5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Κολοκύθι Σπόροι Romanesco</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Μια παλιά παραγωγική ιταλική ποικιλία, που παράγει πολλά πράσινα φρούτα με ραβδώσεις μήκους 30-40 εκατοστών, που είναι πολύ νόστιμο, έχει μια πολύ ευχάριστη γεύση καρυδιών και παρουσία που ξεπερνά τον κόσμο των συνηθισμένων κολοκυθιών.</p> <p>Επίσης, με αυτήν την ποικιλία, μπορείτε να φάτε ένα λουλούδι που είναι τόσο νόστιμο όσο κολοκυθάκια.</p> <p>Ορισμένες πηγές αναφέρουν αυτήν την παλιά ποικιλία ως Costata Romanesca, ή "ρωμαϊκή με ραβδώσεις". Στην Ιταλία, συλλέγεται νωρίς σε μήκος 15 εκατοστών, με το λουλούδι να είναι ακόμα συνδεδεμένο.</p> <p>Χρειάζονται 55 ημέρες από τη σπορά έως την καρποφορία.</p>

VG 57 (10 S)

5/ 5

<div id="idTab1" class="rte"> <h2><span style="font-size: 14pt;"><strong></strong><strong>140 Σπόροι Κολοκυθάκια Λευκό Σικελία</strong></span></h2> <h3><span style="color: #ff0000; font-size: 14pt;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 140 σπόρους (20g).</strong></span></h3> <p>Η κολοκυθιά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, αναρριχητικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Κολοκυνθοειδών (Cucurbitaceae). Οι κολοκυθιές είναι γενικά λαχανοκομικά φυτά και οι καρποί τους, ανάλογα με το είδος καταναλώνονται στη μαγειρική ή χρησιμοποιούνται για καλλωπιστικούς σκοπούς.</p> <p>Είναι μονοετή ή και πολυετή φυτά, φέρουν έλικες και οι βλαστοί τους είναι πράσινοι, κυλινδρικοί, τριχωτοί. Τα φύλλα τους είναι μεγάλα, πλατιά, παλαμοειδή και οι μίσχοι τους μακριοί.</p> <p>Τα άνθη της κολοκυθιάς είναι μεγάλα κίτρινου χρώματος, μονογενή. Τα αρσενικά άνθη φέρουν μακρύ ποδίσκο και τα θηλυκά κοντό. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με σπορά και η ανάπτυξη της είναι πολύ γρήγορη. Είναι φυτό της καλοκαιρινής περιόδου και δεν αναπτύσσεται στο ψύχος. Η καλλίτερη θερμοκρασία είναι γύρω στους 22 βαθμούς. Όταν υπάρχει αρκετή ζέστη τότε χρειάζεται αρκετό πότισμα. Στην υγρασία το φυτό αναπτύσσεται πολύ καλά, ενώ το έδαφος πρέπει να είναι πλούσιο σε οργανικές ουσίες και γενικά μέσης συστάσεως. Η λίπανση με κοπριά ή οργανικά λιπάσματα θεωρείται απαραίτητη. Κατά τη χειμερινή περίοδο η καλλιέργεια γίνεται σε θερμοκήπια.</p> <p>Είδη</p> <p>Τα κυριότερα είδη κολοκυθιάς είναι :</p> <p>1.- Η κοινή κολοκυθιά (Cucurbita pepo - Κολοκύνθη ο πέπων[1], Κολοκύνθη η κοινή). Η επιστημονική της ονομασία είναι κουρκούβιτα η κολοκύνθη. Οι καρποί της είναι τα γνωστά κολοκυθάκια που τρώγονται μαγειρεμένα σε πολλές παραλλαγές. Περιέχουν βιταμίνη C, κάλιο, βιταμίνη Β12 [εκκρεμεί παραπομπή], υδατάνθρακες και πρωτεΐνες.</p> <p>Συλλέγονται όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο μέγεθος ή όταν είναι ακόμα σχετικά μικρά. Όταν παραμείνουν πάνω στο φυτό το μέγεθος τους μεγαλώνει και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και τα τρία μέτρα στο μήκος. Η σάρκα τους τότε γίνεται σπογγώδης και χρησιμοποιούνται για την συγκομιδή σπόρου. Εκτός από τα κολοκύθια μαγειρεύονται και οι ανθοί, συνήθως γεμιστοί με ρύζι. Αν και υπάρχει διαφωνία από περιοχή σε περιοχή της χώρας σχετικά με την ονομασία "κολοκυθοανθοί" ή "κολοκυθοκορφάδες", σε γενικές γραμμές οι κολοκυθοανθοί είναι οι αρσενικοί ανθοί της κολοκυθιάς που φυτρώνουν από το στέλεχος του φυτού και είναι μακρύτεροι με λεπτό μίσχο, ενώ οι κολοκυθοκορφάδες είναι οι μικροί ανθοί στην "κορφή" του καρπού (εξ ου και η ονομασία).</p> <p>Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες κοινής κολοκυθιάς και αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με το σχήμα, το μέγεθος και το χρώμα του καρπού.</p> <p>Οι κυριότερες περιοχές καλλιέργειας στην Ελλάδα είναι η Ηλεία, η Μεσσηνία, η Κρήτη και η Αττική. Καλλιεργούνται γύρω στα 45.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 70.000 τόνους.</p> <p>2.- Κολοκύθα ή νεροκολοκύθα (Cucurbita maxima - Κολοκύνθη η μεγίστη ή Κολοκύνθη η μείζων). Ο καρπός της είναι ογκώδης, σφαιρικός και φτάνει πολλές φορές και τα 50 κιλά βάρος αν και έχουν αναφερθεί και ακόμα πιο βαριές κολοκύθες. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή γλυκών, σε πίτες γλυκές ή αρμυρές και για διακοσμητικούς σκοπούς.</p> <p>Σαν έθιμο στις Η.Π.Α. κατασκευάζουν χαρακτηριστικά πρόσωπα-φανάρια την παραμονή των Αγίων Πάντων στις 31 Οκτωβρίου (Halloween).</p> <p>3.-Η γλυκιά κολοκυθιά. Ωριμάζει τους καρπούς της το φθινόπωρο και είναι ανθεκτική και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Από τη γλυκοκολοκύθα παρασκευάζονται διάφορες πίτες.</p> <p>4.-Η φλασκιά ή λαγηνοκολοκύνθη. Οι καρποί της έχουν χαρακτηριστικό σχήμα και όταν ξεραθούν βάφονται και χρησιμοποιούνται για διακοσμητικούς σκοπούς.</p> <p>Υπάρχουν επίσης αρκετές άλλες διακοσμητικές ποικιλίες, που οι καρποί τους έχουν μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Οι σπόροι μερικών ποικιλιών τρώγονται ως ξηρός καρπός, που είναι γνωστός με την ονομασία πασατέμπος.</p> <p>Καλλιεργώ Κολοκυθάκια</p> <p>Οι κολοκυθιές είναι ένα από τα πιο εύκολα στην καλλιέργεια φυτά. Τα κολοκυθάκια έρχονται σε ποικιλία μεγεθών, χρωμάτων και σχημάτων.</p> <p>Κατά κανόνα κάθε κολοκυθιά παράγει μεγάλο αριθμό από κολοκυθάκια.</p> <p>Τα κολοκυθάκια, πρέπει να μαζεύονται όταν είναι μικρά. Σε αυτή τη φάση είναι πιο νόστιμα. Μαζεύοντας τα κολοκυθάκια όσο είναι μικρά, οδηγούμε την κολοκυθιά να παράγει ακόμη περισσότερα κολοκύθια.</p> <p>Επίσης σε πολλές περιοχές, χρησιμοποιούν και μαγειρεύουν τα άνθη της κολοκυθιάς. Εννοείται ότι αν συλλέγετε τα άνθη, τότε η παραγωγή σε κολοκυθάκια θα είναι μειωμένη.</p> <p>Σπορά κολοκυθιών</p> <p>Οι σπόροι κολοκυθιάς συνήθως φυτεύονται απευθείας στο χώμα του κήπου ή το χωράφι. Βάλτε τους σπόρους σε βάθος περίπου 1 με 2 εκατοστά. Σε κάθε σημείο, βάλτε 3 με 4 σπόρους. Όταν φυτρώσουν οι σπόροι, θα μπορέσετε να διατηρήσετε 1 με δύο φυτά. Επιλέξτε να διατηρήσετε τις πιο δυνατές κολοκυθιές.</p> <p>Οι σπόροι βλαστένουν σε 7 με 10 ημέρες.</p> <p>Οι κολοκυθιές παράγουν πολλά κολοκύθια. Θα σας συμβούλευα να μη φυτεύσετε πολλές κολοκυθιές. 3 με 4 συνήθως αρκούν για μία τετραμελή οικογένεια.</p> <p>Απόσταση σποράς κολοκυθιών</p> <p>Οι κολοκυθιές απλώνονται και καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο. Φροντίστε τα σημεία σποράς να απέχουν 50 με 60 εκατοστά μεταξύ τους, ενώ οι γραμμές 1 με 2 μέτρα.</p> <p>Απόσταση κολοκυθιών από άλλα φυτά</p> <p>Οι κολοκυθιές επηρεάζουν το περιβάλλον τους. Επηρεάζουν τα φυτά που βρίσκονται γύρω τους. Γι' αυτό θα πρέπει να μην τις φυτεύετε κοντά σε άλλα φυτά.</p> <p>Μεταφύτευση σπορόφυτων κολοκυθιάς</p> <p>Συνήθως φυτεύουμε τις κολοκυθιές απευθείας στο χωράφι ή τον κήπο. Αν όμως θέλετε μπορείτε να ξεκινήσετε την ανάπτυξη των κολοκυθιών σε φυτώριο, 2 με 3 εβδομάδες, πριν τα τελευταία κρύα. Φροντίστε το φυτώριο να βρίσκεται σε σχετικά ζεστό μέρος.</p> <p>Μπορείτε να μεταφέρετε τα σπορόφυτα κολοκυθιάς στον κήπο ή το χωράφι, πριν το σπορόφυτο εμφανίσει 4 πραγματικά φύλλα.</p> </div> <script type="text/javascript"></script>

VE 234 (20g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>SOLEIL Πορτοκάλι κολοκυθιά σπόροι</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή&nbsp;για&nbsp;το&nbsp;πακέτο&nbsp;των&nbsp;5&nbsp;σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το Zucchini Soleil είναι μια παλιά ποικιλία. Οι πορτοκαλί καρποί της ποικιλίας Zucchini Soleil είναι πιο τρυφερό από το πράσινο και, ειδικά όταν είναι νέοι, έχουν μια θαυμάσια ήπια αρωματική γεύση. Τα θαμνώδη φυτά δεν τείνουν να μεγαλώνουν, είναι δυνατά και, όταν συλλέγονται συνεχώς, μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες φρούτων.</p> <p>Τα μεγάλα λουλούδια του κολοκυθίου Soleil είναι επίσης μια λιχουδιά - βυθίζονται σε τηγανίτα ή βατόμουρο και τηγανίζονται σε καυτό λάδι.</p> <p>Τα κολοκυθάκια προτιμούν το χαλαρό, πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, χυμώδες και υγρό χώμα. Επιπλέον, ένα ζεστό, ηλιόλουστο και προστατευμένο μέρος.</p> <p>Τα φυτά ευδοκιμούν σε εξωτερικούς χώρους, κρύα πλαίσια και θερμοκήπια. Οι καρποί του κολοκυθίου Soleil είναι νέοι όταν έχουν μήκος 20-25 cm.</p> <p>Ιδανικό για μικρούς κήπους.</p> <p>Η κολοκυθιά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, αναρριχητικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Κολοκυνθοειδών (Cucurbitaceae).&nbsp;Οι κολοκυθιές είναι γενικά λαχανοκομικά φυτά και οι καρποί τους, ανάλογα με το είδος καταναλώνονται στη μαγειρική ή χρησιμοποιούνται για καλλωπιστικούς σκοπούς.</p> <p>Είναι μονοετή ή και πολυετή φυτά, φέρουν έλικες και οι βλαστοί τους είναι πράσινοι, κυλινδρικοί, τριχωτοί. Τα φύλλα τους είναι μεγάλα, πλατιά, παλαμοειδή και οι μίσχοι τους μακριοί.</p> <p>Τα άνθη της κολοκυθιάς είναι μεγάλα κίτρινου χρώματος, μονογενή. Τα αρσενικά άνθη φέρουν μακρύ ποδίσκο και τα θηλυκά κοντό. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με σπορά και η ανάπτυξη της είναι πολύ γρήγορη. Είναι φυτό της καλοκαιρινής περιόδου και δεν αναπτύσσεται στο ψύχος. Η καλλίτερη θερμοκρασία είναι γύρω στους 22 βαθμούς. Όταν υπάρχει αρκετή ζέστη τότε χρειάζεται αρκετό πότισμα. Στην υγρασία το φυτό αναπτύσσεται πολύ καλά, ενώ το έδαφος πρέπει να είναι πλούσιο σε οργανικές ουσίες και γενικά μέσης συστάσεως. Η λίπανση με κοπριά ή οργανικά λιπάσματα θεωρείται απαραίτητη. Κατά τη χειμερινή περίοδο η καλλιέργεια γίνεται σε θερμοκήπια.</p> <p><strong>Είδη</strong></p> <p>Τα κυριότερα είδη κολοκυθιάς είναι :</p> <p>1.- Η κοινή κολοκυθιά (Cucurbita pepo - Κολοκύνθη ο πέπων[1], Κολοκύνθη η κοινή). Η επιστημονική της ονομασία είναι κουρκούβιτα η κολοκύνθη. Οι καρποί της είναι τα γνωστά κολοκυθάκια που τρώγονται μαγειρεμένα σε πολλές παραλλαγές. Περιέχουν βιταμίνη C, κάλιο, βιταμίνη Β12 [εκκρεμεί παραπομπή], υδατάνθρακες και πρωτεΐνες.</p> <p>Συλλέγονται όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο μέγεθος ή όταν είναι ακόμα σχετικά μικρά. Όταν παραμείνουν πάνω στο φυτό το μέγεθος τους μεγαλώνει και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και τα τρία μέτρα στο μήκος. Η σάρκα τους τότε γίνεται σπογγώδης και χρησιμοποιούνται για την συγκομιδή σπόρου. Εκτός από τα κολοκύθια μαγειρεύονται και οι ανθοί, συνήθως γεμιστοί με ρύζι. Αν και υπάρχει διαφωνία από περιοχή σε περιοχή της χώρας σχετικά με την ονομασία "κολοκυθοανθοί" ή "κολοκυθοκορφάδες", σε γενικές γραμμές οι κολοκυθοανθοί είναι οι αρσενικοί ανθοί της κολοκυθιάς που φυτρώνουν από το στέλεχος του φυτού και είναι μακρύτεροι με λεπτό μίσχο, ενώ οι κολοκυθοκορφάδες είναι οι μικροί ανθοί στην "κορφή" του καρπού (εξ ου και η ονομασία).</p> <p>Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες κοινής κολοκυθιάς και αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με το σχήμα, το μέγεθος και το χρώμα του καρπού.</p> <p>Οι κυριότερες περιοχές καλλιέργειας στην Ελλάδα είναι η Ηλεία, η Μεσσηνία, η Κρήτη και η Αττική. Καλλιεργούνται γύρω στα 45.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 70.000 τόνους.</p> <p>2.- Κολοκύθα ή νεροκολοκύθα (Cucurbita maxima - Κολοκύνθη η μεγίστη ή Κολοκύνθη η μείζων). Ο καρπός της είναι ογκώδης, σφαιρικός και φτάνει πολλές φορές και τα 50 κιλά βάρος αν και έχουν αναφερθεί και ακόμα πιο βαριές κολοκύθες. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή γλυκών, σε πίτες γλυκές ή αρμυρές και για διακοσμητικούς σκοπούς.</p> <p>Σαν έθιμο στις Η.Π.Α. κατασκευάζουν χαρακτηριστικά πρόσωπα-φανάρια την παραμονή των Αγίων Πάντων στις 31 Οκτωβρίου (Halloween).</p> <p>3.-Η γλυκιά κολοκυθιά. Ωριμάζει τους καρπούς της το φθινόπωρο και είναι ανθεκτική και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Από τη γλυκοκολοκύθα παρασκευάζονται διάφορες πίτες.</p> <p>4.-Η φλασκιά ή λαγηνοκολοκύνθη. Οι καρποί της έχουν χαρακτηριστικό σχήμα και όταν ξεραθούν βάφονται και χρησιμοποιούνται για διακοσμητικούς σκοπούς.</p> <p>Υπάρχουν επίσης αρκετές άλλες διακοσμητικές ποικιλίες, που οι καρποί τους έχουν μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Οι σπόροι μερικών ποικιλιών τρώγονται ως ξηρός καρπός, που είναι γνωστός με την ονομασία πασατέμπος.</p> <p><strong><em>Καλλιεργώ Κολοκυθάκια</em></strong></p> <p>Οι κολοκυθιές είναι ένα από τα πιο εύκολα στην καλλιέργεια φυτά. Τα κολοκυθάκια έρχονται σε ποικιλία μεγεθών, χρωμάτων και σχημάτων.</p> <p>Κατά κανόνα κάθε κολοκυθιά παράγει μεγάλο αριθμό από κολοκυθάκια.</p> <p>Τα κολοκυθάκια, πρέπει να μαζεύονται όταν είναι μικρά. Σε αυτή τη φάση είναι πιο νόστιμα. Μαζεύοντας τα κολοκυθάκια όσο είναι μικρά, οδηγούμε την κολοκυθιά να παράγει ακόμη περισσότερα κολοκύθια.</p> <p>Επίσης σε πολλές περιοχές, χρησιμοποιούν και μαγειρεύουν τα άνθη της κολοκυθιάς. Εννοείται ότι αν συλλέγετε τα άνθη, τότε η παραγωγή σε κολοκυθάκια θα είναι μειωμένη.</p> <p><strong>Σπορά κολοκυθιών</strong></p> <p>Οι σπόροι κολοκυθιάς συνήθως φυτεύονται απευθείας στο χώμα του κήπου ή το χωράφι. Βάλτε τους σπόρους σε βάθος περίπου 1 με 2 εκατοστά. Σε κάθε σημείο, βάλτε 3 με 4 σπόρους. Όταν φυτρώσουν οι σπόροι, θα μπορέσετε να διατηρήσετε 1 με δύο φυτά. Επιλέξτε να διατηρήσετε τις πιο δυνατές κολοκυθιές.</p> <p>Οι σπόροι βλαστένουν σε 7 με 10 ημέρες.</p> <p>Οι κολοκυθιές παράγουν πολλά κολοκύθια. Θα σας συμβούλευα να μη φυτεύσετε πολλές κολοκυθιές. 3 με 4 συνήθως αρκούν για μία τετραμελή οικογένεια.</p> <p><strong>Απόσταση σποράς κολοκυθιών</strong></p> <p>Οι κολοκυθιές απλώνονται και καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο. Φροντίστε τα σημεία σποράς να απέχουν 50 με 60 εκατοστά μεταξύ τους, ενώ οι γραμμές 1 με 2 μέτρα.</p> <p><strong>Απόσταση κολοκυθιών από άλλα φυτά</strong></p> <p>Οι κολοκυθιές επηρεάζουν το περιβάλλον τους. Επηρεάζουν τα φυτά που βρίσκονται γύρω τους. Γι' αυτό θα πρέπει να μην τις φυτεύετε κοντά σε άλλα φυτά.</p> <p><strong>Μεταφύτευση σπορόφυτων κολοκυθιάς</strong></p> <p>Συνήθως φυτεύουμε τις κολοκυθιές απευθείας στο χωράφι ή τον κήπο. Αν όμως θέλετε μπορείτε να ξεκινήσετε την ανάπτυξη των κολοκυθιών σε φυτώριο, 2 με 3 εβδομάδες, πριν τα τελευταία κρύα. Φροντίστε το φυτώριο να βρίσκεται σε σχετικά ζεστό μέρος.</p> <p>Μπορείτε να μεταφέρετε τα σπορόφυτα κολοκυθιάς στον κήπο ή το χωράφι, πριν το σπορόφυτο εμφανίσει 4 πραγματικά φύλλα.</p> <script type="text/javascript"></script><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VG 22 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>RONDEDENICEΓύρος κολοκυθάκια σπόρους</strong></h2><h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2><p>Πρώιμη ώριμη ποικιλία, ντόπιος της Γαλλίας. Η περίοδος ωρίμανσης είναι περίπου 40 ημέρες. Ο θάμνος είναι συμπαγής. Οι καρποί είναι μεσαίου μεγέθους περίπου 13-15 εκατοστά σε διάμετρο - ανοιχτό πράσινο χρώμα, με λεπτό λεπτό δέρμα. Ο πολτός είναι σχεδόν χωρίς σπόρους, με ένα λεπτό κρεμ χρώμα. Βάρος έως 1 κιλό. Για να επιτευχθεί μεγαλύτερη καλλιέργεια, θα πρέπει να επιλέξετε τα πρώτα φρούτα το συντομότερο δυνατό. Τα άγρια φρούτα χρησιμοποιούνται συχνά στο μαγείρεμα.</p><script type="text/javascript"></script>

VG 58 (5 S)

5/ 5

<h2><strong><em><span style="text-decoration: underline;">SOLEIL Κίτρινο κολοκυθιά σπόροι</span></em></strong></h2> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 5 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h3> <p>Παλιά ποικιλία ζωηρή και παραγωγική κολοκυθάκια που παράγει φωτεινά κίτρινα φρούτα με κρεμώδη λευκή σάρκα και πολύ γλυκιά γεύση. Το φυτό προσελκύει μέλισσες και πεταλούδες.</p> <p>Ιδανικό για μικρούς κήπους.</p> <p> </p> <p>Η κολοκυθιά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, αναρριχητικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Κολοκυνθοειδών (Cucurbitaceae). Οι κολοκυθιές είναι γενικά λαχανοκομικά φυτά και οι καρποί τους, ανάλογα με το είδος καταναλώνονται στη μαγειρική ή χρησιμοποιούνται για καλλωπιστικούς σκοπούς.</p> <p>Είναι μονοετή ή και πολυετή φυτά, φέρουν έλικες και οι βλαστοί τους είναι πράσινοι, κυλινδρικοί, τριχωτοί. Τα φύλλα τους είναι μεγάλα, πλατιά, παλαμοειδή και οι μίσχοι τους μακριοί.</p> <p>Τα άνθη της κολοκυθιάς είναι μεγάλα κίτρινου χρώματος, μονογενή. Τα αρσενικά άνθη φέρουν μακρύ ποδίσκο και τα θηλυκά κοντό. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με σπορά και η ανάπτυξη της είναι πολύ γρήγορη. Είναι φυτό της καλοκαιρινής περιόδου και δεν αναπτύσσεται στο ψύχος. Η καλλίτερη θερμοκρασία είναι γύρω στους 22 βαθμούς. Όταν υπάρχει αρκετή ζέστη τότε χρειάζεται αρκετό πότισμα. Στην υγρασία το φυτό αναπτύσσεται πολύ καλά, ενώ το έδαφος πρέπει να είναι πλούσιο σε οργανικές ουσίες και γενικά μέσης συστάσεως. Η λίπανση με κοπριά ή οργανικά λιπάσματα θεωρείται απαραίτητη. Κατά τη χειμερινή περίοδο η καλλιέργεια γίνεται σε θερμοκήπια.</p> <p><strong>Είδη</strong></p> <p>Τα κυριότερα είδη κολοκυθιάς είναι :</p> <p>1.- Η κοινή κολοκυθιά (Cucurbita pepo - Κολοκύνθη ο πέπων[1], Κολοκύνθη η κοινή). Η επιστημονική της ονομασία είναι κουρκούβιτα η κολοκύνθη. Οι καρποί της είναι τα γνωστά κολοκυθάκια που τρώγονται μαγειρεμένα σε πολλές παραλλαγές. Περιέχουν βιταμίνη C, κάλιο, βιταμίνη Β12 [εκκρεμεί παραπομπή], υδατάνθρακες και πρωτεΐνες.</p> <p>Συλλέγονται όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο μέγεθος ή όταν είναι ακόμα σχετικά μικρά. Όταν παραμείνουν πάνω στο φυτό το μέγεθος τους μεγαλώνει και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και τα τρία μέτρα στο μήκος. Η σάρκα τους τότε γίνεται σπογγώδης και χρησιμοποιούνται για την συγκομιδή σπόρου. Εκτός από τα κολοκύθια μαγειρεύονται και οι ανθοί, συνήθως γεμιστοί με ρύζι. Αν και υπάρχει διαφωνία από περιοχή σε περιοχή της χώρας σχετικά με την ονομασία "κολοκυθοανθοί" ή "κολοκυθοκορφάδες", σε γενικές γραμμές οι κολοκυθοανθοί είναι οι αρσενικοί ανθοί της κολοκυθιάς που φυτρώνουν από το στέλεχος του φυτού και είναι μακρύτεροι με λεπτό μίσχο, ενώ οι κολοκυθοκορφάδες είναι οι μικροί ανθοί στην "κορφή" του καρπού (εξ ου και η ονομασία).</p> <p>Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες κοινής κολοκυθιάς και αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με το σχήμα, το μέγεθος και το χρώμα του καρπού.</p> <p>Οι κυριότερες περιοχές καλλιέργειας στην Ελλάδα είναι η Ηλεία, η Μεσσηνία, η Κρήτη και η Αττική. Καλλιεργούνται γύρω στα 45.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 70.000 τόνους.</p> <p>2.- Κολοκύθα ή νεροκολοκύθα (Cucurbita maxima - Κολοκύνθη η μεγίστη ή Κολοκύνθη η μείζων). Ο καρπός της είναι ογκώδης, σφαιρικός και φτάνει πολλές φορές και τα 50 κιλά βάρος αν και έχουν αναφερθεί και ακόμα πιο βαριές κολοκύθες. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή γλυκών, σε πίτες γλυκές ή αρμυρές και για διακοσμητικούς σκοπούς.</p> <p>Σαν έθιμο στις Η.Π.Α. κατασκευάζουν χαρακτηριστικά πρόσωπα-φανάρια την παραμονή των Αγίων Πάντων στις 31 Οκτωβρίου (Halloween).</p> <p>3.-Η γλυκιά κολοκυθιά. Ωριμάζει τους καρπούς της το φθινόπωρο και είναι ανθεκτική και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Από τη γλυκοκολοκύθα παρασκευάζονται διάφορες πίτες.</p> <p>4.-Η φλασκιά ή λαγηνοκολοκύνθη. Οι καρποί της έχουν χαρακτηριστικό σχήμα και όταν ξεραθούν βάφονται και χρησιμοποιούνται για διακοσμητικούς σκοπούς.</p> <p>Υπάρχουν επίσης αρκετές άλλες διακοσμητικές ποικιλίες, που οι καρποί τους έχουν μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Οι σπόροι μερικών ποικιλιών τρώγονται ως ξηρός καρπός, που είναι γνωστός με την ονομασία πασατέμπος.</p> <p><strong><em>Καλλιεργώ Κολοκυθάκια</em></strong></p> <p>Οι κολοκυθιές είναι ένα από τα πιο εύκολα στην καλλιέργεια φυτά. Τα κολοκυθάκια έρχονται σε ποικιλία μεγεθών, χρωμάτων και σχημάτων.</p> <p>Κατά κανόνα κάθε κολοκυθιά παράγει μεγάλο αριθμό από κολοκυθάκια.</p> <p>Τα κολοκυθάκια, πρέπει να μαζεύονται όταν είναι μικρά. Σε αυτή τη φάση είναι πιο νόστιμα. Μαζεύοντας τα κολοκυθάκια όσο είναι μικρά, οδηγούμε την κολοκυθιά να παράγει ακόμη περισσότερα κολοκύθια.</p> <p>Επίσης σε πολλές περιοχές, χρησιμοποιούν και μαγειρεύουν τα άνθη της κολοκυθιάς. Εννοείται ότι αν συλλέγετε τα άνθη, τότε η παραγωγή σε κολοκυθάκια θα είναι μειωμένη.</p> <p><strong>Σπορά κολοκυθιών</strong></p> <p>Οι σπόροι κολοκυθιάς συνήθως φυτεύονται απευθείας στο χώμα του κήπου ή το χωράφι. Βάλτε τους σπόρους σε βάθος περίπου 1 με 2 εκατοστά. Σε κάθε σημείο, βάλτε 3 με 4 σπόρους. Όταν φυτρώσουν οι σπόροι, θα μπορέσετε να διατηρήσετε 1 με δύο φυτά. Επιλέξτε να διατηρήσετε τις πιο δυνατές κολοκυθιές.</p> <p>Οι σπόροι βλαστένουν σε 7 με 10 ημέρες.</p> <p>Οι κολοκυθιές παράγουν πολλά κολοκύθια. Θα σας συμβούλευα να μη φυτεύσετε πολλές κολοκυθιές. 3 με 4 συνήθως αρκούν για μία τετραμελή οικογένεια.</p> <p><strong>Απόσταση σποράς κολοκυθιών</strong></p> <p>Οι κολοκυθιές απλώνονται και καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο. Φροντίστε τα σημεία σποράς να απέχουν 50 με 60 εκατοστά μεταξύ τους, ενώ οι γραμμές 1 με 2 μέτρα.</p> <p><strong>Απόσταση κολοκυθιών από άλλα φυτά</strong></p> <p>Οι κολοκυθιές επηρεάζουν το περιβάλλον τους. Επηρεάζουν τα φυτά που βρίσκονται γύρω τους. Γι' αυτό θα πρέπει να μην τις φυτεύετε κοντά σε άλλα φυτά.</p> <p><strong>Μεταφύτευση σπορόφυτων κολοκυθιάς</strong></p> <p>Συνήθως φυτεύουμε τις κολοκυθιές απευθείας στο χωράφι ή τον κήπο. Αν όμως θέλετε μπορείτε να ξεκινήσετε την ανάπτυξη των κολοκυθιών σε φυτώριο, 2 με 3 εβδομάδες, πριν τα τελευταία κρύα. Φροντίστε το φυτώριο να βρίσκεται σε σχετικά ζεστό μέρος.</p> <p>Μπορείτε να μεταφέρετε τα σπορόφυτα κολοκυθιάς στον κήπο ή το χωράφι, πριν το σπορόφυτο εμφανίσει 4 πραγματικά φύλλα.</p> <script type="text/javascript"></script>

VG 21 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Κολοκυθάκι στρογγυλό σπόροι TONDO CHIARO DI TOSCANA</strong></h2> <h2><span style="color: #f80000;"><strong>Τιμή&nbsp;για&nbsp;το&nbsp;πακέτο&nbsp;των&nbsp;5&nbsp;σπόρους.</strong></span></h2> <p>Πιστεύεται ότι η Ιταλία προέρχεται από την Tonda Chiara di Toscana. Το Tonda Chiara di Toscana είναι μέρος του γένους Cucurbita και είναι μια ποικιλία κολοκυθιών. Το επιστημονικό του όνομα είναι Cucurbita pepo var. cylindrica «Tonda Chiara di Toscana». Αυτή η ποικιλία είναι ένα Λαχανικό που συνήθως αναπτύσσεται ως Ετήσιο, το οποίο ορίζεται ως ένα φυτό που ωριμάζει και ολοκληρώνει τον κύκλο ζωής του κατά τη διάρκεια ενός έτους. Το Tonda Chiara di Toscana είναι γνωστό για τη συνήθεια του Forb και αυξάνεται σε ύψος περίπου 90,0 cm (2,93 πόδια). Αυτή η ποικιλία τείνει να ανθίσει στις αρχές του καλοκαιριού.<br><br>Το Tonda Chiara di Toscana Zucchini είναι συνήθως ένα εργοστάσιο χαμηλής συντήρησης και συνήθως είναι πολύ εύκολο στην καλλιέργεια - ιδανικό για αρχάριους κηπουρούς!<br><br>Πώς να μεγαλώσετε το Tonda Chiara di Toscana<br><br>Προσπαθήστε να φυτέψετε σε μια τοποθεσία που απολαμβάνει τον ήλιο και θυμηθείτε να ποτίζετε μέτρια. Λάβετε υπόψη κατά τη φύτευση ότι το Tonda chiara di toscana θεωρείται τρυφερό, οπότε θυμηθείτε να περιμένετε έως ότου το χώμα σας είναι ζεστό και η θερμοκρασία τη νύχτα είναι πολύ πάνω από το σημείο κατάψυξης πριν μετακινηθείτε έξω. Οι ζώνες σκληρότητας USDA που σχετίζονται συνήθως με το Tonda chiara di toscana είναι η Ζώνη 3 και η Ζώνη 12. Το Tonda chiara di toscana τείνει να αναπτύσσεται καλύτερα σε pH εδάφους μεταξύ 5,6 και 7,5 που σημαίνει ότι λειτουργεί καλύτερα σε ασθενώς όξινο έδαφος - ασθενώς αλκαλικό έδαφος.</p> <p> <script type="text/javascript"></script> </p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VG 18 (5 S)

5/ 5

<div id="idTab1" class="rte"> <h2 id="short_description_content"><strong>Σπόροι Κολοκυθάκια Λευκό Σικελία</strong></h2> <h2 class=""><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για Συσκευασία με 5 έως 12 (1g) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Η κολοκυθιά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, αναρριχητικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Κολοκυνθοειδών (Cucurbitaceae). Οι κολοκυθιές είναι γενικά λαχανοκομικά φυτά και οι καρποί τους, ανάλογα με το είδος καταναλώνονται στη μαγειρική ή χρησιμοποιούνται για καλλωπιστικούς σκοπούς.</p> <p>Είναι μονοετή ή και πολυετή φυτά, φέρουν έλικες και οι βλαστοί τους είναι πράσινοι, κυλινδρικοί, τριχωτοί. Τα φύλλα τους είναι μεγάλα, πλατιά, παλαμοειδή και οι μίσχοι τους μακριοί.</p> <p>Τα άνθη της κολοκυθιάς είναι μεγάλα κίτρινου χρώματος, μονογενή. Τα αρσενικά άνθη φέρουν μακρύ ποδίσκο και τα θηλυκά κοντό. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με σπορά και η ανάπτυξη της είναι πολύ γρήγορη. Είναι φυτό της καλοκαιρινής περιόδου και δεν αναπτύσσεται στο ψύχος. Η καλλίτερη θερμοκρασία είναι γύρω στους 22 βαθμούς. Όταν υπάρχει αρκετή ζέστη τότε χρειάζεται αρκετό πότισμα. Στην υγρασία το φυτό αναπτύσσεται πολύ καλά, ενώ το έδαφος πρέπει να είναι πλούσιο σε οργανικές ουσίες και γενικά μέσης συστάσεως. Η λίπανση με κοπριά ή οργανικά λιπάσματα θεωρείται απαραίτητη. Κατά τη χειμερινή περίοδο η καλλιέργεια γίνεται σε θερμοκήπια.</p> <p>Είδη</p> <p>Τα κυριότερα είδη κολοκυθιάς είναι :</p> <p>1.- Η κοινή κολοκυθιά (Cucurbita pepo - Κολοκύνθη ο πέπων[1], Κολοκύνθη η κοινή). Η επιστημονική της ονομασία είναι κουρκούβιτα η κολοκύνθη. Οι καρποί της είναι τα γνωστά κολοκυθάκια που τρώγονται μαγειρεμένα σε πολλές παραλλαγές. Περιέχουν βιταμίνη C, κάλιο, βιταμίνη Β12 [εκκρεμεί παραπομπή], υδατάνθρακες και πρωτεΐνες.</p> <p>Συλλέγονται όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο μέγεθος ή όταν είναι ακόμα σχετικά μικρά. Όταν παραμείνουν πάνω στο φυτό το μέγεθος τους μεγαλώνει και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και τα τρία μέτρα στο μήκος. Η σάρκα τους τότε γίνεται σπογγώδης και χρησιμοποιούνται για την συγκομιδή σπόρου. Εκτός από τα κολοκύθια μαγειρεύονται και οι ανθοί, συνήθως γεμιστοί με ρύζι. Αν και υπάρχει διαφωνία από περιοχή σε περιοχή της χώρας σχετικά με την ονομασία "κολοκυθοανθοί" ή "κολοκυθοκορφάδες", σε γενικές γραμμές οι κολοκυθοανθοί είναι οι αρσενικοί ανθοί της κολοκυθιάς που φυτρώνουν από το στέλεχος του φυτού και είναι μακρύτεροι με λεπτό μίσχο, ενώ οι κολοκυθοκορφάδες είναι οι μικροί ανθοί στην "κορφή" του καρπού (εξ ου και η ονομασία).</p> <p>Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες κοινής κολοκυθιάς και αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με το σχήμα, το μέγεθος και το χρώμα του καρπού.</p> <p>Οι κυριότερες περιοχές καλλιέργειας στην Ελλάδα είναι η Ηλεία, η Μεσσηνία, η Κρήτη και η Αττική. Καλλιεργούνται γύρω στα 45.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 70.000 τόνους.</p> <p>2.- Κολοκύθα ή νεροκολοκύθα (Cucurbita maxima - Κολοκύνθη η μεγίστη ή Κολοκύνθη η μείζων). Ο καρπός της είναι ογκώδης, σφαιρικός και φτάνει πολλές φορές και τα 50 κιλά βάρος αν και έχουν αναφερθεί και ακόμα πιο βαριές κολοκύθες. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή γλυκών, σε πίτες γλυκές ή αρμυρές και για διακοσμητικούς σκοπούς.</p> <p>Σαν έθιμο στις Η.Π.Α. κατασκευάζουν χαρακτηριστικά πρόσωπα-φανάρια την παραμονή των Αγίων Πάντων στις 31 Οκτωβρίου (Halloween).</p> <p>3.-Η γλυκιά κολοκυθιά. Ωριμάζει τους καρπούς της το φθινόπωρο και είναι ανθεκτική και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Από τη γλυκοκολοκύθα παρασκευάζονται διάφορες πίτες.</p> <p>4.-Η φλασκιά ή λαγηνοκολοκύνθη. Οι καρποί της έχουν χαρακτηριστικό σχήμα και όταν ξεραθούν βάφονται και χρησιμοποιούνται για διακοσμητικούς σκοπούς.</p> <p>Υπάρχουν επίσης αρκετές άλλες διακοσμητικές ποικιλίες, που οι καρποί τους έχουν μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Οι σπόροι μερικών ποικιλιών τρώγονται ως ξηρός καρπός, που είναι γνωστός με την ονομασία πασατέμπος.</p> <p>Καλλιεργώ Κολοκυθάκια</p> <p>Οι κολοκυθιές είναι ένα από τα πιο εύκολα στην καλλιέργεια φυτά. Τα κολοκυθάκια έρχονται σε ποικιλία μεγεθών, χρωμάτων και σχημάτων.</p> <p>Κατά κανόνα κάθε κολοκυθιά παράγει μεγάλο αριθμό από κολοκυθάκια.</p> <p>Τα κολοκυθάκια, πρέπει να μαζεύονται όταν είναι μικρά. Σε αυτή τη φάση είναι πιο νόστιμα. Μαζεύοντας τα κολοκυθάκια όσο είναι μικρά, οδηγούμε την κολοκυθιά να παράγει ακόμη περισσότερα κολοκύθια.</p> <p>Επίσης σε πολλές περιοχές, χρησιμοποιούν και μαγειρεύουν τα άνθη της κολοκυθιάς. Εννοείται ότι αν συλλέγετε τα άνθη, τότε η παραγωγή σε κολοκυθάκια θα είναι μειωμένη.</p> <p>Σπορά κολοκυθιών</p> <p>Οι σπόροι κολοκυθιάς συνήθως φυτεύονται απευθείας στο χώμα του κήπου ή το χωράφι. Βάλτε τους σπόρους σε βάθος περίπου 1 με 2 εκατοστά. Σε κάθε σημείο, βάλτε 3 με 4 σπόρους. Όταν φυτρώσουν οι σπόροι, θα μπορέσετε να διατηρήσετε 1 με δύο φυτά. Επιλέξτε να διατηρήσετε τις πιο δυνατές κολοκυθιές.</p> <p>Οι σπόροι βλαστένουν σε 7 με 10 ημέρες.</p> <p>Οι κολοκυθιές παράγουν πολλά κολοκύθια. Θα σας συμβούλευα να μη φυτεύσετε πολλές κολοκυθιές. 3 με 4 συνήθως αρκούν για μία τετραμελή οικογένεια.</p> <p>Απόσταση σποράς κολοκυθιών</p> <p>Οι κολοκυθιές απλώνονται και καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο. Φροντίστε τα σημεία σποράς να απέχουν 50 με 60 εκατοστά μεταξύ τους, ενώ οι γραμμές 1 με 2 μέτρα.</p> <p>Απόσταση κολοκυθιών από άλλα φυτά</p> <p>Οι κολοκυθιές επηρεάζουν το περιβάλλον τους. Επηρεάζουν τα φυτά που βρίσκονται γύρω τους. Γι' αυτό θα πρέπει να μην τις φυτεύετε κοντά σε άλλα φυτά.</p> <p>Μεταφύτευση σπορόφυτων κολοκυθιάς</p> <p>Συνήθως φυτεύουμε τις κολοκυθιές απευθείας στο χωράφι ή τον κήπο. Αν όμως θέλετε μπορείτε να ξεκινήσετε την ανάπτυξη των κολοκυθιών σε φυτώριο, 2 με 3 εβδομάδες, πριν τα τελευταία κρύα. Φροντίστε το φυτώριο να βρίσκεται σε σχετικά ζεστό μέρος.</p> <p>Μπορείτε να μεταφέρετε τα σπορόφυτα κολοκυθιάς στον κήπο ή το χωράφι, πριν το σπορόφυτο εμφανίσει 4 πραγματικά φύλλα.</p> </div> <script type="text/javascript"></script> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 234 (1g)

5/ 5

<div> <h2><strong>Σπόροι Κολοκυθάκια Black Beauty</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόροι. </strong></span></h2> <div> <div>Η κολοκυθιά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, αναρριχητικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Κολοκυνθοειδών (Cucurbitaceae). <span style="line-height: 1.5em;">Οι κολοκυθιές είναι γενικά λαχανοκομικά φυτά και οι καρποί τους, ανάλογα με το είδος καταναλώνονται στη μαγειρική ή χρησιμοποιούνται για καλλωπιστικούς σκοπούς.</span></div> <div>Είναι μονοετή ή και πολυετή φυτά, φέρουν έλικες και οι βλαστοί τους είναι πράσινοι, κυλινδρικοί, τριχωτοί. Τα φύλλα τους είναι μεγάλα, πλατιά, παλαμοειδή και οι μίσχοι τους μακριοί.</div> <div>Τα άνθη της κολοκυθιάς είναι μεγάλα κίτρινου χρώματος, μονογενή. Τα αρσενικά άνθη φέρουν μακρύ ποδίσκο και τα θηλυκά κοντό. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με σπορά και η ανάπτυξη της είναι πολύ γρήγορη. Είναι φυτό της καλοκαιρινής περιόδου και δεν αναπτύσσεται στο ψύχος. Η καλλίτερη θερμοκρασία είναι γύρω στους 22 βαθμούς. Όταν υπάρχει αρκετή ζέστη τότε χρειάζεται αρκετό πότισμα. Στην υγρασία το φυτό αναπτύσσεται πολύ καλά, ενώ το έδαφος πρέπει να είναι πλούσιο σε οργανικές ουσίες και γενικά μέσης συστάσεως. Η λίπανση με κοπριά ή οργανικά λιπάσματα θεωρείται απαραίτητη. Κατά τη χειμερινή περίοδο η καλλιέργεια γίνεται σε θερμοκήπια.</div> <div><strong>Είδη</strong></div> <div> <div>Τα κυριότερα είδη κολοκυθιάς είναι :</div> <div>1.- Η κοινή κολοκυθιά (Cucurbita pepo - Κολοκύνθη ο πέπων[1], Κολοκύνθη η κοινή). Η επιστημονική της ονομασία είναι κουρκούβιτα η κολοκύνθη. Οι καρποί της είναι τα γνωστά κολοκυθάκια που τρώγονται μαγειρεμένα σε πολλές παραλλαγές. Περιέχουν βιταμίνη C, κάλιο, βιταμίνη Β12 [εκκρεμεί παραπομπή], υδατάνθρακες και πρωτεΐνες.</div> <div>Συλλέγονται όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο μέγεθος ή όταν είναι ακόμα σχετικά μικρά. Όταν παραμείνουν πάνω στο φυτό το μέγεθος τους μεγαλώνει και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και τα τρία μέτρα στο μήκος. Η σάρκα τους τότε γίνεται σπογγώδης και χρησιμοποιούνται για την συγκομιδή σπόρου. Εκτός από τα κολοκύθια μαγειρεύονται και οι ανθοί, συνήθως γεμιστοί με ρύζι. Αν και υπάρχει διαφωνία από περιοχή σε περιοχή της χώρας σχετικά με την ονομασία "κολοκυθοανθοί" ή "κολοκυθοκορφάδες", σε γενικές γραμμές οι κολοκυθοανθοί είναι οι αρσενικοί ανθοί της κολοκυθιάς που φυτρώνουν από το στέλεχος του φυτού και είναι μακρύτεροι με λεπτό μίσχο, ενώ οι κολοκυθοκορφάδες είναι οι μικροί ανθοί στην "κορφή" του καρπού (εξ ου και η ονομασία).</div> <div> <div>Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες κοινής κολοκυθιάς και αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με το σχήμα, το μέγεθος και το χρώμα του καρπού.</div> <div>Οι κυριότερες περιοχές καλλιέργειας στην Ελλάδα είναι η Ηλεία, η Μεσσηνία, η Κρήτη και η Αττική. Καλλιεργούνται γύρω στα 45.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 70.000 τόνους.</div> <div>2.- Κολοκύθα ή νεροκολοκύθα (Cucurbita maxima - Κολοκύνθη η μεγίστη ή Κολοκύνθη η μείζων). Ο καρπός της είναι ογκώδης, σφαιρικός και φτάνει πολλές φορές και τα 50 κιλά βάρος αν και έχουν αναφερθεί και ακόμα πιο βαριές κολοκύθες. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή γλυκών, σε πίτες γλυκές ή αρμυρές και για διακοσμητικούς σκοπούς.</div> <div>Σαν έθιμο στις Η.Π.Α. κατασκευάζουν χαρακτηριστικά πρόσωπα-φανάρια την παραμονή των Αγίων Πάντων στις 31 Οκτωβρίου (Halloween).</div> <div>3.-Η γλυκιά κολοκυθιά. Ωριμάζει τους καρπούς της το φθινόπωρο και είναι ανθεκτική και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Από τη γλυκοκολοκύθα παρασκευάζονται διάφορες πίτες.</div> <div>4.-Η φλασκιά ή λαγηνοκολοκύνθη. Οι καρποί της έχουν χαρακτηριστικό σχήμα και όταν ξεραθούν βάφονται και χρησιμοποιούνται για διακοσμητικούς σκοπούς.</div> <div>Υπάρχουν επίσης αρκετές άλλες διακοσμητικές ποικιλίες, που οι καρποί τους έχουν μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Οι σπόροι μερικών ποικιλιών τρώγονται ως ξηρός καρπός, που είναι γνωστός με την ονομασία πασατέμπος.</div> <div> <div><em><strong>Καλλιεργώ Κολοκυθάκια</strong></em></div> <div>Οι κολοκυθιές είναι ένα από τα πιο εύκολα στην καλλιέργεια φυτά. Τα κολοκυθάκια έρχονται σε ποικιλία μεγεθών, χρωμάτων και σχημάτων.</div> <div>Κατά κανόνα κάθε κολοκυθιά παράγει μεγάλο αριθμό από κολοκυθάκια.</div> <div>Τα κολοκυθάκια, πρέπει να μαζεύονται όταν είναι μικρά. Σε αυτή τη φάση είναι πιο νόστιμα. Μαζεύοντας τα κολοκυθάκια όσο είναι μικρά, οδηγούμε την κολοκυθιά να παράγει ακόμη περισσότερα κολοκύθια.</div> <div>Επίσης σε πολλές περιοχές, χρησιμοποιούν και μαγειρεύουν τα άνθη της κολοκυθιάς. Εννοείται ότι αν συλλέγετε τα άνθη, τότε η παραγωγή σε κολοκυθάκια θα είναι μειωμένη.</div> <div> <div><strong>Σπορά κολοκυθιών</strong></div> <div>Οι σπόροι κολοκυθιάς συνήθως φυτεύονται απευθείας στο χώμα του κήπου ή το χωράφι. Βάλτε τους σπόρους σε βάθος περίπου 1 με 2 εκατοστά. Σε κάθε σημείο, βάλτε 3 με 4 σπόρους. Όταν φυτρώσουν οι σπόροι, θα μπορέσετε να διατηρήσετε 1 με δύο φυτά. Επιλέξτε να διατηρήσετε τις πιο δυνατές κολοκυθιές.</div> <div>Οι σπόροι βλαστένουν σε 7 με 10 ημέρες.</div> <div>Οι κολοκυθιές παράγουν πολλά κολοκύθια. Θα σας συμβούλευα να μη φυτεύσετε πολλές κολοκυθιές. 3 με 4 συνήθως αρκούν για μία τετραμελή οικογένεια.</div> <div><strong>Απόσταση σποράς κολοκυθιών</strong></div> <div>Οι κολοκυθιές απλώνονται και καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο. Φροντίστε τα σημεία σποράς να απέχουν 50 με 60 εκατοστά μεταξύ τους, ενώ οι γραμμές 1 με 2 μέτρα.</div> <div><strong>Απόσταση κολοκυθιών από άλλα φυτά</strong></div> <div>Οι κολοκυθιές επηρεάζουν το περιβάλλον τους. Επηρεάζουν τα φυτά που βρίσκονται γύρω τους. Γι' αυτό θα πρέπει να μην τις φυτεύετε κοντά σε άλλα φυτά.</div> <div><strong>Μεταφύτευση σπορόφυτων κολοκυθιάς</strong></div> <div>Συνήθως φυτεύουμε τις κολοκυθιές απευθείας στο χωράφι ή τον κήπο. Αν όμως θέλετε μπορείτε να ξεκινήσετε την ανάπτυξη των κολοκυθιών σε φυτώριο, 2 με 3 εβδομάδες, πριν τα τελευταία κρύα. Φροντίστε το φυτώριο να βρίσκεται σε σχετικά ζεστό μέρος.</div> <div>Μπορείτε να μεταφέρετε τα σπορόφυτα κολοκυθιάς στον κήπο ή το χωράφι, πριν το σπορόφυτο εμφανίσει 4 πραγματικά φύλλα.</div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> <script type="text/javascript"></script>

VG 59 (10 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Κολοκύθι Σπόροι Striato di Napoli</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> </strong><strong>10</strong><strong> </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Ένα υπέροχο πρώιμο κολοκύθι από την Ιταλία, σκούρες πράσινες ρίγες, άριστη γεύση. Αυτή η πολύτιμη και παραγωγική ποικιλία κολοκυθιών συχνά παράγει πάνω από 5 κιλά λωρίδων φρούτων ανά φυτό. Οι καρποί είναι πλούσιοι σε γεύση και ωριμάζουν μέσα σε 45 ημέρες.</p> <p>Τα λουλούδια κολοκυθάκια τρώγονται συχνά στην Ιταλία. Είναι υπέροχα. Τα λουλούδια πρέπει να συλλέγονται το πρωί.</p> </body> </html>

VG 60 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Κολοκυθάκια Σπόροι Tondo di Piacenza</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 5 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Το Zucchini Tondo di Piacenza, δίνει σφαιρικά σκούρα πράσινα γυαλιστερά φρούτα με σταθερή υφή και καλή γεύση. Τα φυτά είναι μεγάλα και πολύ εύφορα. Τα στρογγυλά κολοκύθια είναι πολύ δημοφιλή στην Ιταλία επειδή συχνά μαγειρεύονται και γεμίζονται με κρέας ή μελιτζάνα και ντομάτες.</p> <p>Αυτή η ευέλικτη, στρογγυλή ποικιλία μπορεί να επιλεγεί σε διαφορετικά μεγέθη, ανάλογα με το γούστο σας. Διαλέξτε τους το μέγεθος μιας μπάλας γκολφ και μπορείτε στη συνέχεια να τις χρησιμοποιήσετε τόσο φρέσκες σε σαλάτες. Μεγαλύτερα κολοκύθια το μέγεθος των μπάλες του τένις είναι ιδανικά για γέμιση.</p> <p>Το Zucchini είναι ένα από τα ευκολότερα λαχανικά στο σπίτι.</p> <p>Μαγειρεμένα ως λαχανικά, τα κλασικά κολοκυθάκια βιολογικής καλλιέργειας έχουν ελαφριά, γλυκιά και ελαφρώς καρύδια γεύση και υφή που λιώνει σχεδόν στο στόμα σας. Τα κολοκυθάκια μπορούν να ψηθούν, να ψηθούν, να ψηθούν στον ατμό, να τηγανιστούν, να γεμιστούν, ακόμη και να καταναλωθούν ωμά.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VG 19 (5 S)

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Σπόροι κολοκύθας μακράς φιάλης</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 5 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Τα φρούτα έχουν κυλινδρικό μήκος 60 - 150 cm και μπορούν να ζυγίσουν έως 2,5 kg. Η κρεμώδης λευκή σάρκα λέγεται ότι έχει μια γεύση και υφή παρόμοια με τα πράσινα φασόλια.</p> <p>Διαλέξτε τα πράσινα φρούτα όταν είναι μικρά, μήκους 15-60 cm.</p> <p>Long Bottle Gourd (Lagenaria siceraria provar. Turbinata)</p> <p>Η νεροκολοκύθα είναι ένα από τα παλαιότερα καλλιεργούμενα φυτά και έχει χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο σαν λειτουργικό αλλά και διακοσμητικό αντικείμενο σε όλο τον κόσμο, καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας και πιστεύεται ότι κάλυψε το σύνολο του πλανήτη κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Ήταν γνωστή κυρίως από καλλιέργειες σε εύκρατες και τροπικές ζώνες, επειδή εκεί οι νεροκολοκύθες αναπτύσσονται καλύτερα. Η νεροκολοκύθα σήμερα, εξακολουθεί να θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της φύσης στην ανθρωπότητα.</p> <p>Η νεροκολοκύθα (Lagenaria siceraria συνωνυμ. Lagenaria vulgaris Ser.) ή αλλιώς Φλασκιά είναι ένα ήμερο είδος της μεγάλης οικογένειας των κολοκυθιών (Cucurbitaceae) το οποίο εξαπλώθηκε παντροπικά ήδη από την προϊστορική αρχαιότητα.</p> <p>Η νεροκολοκύθα είναι ένα διπλοειδές, μόνοικο ετήσιο φυτό (τα μόνοικα φυτά δεν έχουν χωριστά αρσενικά και θηλυκά άτομα). Το φυτό έχει παχείς αναρριχητικούς βλαστούς με μεγάλα λευκά άνθη που ανοίγουν μόνο τη νύχτα . Ο καρπός έρχεται σε μια μεγάλη ποικιλία σχημάτων, που συλλέγονται από τους ανθρώπους για διάφορες χρήσεις.</p> <p>Η νεροκολοκύθα ήταν ένα από τα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν στον κόσμο (το δεύτερο αρχαιότερο μετά τη σίκαλη -Secale cereale 11,050 π.Χ.), όχι τόσο σαν τροφή αλλά για την χρήση του σαν δοχείο μεταφοράς νερού. Οι σπόροι της νεροκολοκύθας μάλλον μεταφέρθηκαν από την Αφρική στην Ασία, την Ευρώπη και την Αμερική μέσα από τις μετακινήσεις και μεταναστεύσεις των ανθρώπων παρά επιπλέοντας κατά μήκος των ωκεανών. Έχει αποδειχθεί ότι έφτασε στον Νέο Κόσμο πολύ πριν την άφιξη του Κολόμβου. Μοιράζεται το κοινό της όνομα Calabash με το δέντρο Calabash (Crescentia cujete).</p> <p>Ιστορία και εξάπλωση</p> <p>Η νεροκολοκύθα είναι ενδημικό φυτό της Αφρικής: Άγριοι πληθυσμοί του φυτού ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στη Ζιμπάμπουε. Δύο υποείδη, που πιθανόν αντιπροσωπεύουν δύο χωριστές εκδηλώσεις εξημέρωσης, έχουν εντοπιστεί: Lagenaria siceraria spp. siceraria (στην Αφρική, εξημερωμένα περίπου 4.000 χρόνια πριν) και L. siceraria spp. asiatica (στην Ασία, εξημερωμένα τουλάχιστον πριν από 10.000 χρόνια, ίσως και περισσότερο). Η φλούδα από τις ήμερες νεροκολοκύθες, σε αντίθεση με εκείνη των άγριων, είναι παχιά και αδιάβροχη.</p> <p>Εξημερωμένες νεροκολοκύθες έχουν εντοπιστεί στην Αμερική σε περιοχές όπως το Guila Naquitz στο Μεξικό (περίπου 10.000 χρόνια πριν). Συγκρίσεις αλληλουχιών DNA από αρχαιολογικά δείγματα νεροκολοκύθας με σύγχρονες ασιατικές και αφρικανικές τοπικές ποικιλίες προσδιορίζουν την Ασία ως πηγή της εισαγωγής της στο Νέο Κόσμο.</p> <p>Στην Ευρώπη, η νεροκολοκύθα εμφανίζεται με κάποια συχνότητα από τη ρωμαϊκή περίοδο και μετά. Γενετικά, τα αρχαία δείγματα που βρέθηκαν στην Ευρώπη και μία εμπορική ποικιλία siceraria L. cv. «Herkuleskeule» είναι ασιατικής καταγωγής, όπως προσδιορίζονται από το DNA.</p> <p>Τόσο σημαντικές ήταν αυτές οι νεροκολοκύθες στην καθημερινή ζωή των ιθαγενών, που εισήχθησαν σε ανθρώπινους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Ίσως η πιο σημαντικό η χρήση τους ήταν σαν δοχεία, όπως κατσαρόλες, τηγάνια και κύπελλα, και αυτές οι νεροκολοκύθες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου. Σαν δοχεία μεταφοράς νερού (παγούρια), εξακολουθούν να προτιμώνται σε σχέση με τα πήλινα πιθάρια επειδή είναι ελαφρύτερα και διατηρούν το νερό δροσερό. Εκτός από τα δοχεία και τα σκεύη φαγητού, οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται για σχεδίες, σωλήνες και ταμπακέρες.</p> <p>Τις ώριμες νεροκολοκύθες τις βρίσκουμε σε μια εκπληκτική σειρά από σχήματα και μεγέθη, από τα μικροσκοπικά κολοκύθες μήκους μόνο πέντε εκατοστών μέχρι γίγαντες με μήκος πάνω από 2 μέτρα. Μερικές από τις χαρακτηριστικές μορφές έχουν δώσει ονόματα σε ποικιλίες νεροκολοκύθας όπως "κανάτα", " ρόπαλο ", "φίδι", "δελφίνι", "λαιμός χήνας", "πίπα", "φωλιά πουλιών", κλπ. Με πλούσιο χώμα, άφθονο ηλιακό φως και νερό, μεγαλώνουν εύκολα σε ζεστές εύκρατες και τροπικές περιοχές σε όλο τον κόσμο.</p> <p>Αφρική</p> <p>Οι κούφιες και αποξηραμένες νεροκολοκύθες είναι ένα πολύ χαρακτηριστικά οικιακά σκεύη σε νοικοκυριά σε ολόκληρη την Δυτική Αφρική. Χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό του ρυζιού, για μεταφέρουν νερό, και σαν δοχεία τροφίμων. Τα μικρότερα μεγέθη τα χρησιμοποιούν σαν κύπελα για να πίνουν κρασί από φοίνικες.</p> <p>Οι αποξηραμένες νεροκολοκύθες μπορούν να διακοσμηθούν. Το φυσικό χρώμα του εξωτερικού φλοιού της αποξηραμένης νεροκολοκύθας είναι ζεστό κίτρινο, και σκουραίνει με την ηλικία και τη χρήση. Οι κολοκύθες μπορούν να βάφονται σε άλλα χρώματα: ροζ, αν τριφτούν με τα φύλλα από κεχρί, μπλε, με λουλάκι, μεταξύ άλλων. Μπορούν επίσης να είναι γίνουν σκουρότερες αν κρεμαστούν σε ένα καπνιστή δωμάτιο.</p> <p>Ωστόσο, οι νεροκολοκύθες μπορούν να διακοσμηθούν με διάφορες τεχνικές ή μεθόδους σύμφωνα με την παράδοση κάθε περιοχής. Αν και μερικοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν όπως είναι, φυσικές. Απλώς τις πλένουν πολύ τακτικά. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία σχεδίων και μοντέλων που οι παραδοσιακοί χαράκτες χρησιμοποιούν για να διακοσμήσουν τις νεροκολοκύθες. Αυτά επιτυγχάνονται εφαρμόζοντας μια από τις παρακάτω βασικές τεχνικές ή μεθόδους και συγκεκριμένα: ξύσιμο, σκάλισμα, καψάλισμα, πυροχαρακτική και χαρακτική με πίεση. Στις περισσότερες περιοχές, οι τεχνικές ή οι μέθοδοι συνδυάζονται.</p> <p>Οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται στην Δυτική Αφρική για την κατασκευή μουσικών οργάνων, της Kora (άρπα-λαούτο), του xalam / Ngoni (ένα λαούτο) και του goje (παραδοσιακό βιολί). Μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως αντηχεία κάτω από το Balafon (μαρίμπα - ξυλόφωνο). Η νεροκολοκύθα χρησιμοποιείται επίσης για να φτιαχτεί η  shegureh (γυναικεία κουδουνίστρα από τη Σιέρα Λεόνε) και το balangi (Σιέρα Λεόνε είδος Balafon από από τη Σιέρα Λεόνε). Μερικές φορές, οι μεγάλες κούφιες νεροκολοκύθες απλώς αποξηραίνονται και χρησιμοποιούνται σαν κρουστά όργανα, κυρίως από τους Fulaniι, τους Songhai, τις φυλές Gur και Hausa.</p> <p>Τα Κρουστά από νεροκολοκύθες "Shekere" είναι πιθανόν ένα από τα αρχαιότερα μουσικά όργανα. Στην Αφρική,  βρίσκονται σε διάφορα μεγέθη και σχήματα, παίζονται σε μια ποικιλία από στυλ, και έχουν πολλά διαφορετικά ονόματα. Στην Αφρική βρίσκονται κατά κύριο λόγο, αλλά όχι αποκλειστικά, στη Νιγηρία, το Τόγκο, τη Γκάνα, το Μπενίν, τη Σιέρα Λεόνε και της Ακτής Ελεφαντοστού (υπάρχουν πολλά μέρη της Αφρικής, όπου δεν θα ακούσετε αυτό το μέσο).</p> <p> </p> <p>Οι κούφιες νεροκολοκύθες καλύπτονται με ένα χαλαρό δίχτυ με αρμαθιές από εκατοντάδες χάντρες από τα Δάκρυα του Ιώβ (Coix Lacryma-jobi). Οι χάντρες αυτές είναι στην πραγματικότητα οι κούφιοι καρποί που περιείχαν τα θηλυκά άνθη του παντροπικού αυτού ποώδους φυτού (Coix Lacryma-jobi). Καθώς οι χάντρες "χαστουκίζουν" την νεροκολοκύθα, παράγεται ένας δυνατός ρυθμικός ήχος - το ίδιο καλός μ' αυτόν που θα παραγόταν από ένα οποιοδήποτε σύγχρονο μουσικό όργανό για το αυτό σκοπό. Με τη χρήση του λαιμού της νεροκολοκύθας σαν λαβή, ο ήχος ενισχύεται από το κούφιο εσωτερικό της.</p> <p>Η νεροκολοκύθα χρησιμοποιείται επίσης ως κάλυμμα κεφαλής από τις γυναίκες του Tourou, ενός μικρού χωριού στο βόρειο άκρο του Καμερούν στα σύνορα με την Νιγηρίας. Το κάλυμμα αυτό είναι βαμμένο κόκκινο-πορτοκαλί και είναι διακοσμημένο με σχέδια ή όχι.</p> <p>Στην Ανατολική Αφρική και ιδιαίτερα στην Αιθιοπία στην κοιλάδα του Omo, οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται ευρέως. Τα παιδιά της φυλής Ebore στην Αιθιοπία φορούν καπέλα από το calabash για την προστασία τους από τον ήλιο. Οι γυναίκες της φυλής Karo τις χρησιμοποιούν για να λιχνίζουν τα σιτηρά. Οι γυναίκες της φυλής Dassanech και Mursi για να κουβαλούν τρόφιμα και νερό.</p> <p>Οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται σαν απαραίτητη σκεύη στην καθημερινή ζωή των νοικοκυριών την φυλής Hamar στην Αιθιοπία - για να πίνουν και μεταφέρουν νερό, καφέ, γάλα ή ξινό βουτυρόγαλα. Οι μεγάλες, κούφιιες και αποξηραμένες νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται επίσης για να "χτυπηθεί" το βούτυρο, σαν δοχεία τροφίμων ή για να προετοιμαστεί σ' αυτές το παραδοσιακό μείγμα βουτύρου και κόκκινου πηλού με το οποίο τρίβουν και βάφουν τα μαλλιά τους οι παντρεμένες γυναίκες της φυλής Hamar.</p> <p>Ένα στενόμακρο είδος νεροκολοκύθας (λέγεται “kibuyu” στα Σουαχίλι) χρησιμοποιείται από τους Μασάι σαν δοχείο να συντηρούν ένα μίγμα από γάλα και αίμα αγελάδας, που αποτελεί μια βασική τροφή των κτηνοτρόφων Μασάι στην Τανζανία και την Κένυα.</p> <p>Οι νεροκολοκύθες  χρησιμοποιούνται για τη συλλογή και την αποθήκευση κρασιού από φοίνικες στο Κονγκό. Επίσης στη Νότια Αφρική, χρησιμοποιείται ως παγούρι από φυλές όπως οι Ζουλού. Ο Luo της Κένυας φτιάχνουν μια μεγάλη παραδοσιακή σάλπιγγα από νεροκολοκύθες, που την φυσούν κατά τη διάρκεια τελετών ή όταν διώχνουν μακριά τα άγρια ζώα.</p> <p>Καραϊβική - Αμερική</p> <p>Οι δημοφιλείς, ζωγραφισμένες κολοκύθες calabash της Καραϊβικής, του Μεξικό και της Κεντρικής Αμερικής προέρχονται από ένα ενδημικό αμερικανικό τροπικό δέντρο που ανήκει στην οικογένεια της Μπιγκνόνιας (Bignoniaceae). Υπάρχουν δύο είδη δέντρου Calabash που φυτρώνουν άγρια στο Μεξικό, την Κεντρική και Νότια Αμερική, το Crescentia alata και το Crescentia cujete.</p> <p>Καραϊβική</p> <p>Στην Καραϊβική τα Calabash χρησιμοποιούνται κυρίως για σκεύη, όπως φλιτζάνια, κύπελλα, και λεκάνες στις αγροτικές περιοχές. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά νερού ή για τη μεταφορά αντικειμένων, όπως τα ψάρια, κατά την αλιεία. Σε ορισμένες χώρες της Καραϊβικής, το επεξεργάζονται και βρίσκεται ζωγραφισμένο και διακοσμημένο από τους τεχνίτες σε διάφορες μορφές όπως τσάντες ώμου ή άλλα αντικείμενα για να πουληθεί στους τουρίστες.</p> <p>Στη Τζαμάικα, επίσης συναντάται σαν κομμάτι του φυσικού τρόπου ζωής των Rastafarians. Σαν φλιτζάνι, κύπελλο, ή ακόμη σαν νερό-σωλήνας ή "Bong", η νεροκολοκύθα θεωρείται ότι συνάδει με το "Ital" ή φυσικό τρόπο ζωής στον οποίο δεν χρησιμοποιούν εξευγενισμένα προϊόντα, όπως επιτραπέζιο αλάτι, ή σύγχρονες μεθόδους μαγειρέματος, όπως τα μικροκύματα. Στην Αϊτή, το φυτό ονομάζεται kalbas kouran, (κολοκύθα που τρέχει), και χρησιμοποιείται για να φτιαχτεί η ιερή κουδουνίστρα σύμβολο του Vodou, που ονομάζεται asson. Γι' αυτό και το φυτό Calabash θεωρείται ιερό. Είναι, επίσης, το εθνικό δέντρο της St. Lucia.</p> <p>Βόρεια Αμερική - Μεξικό</p> <p>Σε πολλές αγροτικές περιοχές του Μεξικού, η νεροκολοκύθα αποξηραίνεται και αδειάζεται το εσωτερικό της ώστε να γίνει κούφια για να δημιουργηθεί ένα bule ή guaje, δηλαδή ένα δοχείο μεταφοράς νερού (παγούρι ή στάμνα). Οι νεροκολοκύθες που κόβονται στη μέση ονομάζονται Jicara, και έχουν το ίδιο όνομα με τα πήλινα κύπελα Jicara.</p> <p>Οι αυτόχθονες Αμερικανοί (ινδιάνοι) χρησιμοποίησαν φωλιές πουλιών φτιαγμένες από νεροκολοκύθες γιατί ήθελαν να προσελκύσουν τα μωβ χελιδόνια (Progne subis). Δύο είδη από αυτά τα πουλιά, αναπαράγονταν και στο Μεξικό. Το πάθος για τη δημιουργία και την αγορά και κατασκευή σπιτιών για πουλιά από νεροκολοκύθες είναι μία από τις εκφράσεις της ινδιάνικης τέχνης.</p> <p>Η διακόσμηση της νεροκολοκύθας, είναι μια αρχαία παράδοση μεταξύ των ιθαγενών λαών της Αμερικής, και ιδίως των ινδιάνων Navajo, Hopi και Pueblo των Νοτιοδυτικών ΗΠΑ, και των Nuxálk και Haida της Βρετανικής Κολούμπιας στον Καναδά.</p>

VG 34 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Μαύρο Χοκάιντο σπόροι κολοκύθας (Hokkaido)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 (2g) σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το Black Hokkaido είναι μια όμορφη, σπάνια κολοκύθα με μαύρο-πορτοκαλί χρώμα. Η μαύρη κολοκύθα του Χοκάιντο που προέρχεται από το νησί Χοκάιντο ζυγίζει 1-2 κιλά και έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε ίνες, σταθερό πολτό με ελαφρώς καρυδιές.</p> <p>Το softshell μπορεί να καταναλωθεί. Η κολοκύθα του Χοκάιντο έχει στερεό κρέας, αν και έχει φτωχό νερό, έχει, ωστόσο, όλα τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά όπως βιταμίνες Α και Γ, κάλιο και μαγνήσιο.</p> <p>Το Black Hokkaido squash είναι μια καλλιεργημένη ποικιλία του είδους Cucurbita maxima.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VG 4 (2g)