Κουρκούμη - κιμά (Curcuma...
Τιμή
2,50 €
SKU: Z 2
Seeds Gallery Com,
5/
5
<h2><span style="font-size:14pt;"><strong><span class="tlid-translation translation"><span title="">Κουρκούμη - κιμά (Curcuma longa)</span><br /><span title="" style="color:#ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 10 γραμμάρια αυτού του μπαχαρικού.</span></span></strong></span></h2>
<p>Ο <b>κουρκουμάς</b>, ή <b>κουρκούμη</b> (επιστημονική ονομασία: <i><b>Curcuma longa</b></i> [<b>Κουρκούμη η μακρά</b>]) ή <b>κιτρινόριζα</b>, είναι ένα ριζωματοειδές <i>(rhizomatous)</i><sup id="cite_ref-4" class="reference">[Σημ. 1]</sup> ποώδες, πολυετές<sup id="cite_ref-6" class="reference">[Σημ. 2]</sup> φυτό της οικογένειας των Ζιγγιβερίδων <i>(Zingiberaceae)</i>.<sup id="cite_ref-7" class="reference">[2]</sup> Είναι εγγενές στην νότια Ασία, όπου απαιτεί θερμοκρασίες μεταξύ 20 και 30 °C και ένα σημαντικό ποσό ετήσιας βροχόπτωσης για να ευδοκιμήσει.<sup id="cite_ref-prasad_8-0" class="reference">[3]</sup> Τα φυτά συγκομίζνονται κάθε χρόνο για τα ριζώματά τους και πολλαπλασιάζονται κατά την επόμενη περίοδο, από μερικά εξ αυτών των ριζωμάτων.</p>
<p>Όταν δεν χρησιμοποιούνται φρέσκα, τα ριζώματα βράζουν για 30–45 περίπου λεπτά και κατόπιν αποξηραίνονται σε ζεστούς φούρνους και μετά αλέθονται σε μια έντονη πορτοκαλοκίτρινη σκόνη<sup id="cite_ref-9" class="reference">[4]</sup> η οποία, συνήθως χρησιμοποιείται ως χρωματισμός στις κουζίνες του Μπαγκλαντές, Ινδίας, Ιράν, Πακιστάν, στα κάρυ και για βαφές.</p>
<h2><span></span><span class="mw-headline">Ιστορία και ετυμολογία</span></h2>
<div class="thumb tleft">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/Native_Turmeric_Cooktown.jpg/250px-Native_Turmeric_Cooktown.jpg" class="thumbimage" width="250" height="333" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Ιθαγενής κιτρινόριζα σε θαμνότοπο πλησίον του Κουκτάουν, Κουίνσλαντ, Αυστραλία.</div>
</div>
</div>
<p>Ο κουρκουμάς έχει χρησιμοποιηθεί στην Ασία για χιλιάδες χρόνια και είναι ένα σημαντικό μέρος της ιατρικής Σίντα.<sup id="cite_ref-12" class="reference">[Σημ. 3]</sup><sup id="cite_ref-Chattopadhyay_13-0" class="reference">[5]</sup>Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε ως χρωστική ουσία και εν συνεχεία, αργότερα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.<sup id="cite_ref-NCCIH_14-0" class="reference">[6]</sup><sup id="cite_ref-15" class="reference">[7]</sup></p>
<p>Το όνομα προέρχεται από το ισπανικό «cúrcuma» που με τη σειρά του προέρχεται από το αραβικό «كركم».</p>
<p>Η ονομασία του γένους, <i>Curcuma</i>, είναι από την Αραβική ονομασία τόσο του σαφράν όσο και της κουρκούμης (βλ. Κρόκος).</p>
<h2><span></span><span class="mw-headline">Βοτανική περιγραφή</span></h2>
<h3><span></span><span class="mw-headline">Παρουσίαση</span></h3>
<div class="thumb tright">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2d/Curcuma_longa_%28Haldi%29_W_IMG_2440.jpg/250px-Curcuma_longa_%28Haldi%29_W_IMG_2440.jpg" class="thumbimage" width="250" height="234" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Ταξιανθία του <i>Curcuma longa</i>.</div>
</div>
</div>
<div class="thumb tright">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8f/Turmeric_BNC.jpg/250px-Turmeric_BNC.jpg" class="thumbimage" width="250" height="167" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Μεταποιημένος κουρκουμάς.</div>
</div>
</div>
<p>Ο κουρκουμάς ή κιτρινόριζα είναι ένα πολυετές ποώδες φυτό το οποίο φτάνει μέχρι και το 1m ύψος. Βρίσκονται πολλαπλά διακλαδισμένα, κίτρινα, πορτοκαλί, κυλινδρικά, αρωματικά ριζώματα. Τα φύλλα είναι εναλλάξ τοποθετημένα σε δύο σειρές. Χωρίζονται σε θήκη φύλλου, μίσχο (κοτσάνι) και λεπίδα φύλλου. Από τις θήκες φύλλου, σχηματίζεται ένα ψεύτικο στέλεχος. Ο μίσχος έχει μήκος 50 έως 115 cm. Οι απλές λεπίδες φύλλων συνήθως έχουν μήκος 76 έως 115 cm και σπανίως έως 230 cm. Έχουν πλάτος από 38 έως 45 cm και είναι επιμήκη προς ελλειπτικά, που στενεύουν προς στην άκρη.</p>
<h3><span></span><span class="mw-headline">Ταξιανθία ανθέων και καρπών</span></h3>
<div class="thumb tleft">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dc/Turmeric.JPG/250px-Turmeric.JPG" class="thumbimage" width="250" height="188" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Φυτεία κιτρινόριζας σε Ινδικό χωριό.</div>
</div>
</div>
<p>Στην Κίνα, ο χρόνος ανθοφορίας, συνήθως είναι τον Αύγουστο. Καταληκτικώς για το ψευδές στέλεχος έχει 12 έως 20 cm μήκους στέλεχος ταξιανθίας, το οποίο περιέχει πολλά άνθη. Τα βράκτια <i>(bracts)</i><sup id="cite_ref-16" class="reference">[Σημ. 4]</sup> είναι ανοιχτοπράσινα και ωοειδή προς επιμήκη, με ένα αμβλύ άνω άκρο μήκους από 3 έως 5 cm.</p>
<p>Στην κορυφή της ταξιανθίας στελέχη βρακείων είναι παρόντα κατά την οποία δεν υπάρχουν άνθη· αυτά είναι λευκά προς πράσινα και μερικές φορές με απόχρωση κοκκινωπή ως πορφυρή και τα άνω άκρα είναι κωνικά.<sup id="cite_ref-17" class="reference">[8]</sup></p>
<p>Τα ερμαφρόδιτα άνθη είναι ζυγομορφικά και τριπλά. Τα τρία σέπαλα μήκους 0,8 έως 1,2 cm είναι συγχωνευμένα, λευκά, έχουν αφράτες τρίχες και οι τρεις κάλυκες οδόντων είναι άνισοι. Τα τρία φωτεινά κίτρινα πέταλα είναι ενωμένα σε σωλήνα <i>corolla</i><sup id="cite_ref-18" class="reference">[Σημ. 5]</sup> έως 3 cm. Οι τρεις λοβοί <i>corolla</i> έχουν μήκος από 1,0 έως 1,5 cm και είναι τριγωνικοί με μαλακά-ακανθώδη άνω άκρα. Ενώ ο μέσος λοβός <i>corolla</i> είναι μεγαλύτερος από τους δύο πλάγιους, μόνο ο διάμεσος στήμονας του εσωτερικού κύκλου είναι γόνιμος. Η σακούλα σκόνης παρακινείται στη βάση του. Όλοι οι άλλοι στήμονες μετατρέπονται σε <i>staminodes</i>.<sup id="cite_ref-19" class="reference">[Σημ. 6]</sup> Οι εξωτερικοί <i>staminodes</i> είναι κοντύτεροι από το χείλος <i>(labellum)</i>.<sup id="cite_ref-20" class="reference">[Σημ. 7]</sup> Το χείλος είναι κιτρινωπό, με μια κίτρινη κορδέλα στο κέντρο του και είναι αντωοειδές <i>(obovate)</i>, μήκους από 1,2 έως 2,0 cm. Τρία καρπόφυλλα είναι κάτω από μια σταθερή, προσκολλημένη τρίλοβη ωοθήκη, η οποία είναι αραιά τριχωτή. Η καρπική κάψα ανοίγει με τρία διαμερίσματα.<sup id="cite_ref-SIEWEK_21-0" class="reference">[9]</sup><sup id="cite_ref-kaufen_22-0" class="reference">[10]</sup><sup class="reference">[11]</sup></p>
<h2><span></span><span class="mw-headline">Βιοχημική σύνθεση</span></h2>
<div class="thumb tleft">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dc/Naturalis_Biodiversity_Center_-_L.0939330_-_Bernecker%2C_A._-_Curcuma_domestica_Valeton_-_Artwork.jpeg/200px-Naturalis_Biodiversity_Center_-_L.0939330_-_Bernecker%2C_A._-_Curcuma_domestica_Valeton_-_Artwork.jpeg" class="thumbimage" width="200" height="260" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Ζωγραφική της Κουρκούμης της οικιακής <i>(Curcurma domestica)</i><small><i>Valeton</i></small>, από τον <i>A. Bernecker</i>(περίπου 1860).</div>
</div>
</div>
<div class="thumb tright">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c9/CurcuminKeto.svg/256px-CurcuminKeto.svg.png" class="thumbimage" width="256" height="75" /><div class="thumbcaption">Η κουρκουμίνη σε μορφή κετόνης <i>(keto)</i>.</div>
</div>
</div>
<div class="thumb tright">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/40/Curcumin.svg/256px-Curcumin.svg.png" class="thumbimage" width="256" height="75" /><div class="thumbcaption">Η κουρκουμίνη σε μορφή <i>enol</i>.</div>
</div>
</div>
<p>Τα πιο σημαντικά χημικά συστατικά της κουρκουμίνης, είναι μια ομάδα ενώσεων που ονομάζεται <i>curcuminoids</i>, τα οποία περιλαμβάνουν την κουρκουμίνη <i>(diferuloylmethane)</i>, <i>demethoxycurcumin</i> και <i>bisdemethoxycurcumin</i>. Το καλύτερα μελετημένο συστατικό είναι η κουρκουμίνη, η οποία αποτελείται κατά 3,14% (κατά μέσο όρο) από σκόνη κουρκούμης.<sup id="cite_ref-24" class="reference">[12]</sup> Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις στο περιεχόμενο κουρκουμίνης σε διαφορετικές γραμμές του είδους Κουρκούμη η μακρά <i>(Curcuma longa)</i>(1-3189 mg/100g). Επιπλέον, άλλα σημαντικά πτητικά έλαια περιλαμβάνουν την <i>turmerone, atlantone</i> και <i>zingiberene</i>. Κάποια γενικά συστατικά είναι τα σάκχαρα, οι πρωτεΐνες και ρητίνες.<sup id="cite_ref-nag_25-0" class="reference">[13]</sup></p>
<h2><span></span><span class="mw-headline">Χρήσεις</span></h2>
<h3><span></span><span class="mw-headline">Μαγειρική</span></h3>
<div class="thumb tright">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c0/%E0%A4%93%E0%A4%B2%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE_%E0%A4%B9%E0%A4%B3%E0%A4%A6%E0%A5%80%E0%A4%9A%E0%A5%80_%E0%A4%AD%E0%A4%BE%E0%A4%9C%E0%A5%80.jpg/250px-%E0%A4%93%E0%A4%B2%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE_%E0%A4%B9%E0%A4%B3%E0%A4%A6%E0%A5%80%E0%A4%9A%E0%A5%80_%E0%A4%AD%E0%A4%BE%E0%A4%9C%E0%A5%80.jpg" class="thumbimage" width="250" height="188" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Κάρυ που χρησιμοποιεί κιτρινόριζα, ο οποίος αναφέρεται ως <i>haldi ki sabzi</i>, ένα πιάτο από την Ινδία.</div>
</div>
</div>
<p>Η κιτρινόριζα φύεται σε άγρια μορφή, στα δάση της Νότιας και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά σε πολλά Ασιατικά πιάτα. Η Ινδική παραδοσιακή ιατρική, που ονομάζεται Σίντα, έχει συστήσει την κουρκούμη στην ιατρική. Η χρήση της ως χρωστικής ουσίας δεν είναι πρωταρχικής αξίας στη Νότια Ασιατική κουζίνα.</p>
<p>Η κιτρινόριζα, συνήθως χρησιμοποιείται σε αλμυρά πιάτα, αλλά, χρησιμοποιείται και σε ορισμένα γλυκά πιάτα, όπως το κέικ σφουφ. Στην Ινδία, τα φύλλα από το φυτό της κουρκούμης, χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ειδικών γλυκών πιάτων <i>patoleo</i>,<sup id="cite_ref-26" class="reference">[Σημ. 8]</sup> δια στρωματοποιήσεως ρυζάλευρου και μείγματος καρύδας-<i>jaggery</i><sup id="cite_ref-27" class="reference">[Σημ. 9]</sup><sup id="cite_ref-29" class="reference">[Υποσημ. 1]</sup> στο φύλλο, εν συνεχεία κλείνοντάς το και τοποθετώντας το στον ατμό, εντός μιας χάλκινης χύτρας ατμού <i>(goa)</i>.</p>
<p>Ορισμένες φορές, σε συνταγές εκτός Νοτίου Ασίας, ο κουρκουμάς χρησιμοποιείται ως παράγοντας για να προσδώσει ένα χρυσοκίτρινο χρώμα. Χρησιμοποιείται σε κονσερβοποιημένα αναψυκτικά, ψημένα προϊόντα, παγωτά, γιαούρτια, κίτρινα κέικ, χυμούς πορτοκαλιού, μπισκότα, χρωματισμό ποπκόρν, δημητριακών, σαλτσών, ζελατινών κλπ. Είναι ένα σημαντικό συστατικό στις περισσότερες εμπορικές σκόνες κάρι.</p>
<p>Η πλειονότης της κιτρινόριζας χρησιμοποιείται υπό τη μορφή της ριζώδους σκόνης. Σε ορισμένες περιοχές (ειδικότερα στη Μαχαράστρα, Γκόα, <i>Konkan</i> και <i>Kanara</i>), τα φύλλα κουρκούμης χρησιμοποιούνται για να τυλίξουν και να μαγειρέψουν τα τρόφιμα. Επίσης, τα φύλλα κουρκούμης, χρησιμοποιούνται κυρίως με τον τρόπο αυτό, σε περιοχές όπου η κουρκούμη καλλιεργείται σε τοπικό επίπεδο, δεδομένου ότι τα φύλλα που χρησιμοποιούνται είναι φρεσκοκομμένα. Τα φύλλα κουρκούμης προσδίδουν μια διακριτική γεύση. Παρά το γεγονός ότι συνήθως χρησιμοποιείται ξηρό, σε μορφή σκόνης, η κουρκούμη χρησιμοποιείται επίσης φρέσκα, όπως η πιπερόριζα (τζίντζερ). Έχει πολλές χρήσεις στις Ανατολικές Ασιατικές συνταγές, όπως τουρσιά που περιέχουν μεγάλα κομμάτια από μαλακό κουρκουμά, φτιαγμένα από φρέσκα κιτρινόριζα.</p>
<p>Η κιτρινόριζα χρησιμοποιείται ευρέως ως καρύκευμα στις κουζίνες της Νότιας Ασίας και Μέσης Ανατολής. Πολλά πιάτα στην Περσική κουζίνα, χρησιμοποιούν την κουρκούμη ως ορεκτικό συστατικό. Τα διάφορα Ιρανικά πιάτα <i>khoresh</i>, άρχισαν να χρησιμοποιούν τα καραμελωμένα κρεμμύδια σε λάδι και κουρκούμη, ακολουθούμενα από άλλα συστατικά. Τυπικά, το Μαροκινό μείγμα μπαχαρικών <i>ras el hanout</i> περιλαμβάνει κουρκούμη.</p>
<p>Στην Ινδία και το Νεπάλ, η κιτρινόριζα καλλιεργείται και χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλά λαχανικά και κρεατικά για το χρώμα του· Χρησιμοποιείται επίσης, για την υποτιθέμενη αξία του στην παραδοσιακή ιατρική.</p>
<p>Στη Νότια Αφρική, ο κουρκουμάς χρησιμοποιείται για να προσδώσει ένα χρυσαφένιο χρώμα στο βραστό λευκό ρύζι.</p>
<p>Στην κουζίνα του Βιετνάμ, η σκόνη κουρκούμης χρησιμοποιείται για τον χρωματισμό και αρωματισμό ορισμένων πιάτων, όπως των <i>bánh xèo, bánh khọt</i> και <i>mi quang</i>. Η σκόνη χρησιμοποιείται και σε άλλα <i>stir-fried</i>(γρήγορα τηγανισμένα σε δυνατή φωτιά ακολουθούμενο από έντονο ανακάτεμα) πιάτα και σούπες.</p>
<p>Το Καμποτζιανό είδος πρώτης ανάγκης στην πάστα κάρυ <i>kroeung</i>, το οποίο χρησιμοποιείται σε πολλά πιάτα συμπεριλαμβανομένου του <i>Amok</i>, τυπικά περιέχει φρέσκα κιτρινόριζα.</p>
<p>Στην Ινδονησία τα φύλλα κουρκούμης χρησιμοποιούνται από τους <i>Minangkabau</i> ή την κουζίνα του <i>Padang</i> ως η βάση για το κάρι της Σουμάτρα, όπως στα <i>rendang</i>, <i>sate padang</i> και πολλές άλλες ποικιλίες.</p>
<p>Στην Ταϋλάνδη, τα φρέσκα ριζώματα κουρκουμά, χρησιμοποιούνται σε πολλά πιάτα, ειδικότερα στη νότια Ταϋλανδέζικη κουζίνα, όπως το κίτρινο κάρυ και τη σούπα κιτρινόριζας.</p>
<p>Στη Μεσαιωνική Ευρώπη, ο κουρκουμάς έγινε γνωστός ως το Ινδικό σαφράν επειδή χρησιμοποιείτο ευρέως ως ένα εναλλακτικό του πολύ ακριβότερου μπαχαρικού ζαφορά.<sup id="cite_ref-30" class="reference">[14]</sup></p>
<h3><span></span><span class="mw-headline">Βαφή</span></h3>
<div class="thumb tleft">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0a/Turmeric-powder.jpg/250px-Turmeric-powder.jpg" class="thumbimage" width="250" height="250" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Σκόνη κιτρινόριζας.</div>
</div>
</div>
<p>Η κιτρινόριζα, παράγει μια κακή βαφή υφάσματος, δεδομένου ότι δεν είναι πολύ ταχεία βαφή, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται σε υφάσματα της Ινδίας και του Μπανγκλαντές, όπως τα σάρι και τις ρόμπες των μοναχών<sup id="cite_ref-31" class="reference">[Σημ. 10]</sup><sup id="cite_ref-32" class="reference">[15]</sup> Η κουρκούμη (κωδικοποιούμενη ως <i>E100</i>, όποτε χρησιμοποιείται ως πρόσθετο τροφίμων)<sup id="cite_ref-33" class="reference">[16]</sup> χρησιμοποιείται για την προστασία τροφικών προϊόντων από την ηλιακή ακτινοβολία. Η <i>oleoresin</i> χρησιμοποιείται για προϊόντα που περιέχουν έλαια. Η κουρκουμίνη και διάλυμα πολυσορβικού ή σκόνη κουρκουμά αραιωμένου σε αλκοόλη, χρησιμοποιείται για προϊόντα που περιέχουν νερό. Ο υπέρ-χρωματισμός, όπως στα αγγουράκια τουρσί, νοστιμιές και μουστάρδες, χρησιμοποιείται μερικές φορές για να αντισταθμίσει το ξεθώριασμα.</p>
<p>Σε συνδυασμό με το <i>annatto (E160b)</i>,<sup id="cite_ref-34" class="reference">[Σημ. 11]</sup> η κιτρινόριζα <i>(turmeric)</i> έχει χρησιμεύσει για τον χρωματισμό τυριών, γιαουρτιών, στεγνών μειγμάτων, ντρέσινγκ για σαλάτες, χειμερινών βουτύρων και μαργαρινών. Ο κουρκουμάς <i>(turmeric)</i>, χρησιμοποιείται επίσης για να δώσει ένα κίτρινο χρώμα σε ορισμένες παρασκευασμένες μουστάρδες, κονσερβοποιημένες κοτόσουπες και άλλα τρόφιμα (συχνά πολύ φθηνότερη αντικατάσταση για το σαφράν).</p>
<h3><span></span><span class="mw-headline">Δείκτης</span></h3>
<p>Το χαρτί κιτρινόριζας, καλούμενο επίσης «χαρτί κουρκουμά» είναι χαρτί διαποτισμένο σε βάμμα κουρκούμης και αφίεται να στεγνώσει. Χρησιμοποιείται στη χημική ανάλυση ως δείκτης οξύτητας και αλκαλικότητας.<sup id="cite_ref-35" class="reference">[17]</sup> Το χαρτί είναι κίτρινο με όξινα και ουδέτερα διαλύματα και μετατρέπεται σε φαιό ή ερυθρό-φαιό σε αλκαλικά διαλύματα, με μετάβαση ανάμεσα στο pH 7,4 και 9,2.<sup id="cite_ref-36" class="reference">[18]</sup></p>
<p>Για την ανίχνευση του <i>pH</i>, το χαρτί κουρκούμης έχει αντικατασταθεί στην κοινή χρήση από χαρτί ηλιοτροπίου. Η κιτρινόριζα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο για την φαινολοφθαλεΐνη, καθώς είναι παρόμοιο το φάσμα χρωμάτων που αλλάζει το <i>pH</i> του.</p>
<h3><span></span><span class="mw-headline">Παραδοσιακές χρήσεις</span></h3>
<div class="thumb tright">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/41/Turmeric_Flower_Maharashtra_India.jpg/220px-Turmeric_Flower_Maharashtra_India.jpg" class="thumbimage" width="220" height="157" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Κοντινή λήψη άνθους κιτρινόριζας σε χωριό της Μαχαράστρα, Ινδία.</div>
</div>
</div>
<p>Στις Αγιουρβεδικές πρακτικές, η κουρκούμη έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία μιας ποικιλίας εσωτερικών διαταραχών, όπως δυσπεψία, λοιμώξεις του λαιμού, κοινά κρυολογήματα ή παθήσεις του ήπατος, καθώς και τοπικά για τον καθαρισμό των πληγών ή την θεραπεία πληγών του δέρματος<sup id="cite_ref-prasad_8-1" class="reference">[3]</sup></p>
<p>Η κουρκούμη θεωρείται ευοίωνη και ιερή στην Ινδία και έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και χιλιετίες, σε διάφορες Ινδουιστικές τελετές. Παραμένει δημοφιλής στην Ινδία για τις γαμήλιες και τις θρησκευτικές τελετές.</p>
<p>Η κιτρινόριζα έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον Ινδουιστικό πνευματισμό. Τα ράσα των Ινδουιστών μοναχών, χρωματίζονταν παραδοσιακά με μια κίτρινη χρωστική ουσία, από κουρκούμη. Λόγω του κίτρινου-πορτοκαλί χρωματισμού της, η κουρκούμη συνδέθηκε με τον ήλιο ή τον <i>Thirumal</i><sup id="cite_ref-37" class="reference">[Σημ. 12]</sup> στην μυθολογία της αρχαίας θρησκείας Ταμίλ. Το κίτρινο είναι το χρώμα του ηλιακού πλέγματος τσάκρα, το οποίο στην παραδοσιακή Σίντα ιατρική των Ταμίλ είναι ένα ενεργειακό κέντρο. Το πορτοκαλί είναι το χρώμα του ιερού οστού τσάκρα.</p>
<p>Το φυτό χρησιμοποιείται στην γλώσσα <i>Poosai</i> (Ταμίλ) να αντιπροσωπεύει μια μορφή της θεάς <i>Kottravai</i>, των Ταμίλ. Στην Ανατολική Ινδία, το φυτό χρησιμοποιείται ως ένα από τα εννέα στοιχεία της <i>navapatrika</i><sup id="cite_ref-38" class="reference">[Σημ. 13]</sup> μαζί με νεαρά φυτά μαγειρικής μπανάνας, φύλλα κολοκασίας, κριθάρι <i>(jayanti)</i>, <i>Aegle marmelos</i> <i>(bilva)</i>,<sup id="cite_ref-43" class="reference">[Σημ. 14]</sup> ροδιά <i>(darimba)</i>, <i>asoka</i>, <i>manaka</i> ή <i>manakochu</i> και <i>rice paddy</i>.<sup id="cite_ref-44" class="reference">[Σημ. 15]</sup> Η λατρεία της <i>Navaptrika</i> είναι ένα σημαντικό τμήμα των τελετουργιών του φεστιβάλ <i>Durga</i>.<sup id="cite_ref-45" class="reference">[19]</sup><sup id="cite_ref-46" class="reference">[Σημ. 16]</sup></p>
<p>Χρησιμοποιείται στο <i>poosai</i>, για να κάνει μια μορφή Γκανέσα <i>(Ganesha)</i>.<sup id="cite_ref-48" class="reference">[Σημ. 17]</sup> Στον <i>Yaanaimugathaan</i>, τον απομακρυντή των εμποδίων, γίνεται επίκληση στην αρχή σχεδόν κάθε τελετής και για το σκοπό αυτό γίνεται μια μορφή του <i>Yaanaimugathaan</i>, αναμιγνυόμενη με κουρκουμά και νερό και σχηματίζοντάς την σε ένα κωνοειδές σχήμα.</p>
<p>Η τελετή <i>Haldi</i> (που στη Βεγγάλη ονομάζεται <i>Gaye holud</i>) (κυριολεκτικά «κίτρινο στο σώμα»), είναι μια τελετή η οποία παρατηρείται σε πολλά μέρη της Ινδίας, κατά τη διάρκεια των Ινδουιστικών γαμήλιων εορτών, συμπεριλαμβανομένης της Βεγγάλης, Παντζάμπ, Μαχαράστρα και του Γκουτζαράτ. Η τελετή λαμβάνει χώρα μια ή δυο ημέρες πριν από τις θρησκευτικές και γαμήλιες τελετές της Βεγγάλης. Η πάστα της κουρκούμης αλείφεται από τους φίλους στα σώματα του ζεύγους. Αυτό λέγεται ότι μαλακώνει το δέρμα, αλλά και τα χρωματίζει με το διακριτικό κίτρινο χρώμα που δίνει την ονομασία του σε αυτή την τελετή. Μπορεί να είναι μια κοινή εκδήλωση για τις οικογένειες της νύφης και του γαμπρού ή μπορεί να αποτελείται από ξεχωριστές εκδηλώσεις για την οικογένεια της νύφης και την οικογένεια του γαμπρού.</p>
<p>Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ <i>Pongal</i><sup id="cite_ref-50" class="reference">[Σημ. 18]</sup> των Ταμίλ, ένα ολόκληρο φυτό κιτρινόριζας με φρέσκα ριζώματα προσφέρεται ως ευχαριστήρια προσφορά στον <i>Suryan</i>, το θεό του ήλιου. Επίσης, πολλές φορές, το φρέσκο φυτό δένεται πέριξ του δοχείου <i>Pongal</i> εντός του οποίου προετοιμάζεται μια προσφορά <i>Pongal</i>.</p>
<p>Στην Ταμίλ Ναντού και Άντρα Πραντές, ως μέρος του τελετουργικού του γάμου των Ταμίλ / Τελούγκου, αποξηραμένοι κόνδυλοι κουρκούμης δεμένοι με σπάγκο χρησιμοποιούνται για την δημιουργία ενός κολιέ <i>Thali</i>,<sup id="cite_ref-52" class="reference">[Σημ. 19]</sup> το αντίστοιχο των δακτυλιδιών γάμου στους δυτικούς πολιτισμούς. Στη δυτική και παράκτια Ινδία, κατά τη διάρκεια γάμων των Μαράθι, <i>Konkani</i>, Κανάντα και Βραχμάνων, οι κόνδυλοι της κουρκούμης, δένονται από το ζευγάρι, με κορδόνια στους καρπούς τους κατά τη διάρκεια της τελετής που ονομάζεται <i>Kankanabandhana</i>.<sup id="cite_ref-maha_53-0" class="reference">[20]</sup></p>
<p>Το 1896, ο <i>Friedrich Ratzel</i> στο «Η Ιστορία της Ανθρωπότητας» <i>(«The History of Mankind»)</i>, ανέφερε ότι, στη Μικρονησία η προετοιμασία της σκόνης κουρκούμης για τον καλλωπισμό του σώματος, ενδυμάτων και σκευών, είχε τελετουργικό χαρακτήρα.<sup id="cite_ref-54" class="reference">[21]</sup></p>
<h2><span></span><span class="mw-headline">Νοθεία</span></h2>
<p>Δεδομένου ότι ο κουρκουμάς και άλλα μπαχαρικά συνήθως πωλούνται αναλόγως του βάρους τους, ελλοχεύει η πιθανότητα ώστε τοξικοί φθηνότεροι παράγοντες με παρόμοιο χρώμα να προστίθενται, όπως π.χ. οξείδιο του μολύβδου (II, IV), δίνοντας στον κορκουμά, ένα πορτοκαλο-κόκκινο χρώμα αντί του φυσικού του χρυσο-κίτρινου.<sup id="cite_ref-55" class="reference">[22]</sup> Μια άλλη κοινή ουσία νόθευσης στον κουρκουμά, είναι η κίτρινη <i>metanil</i> (επίσης γνωστή ως το κίτρινο οξύ 36), που θεωρείται παράνομη βαφή για χρήση σε τρόφιμα από τη <i>British Food Standards Agency</i>.<sup id="cite_ref-56" class="reference">[23]</sup></p>
<h2><span></span><span class="mw-headline">Έρευνα</span></h2>
<div class="thumb tright">
<div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5b/Curcuma_longa_roots.jpg/220px-Curcuma_longa_roots.jpg" class="thumbimage" width="220" height="91" /><div class="thumbcaption">
<div class="magnify"></div>
Ρίζωμα και σκόνη κουρκουμά.</div>
</div>
</div>
<p>Η βασική έρευνα δείχνει οτι τα αποστάγματα από κουρκουμά μπορεί να έχουν αντιμυκητιακές και αντιβακτηριακές ιδιότητες.<sup id="cite_ref-57" class="reference">[24]</sup></p>
<p>Η κουρκούμη ή το κύριο της συστατικό η κουρκουμίνη, έχει μελετηθεί σε μικρές κλινικές δοκιμές σε πολλές ανθρώπινες ασθένειες και παθήσεις.</p>
<p></p>
Z 2
