Best verkochte artikelen

Berlin Peterselie Zaden...

€ 1,95 SKU: VE 24 (1,4g)

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<h2>Berlin Peterselie Zaden (dubbel gebruik)</h2> <h2>Prijs voor pakket van 1000+ (1,4g) zaden.</h2> Peterselie (Petroselinum crispum) is een tweejarige, winterharde, kruidachtige plant uit de schermbloemenfamilie (Apiaceae). De plant groeit op rijke, vochtige en diep gespitte grond in de volle zon of iets in de schaduw.[1] De kiemingstijd van het zaad is relatief lang; de zaden vragen een rijke, vochtige grond. De plant wordt ongeveer 20 tot 60 centimeter hoog. Peterselie wordt als waardplant gebruikt door rupsen van de boksbaardvlinder (Amphipyra tragopoginis) en de spurrie-uil (Discestra trifolii). De plant bevat een hoge concentratie aan oxaalzuur. Deze verbinding is betrokken bij de vorming van nierstenen. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Gebruik</h2> De bovengrondse delen van peterselie worden veel gebruikt in de Europese keuken, maar evenzeer in de Amerikaanse keuken en in het Midden-Oosten. Het kruid is fris van smaak. Er zijn drie soorten in gebruik. <ul style="color: #202122; font-size: 14px;"> <li>Krulpeterselie (P. crispum var. crispum) met de bekende gekroesde bladen wordt in hoofdzaak gebruikt als garnering.</li> <li>Bladpeterselie of platte peterselie (P. crispum var. neapolitanum) heeft gladde bladeren en heeft door een hoger watergehalte en een hoger gehalte aan etherische oliën (in hoofdzaak apiol) een fijnere smaak dan krulpeterselie.</li> <li>Van wortelpeterselie (P. crispum var. tuberosum) wordt de penwortel gegeten. Deze wortels zijn zo'n 15 cm lang en zijn door veredeling vlezig en goed eetbaar geworden. Van krulpeterselie en bladpeterselie is de wortel niet eetbaar.[2] Wortelpeterselie komt in het wild nog voor rondom bergbeekjes in mediterrane berggebieden. In Nederland en België is de plant nauwelijks bekend.</li> </ul> Bladeren en wortel kunnen worden gedroogd, waarna deze lang bewaard kunnen worden. Bladeren kunnen ook worden ingevroren. Van wortelpeterselie dient de wortel eerst te worden geblancheerd alvorens deze wordt ingevroren.[1] <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Geschiedenis</h2> Bij de oude Grieken was peterselie het symbool van de vreugde. De combinatie van peterselie en marjolein werd daar als middel tegen een kater gebruikt. Door de Romeinen werd het gebruik van het kruid verspreid over West-Europa. In de Middeleeuwen werd peterselie gebruikt als groente en werd onder meer verbouwd in de keizerlijke tuinen van Karel de Grote.[2] <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;">Culinair</h3> <div class="thumb tright" style="color: #202122; font-size: 14px;"> <div class="thumbinner" style="font-size: 13.16px;"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/43/Parsley_2.jpg/260px-Parsley_2.jpg" decoding="async" width="260" height="155" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/43/Parsley_2.jpg/390px-Parsley_2.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/43/Parsley_2.jpg/520px-Parsley_2.jpg 2x" data-file-width="4024" data-file-height="2392"> <div class="thumbcaption" style="font-size: 12.3704px;"> <div class="magnify"></div> Peterselie</div> </div> </div> Peterselie (in veel gevallen de bladen) dient pas aan spijzen toegevoegd te worden vlak voor het serveren (dus niet meegekookt te worden) omdat het anders te veel van zijn smaak en frisheid verliest. Dit kan in combinatie met bieslook. Ook wordt het vaak samen met knoflook aan roomboter toegevoegd om kruidenboter te vormen. Bladpeterselie kan ook in salades gebruikt worden. Gemalen peterseliezaadjes worden ook als specerij gebruikt.[2] De wortel van wortelpeterselie kan rauw worden gegeten. Geraspte wortel kan worden toegevoegd aan salades.[1] Peterselie is een klassiek bestanddeel van een bouquet garni. <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;">Medicinaal</h3> Kruidenthee van peterselie kan worden gebruikt als diureticum.[3] Het verhoogt de afscheiding van urine door het afremmen van de Natrium-kaliumpomp in de nieren. Hierdoor wordt de afscheiding van water en natrium versterkt en tezelfdertijd de absorptie van kalium verhoogd.[4] Cherokee Indianen gebruiken het als tonic ter versteviging van de urineblaas.[bron?] Chinese en Duitse herboristen raden deze thee aan tegen hoge bloeddruk[4] en het wordt gebruikt als menstruatieopwekkend middel. De medicinaal actieve stoffen bevinden zich in alle delen van de plant, maar zijn het sterkst geconcentreerd in de etherische olie van de zaden.[5] De belangrijkste stoffen in de etherische olie van peterselie zijn apiol en myristicine.[5] Myristicine is vooral bekend als het psychoactieve bestanddeel van nootmuskaat. In onderzoek bij muizen is een mild sederende werking gevonden van peterselie, wat mogelijk aan de aanwezigheid van myristicine toe te schrijven is.[6] Verse peterselie bevat relatief veel mineralen (met name ijzer en silicium), evenals B-vitaminen en caroteen. Het vitamine C gehalte is uitzonderlijk hoog (80-300 mg per 100 gram). Het gehalte aan vitaminen daalt sterk wanneer peterselie wordt gedroogd. Om dat te voorkomen kan peterselie worden ingevroren.[2] <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;">Overige toepassingen</h3> Door peterselie te kweken in de buurt van rozen, kan de geur van de rozen worden versterkt en de gezondheid worden verbeterd.[1] Een aftreksel kan worden gebruikt als haarversteviger. Ook kan het worden toegevoegd aan een lotion voor een droge huid of om sproeten te verminderen.[1] Het kauwen op de rauwe bladen verfrist de adem en wordt ingezet om de geur van knoflook uit de mond te verminderen. De etherische olie van peterselie wordt soms verwerkt in parfums voor mannen. <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 24 (1,4g)

Snel bekijken

Red Cabbage Seeds

€ 1,85 SKU: VE 23 (1g)

Snel bekijken

Verscheidenheid uit Amerika

Cauliflower Seeds SNOWBALL

€ 1,85 SKU: VE 21 (1g)

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2>Cauliflower Seeds SNOWBALL</h2> <h2>Price for Package of about 200 seeds.</h2> Snowball Cauliflowers have a pure white smooth crisp heads weighing 2-3 lbs and are well adapted to shorter growing seasons. Cauliflower is one of several vegetables in the species Brassica oleracea, in the family Brassicaceae. It is an annual plant that reproduces by seed. Typically, only the head (the white curd) is eaten. The cauliflower head is composed of a white inflorescence meristem. Cauliflower heads resemble those in broccoli, which differs in having flower buds. Its name is from Latin caulis (cabbage) and flower,. Brassica oleracea also includes cabbage, brussels sprouts, kale, broccoli, and collard greens, though they are of different cultivar groups. For such a highly modified plant, cauliflower has a long history. François Pierre La Varenne employed chouxfleurs in Le cuisinier françois. They had been introduced to France from Genoa in the 16th century, and are featured in Olivier de Serres' Théâtre de l'agriculture (1600), as cauli-fiori "as the Italians call it, which are still rather rare in France; they hold an honorable place in the garden because of their delicacy",[3] but they did not commonly appear on grand tables until the time of Louis XIV. Classification and identification Cauliflower on display in a supermarket in Melbourne, Australia Major groups There are four major groups of cauliflower. Italian Diverse in appearance, and biennial and annual in type, this group includes white, Romanesco, various green, purple, brown and yellow cultivars. This type is the ancestral form from which the others were derived. Northwest European biennial Used in Europe for winter and early spring harvest, this was developed in France in the 19th century, and includes the old cultivars Roscoff and Angers. Northern European annuals Used in Europe and North America for summer and fall harvest, it was developed in Germany in the 18th century, and includes old cultivars Erfurt and Snowball. Asian A tropical cauliflower used in China and India, it was developed in India during the 19th century from the now-abandoned Cornish type,[6] and includes old varieties Early Patna and Early Benaras. Varieties Orange cauliflower There are hundreds of historic and current commercial varieties used around the world. A comprehensive list of about 80 North American varieties is maintained at North Carolina State University. Colours Purple cauliflower White White cauliflower is the most common colour of cauliflower. Orange Orange cauliflower (B. oleracea L. var. botrytis) contains 25 times the level of vitamin A of white varieties. This trait came from a natural mutantfound in a cauliflower field in Canada.[8] Cultivars include 'Cheddar' and 'Orange Bouquet'. Green Green cauliflower, of the B. oleracea botrytis group, is sometimes called broccoflower. It is available both with the normal curd shape and a variant spiky curd called Romanesco broccoli. Both types have been commercially available in the U.S. and Europe since the early 1990s. Green-curded varieties include 'Alverda', 'Green Goddess' and 'Vorda'. Romanesco varieties include 'Minaret' and 'Veronica'. Purple Purple color in cauliflower is caused by the presence of the antioxidant group anthocyanins, which can also be found in red cabbage and red wine.[9] Varieties include 'Graffiti' and 'Purple Cape'. In Great Britain and southern Italy, a broccoli with tiny flower buds is sold as a vegetable under the name "purple cauliflower". It is not the same as standard cauliflower with a purple curd. Cauliflower is low in fat, low in carbohydrates but high in dietary fiber, folate, water, and vitamin C, possessing a high nutritional density. Cauliflower contains several phytochemicals, common in the cabbage family, that may be beneficial to human health. Sulforaphane, a compound released when cauliflower is chopped or chewed, may protect against cancer. Other glucosinolates Carotenoids Indole-3-carbinol, a chemical that enhances DNA repair, and acts as an estrogen antagonist, slowing the growth of cancer cells. Boiling reduces the levels of these compounds, with losses of 20–30% after five minutes, 40–50% after ten minutes, and 75% after thirty minutes. However, other preparation methods, such as steaming, microwaving, and stir frying, have no significant effect on the compounds. A high intake of cauliflower has been associated with reduced risk of aggressive prostate cancer. Cooking Aloo gobi, an Indian dish prepared with cauliflower and potato Cauliflower can be roasted, boiled, fried, steamed or eaten raw. Steaming or microwaving better preserves anticancer compounds than boiling.[14]When cooking, the outer leaves and thick stalks are removed, leaving only the florets. The leaves are also edible, but are most often discarded.[16] The florets should be broken into similar-sized pieces so they are cooked evenly. After eight minutes of steaming, or five minutes of boiling, the florets should be soft, but not mushy (depending on size). Stirring while cooking can break the florets into smaller, uneven pieces. Low carbohydrate dieters can use cauliflower as a reasonable substitute for potatoes; while they can produce a similar texture, or mouth feel, they lack the starch of potatoes. Fractal dimension Fractal pattern of Romanesco broccoli, a variant form of cauliflower Cauliflower has been noticed by mathematicians for its distinct fractal dimension,[17][18] predicted to be about 2.8. Start indoors in a warm, well-lighted area from early March through June for the earliest of crops. Sow seeds ¼" deep in good compost. Keep evenly moist. Seedlings emerge in 5-8 days at 70º F. They do best covered lightly with soil. Alternatively sow directly outside from early April. Transplant seedlings outside 2-3 weeks before your last frost date. They grow best at 55º to 65º F. Do not let seedling become more that 5 weeks old because older seedlings do not mature well transplanted. Set plants 18" apart in rows 24" apart. Transplant seedlings in late June through July for September through November head harvest. Water deeply once a week in dry weather. Cultivate or mulch to control weeds. High fertility and abundant supply of water throughout the growing season are important. </body> </html>

VE 21 (1g)

Snel bekijken

Radish Seeds - Black...

€ 1,45 SKU: VE 18 (1g)

Snel bekijken

Sweet Pepper Seeds...

€ 1,95 SKU: PP 51

Snel bekijken

Deze plant heeft gigantische vruchten

Knolselderij Zaden Giant...

€ 1,25 SKU: VE 16

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2>Knolselderij Zaden Giant Prague</h2> <h2>Prijs voor een verpakking van 2000 (1 g), 20000 (10 g) zaden.</h2> Knolselderij is niet zo gemakkelijk te telen als wel eens wordt beweerd. Heel vaak hebben we hier al knolselderij geteeld, met als resultaat een klein onregelmatig gevormd knolletje in de herfst. Toch blijven we het proberen want de smaak van die kleine knollen is wel heel lekker en sterk (bedenk: veel sterker dan de knolselderij uit de winkel!). En de laatste jaren lukt het steeds beter (zie daarvoor het stukje bij teeltwijzen over de standplaats). Je eet dus de knol, erg lekker in de erwtensoep. Het blad is ook eetbaar (zoals dat van snijselderij), maar bedenk wel dat de planten via het blad voeding opneemt voor de groei van de knol. Liever dus niet teveel van oogsten tijdens de groei, al mag zo af en toe een paar takjes natuurlijk wel. Maar teel voor oogst van het blad liever echte snijselderij (geeft ook veel meer opbrengst van blad). Teeltwijzen Knolselderij heeft heel lang nodig om een knol te maken, er zijn dus geen meerdere zaaimomenten per jaar: zaai zo vroeg mogelijk (en oogst zo laat mogelijk). Knolselderij heeft eigenlijk een lastig plekje in de vruchtwisseling: ze is een schermbloemige, maar maakt ook een knol. De bemesting is echter zwaarder dan van de andere wortelgewassen als worteltjes en bietjes en uien. En sinds een paar jaar komt ze hier vaak terecht op het perceel bij de koolgewassen of bij de bladgewassen. Misschien niet helemaal volgens de regels van de vruchtwisseling maar sinds we haar telen op een zwaarder bemeste grond oogsten we hier in het najaar mooie, dikke knolselderijen met prima smaak. Rassen De bekendste rassen zijn Giant Prague (ook wel Prager Reuzen genoemd), Monarch en Brilliant. Zelf hebben we alle drie de rassen wel eens geprobeerd en we merken niet echt heel veel verschil tussen die rassen, we gebruiken nu al een paar jaar Monarch en zijn daar dus prima tevreden over. Er schijnen ook nog wel rassen te bestaan die een kleinere knol geven en meer blad. Let bij de aankoop van zaden dus op wat er in de beschrijving bij staat. Zaaien Selderijzaad in het algemeen (dus ook snijselderij en bleekselderij – haar zusjes) kiemt traag (3 tot 4 weken). Ik zaai ze zelf het liefst thuis voor (zo rond maart), dan kiemen de zaden wat sneller dan bij voorzaaien in de kas (maar dat gaat verder ook best goed hoor). Ter plaatse zaaien heb ik nooit geprobeerd maar lijkt me eerlijk gezegd ook geen optie (het zaad is maar heel klein/fijn, te koud, tussen het onkruid vind je de zaailingen na 4 weken niet meer, etc.). Zaai in potjes zodat je niet hoeft te verspenen maar de zaailingen gelijk mooi egaal maar ook al flink kunnen uitgroeien voor het uitplanten. Pas dan wel op dat bij overbrengen naar de tuin je daar niet de koudste dagen voor kiest, anders is de overgang wel erg groot. Eventueel kun je eerst nog wat afharden door de zaailingen nog een week of 2 in de kas of platte bak te zetten, of overdag buiten zetten en ’s nachts naar binnen halen. Bodem, bemesting en teeltzorgen Knolselderij heeft graag zwaardere grond, ze kunnen goed tegen de vette klei en gebruiken relatief veel voeding. Naast de basisbewerking van het onderspitten van oude stalmest en/of compost geven wij in het voorjaar een flinke hand koemestkorrels. En voor de groei van de knol krijgt ze voor het planten ook nog een een handje patenkali. Geef tijdens de groei verder geen extra en snelwerkende meststoffen meer: knolselderij kan erg slecht tegen wisselende omstandigheden (ze wil langzaam maar gestaag groeien). Plotseling giften van kunstmest of bijvoorbeeld bloedmeel geeft slechte knollen, die sponzig kunnen zijn of kunnen gaan rotten. Water geven in droge periodes is erg belangrijk; onderbrekingen in de langzaam-maar-gestage groei van de knolselderij is niet gewenst. Oogst en bewaren De knol kan nog flink doorgroeien in de nazomer en herfst; oogst dus niet te vroeg, wacht het liefst tot eind oktober – begin november (afhankelijk ook van het weer want knolselderij kan niet zo heel goed tegen vorst). Trek bij de oogst de knol uit de grond en knip gelijk het loof eraf (anders wordt de knol zacht). De knollen kun je dan (mits ze gezond zijn en je ze donker, koel maar vorstvrij kunt bewaren) nog een paar weken bewaren. Hier doen we dat niet meer hoor; wel eens gehad dat de knollen van binnen zwart werden en gingen rotten. Wij oogsten de knollen, maken ze schoon en raspen ze grof of hakselen ze grof in de keukenmachine. Dan gaan ze zo rauw de vriezer in; bij het maken van erwtensoep gooi ik dan een zakje bevroren knolselderij in het kokende water, en dat werkt prima. </body> </html>

VE 16 (1g)

Snel bekijken

Artisjok zaden Green Globe

€ 1,95 SKU: VE 217

Seeds Gallery Com,

5/ 5

<h2>Artisjok zaden Green Globe</h2> <h2>Prijs voor Pakket van +-20 (1g) zaden.</h2> <div> De artisjok (Cynara scolymus) is een plant uit de composietenfamilie (Asteraceae) en komt uit het Middellandse Zeegebied. De plant heeft bloemen in hoofdjes en puntige omwindselbladeren. De plant heeft prikkelbare meeldraden: bij aanraking met bijvoorbeeld een bijentong of -poot trekken de helmdraden zich samen en komt er een snuifje wit stuifmeel vrij uit de helmknoppen. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Geschiedenis en naamgeving</h2> De naam komt uit het middeleeuwse Arabisch: الخرشوف (al-ḫaršūf), dat weer een herinterpretatie is van Europese namen voor deze plant. De plant wordt al in de 8ste eeuw v.C. genoemd door Homerus en Hesiodos. Plinius de Oudere meldt dat de plant groeit in Carthago en Córdoba. Verschillende variëteiten groeiden ook in Sicilië in het tijdvak van de oude Grieken. Zij noemden deze plant “kaktos”. In de late 15e en 16e eeuw verschijnt de plant in Zuid-Frankrijk. De Nederlanders introduceerden de artisjok in Engeland, waar ze in 1530 in de tuinen (Newhall) van Hendrik VIII van Engeland groeiden. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Consumptie en teelt</h2> De vlezige schutbladeren van het gesloten bloemhoofdje worden als groente gegeten. Voor deze teelt worden stekelloze planten gebruikt, die vegetatief vermeerderd worden. In Nederland valt de oogst van de nog gesloten bloemhoofdjes in de maanden augustus en september. Na de oogst wordt de bloeistengel uit de plant gesneden. De planten moeten gedurende de winter vorstvrij worden gehouden door ze af te dekken met stro en plastic. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Verwanten</h2> Nauw verwant aan de artisjok is de kardoen (Cynara cardunculus), waarvan eveneens delen worden gegeten. </div> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 217 (1g)

Snel bekijken