5/ 5

<h2 class=""><strong>Tomatillo Βασίλισσα των Malinalco σπόρων (Physalis ixocarpa)</strong></h2> <h2><span style="color: #fe0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρων.</strong></span></h2> Μια παλιά και πολύ σπάνια ποικιλία από την πόλη Malinalco στο νοτιοδυτικό Μεξικό. Η ντομάτα είναι επίσης γνωστή ως μεξικάνικη ντομάτα με φλοιό. Δεν είναι ντομάτα όπως υποδηλώνει ένα όνομα, αλλά σχετίζεται στενά με το κεράσι ανανά. Όπως και άλλα Tomatillos, το φυτό έχει μια θαμνώδη συνήθεια και ύψος 180 - 200 cm.<br><br>Οι καρποί της ντομάτας περιβάλλονται από μια λεπτή κινέζικη μεμβράνη σε σχήμα φαναριού. Αυτή η μεμβράνη ξεκινάει πράσινη και γίνεται καφέ, σχεδόν διαφανής όταν οι καρποί είναι ώριμοι. Αυτά τα φρούτα ωριμάζουν από πράσινο έως ανοιχτό κίτρινο. Αυτή η ντομάτα είναι μεγαλύτερη και πιο γλυκιά από άλλες ποικιλίες ντομάτας.<br><br>Η γεύση είναι ένας εξωτικός συνδυασμός γλυκόξινου. Το σχήμα αυτής της Βασίλισσας του Malinalco είναι στρογγυλό και επίμηκες έως κωνικό. Η σάρκα είναι ωραία και γλυκιά και ζουμερή. Οι ντομάτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε σαλάτες, σάλτσες και επιδόρπια εξωτικών φρούτων και γίνονται επίσης κομπόστες.<br><br>Επιπλέον, η σάλτσα τσίλι (Salsa Verde) γίνεται με ντομάτες και τσίλι. Δώστε σε αυτό το φυτό σταθερή υποστήριξη. Η συγκομιδή είναι δυνατή από τον Αύγουστο όταν το φανάρι γίνεται ημιδιαφανές και το μούρο κιτρινίζει. Τα ώριμα φρούτα πέφτουν από το φυτό τακτικά. Μη ανθεκτικό ετήσιο.<br><br>Σπορά τον Μάρτιο, μεταφύτευση από τον Απρίλιο σε σταθερές θερμοκρασίες. Έτοιμα σε λίγο περισσότερο από δύο μήνες μετά τη μεταμόσχευση, είναι μεγάλα σε μέγεθος. Συγκεκριμένα, η ποικιλία αυτή είναι από τις πιο γλυκές του είδους, με εξαιρετική επίγευση εσπεριδοειδών. <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VT 167 (5 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόροι Mizuna Κόκκινοι Ιαπωνικής Μουστάρδας</strong></h2> <div> <h2><span style="color: #fe0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Η «Mizuna» καλλιεργείται στην Ιαπωνία από την αρχαιότητα. Η Mizuna αναπτύχθηκε με επιτυχία στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2019. Αναπτύσσεται σε ζώνες ανθεκτικότητας 4 έως 9, προτιμά τον ήλιο ή τη μερική σκιά, το καλά στραγγιζόμενο έδαφος και έχει pH 6,5-7,0. Μπορεί να καλλιεργηθεί ως μικροπράσινο, ή για τα φύλλα του με απόσταση 20 cm.<br><br>Η mizuna είναι εγγενής στις θαλάσσιες περιοχές της βόρειας Κίνας, της Κορέας και της Ιαπωνίας. Είναι επίσης ένα από τα φυτά που ονομάζονται «Kyo-Yasai», αυτά των οποίων η εξαιρετική γεύση εξηγούσε ότι παραδοσιακά καλλιεργούνταν για τον αυτοκράτορα στην πρώην αυτοκρατορική πόλη, γύρω από το Κιότο. Η Mizuna, που εισήχθη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια στην Ευρώπη, γρήγορα εγκαταστάθηκε εκεί.<br><br>Είναι ανθεκτικό, διετές φυτό. Προσφέρει κίτρινη ανθοφορία (μικρά λουλούδια με 4 πέταλα όπως όλα αυτά των εκπροσώπων της οικογένειας Brassicaceae) το επόμενο έτος από εκείνο της σποράς του. Τον πρώτο χρόνο, η mizuna αναπτύσσει μια πυκνή ροζέτα, ύψους 15 έως 25 cm, με πολλά επιμήκη, λεπτά κομμένα, ανοιχτοπράσινα φύλλα. Αυτό το λάχανο μπορεί να προκαλέσει τόσο σγουρό κιχώριο όσο και μια τούφα πικραλίδα. Το φύλλωμα της mizuna είναι τραγανό και έχει μια ελαφρώς πιπεράτη γεύση. Αυτό σίγουρα εξηγεί το ψευδώνυμο "ιαπωνική μουστάρδα" που μερικές φορές υποδηλώνει αυτό το λάχανο.<br><br>Μαγειρικές χρήσεις της mizuna<br>Η Mizuna χρησιμοποιείται φυσικά σε σαλάτες ή, ψιλοκομμένη, μπορεί να επιστρέψει γρήγορα σε ένα wok ή να γλιστρήσει σε σούπες και μαγειρευτά.<br><br>Για παράδειγμα, τα φύλλα σε φέτες μπορούν να τηγανιστούν γρήγορα και να σερβιριστούν με γαρίδες και ζυμαρικά. Για δοκιμή: πασπαλίστε το πιάτο με γάλα καρύδας, πασπαλίστε το με καβουρδισμένα φιστίκια.<br><br>Η Mizuna μπορεί επίσης να μαγειρευτεί σε ζωμό πουλερικών ή μοσχάρι. Ή να προετοιμαστείτε ως πέστο όπως κάνετε με τη ρόκα.<br><br>Η Mizuna είναι η βάση μιας δημοφιλής γαστρονομικής σπεσιαλιτέ του Κιότο: ιαπωνική πάπια και mizuna fondue.<br><br>Ένα άλλο λαχανικό «Kyo Yasai», η komatsuna καταναλώνεται ευρέως στα ιαπωνικά εστιατόρια και στην κορεάτικη κουζίνα. Παραδοσιακά παρασκευάζεται εκεί σε namuru: μια σάλτσα από σησαμέλαιο και kochujan (μια ελαφρώς γλυκιά και ζυμωμένη πάστα τσίλι).<br><br>Σπορά Mizuna<br>&nbsp;<br>Η Mizuna δεν είναι απαιτητική: αν προτιμά εδάφη που παραμένουν δροσερά αλλά καλά στραγγιζόμενα, μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε καλό έδαφος κήπου. Επιλέξτε μια ηλιόλουστη τοποθεσία.<br><br>Ανθεκτικό (αντέχει σε θερμοκρασίες έως -12 ° C), είναι ωστόσο ευαίσθητο στη θερμότητα που μπορεί να προκαλέσει πρόωρη άνοδο σε σπόρους. Επίσης, αν και μπορεί να σπαρθεί στη θέση του ήδη από τον Μάιο, προτιμήστε να το καλλιεργήσετε στα τέλη του καλοκαιριού (τέλη Αυγούστου) για χειμερινή συγκομιδή.<br><br>Η Mizuna σπέρνεται σε φυτώρια ανοιχτού εδάφους ή σε τόπους. Τα φυτά αραιώνονται και μεταφυτεύονται όταν έχουν 4 φύλλα, με απόσταση 20 cm.<br><br>Ρουστίκ, υγιεινό και σφριγηλό, αυτό το λαχανικό δεν απαιτεί σχεδόν καμία συντήρηση: ούτε λίπανση ούτε θεραπεία. Καλλιεργείται το φθινόπωρο και το χειμώνα, επίσης δεν απαιτεί πότισμα. Απλώς πρέπει να φροντίσετε να προστατεύσετε τις ροζέτες σας κάτω από ένα χειμερινό πανί εάν οι εξωτερικές θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές και επιμένουν για αρκετές ημέρες.<br><br>Η Mizuna μπορεί να συγκομιστεί 6 εβδομάδες μετά τη σπορά.<br><br>Κοινή ονομασία: Mizuna<br>Λατινική ονομασία: Brassica rapa var japonica<br>Οικογένεια: Brassicaceae<br>Βλάστηση: Διετής<br>Ύψος ώριμης ηλικίας: 0,15 έως 0,30 m<br>Τύπος εδάφους: Αργιλόχωμα Ασβεστολιθικό έδαφος Αμμώδες έδαφος Χούμο</p> </div> <div> <p></p> <p></p> </div> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 76 (10 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόροι καρπουζιού Densuke Japan</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για τη συσκευασία των 5, 10, 50 σπόρους.</strong></span></h2> Το πιο ακριβό καρπούζι στον κόσμο φτάνει τα 4500 δολάρια!<br>$4500 για ένα καρπούζι;!<br>Τα καρπούζια Densuke είναι σαν το πολυτελές αυτοκίνητο στον κόσμο του καρπουζιού. Καλλιεργούνται στο νησί Hokkaido στην Ιαπωνία και ο αριθμός τους είναι περιορισμένος κάθε χρόνο! Τα καρπούζια Densuke είναι τα πιο ακριβά καρπούζια στον κόσμο!<br><br>Τα καρπούζια Densuke αναπτύσσονται στο Χοκάιντο της Ιαπωνίας. Η φλούδα του καρπουζιού είναι εμφανώς πιο σκούρα και η σάρκα είναι γνωστό ότι είναι πολύ πιο γλυκιά από τα κανονικά καρπούζια που πωλούνται αλλού.<br><br>Οι ειδικοί λένε ότι η ποιότητα σε γλυκύτητα και γεύση είναι πολύ υψηλότερη από τα άλλα πεπόνια της αγοράς και η υφή είναι πιο τραγανή. Τα πεπόνια είναι επίσης περιορισμένα σε αριθμό, γεγονός που τα θέτει σε υψηλή ζήτηση και υψηλή τιμή. <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 123 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Gotu kola (Centella asiatica)</strong></h2> <h2><span style="color: #fd0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 20 σπόροι.</strong></span></h2> Κοινό όνομα: Σεντέλα – Υδροκοτύλη – Gotu kola – Indian Pennywort – Brahmi<br><br>Η Σεντέλα είναι ένα βότανο του οποίου τα φύλλα μπορούν να φαγωθούν ωμά σε σαλάτες (σε μικρές όμως ποσότητες γιατί είναι πολύ δυνατά). Η Σεντέλα, καλλιεργείται επίσης ως φαρμακευτικό φυτό στην Άπω Ανατολή, όπου χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση σχεδόν των πάντων: από έλκη μέχρι την κατάθλιψη. Το Ινδικό του όνομα είναι Brahmi που σημαίνει: κομιστής της γνώσης της “Απόλυτης Πραγματικότητας”.<br>“Ένα από τα βότανα που έχουν πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες μελέτες για τους κιρσούς είναι η Centella Asiatica. Η Centella φαίνεται πως έχει τη δυναμική να προάγει την ακεραιότητα του συνδετικού ιστού, να συμπεριφέρεται αντιοξειδωτικά και να βελτιώνει τη διαπερατότητα των τριχοειδών αγγείων.&nbsp;<br><br>Τυχαιοποιημένη, πολυκεντρική μελέτη σε ασθενείς με φλεβική ανεπάρκεια, των Pointel et al που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο Angiology, επιβεβαίωσε την αξία του θεραπευτικού αυτού φυτού.<br>Παράλληλα άλλη μελέτη των Arpaia et al, έδειξε πως η Centella Asiatica μειώνει τα επίπεδα ενζύμων που διασπούν ένα από τα βασικά συστατικά που ενεπλέκονται στην υγεία των αγγειακών τοιχωμάτων, τους μουκοπολυσακχαρίτες.<br>Η Centella Asiatica έχει χορηγηθεί και τοπικά-επιδερμικά ως εκχύλισμα, σε ασθενείς με κιρσούς, δίνοντας και πάλι θετικά αποτελέσματα.“<br>Πηγή: Κιρσοί και ευρυαγγείες: το φαρμακείο της φύσης στη διάθεση σας!<br><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 78

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Σπόροι καλαμποκιού Osmak (οκτώ σειρές)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 20 (5g) σπόροι.</strong><strong><strong><br /></strong></strong></span></h2> <p>Πρόκειται για μια πολύ παλιά αυτόχθονη ποικιλία καλαμποκιού από τη Σερβία, που ονομάζεται απλά "Osmak" (οκτώ σειρές).</p> <p>Η προσωπική μας άποψη είναι ότι κανένα άλλο καλαμπόκι δεν μπορεί να δώσει τόσο νόστιμο αλεύρι όσο το Osmak.</p> <p>Είναι ένα παλιό είδος λευκής ποικιλίας καλαμποκιού που χρησιμοποιείται κυρίως για ανθρώπινη κατανάλωση. Κάποτε υπήρχε σε όλα τα Βαλκάνια και σήμερα είναι δύσκολο να το βρεις γιατί κατεστάλη από υβρίδια τη δεκαετία του 1980. Εκτός από λευκό, χαρακτηρίζεται και από λευκό κόκκο και οκτώ σειρές.</p> <p>Το "Osmak" δεν δίνει υψηλές αποδόσεις ως υβρίδιο. Φέτος το σπείραμε για πρώτη φορά. Το σπείραμε όπως κάθε άλλο καλαμπόκι. Ούτε χημικά το αντιμετωπίσαμε.</p>

VE 237 (5g)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι ιαπωνικής κολοκύθας φιδιού (Trichosanthes pilosa)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για Πακέτο από 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Ένα αναρριχώμενο φυτό στην οικογένεια της κολοκύθας με λεπτούς βλαστούς, λοβωτά φύλλα και λευκά άνθη με κρόσιμες άκρες, ακολουθούμενα από στρογγυλά, έντονα κόκκινα φρούτα που κρατούν σπόρους επικαλυμμένους με γλοιώδη μαύρη βλέννα. Το Trichosanthes pilosa είναι ευρέως διαδεδομένο από τα Ιμαλάια έως την τροπική ανατολική Ασία έως τα 1300 μέτρα. Οι καβουρδισμένοι σπόροι είναι ένα δημοφιλές σνακ σε μέρη της Ασίας.</p> <p>Η ιαπωνική κολοκύθα φιδιού είναι ένα πολυετές, αναρριχώμενο φυτό που παράγει μίσχους που μπορούν να απλωθούν πάνω από το έδαφος ή να σκαρφαλώσουν σε άλλα φυτά για υποστήριξη, προσκολλώνται μέσω έλικες.<br />Το φυτό καλλιεργείται, ειδικά στην Κίνα, για τον βρώσιμο καρπό και τη ρίζα του, καθώς και για παραδοσιακούς ιατρικούς σκοπούς</p> <p>Λεπτομέρειες καλλιέργειας<br />Απαιτεί πλούσιο, καλά στραγγιζόμενο έδαφος και άφθονη υγρασία την καλλιεργητική περίοδο.</p> <p>Βρώσιμες χρήσεις<br />Ένα βρώσιμο άμυλο λαμβάνεται από τη ρίζα.<br />Ο ανώριμος καρπός διατηρείται σε αλάτι. Ο ώριμος καρπός έχει μήκος περίπου 7 εκατοστά.</p> <p>Ιατρικός<br />Αποδίδει την πρωτεΐνη ετερο-τριχοσανθίνη, με 1,7 φορές την εκτρωτική δράση της τριχοσανθίνης από το συγγενικό είδος T. Kirilowii.</p> <p>Διουρητικός<br />Η ρίζα είναι ανώδυνη, αντιφλογιστική, καθαριστική του αίματος, αποπυρετωτική και διαλυτική. Χρησιμοποιείται ως κατάπλασμα ή γίνεται αφέψημα για τη θεραπεία αποστημάτων, βρασμού, πυρετού, πονόλαιμο κ.λπ.<br />Ο καρπός χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του βήχα, του διαβήτη, του ίκτερου κ.λπ.</p> <p>Άλλες Χρήσεις<br />Ο αποξηραμένος καρπός είναι πλούσιος σε σαπωνίνες και χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο σαπουνιού.<br />Ένα βιομηχανικό άμυλο λαμβάνεται από τη ρίζα.</p>

VG 32 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι σπανακιού Λιβάνου Giant of Bertoua (Corchorus olitorius)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για ένα πακέτο 10 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Το Mloukhiyeh ή το λιβανέζικο σπανάκι είναι μέλος της οικογένειας της μολόχας (Malvaceae). Το Corchorus olitorius χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή μαγειρική στον Λίβανο και την Αίγυπτο και ουσιαστικά δεν καλλιεργείται εκτός αυτών των χωρών.</p> <p>Είναι ένα ταχέως και ψηλό αναπτυσσόμενο διετές έως βραχύβιο πολυετές φυτό με σκούρα πράσινα φύλλα που είναι πολύ νόστιμα με μια τυπικά ήπια γεύση. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται μαγειρεμένα σε σούπες και πολλά άλλα εθνικά πιάτα.</p> <p>130 (200) cm, το Mloukhiyeh, το Moulukhieh ή το Mulukhiye είναι ένα άγνωστο λαχανικό στον δυτικό κόσμο. Τα σκούρα πράσινα φύλλα σε ψηλούς μίσχους έχουν υφή και γεύση σαν σπανάκι.</p> <p>Μόλις τα φυτά είναι αρκετά δυνατά, τα φύλλα μπορούν να μαζευτούν μέχρι το φθινόπωρο. Για κάθε πλούσιο, καλά στραγγιζόμενο έδαφος σε ηλιόλουστη θέση. Καλλιεργείται καλύτερα ως ετήσιο. Σπείρετε κάτω από ζεστό γυαλί την άνοιξη σε θερμοκρασία τουλάχιστον 25°C και μεταφυτέψτε τα σπορόφυτα στον ανοιχτό κήπο τέλος της άνοιξης.</p>

VE 180 (10 S)

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8"><h2><strong>Λεμονόχορτο σπόρους (Cymbopogon)</strong></h2><h2><span style="color: #ff0000;" data-mce-style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή&nbsp;για&nbsp;το&nbsp;πακέτο&nbsp;των&nbsp;20&nbsp;ή 340 σπόρους.</strong></span></h2><p>Τι πρέπει να γνωρίζετε:. Είναι εξωτικό μπαχαρικό με άρωμα και γεύση λεμονιού με νότα πιπεριού. Σε μας μεγαλώνει σε γλάστρες με ύψος μέχρι και περίπου 50-60 cm και μπορείτε να τομαζεύετε φρέσκο όλο το χρόνο. Τα φύλλα του είναι στενά και μοιάζουν περισσοτερο σε χορτάρι. Το φυτό δεν ανθίζει.</p><p>Χρήση: Χρησιμοποιούνται μόνο τα φύλλα. Τα σπάτε και τα συνθλίβετε στο κατώτερο τμήμα&nbsp; του φύλλου. Έτσι, η γεύση ενισχύεται. Ιδανικό κυρίως για σούπες με γάλα καρύδας, κοτόπουλο, φαγητά στο γουόκ και θαλασσινά. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τσάι ή για γεύση στη κομπόστα. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται στη μαγειρική, αλλά δεν τρώγονται επειδή έχουν σκληρές ίνες.</p><p>Προέλευση: Το&nbsp; Lemongrass προέρχοται από τη Νοτιοανατολική Ασία και Ινδία.</p><p>Πολλαπλασιασμός: Σε θερμοκρασία 20-25 ° C, ο πολλαπλασιασμός πραγματοποιείται επί περίπου 15-25 ημέρες. Οι σπόροι απλώνονται στο έδαφος του θερμοκηπίου σε χώμα κατάλληλο για&nbsp; βότανα και μπαχαρικά, πιέζεται ελαφρά και καλύψτε το με ένα λεπτό στρώμα χώματος . Μέχρι τη βλάστηση να διατηρείται υγρό, αλλά με μέτρο.</p><p>Φροντίδα: το λεμονόχορτο αγαπά φωτεινότητα και ηλιόλουστα, ζεστά μέρη. Το καλοκαίρι γίνετέ να είναι σε εξωτερικό ζεστό χώρο αλλά δεν πρέπει να ξερένεται το χώμα, καθώς και να λιπένετε συχνά την περίοδο ανάπτυξης.</p>

MHS 72 20S

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι όλυρα ή αγριοσίταρο ή ντίνκελ (Triticum spelta)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για ένα πακέτο 30 (1g) σπόρων. </strong></span></h2> <p>Η <strong>όλυρα</strong> ή <strong>αγριοσίταρο</strong> ή <strong>ντίνκελ</strong> (<em>Triticum spelta</em>, <em>Σίτος η σπέλτα</em>) είναι ποικιλία σίτου. Η όλυρα ήταν σημαντικό προϊόν σε σημεία της Ευρώπης από την Εποχή του Χαλκού έως τον Μεσαίωνα. Σήμερα επιβιώνει ως ενδημική καλλιέργεια στην Κεντρική Ευρώπη και αναζωογονήθηκε η παρουσία της στη νέα αγορά της υγιεινής διατροφής. Η όλυρα είναι υποείδος του κοινού σίτου <em>(Triticum aestivum)</em><sup id="cite_ref-1">[1]</sup><sup id="cite_ref-2">[2]</sup>), περίπτωση κατά την οποία η βοτανική του ονομασία θεωρείται ότι είναι <em>Triticum aestivum ssp. spelta</em>.</p> <h2><span id="Εξέλιξη">Εξέλιξη</span></h2> <p>Η όλυρα έχει περίπλοκη ιστορία. Είναι ένα είδος σιταριού που είναι γνωστό από τη γενετική απόδειξη ότι προέρχεται ως υβρίδιο των οικόσιτων τετραπλοειδών σίτων, όπως το δίκοκκο σιτάρι (<em>Triticum turgidum</em> ssp. <em>dicoccum</em>) και το <em>Aegilops tauschii</em>. Αυτός ο υβριδισμός πρέπει να συνέβη στην Εγγύς Ανατολή, διότι εκεί αναπτύχθηκε το <em>Ae. tauschii</em>, και τούτο μάλλον να πραγματοποιήθηκε πριν από την εμφάνιση του κοινού σίτου <em>(Triticum aestivum)</em>, ενός ελεύθερου παράγωγου της όλυρας στον αρχαιολογικό χρόνο πριν 8.000 χρόνια.</p> <p>Γενετικά στοιχεία δείχνουν ότι η όλυρα μπορεί επίσης να προκύψει ως αποτέλεσμα της υβριδοποίησης του κοινού σίτου και του δίκοκκου σίτου, αν και μόνο σε κάποια ημερομηνία μετά την αρχική υβριδοποίηση του τετραπλού υβριδισμού του <em>Aegilops</em>. Η εμφάνιση της όλυρας αργότερα στην Ευρώπη, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας δεύτερης εκδήλωσης υβριδοποίησης μεταξύ του δίκοκκου σίτου και του κοινού σίτου. Πρόσφατα στοιχεία DNA υποστηρίζουν την ανεξάρτητη προέλευση της ευρωπαϊκής όλυρας, μέσω αυτού του υβριδισμού<sup id="cite_ref-3">[3]</sup>. Ωστόσο, το αν η όλυρα έχει δύο διαφορετικές ρίζες στην Ασία και την Ευρώπη ή ενιαία προέλευση από την Εγγύς Ανατολή, παραμένει άγνωστο<sup id="cite_ref-4">[4]</sup><sup id="cite_ref-5">[5]</sup>.</p> <h2><span id=".CE.A0.CF.81.CF.8E.CE.B9.CE.BC.CE.B7_.CE.99.CF.83.CF.84.CE.BF.CF.81.CE.AF.CE.B1"></span><span id="Πρώιμη_Ιστορία">Πρώιμη Ιστορία</span></h2> <p>Τα πρώτα αρχαιολογικά δεδομένα της όλυρας ανάγονται στην πέμπτη χιλιετηρίδα π.Χ. στην Υπερκαυκασία, στα βόρεια της Μαύρης Θάλασσας. Ωστόσο, το πλέον άφθονα και καλύτερα τεκμηριωμένα αρχαιολογικά δεδομένα της όλυρας βρίσκονται στην Ευρώπη<sup id="cite_ref-autogenerated1_6-0">[6]</sup>. Υπολείμματα όλυρας έχουν βρεθεί σε κάποιες τοποθεσίες της ύστερης Νεολιθικής εποχής (2500-1700 π.Χ.) στην Κεντρική Ευρώπη<sup id="cite_ref-autogenerated1_6-1">[6]</sup><sup id="cite_ref-7">[7]</sup>. Κατά τη διάρκεια της εποχής του Χαλκού, η όλυρα είχε διαδοθεί ευρέως στην Κεντρική Ευρώπη. Στην εποχή του Σιδήρου (750-15 π.Χ.), η όλυρα έγινε το κύριο είδος σίτου στη νότια Γερμανία και την Ελβετία, και από το 500 π.Χ., επίσης στη νότια Βρετανία<sup id="cite_ref-autogenerated1_6-2">[6]</sup>.</p> <p>Οι αναφορές στην καλλιέργεια της όλυρας στους Βιβλικούς χρόνους (βλ. μάτζο), στην αρχαία Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία, και στην αρχαία Ελλάδα είναι ανακριβείς και προκύπτουν από τη σύγχυση με τον δίκοκκο σίτο <sup id="cite_ref-8">[8]</sup>. Ωστόσο, ως είδος <em>Triticum</em>, η χρήση της όλυρας εξακολουθεί να απαγορεύεται κατά τη διάρκεια της εβραϊκής εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα, εκτός από τη μορφή <em>μάτζο</em>.</p> <h2><span id=".CE.9D.CE.B5.CF.8C.CF.84.CE.B5.CF.81.CE.B7_.CE.B9.CF.83.CF.84.CE.BF.CF.81.CE.AF.CE.B1"></span><span id="Νεότερη_ιστορία">Νεότερη ιστορία</span></h2> <p>Κατά το Μεσαίωνα, η όλυρα καλλιεργήθηκε σε περιοχές της Ελβετίας, του Τυρόλου και της Γερμανίας. Η όλυρα εισήχθη στις ΗΠΑ στα 1890. Στον 20ο αιώνα η καλλιέργεια της όλυρας αντικαταστάθηκε σε όλες σχεδόν τις περιοχές στις οποίες εξακολουθεί να καλλιεργείται από τον κοινό σίτο άρτου. Καθώς η όλυρα απαιτεί λιγότερα λιπάσματα, το κίνημα της βιολογικής γεωργίας την κατέστησε δημοφιλέστερη και πάλι προς το τέλος του αιώνα.</p> <h2><span id=".CE.94.CE.B9.CE.B1.CF.84.CF.81.CE.BF.CF.86.CE.AE"></span><span id="Διατροφή">Διατροφή</span></h2> <p>Η όλυρα περιλαμβάνει περίπου 57,9% υδατάνθρακες (εκτός από 9,2% ινών), 17,0% πρωτεΐνη και 3,0% λίπος, όπως επίσης και τα διαιτητικά ανόργανα συστατικά και βιταμίνες<sup id="cite_ref-9">[9]</sup>. Καθώς περιέχει μια μέτρια ποσότητα γλουτένης, είναι κατάλληλη για ψήσιμο. Στη Γερμανία, οι άγουροι κόκκοι όλυρας ξηραίνονται και τρώγονται ως <em>Grünkern</em>, που κυριολεκτικά σημαίνει «πράσινοι κόκκοι".</p> <p>Η όλυρα συνδέεται στενά με το μαλακό σίτο και δεν είναι κατάλληλη για τα άτομα που πάσχουν από κοιλιοκάκη. Ορισμένα άτομα με αλλεργία σίτου ή δυσανεξία σίτου δέχονται την όλυρα.</p> <h2><span id=".CE.A0.CF.81.CE.BF.CF.8A.CF.8C.CE.BD.CF.84.CE.B1"></span><span id="Προϊόντα">Προϊόντα</span></h2> <p>Το αλεύρι όλυρας γίνεται όλο και ευκολότερα διαθέσιμο, καθώς πωλείται στα βρετανικά σούπερ μάρκετ από το 2007<sup id="cite_ref-10">[10]</sup>. Η όλυρα πωλείται επίσης με τη μορφή σκληρού άρτου, παρόμοιο με το χρώμα και την υφή του ελαφρού άρτου σικάλεως, αλλά με ελαφρώς γλυκιά γεύση. Παράγονται επίσης μπισκότα και κράκερ, αλλά είναι πιο πιθανό να βρεθούν σε εξειδικευμένα καταστήματα προϊόντων άρτου ή είδη υγιεινής διατροφής παρά σε τυπικά καταστήματα εδώδιμων ειδών.</p> <p>Τα ζυμαρικά όλυρας είναι επίσης διαθέσιμα σε καταστήματα υγιεινής διατροφής και ειδικών καταστημάτων. Όπως και το σιτάρι, ο ακατέργαστος σπόρος όταν μασηθεί αποδεσμεύει ίχνη γλουτένης δίνοντας στη μάζα μικρή αντοχή. Η υφή είναι ελαφρώς τραγανή. Η γεύση καρυδιού είναι πιο έντονη από ό,τι στα περισσότερα ψωμιά και ορισμένοι προτιμούν την ακατέργαστη ουσία από ότι τα ψημένα αρτοσκευάσματα.</p> <p>Οι Ολλανδοί παραγωγοί του <em>jenever</em> αποστάζουν ένα ειδικό τζιν όλυρας που προβάλλεται ως αξιοπερίεργο για τους γευσιγνώστες του τζιν. Συναντάται μερικές φορές μπύρα από όλυρα στη Βαυαρία<sup id="cite_ref-11">[11]</sup>, και βότκα όλυρας στην Πολωνία<sup id="cite_ref-12">[12]</sup>.</p> <p>Το <em>μάτζο</em> όλυρας ψήνεται για το Εβραϊκό Πάσχα στο Ισραήλ και διατίθεται σε ορισμένα αμερικανικά παντοπωλεία και αποθήκες.</p> <h2><span id=".CE.9B.CE.BF.CE.B3.CE.BF.CF.84.CE.B5.CF.87.CE.BD.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CE.B1.CE.BD.CE.B1.CF.86.CE.BF.CF.81.CE.AD.CF.82"></span><span id="Λογοτεχνικές_αναφορές">Λογοτεχνικές αναφορές</span></h2> <p>Ενώ σήμερα η όλυρα αποτελεί μια εξειδικευμένη καλλιέργεια, η δημοτικότητά της στους αγρότες ως βασικό διατροφικό προϊόν του παρελθόντος είναι αποδεδειγμένη στη λογοτεχνία. Αν και η σημερινή ρωσόφωνη νεολαία δεν μπορεί να γνωρίζει τι ακριβώς είναι η όλυρα, μπορεί να έχει ακούσει την ιστορία του εργάτη Balda του Πούσκιν που ζητούσε από τον ιερέα εργοδότη του <em>«να του προσφέρει την καλά βρασμένη όλυρά του»</em> ( "есть же мне давай варёную полбу") .</p>

MHS 89 (1 g)

5/ 5

<h2><strong>Μεγάλοι σπόροι γλυκού πιπεριού Supernova</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή συσκευασίας 50 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Οι πιπεριές Supernova έχουν μεγάλους καρπούς που αλλάζουν από πράσινο σε κόκκινο κατά την ωρίμανση. Οι καρποί είναι μεγάλοι, με βάρος έως 300 γραμμάρια, πολύ γλυκοί.</p> <p>Αυτή η ποικιλία έχει αποδειχτεί εξαιρετική τόσο για ψήσιμο όσο και για χειμερινή αποθήκευση. Είναι κατάλληλο για κατάψυξη και μεταγενέστερη χρήση.</p> <p>Όσο για την ίδια την καλλιέργεια, έχει δείξει ότι τα καταφέρνει τόσο στο ανοιχτό χωράφι όσο και στο θερμοκήπιο.</p> <p>Το φυτό είναι δυνατό και ανθεκτικό σε πολλές ασθένειες που προσβάλλουν τις πιπεριές.</p>

PP 61 (50 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι γλυκού πιπεριού Amanda</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για ένα πακέτο 50 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Η αμάντα είναι ποικιλία με χοντρή σάρκα και μυτερή άκρη. Ανήκει στην ποικιλία του λευκού πιπεριού και είναι εξαιρετικό για θερμοκηπιακές καλλιέργειες αλλά και για υπαίθριες, αλλά η απόδοση στο θερμοκήπιο μπορεί να είναι διπλάσια.</p> <p>Το φυτό είναι συμπαγές, δυνατό, με μεγάλα φύλλα. Ο καρπός έχει πηχτή, τραγανή, και πολύ ζουμερή σάρκα, είναι από τις γλυκές πιπεριές. Οι καρποί κρέμονται στο φυτό, με βάρος 120 έως 160 γραμμάρια. Είναι εξαιρετικό για τουρσί και τηγάνισμα καθώς και φρέσκια κατανάλωση.</p> <p>Η ποικιλία είναι πολύ παραγωγική και έχει πολύ ωραίο σχήμα, στο θερμοκήπιο μπορεί να δώσει έως και 2 κιλά ανά φυτό με καλή φροντίδα και θρέψη. Ο καρπός είναι αρχικά λευκός και μετά σταδιακά κιτρινίζει και κοκκινίζει. Οι σπόροι αυτής της ποικιλίας μπορούν να αφαιρεθούν και να αφεθούν για αναπαραγωγή για χρόνια.</p> <p>Είναι κατάλληλο για πρώιμη παραγωγή και νωπή κατανάλωση.</p>

PP 62 (50 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι γλυκού πιπεριού - Green Rotund</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή συσκευασίας 20 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Όμορφο γλυκό πιπέρι από τη Βουλγαρία. Το Rotund είναι εξαιρετικό για φρέσκο φαγητό σε σαλάτες, τουρσί και μαγείρεμα. Μπορεί να στεγνώσει και να χρησιμοποιηθεί ως πάπρικα σε σκόνη. Αυτή η όμορφη πιπεριά κληρονομιάς έχει πραγματική σημασία στον κήπο.</p> <p>Η ποικιλία ωριμάζει νωρίς. Από την πλήρη βλάστηση των φυτών μέχρι την τεχνική ωριμότητα των καρπών είναι 108-120 ημέρες έως βιολογικές - 140-155 ημέρες. Είναι φυτό μεσαίου μεγέθους, ημίβλαστο, συμπαγές, ύψους 40-60 cm. Οι στρογγυλοί καρποί είναι λείοι, με μέσο βάρος 150-220 g. Στη βιομηχανική ωριμότητα οι καρποί είναι πράσινοι, στη βιολογική ωριμότητα σκούρο κόκκινο. Το πάχος τοιχώματος μαλακής σάρκας είναι περίπου 8-9 mm.</p> <p>Στη βιολογική ωριμότητα, οι καρποί περιέχουν 7,0-8,2% ξηρή βάση, 4,2-4,6% σακχαρόζη, 145-198 mg% ασκορβικό οξύ.</p> <p>Χαρακτηρίζεται από υψηλή ποιότητα τροφίμων και εμπορευσιμότητα. Είναι ανθεκτικό σε πολλές ασθένειες. Η απόδοση είναι 40-60 τόνοι / εκτάριο.</p> <p>Προέλευση: Βουλγαρία</p>

PP 67 (20 S)