5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Σπόροι σπανάκι νερού (Ipomoea aquatica)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το Ipomoea aquatica είναι ένα ημι-υδρόβιο, τροπικό φυτό που καλλιεργείται ως λαχανικό για τους τρυφερούς βλαστούς του και δεν είναι γνωστό από πού προήλθε. Αυτό το φυτό είναι γνωστό στα αγγλικά ως σπανάκι νερού, σπανάκι ποταμού, δόξα το πρωί, νερό convolvulus ή με τα πιο διφορούμενα ονόματα κινέζικο σπανάκι, κινεζικό κάρδαμο, κινεζικό περίβολο ή λάχανο βάλτου, ή kangkong στη Νοτιοανατολική Ασία και ong choy στα καντονέζικα.</p> <p>Το νερό σπανάκι θα παράγει μάζες τρυφερών βλαστών και φύλλων, πλούσιων σε βιταμίνες και μέταλλα, και θα έχει μια ευχάριστη γλυκιά γεύση και μια ελαφρώς ολισθηρή υφή που έρχεται σε αντίθεση με την τραγανότητα των στελεχών όταν μαγειρεύονται. Τα φύλλα και οι βλαστοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν ωμά σε σαλάτες, στον ατμό ή τηγανιτά σαν σπανάκι.</p> <p>Ζωοτροφή</p> <p>Το νερό σπανάκι τροφοδοτείται στα ζώα ως πράσινη ζωοτροφή με υψηλή θρεπτική αξία - ειδικά τα φύλλα, γιατί αποτελούν καλή πηγή καροτίνης. Τρέφεται με βοοειδή, χοίρους, ψάρια, πάπιες και κοτόπουλο. Επιπλέον, αναφέρεται ότι σε περιορισμένες ποσότητες, το I. Aquatica μπορεί να έχει κάπως καθαρτικό αποτέλεσμα.</p> <p>Φαρμακευτική χρήση</p> <p>I. Το Aquatica χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική της Νοτιοανατολικής Ασίας και στην παραδοσιακή ιατρική ορισμένων χωρών της Αφρικής. Στη νοτιοανατολική ασιατική ιατρική χρησιμοποιείται κατά των πασσάλων και των ρινορραγιών, ως ανθελμινθικό, και για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Στην Αγιουρβέδα, εκχυλίσματα φύλλων χρησιμοποιούνται κατά του ίκτερου και της νευρικής αδυναμίας. Στην εγχώρια ιατρική στη Σρι Λάνκα, το νερό σπανάκι υποτίθεται ότι έχει ιδιότητες που μοιάζουν με ινσουλίνη. Εκχυλίσματα νερού του I. Aquatica έδειξαν ένα αποτέλεσμα μείωσης του σακχάρου στο αίμα σε αρουραίους Wistar. Ένας υδατικός χυμός 100g φυτικού υλικού δόθηκε 30 λεπτά πριν φάει γλυκόζη σε διαβήτη 2 ασθενείς. Μετά από 2 ώρες μπορεί να παρατηρηθεί ότι το μέγιστο επίπεδο γλυκόζης στο αίμα μειώθηκε κατά περίπου 30%.</p> <p>Επίσης, αντιοξειδωτικές βιοδραστικές ενώσεις και αντιμικροβιακές ουσίες θα μπορούσαν να ανιχνευθούν στο νερό σπανάκι. [53] Επιπλέον, τα φυτικά εκχυλίσματα σπανάκι νερού αναστέλλουν την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων των κυττάρων Vero, Hep-2 και A-549, αν και έχουν μέτρια αντικαρκινική δράση.</p> <p>Σπορά και φύτευση:</p> <p>Ο σπόρος μπορεί να εμποτιστεί για 24 ώρες πριν από τη σπορά για να ενθαρρυνθεί η βλάστηση. Η απαίτηση θερμοκρασίας εδάφους για βλάστηση είναι 20 ° C.</p> <p>Όταν οι βροχοπτώσεις είναι χαμηλές, απαιτείται συχνή βαριά άρδευση για φυτά υψηλής ποιότητας.</p> <p>Για την παραγωγή ισχυρών σποροφύτων, οι σπόροι πρέπει να φυτευτούν σε δίσκους βάθους 5-10 mm με ένα μείγμα γλάστρας αρκετά βαθιά ώστε να επιτρέψουν στα φυτά να αναπτύξουν ένα καλό ριζικό σύστημα. Η μεταφύτευση πρέπει να πραγματοποιείται όταν τα φυτά έχουν ύψος 10-15 cm, με τέσσερα αληθινά φύλλα. Οι υψηλότερες αποδόσεις επιτυγχάνονται με απόσταση φυτών στα 15x15cm. Μπορούν επίσης να αναπτυχθούν σε σειρές περίπου 30 cm με φυτά σε απόσταση 20 cm μέσα σε σειρές.</p>

P 9 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Λάπαθο (Rumex patientia)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 100 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το Rumex patientia, γνωστό ως αποβάθρα υπομονής, υπομονή στον κήπο, υπομονή σε βότανα ή ραβέντι μοναχού, είναι ένα ποώδες πολυετές είδος φυτού του γένους Rumex, που ανήκει στην οικογένεια Polygonaceae. Την άνοιξη καταναλώνεται συχνά ως φυτικό φύλλο στη Νότια Ευρώπη, ειδικά στη Βουλγαρία, τη Βόρεια Μακεδονία και τη Σερβία. Χρησιμοποιείται επίσης στη Ρουμανία σε ζωμούς την άνοιξη.</p> <p>Τα φύλλα είναι γνωστά και πολύτιμα στην παραδοσιακή κουζίνα, μπορούν να καταναλωθούν ωμά ή μαγειρεμένα, αλλά περιέχουν οξαλικό οξύ, οπότε δεν πρέπει να τρώτε υπερβολικά (π.χ. κάθε μέρα). Τα φύλλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ωμά σε σαλάτες, μαγειρεμένα σε σούπες και στιφάδο ή σε στρώματα σε ψητά πιάτα όπως λαζάνια. Τα φύλλα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε μέταλλα και μπορούν να συλλεχθούν ανά πάσα στιγμή.</p> <p>Η κατανάλωση Rumex Patiia διεγείρει την ψυχική και σωματική ενέργεια ενώ αποτελεί εμπόδιο κατά των βακτηρίων που προκαλούν τερηδόνα, αυτές οι ιδιότητες υποστηρίζονται από επιστημονικές έρευνες και μελέτες.</p> <p>Φυτέψτε με ένα όρθιο στέλεχος, ύψους 140 εκατοστών. Το στέλεχος είναι παχύ, αυλακωτό, διακλαδίζεται στο πάνω μέρος.</p> <p>Κατά τη διάρκεια της βλάστησης, συγκομίζεται 2-3 φορές. Σε συνθήκες άρδευσης και σίτισης, μπορεί να αναπτυχθεί στο ίδιο μέρος για 3-4 χρόνια. Είναι κατάλληλο για καλλιέργεια σε προστατευόμενη περιοχή και σε ανοιχτό χωράφι.</p> <p>Τι είναι καλό;</p> <p>Θεραπεία διάρροιας: Στη θεραπεία της διάρροιας, η οποία είναι ένα από τα οφέλη της Rumex Patiia, είναι απαραίτητο να πίνετε τσάι που παρασκευάζεται από τις ρίζες και τα φύλλα του φυτού.</p> <p>Γυναικολογία: Πρέπει να αναφερθεί ότι το τσάι που παρασκευάζεται μόνο από τις ρίζες του φυτού είναι καλό κατά των γυναικολογικών ασθενειών, οι οποίες είναι μεταξύ των ωφελειών της Rumex Patiia.</p> <p>Ενίσχυση: Αν και είναι απαραίτητο να επωφεληθείτε από την ενισχυτική επίδραση της Rumex Patiia, είναι απαραίτητο να τρώτε τα φρέσκα φύλλα του φυτού ωμά ή ως γεύμα.</p> <p>Θεραπεία αποστήματος και βράσεων: Αποστήματα κουάκερ που παρασκευάζονται από φύλλα Labada. Αν και υπάρχουν πληροφορίες ότι θεραπεύει βράζει και θεραπεύει πληγές, ωστόσο, απαιτείται εξωτερική χρήση κουάκερ που παρασκευάζεται από φύλλα Rumex Patiia.</p> <p>Θεραπεία και δυσκοιλιότητα αιμορροΐδων: Όσοι έβρασαν φύλλα Labada έχουν επωφεληθεί από τα οφέλη της Rumex Patiia στη θεραπεία αιμορροΐδων και στη θεραπεία δυσκοιλιότητας.</p> <p>Ρευματικοί πόνοι: Για τον ρευματικό πόνο, που είναι ένα από τα οφέλη της Rumex Patiia, τα φρέσκα φύλλα της Rumex Patiia χύνονται με ξύδι. και πρέπει να εφαρμόζεται εξωτερικά στα επώδυνα μέρη.</p> <p>Χρήση: Τα φύλλα του φυτού τρώγονται ωμά ή 50 g ανά 1 λίτρο ζεστού νερού. Βάζουμε τα φύλλα σε γλυκό νερό και βράζουμε για 15-20 λεπτά. Έτσι, ένα ποτήρι τσάι λαμβάνεται δύο ή τρεις φορές την ημέρα.</p> <p>Είναι αποτελεσματικό στις δερματικές παθήσεις.<br />Κάνει τους βράχους να ωριμάσουν.<br />Θεραπεύει πληγές και έκζεμα.</p> <p>Χρήση: Το κατάπλασμα παρασκευάζεται με τα φύλλα του φυτού και εφαρμόζεται εξωτερικά στις παραπονούμενες περιοχές.</p> <p>Οφέλη της ρίζας:<br />Έχει καθαρτικό αποτέλεσμα.</p> <p>Χρήση: 30-50 g σε 1 λίτρο ζεστού νερού. Καθαρίζεται και η ρίζα του θρυμματισμένου φυτού προστίθεται και βράζεται αργά για 15-20 λεπτά. Το ληφθέν τσάι πίνεται δύο ή τρεις φορές την ημέρα.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 210 (100 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι σαλάτας Merlot Cazard</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 950 (1 g) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Ο χαρακτηριστικός τύπος σαλάτας Lollo που προορίζεται για παραγωγή στο χωράφι δεν είναι κλασικός τύπος επειδή δεν σχηματίζει κεφάλι. Το βάρος της μάζας των φύλλων είναι 200-250 g. Το χρώμα είναι μεσαίο μπορντό και δεν ξεθωριάζει. Φύλλο τραγανό και πολύ νόστιμο.</p> <p>Είναι εύκολο να παραχθεί και δεν είναι μια απαιτητική ποικιλία. Τα φύλλα είναι χωρίς πικρές ουσίες, είναι κατάλληλο τόσο για φρέσκια όσο και για μικτή σαλάτα.</p>

VE 160 (1g)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι φασολιών Inka</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 20 (7g) σπόροι.</strong></span></h2> <p>Μια παλιά γηγενής ποικιλία φασολιών που καλλιεργούνται από τους ανθρώπους Inca στην Κεντρική Αμερική. Ανήκει στον τύπο των πολύχρωμων καταλήψεων. Pods σκούρο πράσινο. Όταν ωριμάσουν, γίνονται κίτρινο λεμόνι.</p> <p>Το μήκος του λοβού είναι 7-10 cm με 4-6 κόκκους. Το σιτάρι είναι ανοιχτόχρωμο με μοτίβα καφέ-μάρμαρο. Διάρκεια βλάστησης 115 ημερών. Οι νέοι λοβοί μπορούν επίσης να συγκομίζονται και να μαγειρεύονται σαν πράσινα φασόλια.<br>Τα φυτά παραμένουν χαμηλά.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 151 (7g)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι φασολιών Babylon</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 20 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το Babylon είναι μια παλιά αποδεδειγμένη ποικιλία που συνιστάται για καλλιέργεια σε εξωτερικούς χώρους. Το εργοστάσιο έχει όρθια θέση και δεν υπόκειται σε στέγαση. Οι λοβοί φρούτων έχουν κανονικό σχήμα σκούρου πράσινου χρώματος, στρογγυλή διατομή και γλυκιά γεύση.</p> <p>Το μήκος του λοβού φρούτων είναι 12 -14 cm και η διάμετρος είναι 7-8 mm. Λόγω της όρθιας θέσης των κλαδιών και της υψηλής θέσης των λοβών φρούτων, αυτή η ποικιλία είναι εύκολο να επιλεγεί.</p> <p>Αυτή η ποικιλία είναι εξαιρετική τόσο για φρέσκια χρήση όσο και για κατάψυξη.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 150 (3,5g)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι φασολιών Odir</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 20 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Τα φασόλια Odir είναι μια μεσαία-πρώιμη ποικιλία, χαμηλά, θαμνώδη πράσινα φασόλια με κίτρινα λοβό Οι λοβοί έχουν πλάτος, επίπεδο, 16 εκατοστά. Οι σπόροι είναι μεσαίου μεγέθους και λευκοί σε χρώμα. Τα ελκυστικά φασόλια είναι κατάλληλα τόσο για φρέσκια χρήση όσο και για κατάψυξη.</p> <p>Τα πράσινα φασόλια (Phaseolus vulgaris) είναι ένα ετήσιο φυτό. Όταν μιλάμε για πράσινα φασόλια ως φυτό, εννοούμε στην πραγματικότητα το φυτό των συνηθισμένων φασολιών, το οποίο καλλιεργείται λόγω των ανώριμων λοβών του, που μπορεί να είναι πράσινα ή κίτρινα, και που περιέχουν επίσης άγουρα φρούτα.</p> <p>Ο καρπός του πράσινου φασολιού είναι ένας λοβός. Μπορεί να είναι κυλινδρικό, σπαθί ή δρεπάνι, και στρογγυλό, ελλειπτικό, ημι-επίπεδο και επίπεδο σε διατομή. Η ρίζα είναι λιγότερο ανεπτυγμένη και κυρίως στο επιφανειακό στρώμα του εδάφους. Η ρίζα μπορεί να φτάσει σε βάθος 70 εκατοστών. Σχηματίζει ένα πλήθος οζιδίων στις φλέβες με βακτήρια που δεσμεύουν ελεύθερο άζωτο από τον αέρα. Το δέντρο μπορεί να είναι ανώμαλο (υψηλό) ή χαμηλό (οκλαδόν). Με τη μορφή ψηλών δέντρων μπορεί να φθάσει σε ύψος έως και 3m, και οι χαμηλές μορφές αναπτύσσουν ένα διακλαδισμένο θάμνο δέντρο με κοντά εσωτερικά, ύψους 30-45cm Τα φύλλα διατάσσονται σπειροειδή κατά μήκος του δέντρου. Τα λουλούδια μαζεύονται με ταξιανθία, η οποία μεγαλώνει στους άξονες των μίσχων. Ο λοβός είναι καρπός των πράσινων φασολιών και μπορεί να έχει διαφορετικό σχήμα, χρώμα και μέγεθος, ανάλογα με την ποικιλία και τη μέθοδο καλλιέργειας.</p> <p>Τα πράσινα φασόλια είναι μια καλλιέργεια με ευρεία καλλιέργεια. Αναπτύσσεται καλύτερα σε μια ήπια, μέτρια υγρή περιοχή. Τα πράσινα φασόλια έχουν μεγάλες ανάγκες σε θερμότητα σε όλες τις περιόδους της καλλιέργειάς τους. Οι σπόροι βλαστάνουν και βλαστάνουν σε θερμοκρασίες άνω των 10 ° C. Στην πρώιμη φάση ανάπτυξης και ανάπτυξης, υπάρχει εξαιρετικά υψηλή ανάγκη για φως. Ελλείψει φωτός, τα νεαρά φυτά επιμηκύνονται και αυτό επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη και την ανάπτυξη.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 152 (4,5g)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόρος Πολύχρωμα ΛΑΘΟΥΡΙ (Lathyrus sativus)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 6,5 g (30) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Με το όνομα λαθούρι (όπου πρόκειται για ετήσιο ποώδες φυτό) είναι γνωστά πολλά είδη, τα οποία ανήκουν στο γένος Lathyrus. Ως κέντρα καταγωγής θεωρούνται η περιοχή της Μεσογείου, η Κεντρική και Ανατολική Ασία. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες, το λαθούρι είναι από τα πρώτα ψυχανθή που καλλιεργήθηκαν από τον άνθρωπο.</p> <p>Τρία από τα καλλιεργούμενα είδη λαθουριού είχαν κατά καιρούς σημασία για τη χώρα μας: το Lathyrus sativus L. (βρώσιμο λαθούρι), το Lathyrus cicera L. (κτηνοτροφικό λαθούρι) και το Lathyrus ochrus L. (ώχρος λαθούρι). Μερικά είδη λαθουριού καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά φυτά. Γνωστό καλλωπιστικό είδος είναι το Lathyrus odoratus L., κοινώς μοσχομπίζελο. Αρκετά άλλα είδη λαθουριού απαντώνται αυτοφυή στη χώρα μας. Οι καρποί του λαθουριού περιέχουν την τοξική ουσία λαθυρίνη, που σε περίπτωση κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας σπόρων από τα ζώα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές νευρολογικές διαταραχές (λαθυρίαση).</p> <p>Βοτανικά χαρακτηριστικά λαθουριού</p> <p>L.cicera όπου διακρίνεται η μορφολογία των φύλλων, η σταδιακή έκφυση των ανθέων και ο σχηματισμός των λοβών στις μασχάλες των φύλλων</p> <p>Το λαθούρι είναι ετήσιο ποώδες φυτό. Οι βλαστοί και οι μίσχοι φέρουν πτερύγια.</p> <p>Βρώσιμο λαθούρι</p> <p>Το ριζικό σύστημα του βρώσιμου λαθουριού (L. sativus) είναι πασσαλώδες. Η κύρια ρίζα φθάνει σε βάθος 50-70cm και φέρει πολλές δευτερεύουσες ρίζες. Ο βλαστός διακλαδίζεται και η ανάπτυξη του φυτού είναι ημιόρθια και αναρριχώμενη. Το ύψος του φυτού φθάνει τα 40-90cm, ανάλογα με την ποικιλία και τις συνθήκες ανάπτυξης. Τα φύλλα είναι σύνθετα και αποτελούνται από ένα ζεύγος γραμμοειδών φυλλαρίων και από διακλαδιζόμενη έλικα. Τα άνθη εκφύονται μονήρη από τις μασχάλες των φύλλων και έχουν πολύ μακρύ ποδίσκο. Το χρώμα των ανθέων είναι συνήθως λευκό, αλλά επίσης ρόδινο ή κυανοπορφυρό. Οι λοβοί έχουν μήκος 2,5-5cm, είναι πεπλατυσμένοι, λείοι, με δύο φυλλοειδή πτερύγια στη ράχη. Περιέχουν από 1-5 σπόρους. Οι σπόροι είναι γωνιώδεις, κωνικοί και πυραμοειδείς και έχουν χρώμα κιτρινόλευκο ή γκρίζο-καφέ, μερικές φορές σκούρο με στίγματα και ένα μικρό μάτι στο πλατύτερο άκρο.</p> <p>Κτηνοτροφικό λαθούρι</p> <p>Η κύρια πασσαλώδης ρίζα του κτηνοτροφικού λαθουριού (L.cicera) φθάνει σε βάθος 80-120cm και έχει λιγότερες δευτερεύουσες ρίζες από το Lathyrus sativus. Το ύψος του φυτού φθάνει τα 30-50cm. Τα φύλλα αποτελούνται από ένα ζεύγος γραμμοειδών ή λογχοειδών φυλλαρίων και φέρουν διακλαδιζόμενη έλικα. Στις μασχάλες των φύλλων απαντάται ένα μόνο άνθος με χρώμα πορτοκαλί-κοκκινωπό και με ποδίσκο βραχύτερο από τα φύλλα. Οι λοβοί έχουν μήκος 3-4cm και στη ράχη τους φέρουν πλατύ αυλάκι. Οι σπόροι είναι λιγότερο γωνιώδεις από εκείνους του Lathyrus sativus, περισσότερο στρογγυλοί και έχουν ανοικτού χρώματος μάτι. Το χρώμα τους είναι αργυρόλευκο-γκριζωπό, διάστικτο με σκούρα στίγματα.</p> <p>Εδαφοκλιματικές συνθήκες λαθουριού</p> <p>Καλλιέργεια λαθουριού</p> <p>Το βρώσιμο λαθούρι προσαρμόζεται σε ξηρά κλίματα, παρ' όλο ότι ανέχεται υψηλή βροχόπτωση. Έτσι, καλλιεργείται σε περιοχές με ετήσια βροχόπτωση 320-1360mm. Αντέχει κατάκλυση με νερό περισσότερο από πολλά άλλα είδη ψυχανθών. Είναι ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες και την ξηρασία. Το κτηνοτροφικό λαθούρι είναι ανθεκτικό στο κρύο και τον παγετό κατά το αρχικό στάδιο ανάπτυξης και καλλιεργείται ως φθινοπωρινό στη ζώνη της Μεσογείου. Φυτρώνει ακόμη και στους 2-3oC. Αναπτυγμένα φυτά αντέχουν μέχρι -12oC. Κατά την περίοδο όμως της άνθησης, θερμοκρασίες λίγο κάτω από το μηδέν είναι δυνατόν να προκαλέσουν σοβαρές καταστροφές. Την άνοιξη είναι ανθεκτικό στην ξηρασία.</p> <p>Οι εδαφικές τους απαιτήσεις είναι μικρές. Το βρώσιμο λαθούρι προσαρμόζεται σε πτωχά εδάφη, ανέχεται δε βαριά, πηλώδη εδάφη. Είναι ευαίσθητο στην οξύτητα του εδάφους. Το κτηνοτροφικό λαθούρι επίσης προσαρμόζεται σε πτωχά εδάφη, όχι όμως πολύ υγρά ή κορεσμένα με νερό. Γενικά το λαθούρι προτιμά εδάφη με αλκαλικό pH.</p> <p>Αύξηση και ανάπτυξη του φυτού του λαθουριού</p> <p>Το λουλούδι του L.sativus</p> <p>Το λαθούρι έχει υπόγειο φύτρωμα. Είναι φυτό συνεχούς ανάπτυξης, όπως περιγράφηκε για το μπιζέλι και το βίκο. Η ανάπτυξη της βιομάζας ακολουθεί μία σιγμοειδή καμπύλη, με τη μεγαλύτερη ταχύτητα αύξησης μετά την άνθηση και μείωση κοντά στην ωρίμανση. Κατά μέσο όρο παράγει μικρότερη βιομάζα, έχει μικρότερη απόδοση σε καρπό σε σύγκριση με το μπιζέλι και τα κουκιά και οψιμότερη έναρξη άνθησης. Αυτό αποδίδεται στην περιορισμένη βελτίωση που έγινε στο λαθούρι. Ο Thomson και οι συνεργάτες του αξιολογώντας τα αποτελέσματα πειράματος σύγκρισης διαφόρων ειδών ψυχανθών σε περιοχές της Αυστραλίας με μεσογειακό κλίμα, παρατήρησαν ότι στο L.sativus η πορεία της άνθησης και ωρίμανσης των λοβών γινόταν με σχετικά χαμηλό ρυθμό. Οι ερευνητές αυτοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η αύξηση της απόδοσης στο λαθούρι στα επίπεδα άλλων ψυχανθών μπορεί να επιτευχθεί με την επιλογή γενοτύπων που παρουσιάζουν:</p> <p>πρώιμη άνθηση, ανάπτυξη λοβών και ωρίμανση, ώστε να αποφεύγουν τις ξηροθερμικές συνθήκες και</p> <p>ικανότητα να συγκεντρώνουν μεγάλη ποσότητα βιομάζας.</p> </body> </html>

VE 47 S (6.5g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόροι Βελούδο φασολιών (Mucuna pruriens)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p><strong>Προσφέρουμε Mucuna pruriens με λευκούς και μαύρους σπόρους. Επιλέξτε κάτω από την επιλογή χρώματος σπόροι χρώματος.</strong></p> <p>Το Mucuna pruriens είναι ένα τροπικό όσπριο που προέρχεται από την Αφρική και την τροπική Ασία και είναι σε μεγάλο βαθμό φυσικοποιημένο και καλλιεργημένο. Τα συνηθισμένα αγγλικά ονόματα περιλαμβάνουν tamarind πιθήκου, βελούδινο φασόλι, βεγγαλικό βελούδινο φασόλι, βελούδινο φασόλι της Φλόριντα, βελούδινο φασόλι του Μαυρίκιου, βελούδο Yokohama, cowage, cowitch, Lacuna bean και Lyon bean. Το φυτό είναι γνωστό για την έντονη φαγούρα που προκαλεί σε επαφή με το νεαρό φύλλωμα και τους λοβούς των σπόρων. Έχει γεωργική και κηπουρική αξία και χρησιμοποιείται στη βοτανολογία.</p> <p>Το φυτό είναι ένας ετήσιος αναρριχητικός θάμνος με μακριά αμπέλια που μπορεί να φτάσει τα 15 μέτρα σε μήκος. Όταν το φυτό είναι νεαρό, καλύπτεται σχεδόν πλήρως με νιφάδες μαλλιών, αλλά όταν είναι μεγαλύτερο είναι σχεδόν εντελώς απαλλαγμένο από μαλλιά. Τα φύλλα είναι τριπλά πτερύγια, ωοειδή, ανεστραμμένα ωάρια, σχήμα ρόμβου ή ευρέως ωοειδή. Οι πλευρές των φύλλων είναι συχνά έντονα αυλακωμένες και οι άκρες είναι αιχμηρές. Στα νεαρά φυτά M. pruriens, και οι δύο πλευρές των φύλλων έχουν τρίχες. Τα στελέχη των φυλλαδίων έχουν μήκος δύο έως τρία χιλιοστά (περίπου το ένα δέκατο της ίντσας). Υπάρχουν επιπλέον γειτονικά φύλλα και μήκους περίπου 5 χιλιοστών.</p> <p>χρήση</p> <p>Το κνησμό φασόλι είναι ευρέως διαδεδομένο ως φυτό ζωοτροφών στις τροπικές περιοχές. Για το σκοπό αυτό, ολόκληρα τα φυτά αδρανοποιούνται, ξηραίνονται ως σανό ή οι σπόροι τροφοδοτούνται ως συμπυκνωμένη τροφή. Το ενσιρωτικό φασόλι κνησμού περιέχει 11 έως 23% ακατέργαστη πρωτεΐνη και 35 έως 40% ακατέργαστες ίνες, τα ξηρά φασόλια 20 έως 35% ακατέργαστη πρωτεΐνη και λιγότερο από 5% ακατέργαστες ίνες. Χρησιμοποιείται επίσης ως φαρμακευτικό φυτό. Οι σπόροι χρησιμοποιούνται σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον λόγω της περιεκτικότητάς τους σε L-Dopa.</p> <p>Οι σπόροι μεταποιούνται επίσης βιομηχανικά για το σκοπό αυτό.</p> <p>Οι φρυγμένοι κνησμοί μπορούν να χρησιμεύσουν ως υποκατάστατο του καφέ. Φρέσκοι βλαστοί ή φασόλια μπορούν επίσης να καταναλωθούν μαγειρεμένοι. Για να γίνει αυτό, τα μέρη του φυτού πρέπει να βράσουν για τουλάχιστον 30 λεπτά και να εμποτιστούν σε νερό 48 ώρες νωρίτερα, διαφορετικά είναι τοξικά για τον άνθρωπο. Μη επεξεργασμένο, το φασόλι είναι επίσης τοξικό για τα μη μηρυκαστικά ζώα. Στις άγριες μορφές (όλες οι ποικιλίες εκτός του M. p. Var. Utilis), οι τρίχες των φυτών περιέχουν βλεννίνη, η οποία ερεθίζει το δέρμα και προκαλεί πολύ δυσάρεστο φαγούρα. Για το λόγο αυτό, χρησιμοποιούνται επίσης για εμπορικές σκόνες κνησμού, μεταξύ άλλων.</p> <p>Το φάρμακο Ayurvedic λέγεται ότι έχει αφροδισιακά αποτελέσματα. Λέγεται επίσης ότι έχει παραισθησιογόνα αποτελέσματα, έτσι τμήματα του φυτού προστίθενται περιστασιακά στο Ayahuasca - ένα μεθυστικό ποτό που περιέχει DMT και έναν αναστολέα μονοαμινοξειδάσης.</p> <p>Μια μελέτη εξέτασε 60 στείρους άντρες που έπασχαν από ψυχολογικό στρες. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, έλαβαν το κνησμό Mucuna pruriens και είχαν αισθητά χαμηλότερο αίσθημα στρες και περισσότερο σπέρμα από πριν. Η κατάποση υποκίνησε το αντιοξειδωτικό αμυντικό σύστημα και βελτίωσε τη διαχείριση του στρες.</p> <p></p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 178 B (5 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span><span><strong><br /></strong></span></h2> <p>Το Atropa Belladonna, ή <span style="color: #000000;"><strong>κεράσι διάβολος</strong></span>, έχει χρησιμοποιηθεί για περισσότερες από δύο χιλιετίες ως φάρμακο, καλλυντικά, δηλητήριο και μάγισσες. Το Belladonna είναι ένα πολυετές φυτό, διακλαδισμένο, με ύψος έως 1,5 μέτρα, με φύλλα 12-13 cm και μοβ στέλεχος. Πέθανε το χειμώνα και βλαστάνει ξανά την άνοιξη.</p> <p>Για αιώνες, οι μάγισσες το χρησιμοποιούσαν σε φόρμουλες, οι γυναίκες της Βενετίας γενικά, και ειδικά οι «νυχτερινές κυρίες» για τη διεύρυνση των ματιών και αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται ως θεραπεία κατά της ασθένειας κίνησης, του IBS και άλλων εντερικών διαταραχών. Το Belladonna χρησιμοποιήθηκε επίσης για να δηλητηριάσει ολόκληρους στρατούς στον πόλεμο. Λέγεται ότι ο Σατανάς φρόντισε προσωπικά αυτό το φυτό και τα μικρά του «κεράσια του διαβόλου».</p> <p>Περιέχει ψυχοτρόπα / τοξικά / σωστικά αλκαλοειδή, συμπεριλαμβανομένης της ατροπίνης. Αυτό το φυτό είναι φάρμακο, παραισθησιογόνο και δηλητήριο. Ο θάνατος μπορεί (και συμβαίνει) από λανθασμένους ανθρώπους, για παράδειγμα, τρώγοντας πάρα πολλά ώριμα μούρα σε πίτες, οπότε μην το κάνετε αυτό. Τα μούρα είναι νόστιμα (τα έφαγα εγώ και είναι αρκετά νόστιμα). Αυτό είναι ένα φυτό που είναι το βασικό συστατικό του μυστικού τύπου-ποτό «Flying Formula» που χρησιμοποιούν οι μάγισσες για αιώνες.</p> <p>Αυτό το βότανο μπορεί πραγματικά να σας κάνει να νιώσετε ότι η ψυχή σας ταξιδεύει, αλλά η υπερβολική κατανάλωση μπορεί να αποβεί μοιραία Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως αντίδοτο για δηλητηρίαση από αέριο.</p> <h3><strong>Πολιτισμός</strong></h3> <p>Μπορεί να πολλαπλασιαστεί με σπορά σπόρων ή μοσχευμάτων, αν και συνιστάται η χρήση σπόρων. Οι σπόροι πρέπει να τοποθετούνται σε ζεστό νερό λίγες ώρες πριν από τη σπορά. Χρειάζονται χρόνο για να βλαστήσουν και χρειάζονται υψηλή υγρασία και θερμότητα, ενώ διατηρώντας όλες τις απαραίτητες συνθήκες, η βλάστηση δεν είναι μεγάλη. Τα φυτά θα εκτιμήσουν το υπόστρωμα λιπασματοποίησης με κοπριά και ένα υγρό, σκιερό περιβάλλον. Τα νιτρικά άλατα και τα άλατα αμμωνίας είναι το καλύτερο λίπασμα για να διπλασιαστεί η ποσότητα των αλκαλοειδών.</p> <h3><strong>WIKIPEDIA</strong></h3> <p>Η<span> </span><b>Άτροπος η ευθάλεια</b><span> </span><i>(<b>Atropa belladonna</b>)</i>, κοινώς γνωστή ως<span> </span><b>μπελαντόνα</b><span> </span><i>(belladonna)</i><span> </span>ή θανάσιμος στρύχνος (χωρίς να έχει κάποια βοτανική συγγένεια με το γένος<span> </span><i>Strychnos</i>), είναι ένα πολυετές<sup id="cite_ref-2" class="reference">[Σημ. 1]</sup><span> </span>ποώδες<span> </span>φυτό<span> </span><i>(rhizomatous hemicryptophyte)</i><span> </span>στην οικογένεια των Στρυχνοειδών<span> </span><i>(Solanaceae)</i><span> </span>(το οποίο περιλαμβάνει τις<span> </span>ντομάτες,<span> </span>πατάτες,<span> </span>μελιτζάνες<span> </span>κλπ.) ιθαγενές στην<span> </span>Ευρώπη,<span> </span>Βόρεια Αφρική<span> </span>και<span> </span>Δυτική Ασία.</p> <p>Η κατανομή της εκτείνεται στα δυτικά, από τη<span> </span>Μεγάλη Βρετανία<span> </span>έως τη δυτική<span> </span>Ουκρανία<span> </span>και την<span> </span>Ιρανική<span> </span>επαρχία<span> </span>Γκιλάν<span> </span>στα ανατολικά. Επίσης, εγκλιματίστηκε και/ή εισήχθη σε ορισμένα μέρη του<span> </span>Καναδά<span> </span>και των<span> </span>Ηνωμένων Πολιτειών.</p> <p>Το φύλλωμα και οι καρποί είναι εξαιρετικά<span> </span>τοξικά<span> </span>καθώς περιέχουν τα αλκαλοειδή τροπανίου. Αυτές οι τοξίνες περιλαμβάνουν την<span> </span>ατροπίνη,<span> </span>σκοπολαμίνη<span> </span>και<span> </span>υοσκυαμίνη, οι οποίες προκαλούν ένα περίεργο<span> </span>παραλήρημα<span> </span>και παραισθήσεις<sup id="cite_ref-Wilson2008_3-0" class="reference">[1]</sup><span> </span>και επίσης, χρησιμοποιείται ως φαρμακευτικό αντιχολινεργικό.</p> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα. Το αντίδοτο για τη δηλητηρίαση από μπελαντόνα είναι η<span> </span>φυσοστιγμίνη<span> </span>ή η<span> </span>πιλοκαρπίνη, το ίδιο όπως και για την ατροπίνη.<sup id="cite_ref-4" class="reference">[2]</sup></p> <p>Έχει μια μακρά<span> </span>ιστορία<span> </span>χρήσης ως<span> </span>φάρμακο, καλλυντικό και δηλητήριο. Πριν από το<span> </span>Μεσαίωνα<span> </span>χρησιμοποιήθηκε στη χειρουργική ως αναισθητικό· οι αρχαίοι<span> </span>Ρωμαίοι<span> </span>το χρησιμοποιούσαν ως δηλητήριο (φημολογήθηκε ότι τόσο η σύζυγος του Αυτοκράτορα<span> </span>Αύγουστου<span> </span>όσο και η σύζυγος του<span> </span>Κλαύδιου<span> </span>το είχαν χρησιμοποιήσει σε φονικό)· και έχοντας αυτό προεξοφληθεί, χρησιμοποιήθηκε για να κάνει δηλητηριώδεις τις αιχμές των<span> </span>βελών.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Ετυμολογία">Ετυμολογία</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/Atropa_bella-donna1.jpg/250px-Atropa_bella-donna1.jpg" decoding="async" width="250" height="188" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/Atropa_bella-donna1.jpg/375px-Atropa_bella-donna1.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/Atropa_bella-donna1.jpg/500px-Atropa_bella-donna1.jpg 2x" data-file-width="640" data-file-height="480" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i>.</div> </div> </div> <p>Η ονομασία του γένους<span> </span><i>Atropa</i><span> </span>προέρχεται από την<span> </span>Άτροπο, μία από τις τρεις<span> </span>Μοίρες<span> </span>της<span> </span>Ελληνικής μυθολογίας, που καθόριζε την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου από την ύφανση των νημάτων που συμβόλιζαν την γέννησή του, τα γεγονότα στη ζωή του και τελικά το θάνατό του, με την Άτροπο κόβοντας αυτά τα νήματα για να σηματοδοτήσει τα τελευταία από αυτά.<sup id="cite_ref-harris_5-0" class="reference">[3]</sup><sup id="cite_ref-groombridge_6-0" class="reference">[4]</sup></p> <p>Η ονομασία<span> </span><i>«bella donna»</i>, προέρχεται από το<span> </span>Ιταλικό<span> </span>και σημαίνει «όμορφη γυναίκα»·<sup id="cite_ref-spiegl_7-0" class="reference">[5]</sup><span> </span>επειδή το<span> </span>βότανο<span> </span>χρησιμοποιήθηκε από τις γυναίκες ως καλλυντικό για το πρόσωπο ή, κατά πάσα πιθανότητα, σε οφθαλμικές σταγόνες προκειμένου να διαστέλλονται οι<span> </span>κόρες<span> </span>των<span> </span>ματιών<span> </span>τους και να τις κάνει να φαίνονται δελεαστικές.<sup id="cite_ref-harris_5-1" class="reference">[3]</sup><sup id="cite_ref-groombridge_6-1" class="reference">[4]</sup><sup id="cite_ref-Hofmann_8-0" class="reference">[6]</sup><sup id="cite_ref-Tombs_9-0" class="reference">[7]</sup></p> <h2><span id=".CE.A0.CE.B5.CF.81.CE.B9.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AE"></span><span class="mw-headline" id="Περιγραφή">Περιγραφή</span></h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Atropa_Bella-donna2.jpg/250px-Atropa_Bella-donna2.jpg" decoding="async" width="250" height="188" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Atropa_Bella-donna2.jpg/375px-Atropa_Bella-donna2.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Atropa_Bella-donna2.jpg/500px-Atropa_Bella-donna2.jpg 2x" data-file-width="2816" data-file-height="2112" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Κοντινή λήψη φυτού.</div> </div> </div> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>είναι ένα διακλαδωτό ποώδες πολυετές φυτό, το οποίο συχνά φυτρώνει ως υποθάμνος, από ένα σαρκώδες ρίζωμα<span> </span><i>(rootstock)</i>.<sup id="cite_ref-11" class="reference">[Σημ. 2]</sup></p> <p>Τα φυτά μεγαλώνουν σε ύψος 2 m (6,6 ft), με φύλλα ωοειδή μήκους 18 cm (7,1 in). Τα<span> </span>άνθη<span> </span>σχήματος<span> </span>καμπάνας<span> </span>έχουν θαμπό μωβ χρώμα με πράσινες ανταύγειες και είναι ελαφρώς αρωματισμένα. Οι καρποί του είναι<span> </span>ράγες<span> </span>(σαν μικρά μούρα), οι οποίοι είναι πράσινοι, ωριμάζοντας σε γυαλιστερούς μαύρους και με διάμετρο περίπου 1,5 cm (0,59 in). Ο καρπός είναι γλυκός και καταναλώνεται από τα ζώα (βλ.<span> </span>τοξικότητα) που διασκορπίζουν τους<span> </span>σπόρους<span> </span>με τα περιττώματά τους, ακόμη και αν οι σπόροι περιέχουν τοξικά αλκαλοειδή.<sup id="cite_ref-12" class="reference">[8]</sup><span> </span>Υπάρχει μια υποκίτρινη μορφή ανθοφορίας η οποία ονομάζεται<span> </span><i>Atropa belladonna</i><span> </span>ποικ.<span> </span><i>lutea</i><span> </span>με υποκίτρινο καρπό.</p> <h2><span id=".CE.95.CE.BE.CE.AC.CF.80.CE.BB.CF.89.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Εξάπλωση">Εξάπλωση</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_flowers.JPG/250px-Atropa_belladonna_flowers.JPG" decoding="async" width="250" height="188" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_flowers.JPG/375px-Atropa_belladonna_flowers.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_flowers.JPG/500px-Atropa_belladonna_flowers.JPG 2x" data-file-width="800" data-file-height="600" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Άνθη και άγουρα μούρα<span> </span><i>belladonna</i>.</div> </div> </div> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>είναι εγγενής στην εύκρατη νότια και κεντρική<span> </span>Ευρώπη, αλλά έχει καλλιεργηθεί και εισαχθεί εκτός της φυσικής κατανομής της. Το 1870 στη νότια<span> </span>Σουηδία, καταγράφηκε στην Χλωρίδα της<span> </span><i>Skåne</i>,[3]<span> </span>καθώς καλλιεργείτο σε φαρμακευτικούς κήπους πλησίον του<span> </span>Μάλμε<span> </span><i>(Malmö)</i>.<sup id="cite_ref-Hylander_13-0" class="reference">[9]</sup></p> <p>Στη<span> </span>Βρετανία<span> </span>είναι εγγενές μόνο σε ασβεστολιθικά εδάφη, διαταραγμένα εδάφη, περιθώρια αγρών, φράκτες και ανοικτές δασώδεις περιοχές. Περισσότερο διαδεδομένο, ως ένα αλλοδαπό, συχνά είναι ένα κατάλοιπο καλλιέργειας ως ένα φαρμακευτικό<span> </span>βότανο. Οι<span> </span>σπόροι<span> </span>μεταδίδονται κυρίως από τα πτηνά.<sup id="cite_ref-BSBI_14-0" class="reference">[10]</sup></p> <p>Έχει εγκλιματιστεί σε τμήματα της<span> </span>Βόρειας Αμερικής, όπου συναντάται συχνά σε σκιερές, υγρές περιοχές, οι οποίες είναι πλούσιες σε<span> </span>ασβεστόλιθο<span> </span>εδάφη. Σε άλλα μέρη του κόσμου, θεωρείται είδος ζιζανίου,<sup id="cite_ref-15" class="reference">[11]</sup><span> </span>όπου αποικίζει περιοχές με διαταραγμένα εδάφη.<sup id="cite_ref-16" class="reference">[12]</sup></p> <h2><span id=".CE.9A.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CE.B9.CE.AD.CF.81.CE.B3.CE.B5.CE.B9.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Καλλιέργεια">Καλλιέργεια</span></h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Atropa_Bella-donna3.jpg/220px-Atropa_Bella-donna3.jpg" decoding="async" width="220" height="165" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Atropa_Bella-donna3.jpg/330px-Atropa_Bella-donna3.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Atropa_Bella-donna3.jpg/440px-Atropa_Bella-donna3.jpg 2x" data-file-width="2816" data-file-height="2112" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Άνθη<span> </span><i>belladonna</i>.</div> </div> </div> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>σπανίως χρησιμοποιείται σε κήπους, ωστόσο η εντυπωσική διάταξη των σκούρων καρπών πάνω στο πράσινο φύλλωμα όταν το φυτό μεγαλώσει το έχει κάνει σχετικά δημοφιλές ως καλλωπιστικό φυτό.<sup id="cite_ref-17" class="reference">[13]</sup></p> <p>Η βλάστηση των μικρών σπόρων είναι συχνά δύσκολη, λόγω των σκληρών κελυφών των σπόρων τα οποία προκαλούν λήθαργο των σπόρων. Επίσης, η βλάστηση διαρκεί αρκετές εβδομάδες κάτω από εναλλασσόμενες συνθήκες θερμοκρασίας, αλλά μπορεί να επιταχυνθεί με τη χρήση γιββερελλικού οξέος.<sup id="cite_ref-18" class="reference">[14]</sup></p> <p>Τα σπορόφυτα χρειάζονται αποστειρωμένο έδαφος, για να αποτραπεί η σήψη<span> </span><i>(damping off)</i><span> </span>και δυσανασχετούν στη ριζική διαταραχή κατά τη διάρκεια της μεταφύτευσης.</p> <h2><span id=".CE.A4.CE.B1.CE.BE.CE.B9.CE.BD.CE.BF.CE.BC.CE.B9.CE.BA.CE.AE_-_.CE.AC.CE.BB.CE.BB.CE.B5.CF.82_.CE.BF.CE.BD.CE.BF.CE.BC.CE.B1.CF.83.CE.AF.CE.B5.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Ταξινομική_-_άλλες_ονομασίες">Ταξινομική - άλλες ονομασίες</span></h2> <p>Η ονομασία<span> </span><i>«Atropa belladonna»</i><span> </span>δημοσιεύθηκε το 1753, από τον<span> </span>Λινναίο<span> </span>στο<span> </span><i>«Species Plantarum»</i>.<sup id="cite_ref-19" class="reference">[15]</sup><span> </span>Βοτανικά ανήκει στην οικογένεια Σολανίδες<span> </span><i>(Solanaceae)</i>, μαζί με τις<span> </span>πατάτες,<span> </span>ντομάτες,<span> </span>μελιτζάνες,<span> </span>αγκαθόμηλο,<span> </span>καπνός,<span> </span>γκότζι μπέρι<span> </span>και<span> </span>πιπεριές τσίλι. Οι κοινές ονομασίες αυτού του είδους περιλαμβάνουν εκτός από το "μπελαντόνα"<span> </span><i>(belladonna)</i>, τις "θανάσιμος στρύχνος"<span> </span><i>(deadly nightshade)</i>,<span> </span><i>divale, dwale</i>,<sup id="cite_ref-spiegl_7-1" class="reference">[5]</sup><span> </span><i>banewort</i>, "μούρα του διαβόλου"<span> </span><i>(devil's berries)</i>, "κεράσια<span> </span>του άτακτου ανθρώπου"<i><span> </span>(naughty man's cherries)</i>, "κεράσια θανάτου"<span> </span><i>(death cherries)</i>, "όμορφος θάνατος"<span> </span><i>(beautiful death)</i>, "βότανο<span> </span>του διαβόλου<span> </span><i>(devil's herb)</i>,<span> </span><i>great morel</i><span> </span>και<span> </span><i>dwayberry</i>.<sup id="cite_ref-Grieve_20-0" class="reference">[16]</sup></p> <h2><span id=".CE.A4.CE.BF.CE.BE.CE.B9.CE.BA.CF.8C.CF.84.CE.B7.CF.84.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Τοξικότητα">Τοξικότητα</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Atropa_belladonna_003.JPG/250px-Atropa_belladonna_003.JPG" decoding="async" width="250" height="333" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Atropa_belladonna_003.JPG/375px-Atropa_belladonna_003.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Atropa_belladonna_003.JPG/500px-Atropa_belladonna_003.JPG 2x" data-file-width="1327" data-file-height="1770" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Φυτό με ώριμους καρπούς.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_002.JPG/250px-Atropa_belladonna_002.JPG" decoding="async" width="250" height="333" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_002.JPG/375px-Atropa_belladonna_002.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_002.JPG/500px-Atropa_belladonna_002.JPG 2x" data-file-width="1319" data-file-height="1756" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Κοντινή λήψη άνθους.</div> </div> </div> <p>Η μπελαντόνα είναι ένα από τα πιο<span> </span>τοξικά<span> </span>φυτά που απαντώνται στο<span> </span>Ανατολικό ημισφαίριο<span> </span>και θεωρείται ισχυρό δηλητήριο.<sup id="cite_ref-21" class="reference">[17]</sup><span> </span>Όλα τα μέρη του φυτού, περιέχουν αλκαλοειδή τροπανίου.<sup id="cite_ref-veterinary_22-0" class="reference">[18]</sup><span> </span>Οι ρίζες περιέχουν έως και 1,3%, τα φύλλα 1,2%, τα κοτσάνια 0,65%, τα άνθη 0,6%, οι ώριμοι καρποί 0,7% και οι σπόροι 0,4% αλκαλοειδή τροπανίου· τα φύλλα φτάνουν τη μέγιστη περιεκτικότητα σε αλκαλοειδή, όταν το φυτό βρίσκεται σε βλάστηση και ανθοφορία ενώ οι ρίζες είναι πιο δηλητηριώδεις στο τέλος της περιόδου βλάστησης του φυτού.<sup id="cite_ref-:0_23-0" class="reference">[19]</sup></p> <p>Το<span> </span>νέκταρ<span> </span>της μπελαντόνας μετατρέπεται από τις<span> </span>μέλισσες<span> </span>σε<span> </span>μέλι<span> </span>που περιέχει, επίσης, τα αλκαλοειδή τροπανίου.<sup id="cite_ref-24" class="reference">[20]</sup><span> </span>Τα μούρα αποτελούν το μεγαλύτερο κίνδυνο για τα παιδιά, επειδή φαίνονται ελκυστικά και έχουν μια κάπως γλυκιά γεύση.<sup id="cite_ref-Grieve_20-1" class="reference">[16]</sup><sup id="cite_ref-25" class="reference">[21]</sup><sup id="cite_ref-26" class="reference">[22]</sup><span> </span>Η<span> </span>ρίζα<span> </span>του φυτού είναι γενικά το πιο τοξικό μέρος, αν και αυτό μπορεί να ποικίλει από το ένα δείγμα στο άλλο.<sup id="cite_ref-Grieve_20-2" class="reference">[16]</sup><sup id="cite_ref-veterinary_22-1" class="reference">[18]</sup><sup id="cite_ref-27" class="reference">[23]</sup></p> <p>Τα φύλλα και οι καρποί της μπελαντόνας συλλέγονται όταν οι καρποί είναι σχεδόν ώριμοι και το περιεχόμενο σε αλκαλοειδή μεγαλύτερο, γεγονός που τα καθιστά κατάλληλα για φαρμακευτική χρήση. Εν συνεχεία, φύλλα και καρποί αποξηραίνονται σε σκοτεινό και ξηρό μέρος και αποθηκεύονται αεροστεγώς.</p> <p>Η επικίνδυνη δοσολογία της μπελαντόνας εξαρτάται από την ηλικία και την κατάσταση της υγείας του ατόμου. Η κατανάλωση ενός ή δύο φρέσκων μούρων επηρεάζει ήπια την αντίληψη στους ενήλικες. Αυτή η επίδραση αρχίζει μετά από μία ή δύο ώρες, μετά την κατάποση των μούρων. Τρία με τέσσερα φρέσκα μούρα επιδρούν ως ψυχοδραστικό αφροδισιακό και τρία με δέκα μούρα είναι μια παραισθησιογόνος δόση. Η θανατηφόρα δόση για τους ενήλικες, είναι δέκα με είκοσι μούρα, ανάλογα με την φυσιολογική κράση του καταναλωτή. Στα παιδιά, η κατανάλωση δύο ή τριών μούρων μπορεί να είναι θανατηφόρα. Η κατανάλωση όλων των τμημάτων του φυτού μπελαντόνας πρέπει να αποφεύγεται λόγω της τοξικότητας, η οποία μπορεί σε ορισμένα άτομα να αποδειχθεί θανατηφόρος, ακόμη και με την ελάχιστη δοσολογία.</p> <p>Τα συμπτώματα δηλητηρίασης με μπελαντόνα<span> </span><i>(belladonna)</i>, περιλαμβάνουν διεσταλμένες<span> </span>κόρες, φωτοευαισθησία, θολή<span> </span>όραση, ταχυκαρδία, απώλεια της ισορροπίας, τρέκλισμα, πονοκέφαλο, εξάνθημα, ερυθρότητα, δριμύ ξηρό στόμα και λαιμό, μπερδεμένη ομιλία, κατακράτηση ούρων, δυσκοιλιότητα, σύγχυση, παραισθήσεις, παραλήρημα και σπασμούς.<sup id="cite_ref-medline_28-0" class="reference">[24]</sup><sup id="cite_ref-29" class="reference">[25]</sup><sup id="cite_ref-pmid17575737_30-0" class="reference">[26]</sup></p> <p>Το 2009, καταναλώθηκαν κατά λάθος από μια ενήλικη γυναίκα, αντί για βατόμουρα, μούρα<span> </span><i>A. belladonna</i>· τα έξι μούρα που έφαγε, καταγράφηκαν να της έχουν προκαλέσει σοβαρό αντιχολινεργικό σύνδρομο.<sup id="cite_ref-31" class="reference">[27]</sup><span> </span>Τα θανατηφόρα συμπτώματα του φυτού από την ατροπίνη, προκαλούν διαταραχή στην ικανότητα του<span> </span>παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος<span> </span>να ρυθμίζει ακούσιες δραστηριότητες όπως την εφίδρωση, την αναπνοή και τον καρδιακό ρυθμό. Το αντίδοτο για τη δηλητηρίαση από μπελαντόνα, είναι η φυσοστιγμίνη ή η πιλοκαρπίνη, ομοίως όπως και για την ατροπίνη.<sup id="cite_ref-32" class="reference">[28]</sup></p> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>είναι επίσης τοξική για πολλά κατοικίδια ζώα, προκαλώντας νάρκωση και παράλυση.<sup id="cite_ref-NC_State_33-0" class="reference">[29]</sup><span> </span>Ωστόσο, τα<span> </span>βοοειδή<span> </span>και τα<span> </span>λαγοειδή<span> </span>τρώνε το<span> </span>φυτό, χωρίς φαινομενικά να υφίστανται επιβλαβείς επιδράσεις.<sup id="cite_ref-pmid17575737_30-1" class="reference">[26]</sup><span> </span>Στους ανθρώπους, οι αντιχολινεργικές ιδιότητες θα προκαλέσουν την διάσπαση των γνωστικών ικανοτήτων, όπως της μνήμης και της μάθησης.<sup id="cite_ref-giancarlo_34-0" class="reference">[30]</sup></p> <h2><span id=".CE.9D.CE.BF.CE.BC.CE.B9.CE.BA.CF.8C_.CE.BA.CE.B1.CE.B8.CE.B5.CF.83.CF.84.CF.8E.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Νομικό_καθεστώς">Νομικό καθεστώς</span></h2> <p>Η καλλιέργεια της μπελαντόνας, είναι νόμιμη στη<span> </span>Νότια<span> </span>και<span> </span>Ανατολική Ευρώπη, το<span> </span>Πακιστάν, τη<span> </span>Βόρεια Αμερική<span> </span>και τη<span> </span>Βραζιλία.<sup id="cite_ref-:0_23-1" class="reference">[19]</sup><span> </span>Στις ΗΠΑ, όλα τα μέρη του φυτού μπελαντόνα<span> </span><i>(belladonna)</i>, δύνανται να καλλιεργηθούν, αγορασθούν, διατηρηθούν και διανεμηθούν (πωληθούν, διαπραγματευθούν ή να δοθούν) χωρίς νόμιμη άδεια ή άνευ ιατρικής συνταγής στις<span> </span>ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ επίσης, οι πωλήσεις της μπελαντόνας συμμορφώνονται με τους συμπληρωματικούς νόμους των ΗΠΑ ή ρυθμίζονται από το<span> </span><i>FDA</i>.<sup id="cite_ref-35" class="reference">[31]</sup></p> <p>Φύλλα και ρίζες μπελαντόνα, μπορούν να αγοραστούν με ιατρική συνταγή στα φαρμακεία σε ολόκληρη την<span> </span>Γερμανία.<sup id="cite_ref-36" class="reference">[32]</sup></p> <h2><span id=".CE.A7.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Χρήσεις">Χρήσεις</span></h2> <h3><span id=".CE.9A.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CF.85.CE.BD.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AC"></span><span class="mw-headline" id="Καλλυντικά">Καλλυντικά</span></h3> <p>Η κοινή ονομασία<span> </span><i>«belladonna»</i><span> </span>(«μπελαντόνα»), προέρχεται από την ιστορική της χρήση από τις γυναίκες -<span> </span><i>Bella Donna</i><span> </span>στα<span> </span>Ιταλικά<span> </span>σημαίνει<span> </span><i>όμορφη γυναίκα</i>. Οι σταγόνες που παρασκευάζονται από το<span> </span>φυτό<span> </span>μπελαντόνα, χρησιμοποιούνταν για να διαστέλλονται οι<span> </span>κόρες<span> </span>των<span> </span>ματιών<span> </span>των γυναικών, ένα αποτέλεσμα που θεωρείται ότι είναι ελκυστικό και σαγηνευτικό.<sup id="cite_ref-Hofmann_8-1" class="reference">[6]</sup><sup id="cite_ref-Tombs_9-1" class="reference">[7]</sup><span> </span>Οι σταγόνες μπελαντόνα, δρουν ως ανταγωνιστής των μουσκαρινικών<span> </span><i>(muscarinic antagonist)</i>, που παρεμποδίζουν τους υποδοχείς στους μύες του ματιού, οι οποίοι συστέλλουν το μέγεθος της κόρης του.<sup id="cite_ref-37" class="reference">[33]</sup><span> </span>Η μπελαντόνα σήμερα, σπανίως χρησιμοποιείται στην αισθητική, καθώς μεταφέρει τις δυσμενείς επιπτώσεις ότι προκαλεί μικρές οπτικές διαταραχές, αδυναμία εστίασης στα κοντινά αντικείμενα και αύξηση του καρδιακού ρυθμού. Η παρατεταμένη χρήση του, είχε τη φήμη ότι προκαλούσε<span> </span>τύφλωση.<sup id="cite_ref-38" class="reference">[34]</sup></p> <h3><span id=".CE.98.CE.B5.CF.81.CE.B1.CF.80.CE.B5.CF.85.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CF.87.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Θεραπευτικές_χρήσεις">Θεραπευτικές χρήσεις</span></h3> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg/250px-Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg" decoding="async" width="250" height="372" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg/375px-Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg/500px-Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg 2x" data-file-width="656" data-file-height="977" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Η αρχαιότερη γνωστή εικονογράφηση του φυτού [<i>Johann Georg Sturm</i><span> </span>(Ζωγραφική:<span> </span><i>Jacob Sturm</i>)] 1796.</div> </div> </div> <p>Η μπελαντόνα στον σύγχρονο κόσμο θεωρείται ένα ισχυρό δηλητήριο με λίγες θεραπευτικές δράσεις. Η πιο διαδεδομένη είναι ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από χολινεργικούς παράγοντες, όπως είναι τα οργανοφωσφορικά<span> </span>εντομοκτόνα. Ο λόγος της συγκεκριμένης δράσης είναι η παρουσία στο φυτό της<span> </span>ατροπίνης, ενός ισχυρού αναστολέα των μουσκαρινικών υποδοχέων της ακετυλοχολίνης. Στη μπελαντόνα, οι ενεργοί παράγοντες<span> </span>ατροπίνη, υοσκίνη (σκοπολαμίνη) και υοσκυαμίνη, έχουν αντιχολινεργικές ιδιότητες.<sup id="cite_ref-medline_28-1" class="reference">[24]</sup><sup id="cite_ref-giancarlo_34-1" class="reference">[30]</sup></p> <p>Η ατροπίνη είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο το φυτό της μπελαντόνας προκαλεί μυδρίαση (διαστολή της κόρης του ματιού).</p> <p>Μια μέση δόση που χρησιμοποιείται για ιατρικούς σκοπούς, είναι από 0,05 έως 0,1 g αποξηραμένων και κονιοποιημένων φύλλων. [<i>Lindequist</i>] 30 έως 200 mg ξηρά φύλλα ή 30 έως 120 mg ξηρές ρίζες μπορεί να έχουν μια ευχάριστη ψυχότροπο δράση.<sup id="cite_ref-:0_23-2" class="reference">[19]</sup></p> <p>Η μπελαντόνα έχει χρησιμοποιηθεί σαν φυτικό φάρμακο ανά τους αιώνες ως παυσίπονο, χαλαρωτικό μυών, αντιφλεγμονώδες, για τη θεραπεία προβλημάτων<span> </span>εμμηνόρροιας, πεπτικού έλκους, ισταμινικής αντίδρασης και της ασθένειας κινήσεων.<sup id="cite_ref-medline_28-2" class="reference">[24]</sup><sup id="cite_ref-39" class="reference">[35]</sup></p> <p>Το βάμμα των φύλλων της μπελαντόνα εξακολουθεί να υπάρχει καταχωρημένο στη φαρμακοποιία των ΗΠΑ, με σύσταση 27-33 mg ολικών αλκαλοιδών ανά 100 mL βάμματος. Τσιγάρα με φύλλα μπελαντόνας, εμποτισμένα σε βάμμα<span> </span>οπίου<span> </span>ήταν συνταγογραφούμενο φάρμακο μέχρι το 1930.<sup id="cite_ref-:0_23-3" class="reference">[19]</sup></p> <p>Η σκοπολαμίνη χρησιμοποιείται ως υδροβρωμικό άλας για γαστρεντερικές διαταραχές και τη ναυτία, καθώς και για να ενισχύσει την αναλγητική και αγχολυτική δράση των οπιοειδών . Παλαιότερα, χρησιμοποιείτο ως παυσίπονο που χρησιμοποιούνταν κατά τον τοκετό.<sup id="cite_ref-PMID_20310688_40-0" class="reference">[36]</sup></p> <p>Το θειικό άλας της ατροπίνης, χρησιμοποιείται στις οφθαλμολογικές εξετάσεις ως μυδριατικό-κυκλοπληγικό. Χρησιμοποιείται επίσης, ως αντίδοτο στην δηλητηρίαση από οργανοφωσφορικά και καρβαμιδικά, και παραλυτικά αέρια (Sarin).</p> <p>Τα επιστημονικά στοιχεία που συνιστούν τη χρήση της μπελαντόνα στη φυσική της μορφή για οποιαδήποτε ιατρική κατάσταση είναι ανεπαρκή,<sup id="cite_ref-medline_28-3" class="reference">[24]</sup><span> </span>αν και ορισμένα από τα συστατικά του, ιδίως η ατροπίνη, η οποία απομονώθηκε από τη μπελαντόνα για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1830, έχει κάποιες ιατρικές χρήσεις.<sup id="cite_ref-pmid17575737_30-2" class="reference">[26]</sup><span> </span>Στο εμπόριο κυκλοφορούν σκευάσματα όπως το<span> </span><i>Donnatal</i><span> </span>που συνδυάζει τα αλκαλοειδή μπελαντόνας και τα βαρβιτουρικά, για τα οποία δεν είναι δυνατό να αποδειχθεί τόσο η δράση όσο και η ασφάλειά τους ενώ έχουν και σοβαρές παρενέργειες.<span> </span><sup id="cite_ref-41" class="reference">[37]</sup></p> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg/150px-Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg" decoding="async" width="150" height="123" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg/225px-Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg/300px-Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg 2x" data-file-width="2400" data-file-height="1973" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Μούρα από μπελαντόνα<span> </span><i>(belladonna)</i>.</div> </div> </div> <h4><span id=".CE.95.CE.BD.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CE.B1.CE.BA.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.B8.CE.B5.CF.81.CE.B1.CF.80.CE.B5.CF.85.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CF.87.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Εναλλακτική_θεραπευτική_χρήση">Εναλλακτική θεραπευτική χρήση</span></h4> <p>Παρασκευάσματα μπελαντόνας χρησιμοποιούνται στην<span> </span>ομοιοπαθητική<span> </span>ως υποτιθέμενες θεραπείες για διάφορες καταστάσεις.<sup id="cite_ref-oxfordbook_42-0" class="reference">[38]</sup><sup id="cite_ref-pmid_14651731_43-0" class="reference">[39]</sup><span> </span>Στην κλινική χρήση και στις ερευνητικές δοκιμές, η πιο κοινή προετοιμασία αραιώνεται στην ομοιοπαθητική σημειογραφία στο επίπεδο 30C. Αυτό το επίπεδο της αραίωσης δεν περιέχει τίποτα από το αρχικό φυτό,<span> </span><sup id="cite_ref-pmid_14651731_43-1" class="reference">[39]</sup><span> </span>αν και διαφημίζονται προς πώληση, παρασκευάσματα με λιγότερες αραιώσεις, τα οποία στατιστικώς περιέχουν ιχνοποσότητες του φυτού.<sup id="cite_ref-44" class="reference">[40]</sup></p> <p>Το 2010 και ξανά το 2016, η αμερικανική<span> </span><i>FDA</i><span> </span>προειδοποίησε κατά της χρήσης των ομοιοπαθητικών ταμπλετών οδοντοφυΐας που βρέθηκαν να περιέχουν μπελαντόνα.<sup id="cite_ref-46" class="reference"></sup></p> <h3><span id=".CE.9D.CE.B1.CF.81.CE.BA.CF.89.CF.84.CE.B9.CE.BA.CF.8C"></span><span class="mw-headline" id="Ναρκωτικό">Ναρκωτικό</span></h3> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>και συγγενικά φυτά, όπως η ντατούρα<span> </span><i>(Datura stramonium)</i>,<sup id="cite_ref-47" class="reference">[Σημ. 3]</sup><span> </span>έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί ως ναρκωτικά, λόγω των ζωηρών ψευδαισθήσεων και των παραληρημάτων που παράγουν. Ωστόσο, αυτές οι ψευδαισθήσεις συνήθως περιγράφονται ως πολύ δυσάρεστες και η ψυχαγωγική χρήση θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνη λόγω του υψηλού ρίσκου από ακούσια μοιραία υπερβολική δόση.<sup id="cite_ref-48" class="reference">[43]</sup><sup id="cite_ref-49" class="reference">[44]</sup><sup id="cite_ref-50" class="reference">[45]</sup><span> </span>Επιπροσθέτως, τα αποτελέσματα της ατροπίνης στο<span> </span>κεντρικό νευρικό σύστημα, περιλαμβάνουν διαταραχή της<span> </span>μνήμης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή σύγχυση.<sup id="cite_ref-51" class="reference">[46]</sup><span> </span>Οι κύριες επιδράσεις στην κατανάλωση μπελαντόνα<span> </span><i>(belladonna)</i>, διαρκούν για τρεις έως τέσσερις ώρες, οι οπτικές ψευδαισθήσεις μπορεί να διαρκέσουν τρεις έως τέσσερις ημέρες, ορισμένες αρνητικές παρενέργειες διατηρούνται για αρκετές ημέρες.<sup id="cite_ref-:0_23-4" class="reference">[19]</sup><sup id="cite_ref-:1_52-0" class="reference">[47]</sup><span> </span>Οι θετικές εμπειρίες που προκαλούνται από την κατανάλωση μπελαντόνα είναι σπάνιες καθώς ουσιαστικά πρόκειται για δηλητηρίαση από μπελαντόνα.<sup id="cite_ref-:0_23-5" class="reference">[19]</sup></p> <h3><span id=".CE.9B.CE.B1.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Λαογραφία">Λαογραφία</span></h3> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg/250px-Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg" decoding="async" width="250" height="169" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg/375px-Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg/500px-Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg 2x" data-file-width="3686" data-file-height="2496" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Άνθος και άγουρο μούρο μπελαντόνα.</div> </div> </div> <p>Κατά το παρελθόν, οι μάγισσες πιστεύεται ότι χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα από μπελαντόνα,<span> </span>οπιούχα παπαρούνα<span> </span>και άλλα φυτά, συνήθως δηλητηριώδη (όπως το λυκοπένιο και το δηλητηριώδες<span> </span>κώνειο) στην "ιπτάμενη αλοιφή" με την οποία αλοίφονταν για να τις βοηθήσει να πετάξουν σε συναντήσεις με άλλες μάγισσες.<sup id="cite_ref-53" class="reference">[48]</sup></p> <p>Τα αλκαλοειδή τροπανίου της μπελαντόνα χρησιμοποιήθηκαν ως δηλητήρια και οι πρώτοι άνθρωποι έφτιαχναν από το φυτό δηλητηριώδη<span> </span>βέλη.<sup id="cite_ref-Michael1998_54-0" class="reference">[49]</sup><span> </span>Στην<span> </span>Αρχαία Ρώμη, είχε χρησιμοποιηθεί ως δηλητήριο από την<span> </span>Αγριππίνα τη Νεότερη, σύζυγο του Αυτοκράτορα<span> </span>Κλαύδιου<span> </span>μετά από συμβουλή της<span> </span><i>Locusta</i>,<sup id="cite_ref-58" class="reference">[Σημ. 4]</sup><span> </span>μιας κυρίας εξειδικευμένης σε δηλητήρια και της<span> </span>Λιβίας, που φημολογείτο να το έχει χρησιμοποιήσει για να θανατώσει το σύζυγό της Αυτοκράτορα<span> </span>Αύγουστο.<sup id="cite_ref-Michael1998_54-1" class="reference">[49]</sup><sup id="cite_ref-Timbrell2005_59-0" class="reference">[50]</sup></p> <p>Ο<span> </span>Μάκβεθ της Σκωτίας, όταν ήταν ακόμη ένας από τους υπαρχηγούς του βασιλιά<span> </span>Ντάνκαν - της Σκωτίας, το χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας, για να δηλητηριάσει τα στρατεύματα του Βασιλιά της<span> </span>Αγγλίας, κατά την εισβολή του<span> </span>Χάρολντ του λαγοπόδαρου. Οι περισσότεροι στρατιώτες δηλητηριάστηκαν στον ύπνο τους ή υποχώρησαν.<sup id="cite_ref-groombridge_6-2" class="reference">[4]</sup></p> </body> </html>

MHS 58 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Μαύρο Χοκάιντο σπόροι κολοκύθας (Hokkaido)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 (2g) σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το Black Hokkaido είναι μια όμορφη, σπάνια κολοκύθα με μαύρο-πορτοκαλί χρώμα. Η μαύρη κολοκύθα του Χοκάιντο που προέρχεται από το νησί Χοκάιντο ζυγίζει 1-2 κιλά και έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε ίνες, σταθερό πολτό με ελαφρώς καρυδιές.</p> <p>Το softshell μπορεί να καταναλωθεί. Η κολοκύθα του Χοκάιντο έχει στερεό κρέας, αν και έχει φτωχό νερό, έχει, ωστόσο, όλα τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά όπως βιταμίνες Α και Γ, κάλιο και μαγνήσιο.</p> <p>Το Black Hokkaido squash είναι μια καλλιεργημένη ποικιλία του είδους Cucurbita maxima.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VG 4 (2g)

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Στρογγυλοί βολβοί σκόρδου (Allium sphaerocephalon)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για συσκευασία 5 βολβών φυτών.</strong></span></h2> <p>Το Allium sphaerocephalon είναι ένα είδος φυτού στην οικογένεια Amaryllis που είναι γνωστό ως πράσο με στρογγυλό κεφάλι και επίσης σκόρδο με στρογγυλή κεφαλή, κρεμμύδι με κεφαλή και άλλες παραλλαγές σε αυτά τα ονόματα. Άλλα ονόματα περιλαμβάνουν τα Drumsticks και στη Γερμανία, το Kugellauch. Ορισμένες δημοσιεύσεις χρησιμοποιούν την εναλλακτική ορθογραφία A. sphaerocephalum. Είναι ένα ανθεκτικό πολυετές φυτό.</p> <h3><strong>Χρήση</strong></h3> <p>Το πράσο με κεφαλή μπάλα χρησιμοποιείται ευρέως ως διακοσμητικό φυτό σε σύνορα και βραχόκηπους και ως κομμένο λουλούδι. Είναι στον πολιτισμό από τον 20ο αιώνα, και τα φύλλα και τα κρεμμύδια μπορούν να καταναλωθούν ωμά ή να μαγειρευτούν ως υποκατάστατο κρεμμυδιού. Τα λουλούδια μπορούν να καταναλωθούν ωμά και να χρησιμεύσουν ως διακόσμηση για σαλάτες</p>

P 475 AS

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι Kiwano - Αγγλική Ντομάτα (Cucumis metuliferus)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των <span title="">10 ή 25</span> σπόρους.</strong></span></h2> <p><strong>Όπως κάθε χρόνο, φέτος σπέρναμε ξανά το kiwano και σας παρέχουμε φρέσκους σπόρους. Ελπίζουμε να απολαύσετε την εξωτική γεύση του kiwano ...</strong></p> <p>Kiwano (Cucumis metuliferus). Ευδοκιμεί στη Χιλή και είναι γνωστό με τις κοινές ονομασίες «Αγγλική Ντομάτα» ή «Πεπόνι με κάρατα». Έχει πορτοκαλί χρώμα και η σάρκα αποτελείται από πολλά πράσινα σπόρια. Η γεύση του θυμίζει πολύ το αγγούρι ή το κολοκύθι ή -κατά άλλους- έναν συνδυασμό μπανάνας και λεμονιού! Καταναλώνεται ωμό ή σε χυμό, ενώ η προσθήκη ζάχαρης ή αλατιού «ενδυναμώνει» τη γεύση του. Αποτελεί άριστη πηγή βιταμίνης C και φυτικών ινών.</p> <p>Βλάστηση<br />Οι σπόροι Kiwano βλαστάνουν σε θερμοκρασίες μεταξύ 20 - 35 ° C. Η βλάστηση σταματά σε θερμοκρασίες κάτω από 12 ° και πάνω από 35 °. Επομένως, οι σπόροι φυτεύονται την άνοιξη όταν η θερμοκρασία αρχίζει να αυξάνεται πάνω από 15 °.</p> </body> </html>

PK 26 (10 S)