5/ 5

<h2><strong>Γίγαντες φασόλια Χριστούγεννα Λίμα σπόροι</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Προέρχεται από το Περού, που αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1840. Αυτό το φασόλι είναι επίσης γνωστό ως φασόλια καστανιάς λόγω της γεύσης του. Τα καφετιά σημάδια παραμένουν ακόμη και μετά το μαγείρεμα. Τα Χριστούγεννα Limas προσαρμόζονται τώρα στην υψηλή ερήμικη περιοχή του αμερικανικού νοτιοδυτικού.</p> <p><strong>Περιγραφή / Γεύση</strong></p> <p>Τα φασόλια των Χριστουγέννων των Χριστουγέννων είναι τοποθετημένα μέσα σε ένα ευρύ, καμπύλο και επίπεδο, περίπου τεσσάρων ιντσών, πράσινο pod, γεμάτο με γήινους καφέ τόνους. Το λοβό ανοίγει εύκολα στην ραφή του χωρίς κορδόνια, αποκαλύπτοντας τρία τριαντάφυλλα και ημίσκληρα κρεμώδη λευκά φασόλια τα οποία είναι ποικίλα με βατόμουρα σχέδια. Τελικά τα φασόλια θα σκληρυνθούν και θα στεγνώσουν, ο χρωματισμός τους θα αντιστραφεί, με περισσότερες από τις επιφάνειες των φασολιών να καλύπτονται με τόνους μπορντό με λευκές κηλίδες. Η γεύση των Χριστουγεννιάτικων φασολιών Λίμα είναι βουτυρώδης, γλυκιά και θυμίζει κάστανα.</p> <p><strong>Εποχές / Διαθεσιμότητα</strong></p> <p>Τα Χριστούγεννα τα φασόλια Λίμα είναι κατάλληλα διαθέσιμα από το φθινόπωρο μέχρι το τέλος του χειμώνα.</p> <p><strong>Τρέχοντα γεγονότα</strong></p> <p>Τα φασόλια των Χριστουγεννιάτικων λειμών, Phaseolus lunatus, ορίζονται ως μαγειρευτά, ως όσπρια, η εμφάνισή τους ως φασολιών, εξυπηρετώντας απλώς τον σκοπό της φραγής των φασολιών μέσα από την ωριμότητα. Σε αντίθεση με τα φασόλια, το λοβό δεν τρώγεται. Τα Χριστούγεννα Limas είναι μια κληρονομιά ποικιλίας των φασολιών της Λίμας, η θέση τους στην εμπορική αγορά είναι αρκετά σπάνια, ειδικά επειδή καλλιεργούνται κυρίως ως φασολάκια και τα περισσότερα όσπρια καλλιεργούνται και μεταποιούνται ως ξηροί ή κονσερβοποιημένοι κόκκοι.</p> <p><strong>Εφαρμογές</strong></p> <p>Χριστουγεννιάτικα φασόλια Λίμα δεν απαιτούν μούσκεμα. Μπορούν απλά να ξεπλυθούν πριν από την προετοιμασία. Μπορούν να αντιμετωπιστούν ως φρέσκα φασόλια ή ξηρά φασόλια, οπότε ο χρόνος μαγειρέματος τους θα ποικίλει ανάλογα με την ηλικία τους. Τα φασόλια των Χριστουγέννων των Χριστουγέννων συγχαρούν μια ποικιλία από γεύσεις και πιάτα από την εποχή στην περιοχή. Καρυμπαδιακά χοιρινά, πικάντικες σούπες και φωτεινές, φρέσκες σαλάτες της Άνοιξης ενισχύονται η κάθε μία από την υφή των βουτύρου των Χριστουγέννων των Λιμνών και τη γεύση των καρυδιών. Τα Χριστούγεννα Limas είναι αρκετά πλούσια ώστε να αντέχουν στις κάρυδες και τα ψωμιά, τα επιδέξια κρέατα όπως το αρνί και το χοιρινό. Μπορούν επίσης να παρασκευαστούν απλά με την προσθήκη ελαιολάδου, φρέσκα βότανα, όπως μέντα, κοράνιο και βασιλικό. Τα τέλεια συνοδευτικά συστατικά περιλαμβάνουν το σκόρδο, τα μανιτάρια των δασών και το φρέσκο ​​αραβόσιτο, μαζί με τυριά όπως φέτα και gorgonzola.</p> <p><strong>Γεωγραφία / Ιστορία</strong></p> <p>Τα χριστουγεννιάτικα λαχανικά ονομαζόταν για τη Λίμα του Περού, την πρωτεύουσα που καλλιεργήθηκαν για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, αν και η ακριβής προέλευσή τους είναι άγνωστη. Τα Χριστούγεννα Limas εκτελούν καλύτερα σε παρόμοια κλίματα, που ευδοκιμούν και άλλα πολικά φασόλια. Η καλλιεργητική περίοδος τους ενισχύεται από το ζεστό έδαφος, τα ξηρά κλίματα και τις ηλιόλουστες μέρες. Οι περιφέρειες σε ολόκληρη την Αμερική δημιουργούν άφθονες συγκομιδές του φασολιού των Χριστουγέννων, αν και η εμπορική τους αναγνώριση είναι σχεδόν απαρχαιωμένη. Στην πραγματικότητα, έχουν χαρακτηριστεί ως απειλούμενα είδη κηπευτικών που διατρέχουν τον κίνδυνο να καταστούν κενά της τροφικής αλυσίδας - το καθεστώς αυτό έχει ως στόχο να προωθήσει και να ενθαρρύνει την καλλιέργεια των χριστουγεννιάτικων λιμνών από τους αγρότες και τους κηπουρούς, ώστε να παραμείνει στην παραγωγή και με τη σειρά τους συνεχίζουν να εκτιμώνται από τους καταναλωτές εδώ και δεκαετίες και αιώνες.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 118 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Lophophora williamsii</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το Lophophora williamsii ή το peyote (/ pəjoʊti /) είναι ένας μικρός κάκτος χωρίς σπονδυλική στήλη με ψυχοδραστικά αλκαλοειδή, ιδιαίτερα μεσκαλίνη. Το Peyote είναι μια ισπανική λέξη που προέρχεται από το Nahuatl, ή Aztec, peyōtl [pejoːt͡τ], που σημαίνει "glisten" ή "glistening". Άλλες πηγές μεταφράζουν τη λέξη Nahuatl ως "Divine Messenger". Το Peyote είναι εγγενές στο Μεξικό και στο νοτιοδυτικό Τέξας. Βρίσκεται κυρίως στην έρημο Chihuahuan και στις πολιτείες Coahuila, Nuevo León, Tamaulipas και San Luis Potosí μεταξύ των θάμνων. Ανθίζει από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο, και μερικές φορές μέχρι το Σεπτέμβριο. Τα λουλούδια είναι ροζ, με θιγμομακτικούς ανθήρες (όπως το Opuntia).</p> <p>Γνωστός για τις ψυχοδραστικές ιδιότητές του κατά την κατάποση, το πεγιότ χρησιμοποιείται παγκοσμίως και έχει μακρά ιστορία τελετουργικής και ιατρικής χρήσης από αυτόχθονες Βορειοαμερικάνους. Το Peyote περιέχει τη μεσαλίνη παραισθησιογόνου.</p> <p><strong>Χρησιμοποιεί</strong></p> <p><strong>Ψυχοδραστικές και φαρμακευτικές</strong></p> <p>Όταν χρησιμοποιείται για τις ψυχοδραστικές ιδιότητές του, οι συνήθεις δόσεις για καθαρή μεσκαλίνη κυμαίνονται από περίπου 200 έως 400 mg. Αυτό μεταφράζεται σε μια δόση περίπου 10 έως 20 γραμ. Αποξηραμένων κουμπιών από πεύκο μέσης ισχύος. Ωστόσο, η ισχύς ποικίλει σημαντικά μεταξύ των δειγμάτων, καθιστώντας δύσκολη τη μέτρηση των δόσεων με ακρίβεια χωρίς πρώτα να εξαχθεί η μεσκαλίνη. Τα αποτελέσματα διαρκούν περίπου 10 έως 12 ώρες. Το Peyote αναφέρεται ότι προκαλεί πλούσιες οπτικές ή ακουστικές επιδράσεις (βλ. Συναισθησία).</p> <p>Εκτός από την ψυχοδραστική χρήση, μερικές φυλές Native American χρησιμοποιούν το φυτό με την πεποίθηση ότι μπορεί να έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Χρησιμοποιούν πεγιότ για να αντιμετωπίσουν τέτοιες ποικίλες ασθένειες όπως πονόδοντο, πόνο κατά τον τοκετό, πυρετό, πόνο στο στήθος, δερματικές παθήσεις, ρευματισμούς, διαβήτη, κρυολογήματα και τύφλωση. Το Peyote περιέχει επίσης ένα αλκαλοειδές που ονομάζεται peyocactin. Τώρα ονομάζεται hordenine. Η δηλητηρίαση από το πεύκο ήταν ανησυχητική στην Καλιφόρνια.</p>

CT 2 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Passiflora adenopoda Σπόροι</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 3 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Τα λουλούδια είναι λευκά και μοβ, 7 εκ. Πλάτος. Τα φρούτα μετατρέπονται σε βιολετί κατά την ωριμότητα.</p> <p>Το Passiflora adenopoda είναι ένα διασκεδαστικό και εύκολο φυτό για να αναπτυχθεί, το φυτό είναι ένα αμπέλι που θα αναπτυχθεί γρήγορα σε στήριξη από τρύπες από το στέλεχος. Όταν το φυτό έχει μήκος περίπου 2 μ., Θα αρχίσει να παράγει άφθονα λουλούδια, με ωραία οσμή και να προσελκύει πολλούς επικονιαστές!</p> <p>Στη συνέχεια, θα εμφανιστούν φρούτα, μικρά πράσινα φρούτα μεγέθους ενός δαμάσκηνου, γεμάτα με σπόρους που καλύπτονται με ένα βλεννώδες χρώμα φωτεινό πορτοκαλί (ΜΗΝ φάτε πράσινο, είναι δηλητηριώδες). Όταν ωριμάσουν, τα φρούτα θα γίνουν πορφυρά και θα είναι πολύ γλυκά σε γεύση, ιδανικά για ποτά φρέσκων φρούτων.</p> <p>         Το Passiflora adenopoda είναι ένα τροπικό φυτό αμπέλου. Αυτή η ποικιλία, που προέρχεται από την Κεντρική Αμερική, μεγαλώνει ευτυχώς περισσότερο από 4 μέτρα, αλλά αρχίζει να παράγει λουλούδια σε απόσταση μόλις 2 μέτρων από τη βάση. Αυτοί οι σπόροι προέρχονται από την Κόστα Ρίκα, όπου μερικές φορές μεγαλώνει στους κήπους των ανθρώπων. Αγαπούν τον πλήρη ήλιο, αλλά μπορεί να έχουν μια μικρή σκιά, η οποία τους κάνει να έχουν λιγότερα λουλούδια, έχει τρία έως πέντε-lobed φύλλα με ανοιχτό πράσινο χρώμα. Το φυτό αρέσει υψηλή υγρασία του εδάφους.</p> <p>Αυτό το φυτό είναι ένα φυτό υποδοχής για πεταλούδα Heliconius charithonia, που τα αυγά στα φύλλα για τις κάμπιες τους για να φάνε.</p>

V 22 PA (3 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Αγγούρι σπόρων "Shosha" F1 Ρωσική υψηλής ποιότητας</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Πρόωρη υβρίδιο, 39-43 ημέρες από τη βλάστηση έως την καρποφορία. Ο θηλυκός τύπος ανθοφορίας. Τα φρούτα είναι σύντομα, μήκους 9-11 cm, διαμέτρου 3-3,5 cm, βάρους περίπου 85 g. Οι πλευρικοί βλαστοί είναι σύντομοι, το ριζικό σύστημα είναι ισχυρό, το φυτό είναι ισορροπημένο. Το υβρίδιο είναι ανθεκτικό στο συνηθισμένο μωσαϊκό αγγουριάς, στο ωίδιο και σε όλες τις άλλες ασθένειες αγγουριού.</p> <p>Η παραγωγικότητα είναι 12-18 kg / m2.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

PK 4 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Γίγαντες Μακρύς Λούφα (Luffa aegyptiaca)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2> <p><strong>Αυτή είναι η μεγαλύτερη και η μεγαλύτερη luffa που υπάρχει.</strong></p> <p>Η λούφα είναι οικολογικό, βιοδιασπώμενο και λειαντικό σφουγγάρι προέρχεται από ένα τροπικό, καλλωπιστικό φυτό που μοιάζει με κολοκύθα (Luffa aegyptiaca) και είναι μακρινός εξάδελφος του αγγουριού. Γι΄ αυτό άλλωστε ο καρπός του μοιάζει με τεράστιο αγγούρι (έχει μήκος 40-60 εκατοστά). Είναι περιβεβλημένος από ένα είδος δέρματος-φλούδας που μέσα του κρύβει το σφουγγάρι. Οι καρποί όταν ωριμάσουν συλλέγονται, ξεφλουδίζονται για να αποκαλυφθεί το σφουγγάρι και στη συνέχεια καθαρίζονται από τους σπόρους, πλένονται, στεγνώνονται και λευκαίνονται.</p> <p>Η λούφα παραμένει βασικό στοιχείο της καθημερινής περιποίησης της ομορφιάς των γυναικών της Άπω Ανατολής, που φημίζονται για την μαλακή τους επιδερμίδα. Η λούφα είχε αποδείξει τις εξαιρετικές ιδιότητες απολέπισης που έχει, με την αφαίρεση των νεκρών κυττάρων από την επιδερμίδα του προσώπου, με τρόπο απαλό και χωρίς να καταστρέφει το δέρμα</p> <p>Η λούφα είναι επίσης σημαντική στις προβληματικές περιοχές γιατί βοηθά στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου. Με αυτόν τον τρόπο η επιδερμίδα αντιδρά καλύτερα σε θεραπείες με κρέμες αλλά και στα διάφορα σαπούνια που χρησιμοποιούμε τοπικά κατά της κυτταρίτιδας. Στα σημεία που υπάρχει κυτταρίτιδα η κυκλοφορία είναι μειωμένη και αυτό προκαλεί (με ή χωρίς κυτταρίτιδα) κατακράτηση υγρών και "φούσκωμα". Σε όλες αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις η λούφα είναι σωτήρια!</p> <p>Επειδή οι ίνες του φυτού είναι σκληρές και πολύ ανθεκτικές, καλό είναι να κάνεις πρώτα μια δοκιμή στο δέρμα, πάντα με βρεγμένο σφουγγάρι και πιέζοντας απαλά. Το ίδιο και στα πιάτα και τα ανοξείδωτα σκεύη: Δοκίμασε το προσεκτικά, όπως θα έκανες και με ένα ατσαλόσυρμα κουζίνας.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 41 (5 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>1000 Σπόροι Γίγαντα Ηλίανθος - Μογγολικά Γίγαντα</strong></h2> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 1000+- (100g) σπόρων.</strong></span></h3> <p>Ένας αληθινός γιγαντιαίος που φθάνει μέχρι και 420cm (14ft) ψηλός με μια από τις μεγαλύτερες ανθισμένες κεφαλές σπόρου ηλίανθου διαθέσιμες που μπορούν να επιτύχουν μέχρι και 45cm (18in) απέναντι. Οι σπόροι είναι ένας από τους μεγαλύτερους διαθέσιμους για το Helianthus (ηλιοτρόπιο) και ιδανικό για πτηνά πέρα από το χειμώνα. Χρειάζεστε υποστήριξη.</p> </body> </html>

P 389

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι Kewiña queñua queñoa (Polylepis besseri)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Δεδομένου ότι ο Πολύλεπτος κατοικεί εξαιρετικά ψηλά, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην κουλτούρα διαφόρων ομάδων των Άνδεων παρέχοντας δομικά υλικά και καυσόξυλα. Τα ίδια τα δάση αποτελούν ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα για άλλους οργανισμούς που επιτρέπουν τη δημιουργία ενδημικής πανίδας στο μέλλον.</p> <p>Τα δέντρα χρησιμοποιούνται επίσης ως διακοσμητικά, φυτεμένα μπροστά από κτίρια και σπίτια.</p> <p>Πολύλεπτος έχουν χρησιμοποιηθεί και για καυσόξυλα.</p> <p> </p> <p>Polylepis is a genus comprising 28 recognised shrub and tree species, that are endemic to the mid- and high-elevation regions of the tropical Andes. This group is unique in the rose family in that it is predominantly wind-pollinated. They are usually gnarled in shape, but in certain areas some trees are 15–20 m tall and have 2 m-thick trunks. The foliage is evergreen, with dense small leaves, and often having large amounts of dead twigs hanging down from the underside of the canopy. The name Polylepis is, in fact, derived from the Greek words poly (many) plus letis (layers), referring to the shredding, multi-layered bark that is common to all species of the genus. The bark is thick and rough and densely layered for protection against low temperatures. Some species of Polylepis form woodlands growing well above normal tree line within grass and scrub associations at elevations over 5000 m; which makes Polylepis appear to be the highest naturally occurring arboraceous angiosperm genus in the world.</p> <p> </p> <p>The genus Polylepis contains about twenty species that are distributed across the Andes. It is in the rose family, Rosaceae. The genus belongs to the tribe Sanguisorbeae, which mainly comprises herbs and small shrubs.[3] Although the relationship of Polylepis to other genera of Sanguisorbeae is largely unknown, the analysis of Torsten Eriksson et al. (2003) showed evidence of a close relationship between Polylepis and Acaena,[4] which shows tendencies towards having fused stipular sheaths, reddish, flaking-off bark, and axillary, somewhat pendant inflorescences, features otherwise characteristic of Polylepis.[5] There are several characteristics that are important taxonomically to distinguish between species of Polylepis, for example: 1) The amount of leaf congestion, 2) presence or absence of spurs and their size and vestiture, 3) presence or absence and type of trichomes, (4) size, shape, thickness and vestiture of leaflets. The most important taxonomic character, however, is the leaflets.[2]</p> <p> </p> <p>Studies suggest that repeated fragmentation and reconnection of páramo vegetation, caused by the Pleistocene climatic fluctuations, had a strong influence on the evolution and speed of speciation in the genus Polylepis as well as the páramo biota as a whole.</p> <p> </p> <p><strong>Habitat and distribution</strong></p> <p>Tree species in the genus Polylepis are confined to the high tropical South American Andes Mountains, with the most abundant concentrations of Polylepis ranging from northern Venezuela to northern Chile and adjacent Argentina. One known group of extra-tropical populations of Polylepis is distributed in the mountains of Northwestern Argentina. Most species of Polylepis grow best at high elevations between 3500 and 5000 meters. However, there are occurrences of species at altitudes as low as 1800 meters.[2] These low altitude species are mixed with montane forest which indicates that components of the genus could have been present in western South America during the Miocene Period or even earlier.[2] It is extremely rare for tree species to live at such altitudes, making Polylepis one of the highest naturally occurring trees along with the conifers of the Himalayan Mountains. Polylepis racemosa grows as shrubby trees on steep, rocky slopes above cloud forest. Polylepis tarapacana is one that reaches 4,800 m; the highest elevation of tree growth in the world.[2]</p> <p> </p> <p>There is much debate on whether Polylepis was forced to exhibit such extreme elevation habitats due to habitat destruction by human interference. Physiological tolerances for growth at these elevations are subject to considerable debate among scientists, but evidence indicates that even before severe decimation by man, high elevation trees were limited in their distribution by the presence of specialized microhabitats.[2] Due to the harsh environment in which many species of Polylepis grow the growth of the tree's stems and branches are generally contorted. This abnormal growth is often associated with windy, cold or arid habitats. The climate of the South American Andes changes drastically throughout the region creating lots of microhabitats. Overall, the climate consists of short southern summers when temperatures are warm and rainfall is high and long winters when temperatures are low and rainfall is limited. The temperature and amount of rainfall also depend on which side of the mountain (eastern or western side), elevation and latitude.</p> <p> </p> <p><strong>Human use</strong></p> <p>Since Polylepis inhabits extremely high elevations, it has played an important role in the culture of various Andean Indian groups by providing building material and firewood.[2] The woodlands themselves constitute a distinctive habitat for other organisms allowing for the creation of endemic fauna in the future. The trees are also used as decoration; planted in front of buildings and houses. As a result of people expanding their reach, Polylepis have been subjected to harvest for firewood, the clearing of woodlands for pastureland and the destruction of seedlings by domesticated animals. Few trees have been found growing on level ground and are subsequently located on "inaccessible" slopes.</p> </body> </html>

T 78

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Σπόροι Περουβιανά καλαμποκιού <em>Chulpe</em> - Cancha Κίτρινος</strong></h2> <h2><span style="color: #f60202;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p><span>Chullpi-Maiz Chullpi has a softer shell and interior, and for this reason is most widely used as a toasted (cancha).</span></p> <p><span>This unusual large kernel corn is grown for popping. The robust kernels explode when heated Having enough force to jump out of the pot. Unlike the popcorn that most of us are used to, Chullpi corn does not “pop” all the way, instead the heart stays meaty and “puffy” with a nice toasted flavor. Being from the Andes, this is surely another long season corn that is most adapted to short daylengths.</span></p> <p><span>Chullpi maize is a native variety of Peru and the provinces of Jujuy and Salta, in North-western Argentina. Its spikes are oval to conical in shape, with numerous rows of 18 to 24 kernels each. The grains are long, narrow, containing starch in the heel and dextrin or sugar at the apex and becoming wrinkled when mature.Chullpi maize is still produced in its native area by farmers of pre-Hispanic origin, who traditionally use it as a food reserve for the winter. Its roasted grains are eaten as they are or together with goat cheese, another product of the region. In addition, it can also be transformed into a typical breakfast drink. Finally, its green ears, called ‘choclos’, can be occasionally consumed boiled in water or roasted, their taste being sweeter than the mature ones as they feature a higher sugar content. The survival of the Chullpi variety is now severely endangered, as on the one hand it requires particular weather conditions for its growth and on the other it suffers from the competition of other commercial sweet corn varieties, which are both sold frozen in the cobs and shelled in cans. This caused its cultivation to plunge, and it is today rare to see it exchanged with other products.</span></p> <p><span> </span></p>

VE 235 (2.5g)

5/ 5

<h2>Σπόροι Cowa Mangosteen, Kandis, χωριό Kandis (Garcinia cowa)</h2> <h2><span style="color:#ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 2 σπόροι.</span></h2> <p>Το Garcinia cowa είναι ένα αειθαλές δέντρο με ύψος 8-12 μέτρων. Ο κορμός μπορεί να έχει διάμετρο 15-20cm.</p> <p>Το δέντρο συλλέγεται από την άγρια φύση για τα βρώσιμα φρούτα και φύλλα του, τα οποία χρησιμοποιούνται τοπικά. Το δέντρο καλλιεργείται επίσης για τους καρπούς του, κυρίως σε ορισμένες περιοχές της γηγενής περιοχής του και χρησιμοποιείται μερικές φορές ως υποκείμενο.</p> <p>Φρούτα - ωμά Τα ώριμα, ωοειδή, σφαιροειδή, κίτρινα-καφέ φρούτα μπορούν να έχουν μήκος 5 - 6 εκατοστά και διάμετρο 4 - 5 εκατοστά, είναι πολύ γευστικά.</p> <p>Φύλλα - μαγειρεμένα Τρώγονται ως λαχανικά.</p>

V 221 C

5/ 5

<h2><span style="text-decoration: underline;" class=""><em><strong>"Vezanka" Τσίλι 4000&nbsp;Σπόροι παλιά σερβική ποικιλία<br></strong></em></span></h2> <div id="idTab1" class="rte"> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 4000&nbsp;σπόρους.</strong></span></h2> <div><span>Vezena peppers are medium to large in size and are long, slender, and taper to a point at the non-stem end, averaging one centimeter in diameter near the stem cap and 15-30 centimeters in length. The pods have prominent, horizontal tan lines, also known as corking, and these lines create a leathery texture. The skin matures from green to red and is very thin, moist, and slightly chewy. Inside the pod, there is a hollow seed cavity housing many round, pale white to cream-colored seeds that are slippery, firm, and crunchy. Vezena peppers have a mild to medium heat, are very aromatic, and are initially sweet with a nutty finish.&nbsp;</span> <h2>CURRENT FACTS</h2> <span>Vezena peppers, botanically classified as Capsicum annuum, are a rare heirloom variety native to Eastern Europe that grows on small plants reaching just under one meter in height. Also known as the Rezha Macedonian pepper, Vezeni Piperki, Vezenka, Vezanka, and Vezhenka, the name Vezena Piperka often translates to “engraved” or “embroidered,” a descriptor used to identify the pepper’s unique corked skin. Vezena peppers vary considerably in heat and average between 1,200-5,000 units on the Scoville Heat Scale, with some peppers carrying less capsaicin having a milder taste and some peppers carrying stronger heat similar to a jalapeno. Vezena peppers are commonly used as decoration and are also dried and ground for use in spices such as paprika.&nbsp;</span><br> <h2>NUTRITIONAL VALUE</h2> <span>Vezena peppers contain vitamins C, A, K, and B6, potassium, manganese, iron, magnesium, copper, and fiber.&nbsp;</span><br> <h2>APPLICATIONS</h2> <span>Vezena peppers are best suited for both raw and cooked applications such as grilling and roasting. They can be chopped, diced, and incorporated into salsas or they can be roasted or boiled and used in marmalades and spreads. Vezena peppers are also commonly dried and hung for extended use or ground into paprika and chile salt. They can also be pickled or smoked for an added flavor. Vezena peppers pair well with savory foods, omelets, onion, garlic, sour cream, yogurt, meats such as poultry, pork, beef, and fish, creamy sauces, rice, potatoes, goulash, and boiled or steamed vegetables. They will keep up to one week when stored in a paper bag in the crisper drawer of the refrigerator. Vezena peppers have extremely thin skin and will dry out quickly if left in a dry, warm environment.&nbsp;</span><br> <h2>ETHNIC/CULTURAL INFO</h2> <span>In Serbia, Vezena peppers are often hung in large clusters around homes and are dried naturally in the autumn sun. The peppers are then left as decoration or are used for grinding into spices and powders. Vezena peppers have been grown in Serbia for hundreds of years, and the Serbian farmers search for the fruits with the most corking striations and collect the seeds as these peppers are considered the most valuable to grow.&nbsp;</span><br> <h2>GEOGRAPHY/HISTORY</h2> <span>Vezena peppers are native to Eastern Europe, specifically to Serbia. The exact origins are unknown, but these peppers are believed to have been cultivated for hundreds of years and are also found in Albania, Yugoslavia, and other select areas in the Balkan region.</span></div> </div><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

C 57

5/ 5

<h2><span style="text-decoration: underline;"><strong><em>Σπόροι Φρέσκο Κρεμμυδάκι (Allium fistulosum)</em></strong></span></h2> <h3><span style="color: #fb0505;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 50 (0,13 g)</strong><strong> </strong><strong>σπόρους.</strong></span></h3> <p><span>Το πράσινο (χλωρό) κρεμμύδι, γνωστό και ως ανοιξιάτικο (κρεμμυδάκι) χρησιμοποιείται ωμό σε σαλάτες και σάλτσες, σα γαρνίρισμα και ως αρωματικό σε έτοιμα γεύματα. Δεν έχει χοληστερίνη είναι πλούσιο σε φυτοχημικές ουσίες, όπως δισουλφίδια και τρισουλφίδια, που είναι υπεύθυνα για τη χαρακτηριστική μυρωδιά του, αλλά και για τις αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές του ιδιότητες. Επίσης, περιέχει φλαβονοειδή και ιδιαίτερα κουερσετίνη, που έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, ενώ παράλληλα προσφέρει στον οργανισμό βιταμίνες Β6 και </span><span>C</span><span>, φυτικές ίνες, κάλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο, χρώμιο και φυλλικό οξύ.</span></p>

MHS 142 (50 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Ασιτάμπα - Ashitaba (Angelica keiskei)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Ιδού το φυτό της αντιγήρανσης και της μακροζωίας που δεν είναι ελληνικό!</p> <p>Η γήρανση και η μακροζωία είναι δύο σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο εδώ και πολλά χρόνια. Τι θα λέγατε να γνωρίσουμε μαζί το ασιτάμπα (Ashitaba ή angelica keiskei koidzumi) το οποίο είναι εξαιρετικά δημοφιλές στην Ιαπωνία, καθώς πολλοί πιστεύουν ότι είναι σημαντικό για την υγεία και την ευημερία ενός ατόμου; Με ύψος που φτάνει τα 120 εκατοστά, αναπτύσσεται στις ακτές της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό και αποτελεί ένα δώρο της φύσης για τον άνθρωπο.</p> <p>Το φυτό ασιτάμπα παρουσιάζει εξαιρετικές αντιγηραντικές ιδιότητες και οι ερευνητές είναι πεπεισμένοι ότι οι ενώσεις του μπορούν να ενισχύσουν την κυτταρική υγεία και ως εκ τούτου να παρατείνουν την γήρανση. Τα στοιχεία από την έρευνα του Πανεπιστημίου του Graz στην Αυστρία, δημοσιεύτηκαν στο Nature Communications και προκάλεσαν το ενδιαφέρον και την ανάγκη εμβάθυνσης της γνώσης, σχετικά με αυτό το φυτό ιαπωνικής προέλευσης. Γιατί; Επειδή το εκχύλισμα του θα μπορούσε να επιβραδύνει τη γήρανση και να χαρίσει στο άτομο αρκετά χρόνια ζωής. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που οι Σαμουράι το επέλεγαν για χιλιετίες ως το απόλυτο αναζωογονητικό τους για καλή υγεία και μακροημέρευση.</p> <p>Μπορεί πολλοί να πιστεύουν πως δεν υπάρχουν θαυμαστά φυτά. Υπάρχουν όμως ορισμένα που είναι ικανά να αυξήσουν τη μακροζωία των κυττάρων και να βελτιώσουν τη λειτουργία τους. Και αυτό το φυτό, που χρησιμοποιείται από την παραδοσιακή ιαπωνική ιατρική (ως τονωτικό και διουρητικό) έχει ακριβώς αυτές τις ικανότητες. Η φυσική ένωση που εξάγεται από τα φύλλα του ασιτάμπα, σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Graz, περιέχει ένα φλαβονοειδές, που ονομάζεται 4,4'-διμεθοξυχαλκόνη, το οποίο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Αυτό το φλαβονοειδές θα μπορούσε πράγματι να διεγείρει τη διαδικασία επιδιόρθωσης και ανακύκλωσης ορισμένων κυτταρικών συστατικών. Ο καθηγητής στο Ινστιτούτο Μοριακών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Graz, Frank Madeo υποστηρίζει πως η ουσία DMC είναι ικανή να πυροδοτήσει μία διαδικασία που ονομάζεται αυτοφαγία η οποία είναι σε θέση να αποτοξινώσει τα κύτταρα. Ουσιαστικά πρόκειται για διαδικασία καθαρισμού και ανακύκλωσης των κυττάρων, στη διάρκεια της οποίας απομακρύνονται τα κυτταρικά απορρίμματα, τα δυσλειτουργικά μιτοχόνδρια και οι δυσλειτουργικές πρωτεΐνες.</p> <p>Προς το παρόν είναι νωρίς να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα "θαύμα" της φύσης εξηγούν οι ερευνητές καθώς πρέπει να επαληθευτεί ότι η ουσία αυτή έχει τα αποτελέσματα που περιγράφονται παραπάνω. Αλλά γενικά γνωρίζουμε, χάρη σε πολυάριθμες μελέτες, ότι τα φλαβονοειδή και οι πολυφαινόλες είναι μερικά από τα πιο αποτελεσματικά αντιοξειδωτικά, ικανά να μειώσουν τον κίνδυνο ασθενειών, χρόνιων παθήσεων και γήρανσης του δέρματος. Βρίσκονται σε πολλά τρόφιμα, κυρίως φρούτα και λαχανικά. Ορισμένα τρόφιμα θεωρούνται ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην καταπολέμηση της γήρανσης. Όπως το ρόδι, για παράδειγμα. Ο Frank Madeo δήλωσε: «Είναι πάντα ωραίο να βρίσκεις επιστημονική λογική σε μια πεποίθηση που προκύπτει από την παράδοση».</p> <p><strong><span>Soak seeds overnight in cool, non-chlorinated water and then refrigerate the seeds (approximately 40 degrees F) in a moist medium for 3 days.  </span></strong></p> <p><strong><span>The moist medium could be moist sand, moist potting soil, moist coir or moist peat.  </span></strong></p> <p><strong><span>Note that our recommendation is MOIST, not SODDEN or VERY WET and that we are recommending REFRIGERATION not FREEZING.  </span></strong></p> <p><strong><span>After this pretreatment, plant the (still moist) seeds.  </span></strong></p> <p><strong><span>Sow on surface, barely cover with soil and press in firmly and keep evenly moist until germination.  </span></strong></p> <p><strong><span>Use a greenhouse, shade house or grow lights.  </span></strong></p> <p><strong><span>Germination Temperature is around 20C/68F</span></strong></p> <p><strong><span>Germination occurs 30 to 60 days after sowing.   </span></strong></p> <p><strong><span>Seedlings are slow-growing and will require about 60 days to transplant.  </span></strong></p> <p><strong><span>Once past the seedling stage, the plant is fast growing. </span></strong></p> <p><strong><span>The plants prefer rich, deep, ever moist, well-drained soil and full sun to part shade.  </span></strong></p> <p><strong>Water every other day.</strong></p>

MHS 100 (5 S)