος για την καλλιέργειά της, καθώς το φυτό της πιπεριάς αντέχει στην ξηρασία και στο ψύχος, όπως ακριβώς είναι οι κλιματικές συνθήκες στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας.</p> <p>Έτσι, οι πιπεριές Φλωρίνης εδώ και χρόνια αποτελούν το καθιερωμένο τοπικό έδεσμα της ομώνυμης περιοχής και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής διατροφής των κατοίκων της και όλων των Ελλήνων. Βέβαια, η ιστορία αναφέρει ότι με καταγωγή από την Ν. Αμερική, οι πιπεριές έφτασαν στην Ευρώπη την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων δια χειρός Χριστόφορου Κολόμβου. Μετά την εξάπλωσή τους στην Ευρώπη, τις συναντάμαι σε όλες σχεδόν τις διεθνείς κουζίνες, καθώς αποτελεούν εύχρηστο, αλλά και ιδιαίτερα νόστιμο συστατικό για τις γαστριμαγικές «αλχημείες» των μαγείρων. Στην Ανατολή και τη Συρία, προς το τέλος του καλοκαιριού οι στέγες των σπιτιών γεμίζουν με αρμαθιές από κόκκινες πιπεριές που απλώνονται στον ήλιο για να ξεραθούν και να καταλήξουν στις κατσαρόλες των νοικοκυριών. Αλλά και στα ελληνικά σπίτια, στις αυλές, κυρίως αυτές της επαρχίας, στολίζονται με αυτές τις κόκκινες πιπεριές δίνοντας χρώμα στο περιβάλλον και ευκολία στο μαγείρεμα για την τελευταία πινελιά της μαγείρισσας. Στο Μεξικό, οι καυτερές, ξερές πιπεριές που καθαρίζονται από τα σπόρια, αλέθονται και συσκευάζονται ή πωλούνται χύμα, κάνουν την εμφάνισή τους σε πολλά πιάτα της εθνικής κουζίνας. Ακόμη και στην Ουγγαρία, όπου γεννήθηκε η πάπρικα ή στην Ισπανία, όπου κι εκεί δε λείπουν οι βαθυκόκκινες σκόνες από τις ντόπιες γλυκές πιπεριές, που προσθέτουν έντονη γεύση σε πολλά μεσογειακά πιάτα.</p> <h3><strong>Εύχρηστες, νόστιμες και με ονομασία προελεύσεως</strong></h3> <p>Για να επιστρέψουμε όμως στην Ελλάδα, οι πιπεριές στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας με την πλούσια σάρκα και γεύση δείχνουν τα ίχνη της θαυμαστής πορείας του είδους. Με αυτή να καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της καλλιεργήσιμης γης στην περιοχή μεγαλώνει και αναπτύσσεται με την φροντίδα των αγροτών.</p> <p>Μοναδικές θεωρούνται οι πιπεριές από τον Αετό, γι’ αυτό και η κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης κέρδισε την Προστατευόμενη Ονομασία Προελεύσεως από την ευρωπαϊκή επιτροπή. Μάλιστα, το τελευταίο τριήμερο του Αυγούστου πραγματοποιείται στον Αετό Φλώρινας η «Γιορτή της Πιπεριάς». Οργανώνεται για να τιμηθεί το συγκεκριμένο προϊόν, που έθρεψε γενιές και γενιές. Πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με χορευτικά συγκροτήματα και παραδοσιακό γλέντι, και όσοι βρεθείτε εκεί εκείνες τις ημέρες θα βρείτε τις γυναίκες του χωριού να μαγειρεύουν φαγητά με βάση την πιπεριά και τα προσφέρουν στους επισκέπτες.</p> <p>Οι πιπεριές διατίθενται σε διάφορα μεγέθη: μικρές καυτερές (τσούσκες), στρογγυλές για γέμισμα, μακρόστενες πράσινες και κόκκινες για σαλάτα ή φαγητό. Μαγειρεύεται και σερβίρεται με διάφορους τρόπους: ψητή, τηγανητή, γέμιση σε πίτες, τουρσί, γεμιστή με αυγά, με ψάρι στο φούρνο, με σαλιγκάρια, με ντομάτα, με ρύζι, με διάφορα τυριά, γίνεται πάστα, πικάντικη ή απλή. Όπως και να την απολαύσετε όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα αποχωριστείτε τη γεύση της. Σερβιρισμένη με πολλούς τρόπους, συνοδεύει άριστα όλα τα εδέσματα, γιατί όχι και τα δικά σας.</p> <h3><strong>Ευεργετική και για την υγεία μας</strong></h3> <p>Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι οι πιπεριές Φλωρίνης είναι πλούσιες σε βιταμίνη C, που βοηθάει στη άμυνα του οργανισμού μας ενισχύοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ειδικότερα η κόκκινη πιπεριά περιέχει υπερδιπλάσια ποσότητα βιταμίνης C απ’ ότι το πορτοκάλι. Επειδή σαν προϊόν ταιριάζει εύκολα σε διάφορα απλά καθημερινά πιάτα (ομελέτες, φαγητά φούρνου, σαλάτες και κρύα σάντουιτς), η συστηματική χρήση της εμπλουτίζει σημαντικά την διατροφική αξία των γευμάτων μας, χαρίζοντας στον οργανισμό μας τα απαραίτητα «πολεμοφόδια».</p> <h3><strong>Μπαχαρικά και πικάντικα παράγωγα</strong></h3> <p>Οι καυτεροί καρποί της τσούσκας μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποξηραμένοι ως ορεκτικό ή να χρησιμοποιηθούν ως μπαχαρικό σε μορφή σκόνης. Οι τσούσκες (η καυστικότητα των οποίων οφείλεται στην ουσία καψαϊκίνη) τιμώνται ιδιαίτερα από ανατολικές κουζίνες όπως η ινδική και της Άπω Ανατολής, ενώ ταυτόχρονα είναι αγαπημένο υλικό της γαστρονο</p> <p>&nbsp;</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>
PP 26 (10 S)
Σποροι πιπερια φλωρινησ

Ποικιλία από την Ελλάδα
Υδροπονική Πετρούσα ΔΡΑΜΑ...

Υδροπονική Πετρούσα ΔΡΑΜΑ...

Τιμή 2,45 € SKU: VT 89
,
5/ 5
<h2 class=""><strong>Υδροπονική Πετρούσα ΔΡΑΜΑ Ντομάτα σπόρου</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 15 σπόρους.</strong></span></h2> <p>ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΥΔΡΟΠΟΝΙΚΗΣ ΝΤΟΜΑΤΑΣ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ!</p> <h2>ΠΩΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΥΔΡΟΠΟΝΙΚΑ ΤΑΜΟΤΕΙΑ</h2> <p>Οι υδροπονικές τομάτες καλλιεργούνται σε ένα θρεπτικό διάλυμα παρά στο έδαφος, παρόλο που συνήθως τοποθετούνται σε ένα μη εδάφη που μπορεί να στηρίξει τις ρίζες τους και να κρατήσει τα θρεπτικά συστατικά. Η καλλιέργεια των τοματών υδροπονικά επιτρέπει στον καλλιεργητή να τα αυξήσει σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον με λιγότερες πιθανότητες νόσου, ταχύτερη ανάπτυξη και μεγαλύτερη απόδοση καρπών. Ωστόσο, η υδροπονική κηπουρική είναι πολύ πιο έντονη για εργασία, και μερικές φορές πιο ακριβή από τη συνηθισμένη φύτευση τομάτας, ειδικά αν δεν έχετε εγκαταστήσει ή τρέξει ένα υδροπονικό σύστημα πριν.</p> <p>1</p> <p>Decide which type of system to use. There are several varieties of hydroponic systems, and tomatoes can grow well in any of them. The instructions in this section will teach you how to construct an ebb and flow system, which is relatively cheap and easy to build.</p> <p> </p> <p>Alternatives:</p> <p>Deep water culture: simple system for cherry tomatoes and other small plants.[1]</p> <p>Multi flow: a larger version of the ebb and flow that relies on gravity. Difficult to build, but supports more plants.</p> <p>Nutrient film technique (NFT): Suspends the plants with roots brushing against slope of trickling nutrients. Slightly more finicky and expensive, but preferred by some commercial growers.</p> <p> </p> <p>Note: Hydroponics stores and home improvement stores may sell a hydroponics kit which includes everything you need to set up your system. Alternatively, you can purchase each component separately, or even find some of them around your house. Clean secondhand or previously used components thoroughly before building the hydroponics system.</p> <p> </p> <p>2</p> <p>Find a suitable location. Hydroponics systems are only suitable for indoor or greenhouse environments. They require precise control to function properly, so they should be set up somewhere closed off from other rooms and from the outside. This allows you to set the temperature and humidity to accurate levels needed for best growth.</p> <p>It is possible to grow hydroponics using natural light, but keep the system under a glass or polyethylene covering such as a greenhouse roof, not open to the air.</p> <p> </p> <p>3</p> <p>Fill a large, plastic container with water to use as a reservoir. Use a plastic container that does not let in any light to prevent the growth of algae. The larger this reservoir, the more stable and successful your hydroponics system will be. At minimum, each small tomato plant (such as cherry tomato plants) will require 1/2 gallons (1.9 liters) of water, while most, somewhat larger tomato plants will require 1 gallon (3.8L) each. However, many factors can cause the tomato plants to use water faster, so it is recommended that you use a container that can hold double the minimum amount of water.</p> <p> </p> <p>[2]</p> <p>You may use a plastic bucket or trash can for this purpose. Use a brand-new one to prevent any contamination of the system, or at least a lightly-used one thoroughly scrubbed with soapy water and rinsed.</p> <p>Collected rainwater may be better suited for hydroponics than tap water, especially if your tap water is especially "hard" with high mineral content.[3]</p> <p> </p> <p>4</p> <p>Fix a tray in place above the reservoir. This "ebb and flow tray" will support your tomato plants, and will be periodically flooded with nutrients and water that the tomato roots will absorb. It must be sturdy enough to hold up your plants (or be placed atop additional support), and placed higher than your reservoir to allow excess water to drain down into it. These are typically built of plastics, not metal, to avoid corrosion that could affect the plants and wear out the tray.</p> <p> </p> <p>5</p> <p>Install a water pump inside the reservoir. You can purchase a water pump at a hydroponics store, or use a fountain pump found at home improvement stores. Many pumps will have a chart listing the water flow at different heights. You may use this to find a pump strong enough to send water from the reservoir to the tray containing the plants. The best course of action, however, may be to pick a powerful, adjustable pump and experiment with the settings once you have your system set up.</p> <p> </p> <p>6</p> <p>Install fill tubing between the reservoir and the tray. Using 1/2 inch (1.25 cm) PVC tubing, or the type of tubing that came in your hydroponics kit, attach one length of tubing between the water pump and the tray, so the tray can be flooded to the height of the tomato plant roots.</p> <p> </p> <p>7</p> <p>Install an overflow fitting leading back to the reservoir. Attach a second length of PVC tubing to the tray with an overflow fitting, located at a height near the top of the roots, below where the tomato plant stems will be. When the water reaches this level, it will drain back through this tube and into the reservoir.</p> <p> </p> <p>8</p> <p>Attach a timer to the water pump. A simple timer intended for light fixtures can be used to power the water pump at regular intervals. This needs to be adjustable so you can increase or decrease the amount of nutrients delivered depending on the plants' stage of life.</p> <p>A heavy duty 15-amp timer with waterproof cover is recommended.[4]</p> <p>Any water pump should have a way to attach a timer, if it doesn't come with one already, but the exact instructions vary by model. Ask the manufacturer if you are having trouble with this step.</p> <p> </p> <p>9</p> <p>Test the system. Turn on the water pump and see where the water goes. If a stream of water fails to reach the tray, or if excess water spills over the edges of the tray, you may need to adjust the settings of your water pump. Once you have the water set to the correct strength, check the timer to see if it sets the pump going at the specified times.</p> <p> </p> <p><strong>READ MORE WITH PICTURES HERE:</strong></p> <p><a href="http://www.wikihow.com/Grow-Hydroponic-Tomatoes" target="_blank" rel="noreferrer noopener"><strong>http://www.wikihow.com/Grow-Hydroponic-Tomatoes</strong></a></p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>
VT 89 (15 S)
Υδροπονική Πετρούσα ΔΡΑΜΑ Ντομάτα σπόρου

Ποικιλία από την Ελλάδα

Αυτό το φυτό έχει τεράστια φρούτα
Σπόροι Ελληνικά Παραδοσιακά Giant Πεπόνι ΚΑΛΑΜΠΆΚΑ

Σπόροι Ελληνικά Παραδοσιακά...

Τιμή 1,95 € SKU: V 169
,
5/ 5
<h2><strong>Σπόροι Ελληνικά Παραδοσιακά Giant Πεπόνι ΚΑΛΑΜΠΆΚΑ</strong></h2><h2><span style="color: #ff0000;" data-mce-style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2><p>Πρόκειται για μια παλιά παραδοσιακή ποικιλία του ελληνικού πεπονιού, που παίρνει το όνομα από την πόλη της Καλαμπάκας από την οποία προέρχεται. Οι καρποί αυτής της ποικιλίας έχουν βάρος 8 έως 10 κιλά και έχουν μήκος 60 cm και άνω. Ο φλοιός των φρούτων έχει χρώμα πορτοκαλί και η σάρκα είναι επίσης πορτοκαλί. Έχει εξαιρετικό και γλυκό άρωμα και μοναδική και έντονη οσμή.</p><p>Πραγματικά μία από τις πιο όμορφες ποικιλίες πεπονιού που δοκιμάσαμε τα τελευταία χρόνια!</p>
V 169
Σπόροι Ελληνικά Παραδοσιακά Giant Πεπόνι ΚΑΛΑΜΠΆΚΑ
ΣΠΟΡΟΙ ΜΕΛΙΤΖΑΝΑ ΤΣΑΚΩΝΙΚΗ (μωβ μακριά)  - 4

ΣΠΟΡΟΙ ΜΕΛΙΤΖΑΝΑ ΤΣΑΚΩΝΙΚΗ...

Τιμή 1,75 € SKU: VE 191
,
5/ 5
<h2><strong>ΣΠΟΡΟΙ ΜΕΛΙΤΖΑΝΑ ΤΣΑΚΩΝΙΚΗ (μωβ μακριά)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 ή 50 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Οι σπόροι μελιτζάνας είναι μη γενετικά τροποποιημένοι.</p> <p>Ελληνικής σποροπαραγωγής</p> <p>ΤΣΑΚΩΝΙΚΗ. Ποικιλία Μελιτζάνας κατάλληλη για νωπή κατανάλωση. Φυτό ζωηρό, υψίκορμο, ανθεκτικό στις ασθένειες, πολύ παραγωγικό, συνεχούς αναπτύξεως.</p> <p>Καρπός επιμήκης, ομοιόμορφου σχήματος, με γλυκιά γεύση, μήκους 10 – 25 εκατ., μέσου βάρους καρπού 120 -150 g. και χρώματος ανοιχτού μωβ με άσπρες ραβδώσεις. Καλλιεργείται στη Ν. Ελλάδα και ενδείκνυται για ανοιχτή και πρώιμη καλλιέργεια.</p>
VE 191 (10 S)
ΣΠΟΡΟΙ ΜΕΛΙΤΖΑΝΑ ΤΣΑΚΩΝΙΚΗ (μωβ μακριά)  - 4

Ποικιλία από την Ελλάδα
Ελλάδα Πεπόνι - Πράσινο Μπανάνα σπόροι

Ελλάδα Πεπόνι - Πράσινο...

Τιμή 1,95 € SKU: V 168
,
5/ 5
<h2><strong>Ελλάδα Πεπόνι - Πράσινο Μπανάνα σπόροι</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Πολύ ενδιαφέρουσα αρχαιοελληνική ποικιλία πεπονιού σε εμφάνιση και γεύση. Οι καρποί είναι βαρύ 4-5 κιλά. Ο φλοιός είναι πράσινος και η πορτοκαλί σάρκα. Έχει έντονη και έντονη μυρωδιά και η γεύση είναι ειδική και πολύ γλυκιά. Στην Ελλάδα, το πεπόνι αυτό ονομάζεται πεπόνια μπανάνας. Ο μεγαλύτερος άνθρωπος (περίπου 80 χρόνια), από τον οποίο αγοράσαμε αυτή την ποικιλία, μίλησε ότι θυμάται ότι ο παππούς του μεγάλωσε αυτή την ποικιλία όταν είχε περίπου 9-10 χρόνια.</p> <p>Ευχαριστούμε τον Sava, ο οποίος μας βοήθησε πολύ στη μετάφραση και στην αναζήτηση αρχαίων ελληνικών ποικιλιών.</p>
V 168 (10 S)
Ελλάδα Πεπόνι - Πράσινο Μπανάνα σπόροι

Γίνετε προμηθευτής σπόρων μας Seeds Gallery - 1

Γίνετε προμηθευτής σπόρων μας

Τιμή 0,00 € SKU:
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Γίνετε προμηθευτής σπόρων μας</strong></h2> <h2><strong>Τι χρειάζεται για να γίνει ο προμηθευτής σπόρων μας;</strong></h2> <p>Για να γίνετε προμηθευτής μας, πρέπει να έχετε ένα βίντεο και φωτογραφίες των καρπών των φυτών που μας προσφέρετε, με τα προσωπικά σας στοιχεία και μια ημερομηνία σε χαρτί που θα είναι σαφώς ορατή (με το όνομα και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που χρησιμοποιείτε για το PayPal ).</p> <p>Εάν πρόκειται για λαχανικό (ντομάτα, πιπέρι, αγγούρι ...), πρέπει να γνωρίζετε το ακριβές όνομα της ποικιλίας, επειδή αν χρησιμοποιείτε οποιοδήποτε άλλο όνομα και δεν μπορούμε να βρούμε τις πληροφορίες στο διαδίκτυο, τότε δεν μας ενδιαφέρει αυτά σπόρους.</p> <p>Θα χρειαστεί να μας στείλετε μια μικρότερη ποσότητα σπόρων (20) έτσι ώστε να μπορέσουμε να εκτελέσουμε δοκιμές βλάστησης σπόρων. Μετά από αυτό, μπορούμε να κανονίσουμε μια περαιτέρω αγορά του σπόρου από εσάς.</p> <p>Δεν ενδιαφερόμαστε για προμηθευτές από την Κίνα, την Ινδονησία ...</p> <p>Πραγματοποιούμε πληρωμές αποκλειστικά μέσω του PayPal (δεν υπάρχει άλλη επιλογή πληρωμής).</p> </body> </html>
Γίνετε προμηθευτής σπόρων μας Seeds Gallery - 1

Ποικιλία από Ιταλία
15.000 Σπόροι Ρίγανη Άγρια - Ελληνική (Origanum vulgare) 15 - 3

15.000 Σπόροι Ρίγανη Άγρια...

Τιμή 10,90 € SKU: MHS 2
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>15.000 Σπόροι Ρίγανη Άγρια - Ελληνική (Origanum vulgare)</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 15.000 (4g) σπόρους.</span></strong></h2> <p>Σαν διεγερτικό εφιδρωτικό που χρησιμοποιείται συχνά στη θεραπεία των κρυολογημάτων και της γρίπης, η χρήση της είναι όμοια με του Ύσσωπου. Οι αντισηπτικές της δράσεις την κάνουν χρήσιμη σαν στοματόπλυμα στη θεραπεία προβλημάτων του στόματος, όπως η φλεγμονή του στόματος και του λαιμού. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί εξωτερικά για μολυσμένες αμυχές και τραύματα. Το έγχυμα χρησιμοποιείται για το βήχα και τον κοκκύτη. Οι πονοκέφαλοι , ιδιαίτερα όταν οφείλονται σε ένταση, ανακουφίζονται με ένα ρόφημα από ρίγανη ή τρίβοντας τους κροτάφους με έλαιο. Το έλαιο χρησιμοποιείται επίσης για εντριβές σε περιοχές μυϊκού πόνου και ρευματικού πόνου. Μπορεί επίσης να παρασκευαστεί μία λοσιόν που ανακουφίζει από τα τσιμπήματα και τα δαγκώματα.</p> <p>Μηνακάκη Κωνσταντίνα Κλινικός διαιτολόγος διατροφολόγος</p> <p>Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Origanum vulgare (Ορίγανο το κοινό) και ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών. Συγγενικά της είδη είναι η Μαντζουράνα και το Δίκταμο. Φύεται κυρίως σε ορεινές περιοχές, σε τάφρους και στις άκρες των δασών. Το συναντούμε με τις ονομασίες, ρίγανη, αγριορίγανη, ρίανο, ρούβανο, ρούανο ή αγριορίγανος. </p> <p>Είναι πολυετές φυτό, ποώδες και φρυγανώδες. Το ύψος του φτάνει τα 80-90 εκατοστά και ο κορμός είναι ξυλώδης και άκαμπτος. Τα κλαδιά του είναι λεπτά, τετράγωνα, μακρουλά με κάθετη κατεύθυνση. Τα δευτερεύοντα είναι πολύ λεπτότερα ενώ στις άκρες τους σχηματίζουν ανθοφόρα κεφάλια. Τα φύλλα του έχουν σχήμα αυγοειδές, αλλά με μύτη, ενώ στη βάση τους είναι στρογγυλά, σκεπασμένα με κάποιο χνούδι. Το χρώμα της επάνω επιφάνειας είναι περισσότερο βαθύ από της κάτω. </p> <p>Σχεδόν παρουσιάζουν χρωματισμό πράσινο προς το σταχτί. Όταν τα τρίψουμε αναδίδουν μια ευχάριστη αρωματώδη οσμή. </p> <p>Τα άνθη του έχουν χρωματισμό ρόδινο προς το μενεξεδί και η οσμή τους είναι γλυκιά και ευχάριστη. Είναι πλούσια σε νέκταρ και πάντα γεμάτα από μέλισσες. Η ρίζα είναι επιπόλαια, απλωμένη με αφθονία ριζιδίων, επάνω σε φυτόχωμα και σε βάθος το πολύ 3-4 εκατοστών και για αυτό ξεπατώνεται εύκολα. </p> <p>Είναι φυτό ιδιαίτερα αρωματικό. Η ελληνική ρίγανη είναι η καλύτερη στον κόσμο αλλά η ρίγανη της Κρήτης θεωρείται η κορυφαία όλων. Πρέπει να είμαστε όμως προσεκτικοί όταν αγοράζουμε γιατί έχει αναφερθεί, πως εισάγονται στη χώρα μας πολύ μεγάλες ποσότητες από Τουρκία και Βουλγαρία που αναμειγνύονται με 15% ελληνική για να πάρουν το άρωμα της και διατίθενται ως ντόπιο προϊόν. </p> <p>Ιστορικά στοιχεία:</p> <p>Είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και οι Αιγύπτιοι, το χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό, αρτυματικό και θεραπευτικό φυτό. Ο Θεόφραστος το αποκαλούσε ορίγανον και ο Διοσκουρίδης «ηρακλεωτικόν ορίγανον». Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι οι χελώνες όταν καταπίνουν ένα φίδι, τρώνε αμέσως ρίγανη για να μην πεθάνουν. Λόγω αυτού πίστευαν ότι ήταν αντίδοτο στο δηλητήριο. Έλληνες και Ρωμαίοι αρωμάτιζαν με το φυτό το μπάνιο τους και το χρησιμοποιούσαν στο λάδι του μασάζ. Το θεωρούσαν απολυμαντικό και συντηρητικό. </p> <p>Η ονομασία ορίγανος προέρχεται από τις λέξεις Όρος και Γάνος (λαμπρότητα, κάλλος, ευφροσύνη). Σημαίνει δηλαδή «αυτό που λάμπει στα βουνά». </p> <p>Στον Μεσαίωνα γνώριζαν τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Στην Ευρώπη συμπεριλαμβανόταν στα μπουκέτα των φυτών που πίστευαν πως προστάτευαν από την πανώλη και άλλες λοιμώδεις νόσους. </p> <p>Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σημειώσεις του Άραβα γιατρού Αβικέννα (980-1037) που αναφέρει για την Ρίγανη: </p> <p>«Διώχνει κάθε λογής υγρό από τους πνεύμονες, υπό μορφή τσαγιού, καπνίζοντάς την και με ενδοκολπική χρήση, βοηθά στα γυναικολογικά προβλήματα, δυσμηνόρροια, επώδυνα έμμηνα και αιμορραγίες, αποβάλει το έμβρυο και είναι χρήσιμη για τη στενοχώρια και αδιαθεσία». </p> <p>Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν τα φύλλα του φυτού, ζεσταμένα στο τηγάνι, για στραβολαίμιασμα και ρευματισμούς. </p> <p>Για την ευκοιλιότητα χρησιμοποιούσαν το αφέψημα του φυτού, πίνοντας 2-3 φλιτζανάκια του καφέ. </p> <p>Συστατικά-χαρακτήρας: </p> <p>Η ρίγανη έχει 1,2% αιθέριο έλαιο το οποίο περιέχει φαινόλες (θυμόλη και καρβακρόλη). </p> <p>Το φυτό περιέχει ακόμη ροσμαρινικό, καφείκό και ουρσολικό οξύ, τανίνη και πικρό στοιχείο. Ανήκει στα φυτά που έχουν υψηλό ποσοστό βιταμίνης C. </p> <p>Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή: </p> <p>Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα αέρια μέρη του φυτού. Ανθίζει τον Ιούλιο και Αύγουστο. Η συλλογή πρέπει να γίνεται όταν αρχίσουν να ξηραίνονται τα άνθη του φυτού. Αποφεύγουμε τους χοντρούς και μεγάλους μίσχους. Αν θέλουμε να προφυλάξουμε το φυτό από την εξαφάνιση πρέπει η συλλογή του να γίνεται προσεκτικά. </p> <p>Δεν ξεριζώνουμε το φυτό! Με το ψαλίδι κόβουμε 2 με 5 κλαδιά, ανάλογα με τη διακλάδωση που έχει το φυτό, αφήνοντας πάνω του, ακόμη ένα ή δύο κλαδιά που θα προσφέρουν τον σπόρο για τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση του φυτού. Οι ρίζες επίσης που θα παραμείνουν, την επόμενη άνοιξη θα βλαστήσουν και πάλι. </p> <p>Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις: </p> <p>Το βότανο δρα ως διεγερτικό, εφιδρωτικό, αντισηπτικό, αποχρεμπτικό, εμμηναγωγό και φλογιστικό. </p> <p>Η επιστημονική έρευνα έχει διαπιστώσει αντιβιοτικές ιδιότητες στη ρίγανη (ιδιαίτερα στο αιθέριο έλαιο) και την κατατάσσουν στα αντιοξειδωτικά φυτά. Επιπλέον απέδειξαν πως η ρίγανη της Κρήτης περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα αιθέριου ελαίου συγκριτικά με αυτή που περιέχει το φυτό σε άλλα μέρη της χώρας μας.</p> <p>Είναι βότανο με ευρεία χρήση τόσο σε παραδοσιακά ιάματα όσο και στη μαγειρική. </p> <p>Σαν διεγερτικό εφιδρωτικό χρησιμοποιείται στη θεραπεία κρυολογημάτων και γρίπης. </p> <p>Οι αντισηπτικές ιδιότητες του φυτού το κάνουν χρήσιμο ως στοματόπλυμα στη θεραπεία προβλημάτων στόματος και λαιμού.</p> <p>Είναι ωφέλιμο και για εξωτερική χρήση σε μολυσμένες αμυχές και τραύματα. </p> <p>Ως έγχυμα χρησιμοποιείται για βήχα και κοκίτη. Ελευθερώνει από τους σπασμούς και τον λόξυγκα. Είναι πολύ καλό σε πρόβλημα πονοκεφάλων που οφείλονται σε ένταση. Μπορούμε να το πιούμε ή να κάνουμε εντριβή στο μέτωπο και τους κροτάφους (με έλαιο αραιωμένο σε βάση). </p> <p>Η ρίγανη είναι τονωτική για αυτούς που υποφέρουν από αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου. Ανοίγει την όρεξη και διευκολύνει την πέψη. </p> <p>Το έλαιο της χρησιμοποιείται ακόμη για εντριβές σε περιοχές μυϊκού και ρευματικού πόνου. Από αυτό παρασκευάζεται και λοσιόν που ανακουφίζει από τσιμπήματα και δαγκώματα εντόμων. Επίσης 5-10 σταγόνες αιθέριο έλαιο σε ένα ποτήρι νερό για πλύσεις, είναι μία καλή λύση σε περιπτώσεις οδονταλγίας.</p> <p>Αν προσθέσουμε το έγχυμα του βοτάνου στο νερό του λουτρού, αναδεικνύεται καταπραϋντική για τις νευροψυχικές διαταραχές. </p> <p>Παρασκευή και δοσολογία:</p> <p>Για εσωτερική χρήση παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε μία κουταλιά του τσαγιού ξηρό βότανο. Το αφήνουμε σκεπασμένο για 10 λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές της ημέρα. </p> <p>Για πλύσεις στόματος ρίχνουμε μισό λίτρο βραστό νερό σε δύο κουταλιές της σούπας ξηρό βότανο και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10 λεπτά. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο υγρό για γαργάρες αν το ζεστάνουμε ξανά. Οι γαργάρες μπορούν να γίνονται 2 με 3 φορές την ημέρα, για 5-10 λεπτά κάθε φορά. </p> <p>Υπό μορφή βάμματος, η δόση να μην ξεπερνά τα 1-2 ml βάμματος, τρεις με τέσσερις φορές την ημέρα.</p> <p>Μια παλιά συνταγή που συνιστούν Ρώσοι βοτανοθεραπευτές (όπως αναφέρει ο Χ. Κάτσης) για την επιληψία έχει ως εξής: Σε 10 γραμμάρια ρίγανης, ρίχνουμε ενάμισι ποτήρι βραστό νερό και το αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά, ταρακουνώντας το κατά διαστήματα. Ύστερα σουρώνουμε το υγρό και πίνουμε μισό ποτήρι 3 φορές την ημέρα, 15 λεπτά πριν το φαγητό. Αυτή τη θεραπεία διαρκούσε για 3 χρόνια. </p> </body> </html>
MHS 2 (4 g)
15.000 Σπόροι Ρίγανη Άγρια - Ελληνική (Origanum vulgare) 15 - 3