Seeds Gallery Com,
5/
5
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" />
<h2><strong>Mandrake tohumları (Mandragora officinarum)</strong></h2>
<h2><span style="color: #ff0000;"><strong>5 tohum paketi için fiyat.</strong></span></h2>
<p><span>Mandragora officinarum ,bitki cinsi Mandragora'nın tür türüdür . Genellikle mandrake olarak bilinir, ancak bu isim diğer bitkiler için de kullanılmaktadır. 2015 yılı itibariyle kaynaklar, Akdeniz bölgesine özgü Mandragora bitkileriiçin kullandıkları türlerde önemli ölçüde farklılık göstermiştir. Akdeniz çevresinde bulunan başlıca türlere, sonbahar mandrakeolan Mandragora autumnalis denir. Daha geniş bir çerçevede, Akdeniz çevresindeki bölgelere özgü tüm bitkiler, M. officinarum'a yerleştirilir vebu nedenle M. autumnalis'i içerir. İsimler sonbahar Mandrake ve Akdeniz Mandrake sonra kullanılır. Sınırlama ne olursa olsun, Mandragora officinarum , bir rozet şeklinde düzenlenmiş oval yaprakları, kalın bir dik kök, genellikle dallı ve çan şeklindeki çiçekleri ve ardından sarı veya turuncu meyveleri olan çok yıllık otsu bir bitkidir. Mandraklar çılgın halüsinojenik tropan alkaloidleri içerdiğinden ve köklerinin şekli genellikle insan figürlerine benzediğinden , tarih boyunca çeşitli batıl uygulamalarla ilişkilendirilmiştir. Büyü ritüellerinde , günümüzde de Wicca ve Heathenry gibi çağdaş pagan uygulamalarında uzun süredir kullanılmaktadırlar . Ancak, bu şekilde kullanılır sözde "adamotundan" türleri her zaman değil Mandragora yalnız izin Adamotu officinarum ; örneğin, İngiliz mandrake olan Bryonia alba , bazı kaynaklarda açıkça belirtilmiştir.</span></p>
<p><span>Açıklama Bazı kaynakların Mandragora officinarum yerine Mandragora autumnalis'e yerleştirileceği İsrail'den Mandragora bitkisi 2015 yılı itibarıyla Mandragora officinarum üç ya da dört farklı sahiptir circumscriptions (bkz Sınıflandırması'nı aşağıda). Aşağıdaki açıklama, Akdeniz bölgesine özgü tüm bitkiler için adın kullanıldığı, cinsin 1998 revizyonunda kullanılan geniş bir sınırlama için geçerlidir . Bu şekilde tanımlanmış olan Mandragora officinarum , genellikle dallı, uzun kalın bir kök ile çok değişken, çok yıllık otsu bir bitkidir . Neredeyse hiç sapı yoktur, yapraklar bir bazal rozet içinde taşınır. Yaprakların boyutu ve şekli çok değişkendir ve maksimum uzunluğu 45 cm'dir (18 inç). Genellikle ya eliptik şekildedirler ya da çeşitli derecelerde tüylülükle uca doğru daha geniştir (obovat). Çiçekler sonbahardan ilkbahara (Eylül-Nisan) görünür. Yaprakların akslarında taşınırlar. Çiçek saplarının ( pedicel ) uzunlukları da 45 cm (18 inç) uzunluğa kadar çok değişkendir. Beş çanak çömlek 6-28 mm (0,2-1,1 inç) uzunluğundadır, tabanda birbirine kaynaşmıştır ve ardından toplam uzunluklarının yaklaşık yarısı ila üçte ikisi kadar serbest loblar oluşturur. Beş yaprak yeşilimsi beyaz ila soluk mavi veya menekşe renklidir, 12–65 mm (0,5–2,6 inç) uzunluğundadır ve tıpkı sepals gibi, sonunda serbest loblarla bir araya getirilmiştir. Loblar, taç yapraklarının yarısı ile neredeyse aynı uzunluktadır. Beş stamen , yaprakların tabanlarına birleştirilir ve uzunlukları 7 ila 15 mm (0,3 ila 0,6 inç) arasında değişir. Stamenlerin anterleri genellikle sarı veya kahverengidir, ancak bazen soluk mavidir. Sonbaharın sonundan yazın başlarına kadar (Kasım'dan Haziran'a kadar) oluşan meyve , küre veya elipsoid şeklinde (yani genişliğinden daha uzun), çok değişken çapı 5–40 mm (0,2–1,6 inç) olan bir meyvedir. Olgunlaştığında, meyve parlak ve sarıdan turuncuya dönüşür - biraz küçük bir domatese benzer. 2,5–6 mm (0,10–0,24 inç) uzunluğunda sarı ila açık kahverengi tohumlar içerir. Daha önce, Mandragora officinarum'un yalnızca kuzey İtalya'da ve eski Yugoslavya kıyılarının bir bölümünde bulunan bitkilere atıfta bulunduğu , çoğu Akdeniz mandraklarının Mandragora autumnalis'e yerleştirildiği farklı bir sınırlama kullanıldı . Yukarıdaki açıklama, daha sonra mor yaprakları yerine yeşilimsi beyaz olan M. officinarum'un genellikle 30-40 mm (1,2-1,6 inç) veya daha uzun yerine 25 mm (1 inç) uzunluğa sahip olduğu ve elipsoidden ziyade küre şeklinde bir dut. Daha yakın zamanlarda, Levant'a özgü bitkiler Mandragora autumnalis olarak ayrıldı ve Akdeniz bölgesinin geri kalanında bulunanları M. officinarum olarak bıraktı . O halde bir fark, M. officinarum tohumlarının boyutunun, M. autumnalis'in yarısından daha az olmasıdır . </span></p>
<p>Taksonomi Mandragora officinarum , ilk olarak 1753'te , Tür Plantarum'un ilk baskısında Carl Linnaeus tarafından tanımlandı . Öyle tipi türler cinsinin Mandragora . (Linnaeus daha sonra fikrini değiştirdi ve 1759'da M. officinarum'u Atropa cinsine A. mandragora olarak yerleştirdi .) Linnaeus, M. officinarum'u cinsin tek türü olarak kabul etti , o zamanlar sadece Akdeniz bölgesinden biliniyordu . Jackson ve Berry (1979) ve Ungricht ve diğerleri. (1998), Akdeniz'deki Mandragora türlerinin sayısı ve bunların bilimsel adlarıyla ilgili sonraki bazı karışıklıkları belgelemiştir . Ungricht vd. karışıklığı "inanılmaz" ve "bataklık" olarak tanımlar. İlk karışıklık adı "ile ilgilidir Mandragora officinalis Mill. ", Sekizinci baskısında 1768 tarihlenen Philip Miller 's bahçıvanın sözlüğü . Bununla birlikte, bu çalışmada " officinalis " değil , epithet officinarum kullanılmıştır . Bahçıvanın 1807 sözlüğünün 9. baskısında eşanlamlı olarak " Mandragora officinalis " için bir referans vardır. Ancak, adın daha önce böyle bir kullanımı yoktu ve Ungricht et al. " officinalis " in doğru epitet officinarum için ortografik bir hata olduğunu, böylece " Mandragora officinalis Mill. " adının (ve bu sıfatın sonraki kullanımlarının) "gerçek isimlendirme niteliği taşımadığını " söyler . İkinci kafa karışıklığı, Akdeniz'deki Mandragora türlerinin sayısı ile ilgilidir (devam eden bir karışıklık). Farklı zamanlarda, bir ile beş arasında takson tanınmıştır. Dioscorides , 1764 yılında Garsault Mandragora mas ve Mandragora foemina adlarını yayınladığında kullanılan bir ayrım olan "erkek" ve "dişi" mandrakları birbirinden ayıranlar arasındaydı . Çiçeklenme zamanı, türleri ayırt etmek için de kullanıldı; böylece 1820'lerde Antonio Bertoloni iki türe ilkbaharda çiçek açan mandrake olan Mandragora vernalis ve sonbaharda çiçek açan mandrake Mandragora autumnalis adını verdi . 1990'ların sonundan beri, üç ana circumscriptions ait Mandragora officinarum kullanılmıştır ve her üç akım kaynaklarında bulunacaktır. İlkbaharda çiçek açan mandrake'i Linnaeus'un M. officinarum'u olarak tanımlayan Flora Europaea gibi çalışmalar , Mandragora'nın iki Akdeniz türünü listeliyor : M. officinarum ve M. autumnalis . Bu görüşe göre ana Akdeniz türü, kuzey İtalya ve eski Yugoslavya kıyılarının küçük bir bölgesi ile sınırlı ender bir tür olan M. officinarum'dan ziyade M. autumnalis'tir . Morfolojik karakterlerin istatistiksel analizini kullanan Ungricht ve ark. 1998'de inceledikleri örnekler arasında hiçbir farklı küme bulamadı ve Linnaeus'un M. officinarum'unun tek ve değişken bir tür olduğu sonucuna vardı . Dolayısıyla içerir M autumnalis içinde M. officinarum Bu görünümde sadece Akdeniz Mandrake olup,. M. autumnalis , Tu ve arkadaşları tarafından M. officinarum'dan yeniden ayrıldı . 2010 yılında moleküler filogenetik bir çalışmada . M. officinarum'u Akdeniz'deki ana tür olarak görüyorlar , ancak Levant'a özgü bitkileri M. autumnalis olarak ayırıyorlar , bu daha sonra Mandragora turcomanica ile M. officinarum'un sınırlandırılmasından daha yakın akraba olduğu gösterildi .</p>
<p>Dağılım ve yaşam alanı</p>
<p>Mandragora officinarum'un tek Akdeniz türü olduğu sınırlamada , Kuzey Afrika'da Tunus , Cezayir ve Fas sınırları içinde, Akdeniz çevresindeki bölgelere özgüdür ; güney İspanya , güney Portekiz , İtalya , Sardunya ve Sicilya'yı ( Niccolò Machiavelli bu konuda bir roman yazdı), güney Avrupa'da eski Yugoslavya , Yunanistan ve Kıbrıs'ı içeriyordu ; güney Türkiye ; Suriye , Lübnan , İsrail , Filistin toprakları ve Ürdün de Levant . Genellikle deniz seviyesinden 1.200 m'ye (3.900 ft) kadar zeytinlikler, nadas araziler, yol kenarları, demiryolu dolguları ve kalıntılar dahil olmak üzere hafif ormanlık alanlar ve bozulmuş alanlar gibi açık habitatlarda bulunur. Ne zaman Mandragora autumnalis ana Akdeniz tür olarak kabul edilir, M. officinarum sadece kuzey İtalya ve eski kıyıları parçası özgüdür Yugoslavya .</p>
<p>Toksisite</p>
<p>Tüm Mandragora türleri biyolojik olarak oldukça aktif alkaloidler , özellikle de tropan alkaloidler içerir . Hanuš vd. gözden fitokimyasal ait Adamotu türlerinin. 80'den fazla madde tanımlanmıştır; kağıtları 37 tanesinin detaylı kimyasal yapısını vermektedir. Jackson ve Berry, Mandragora officinarum (bu türün en dar sınırını kullanarak) ve Mandragora autumnalis (ana Akdeniz türü olarak görülüyor ) arasında alkaloid bileşiminde herhangi bir fark bulamadılar . Taze bitki alkaloidleri mevcut veya kurutulmuş kök dahil atropin , hyoscyamine , skopolamin (hiyosin), skopin , cuscohygrine , apoatropine , 3-alfa-tigloyloxytropane , 3-a, 6-beta-ditigloyloxytropane ve belladonnines . Alkaloid olmayan bileşenler arasında sitosterol ve beta-metilekülin ( skopoletin ) bulunmaktadır. Alkaloidler antikolinerjik , halüsinojenik ve hipnotik etkiler yoluyla bitkiyi, özellikle kök ve yaprakları zehirli hale getirir . Antikolinerjik özellikler boğulmaya neden olabilir . Mandrake kökü yutmanın kusma ve ishal gibi başka yan etkileri olması muhtemeldir. Alkaloid konsantrasyonu bitki örnekleri arasında değişir ve kaza sonucu zehirlenme meydana gelmesi muhtemeldir. Mandragora officinarum ( Mandragora autumnalis olarak ) tüketiminin etkilerine ilişkin klinik raporlar, bulanık görme, göz bebeklerinde genişleme ( midriyazis ), ağızda kuruluk, idrara çıkmada güçlük, baş dönmesi, baş ağrısı gibi atropin zehirlenmesine benzer şiddetli semptomları içerir. kusma, kızarma ve hızlı kalp atışı ( taşikardi ). Hastaların çoğunda hiperaktivite ve halüsinasyonlar da meydana geldi.</p>
<p>Tıbbi kullanım</p>
<p>Mandrake, uzun bir tıbbi kullanım geçmişine sahiptir, ancak batıl inanç , uygulandığı kullanımlarda büyük bir rol oynamıştır. Mandragora officinarum'dan türetilen Avrupa Mandrake bitkisini "Vitaminler ve Takviyeler" başlığı altında sınıflandıran WebMD, herkes için Avrupa mandrakeini tıbbi amaçlar için kullanmanın GÜVENLİ OLMADIĞINI beyan eder. Birleşik Krallık'ta, Reçeteli Yalnızca İlaçlar (İnsan Kullanımı) Siparişi 1997, Program 1'de, " Mandragora autumnalis " i, tıbbi ürünlere dahil edilmesi halinde, bu ürünleri yalnızca reçeteyle satılan ve bu nedenle yalnızca bu kategoriler tarafından reçete edilebilen bir madde olarak tanımlamaktadır. 2012 Beşeri İlaçlar Yönetmeliği 214 sayılı Yönetmelikte belirtilen uygun pratisyenlerin oranı. Tıbbi şifalı bitkiler, bu yasa kapsamında "uygun uygulayıcılar" olarak tanınmamaktadır. Mandragora autumnalis Bertol. şu anda Mandragora officinarum L.'den ayırt edilebilen kabul edilen bir türdür . Bu nedenle, mandragora officinarum L.'den türetilen mandrake preparatları ve ürünleri aslında bu Birleşik Krallık mevzuatı kapsamında olmayabilir. Bununla birlikte, Avrupa Birliği'nde bitkisel tıbbi ürünlerin kaydını denetleyen Avrupa İlaç Ajansı, Mandrake'i ve aslında herhangi bir Mandragora türünü, Geleneksel Bitkisel Tıbbi Ürünler Avrupa Direktifi kapsamında onaylanmış bir bitkisel tıbbi ürün, madde veya müstahzar olarak tanımamaktadır. Ürün:% s. Kök halüsinojenik ve narkotiktir . Yeterli miktarda, bu durumuna neden olan bilinç kaybı ve bir olarak kullanıldı anestezi için ameliyattan eski zamanlarda. Eskiden ince rendelenmiş kökün suyu romatizmal ağrıları gidermek için dışarıdan uygulanırdı . Ayrıca melankoli , konvülsiyonlar ve maniyi tedavi etmek için dahili olarak kullanıldı . Ancak dahili olarak büyük dozlarda alındığında hezeyan ve deliliği uyandırdığı söylenir . Geçmişte, mandrake genellikle iyi bir servet getirdiğine ve kısırlığı iyileştirdiğine inanılan muska haline getirilirdi . Bir batıl inanca göre, bu kökü çeken insanlar cehenneme mahkum edilecek ve mandrake kökü yerden çekilirken çığlık atarak onu duyan herkesi öldürüyordu. Bu nedenle geçmişte insanlar köklerini hayvanların vücutlarına bağlamış ve daha sonra bu hayvanları topraktan kökleri çekmek için kullanmışlardır.</p>
MHS 16 (5 S)
