5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Γίγαντες Μακρύς Λούφα (Luffa aegyptiaca)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2> <p><strong>Αυτή είναι η μεγαλύτερη και η μεγαλύτερη luffa που υπάρχει.</strong></p> <p>Η λούφα είναι οικολογικό, βιοδιασπώμενο και λειαντικό σφουγγάρι προέρχεται από ένα τροπικό, καλλωπιστικό φυτό που μοιάζει με κολοκύθα (Luffa aegyptiaca) και είναι μακρινός εξάδελφος του αγγουριού. Γι΄ αυτό άλλωστε ο καρπός του μοιάζει με τεράστιο αγγούρι (έχει μήκος 40-60 εκατοστά). Είναι περιβεβλημένος από ένα είδος δέρματος-φλούδας που μέσα του κρύβει το σφουγγάρι. Οι καρποί όταν ωριμάσουν συλλέγονται, ξεφλουδίζονται για να αποκαλυφθεί το σφουγγάρι και στη συνέχεια καθαρίζονται από τους σπόρους, πλένονται, στεγνώνονται και λευκαίνονται.</p> <p>Η λούφα παραμένει βασικό στοιχείο της καθημερινής περιποίησης της ομορφιάς των γυναικών της Άπω Ανατολής, που φημίζονται για την μαλακή τους επιδερμίδα. Η λούφα είχε αποδείξει τις εξαιρετικές ιδιότητες απολέπισης που έχει, με την αφαίρεση των νεκρών κυττάρων από την επιδερμίδα του προσώπου, με τρόπο απαλό και χωρίς να καταστρέφει το δέρμα</p> <p>Η λούφα είναι επίσης σημαντική στις προβληματικές περιοχές γιατί βοηθά στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου. Με αυτόν τον τρόπο η επιδερμίδα αντιδρά καλύτερα σε θεραπείες με κρέμες αλλά και στα διάφορα σαπούνια που χρησιμοποιούμε τοπικά κατά της κυτταρίτιδας. Στα σημεία που υπάρχει κυτταρίτιδα η κυκλοφορία είναι μειωμένη και αυτό προκαλεί (με ή χωρίς κυτταρίτιδα) κατακράτηση υγρών και "φούσκωμα". Σε όλες αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις η λούφα είναι σωτήρια!</p> <p>Επειδή οι ίνες του φυτού είναι σκληρές και πολύ ανθεκτικές, καλό είναι να κάνεις πρώτα μια δοκιμή στο δέρμα, πάντα με βρεγμένο σφουγγάρι και πιέζοντας απαλά. Το ίδιο και στα πιάτα και τα ανοξείδωτα σκεύη: Δοκίμασε το προσεκτικά, όπως θα έκανες και με ένα ατσαλόσυρμα κουζίνας.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 41 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>βουκαμβίλια ή μπουκαμβίλια Βιολετί Και Κόκκινο Σπόροι</strong></h2><h2><span style="color: #ff0000; font-size: 14pt;" data-mce-style="color: #ff0000; font-size: 14pt;"><strong>Τιμή&nbsp;για&nbsp;το&nbsp;πακέτο&nbsp;των&nbsp;10 σπόροι.</strong></span></h2><p>Μοβ, κόκκινες, άσπρες, τώρα τελευταία και πορτοκαλί αλλά και δίχρωμες. . . Δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί Ελληνικό καλοκαιρινό τοπίο χωρίς τις πανέμορφες μπουκαμβίλιες να δίνουν χρώμα σε κάθε γωνιά, στις αυλές των σπιτιών, ή σε συνδυασμό με το άσπρο και το μπλε των νησιών μας. Κι όμως δεν είναι μεσογειακό αλλά ένα τροπικό φυτό που προέρχεται από τη Βραζιλία</p><p><strong>Καλλιέργεια </strong></p><p>Ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη και έχει εντυπωσιακές επιδόσεις ακόμα και σε μεγάλες γλάστρες στα μπαλκόνια.&nbsp; Το χώμα της πρέπει ωστόσο να έχει καλή αποστράγγιση γιατί η υπερβολική υγρασία κάνει κακό στο φυτό.</p><p>Πρώτα εμφανίζονται τα φύλλα, μόλις ο καιρός αρχίσει να ζεσταίνει την άνοιξη και στη συνέχεια, σιγά σιγά αρχίζουν να σχηματίζονται και τα μπουμπούκια.&nbsp; Σε λεπτούς μίσχους εμφανίζονται πολλά εντυπωσιακά λουλούδια με άσπρο στήμονα στο κέντρο τους.&nbsp; Τα λουλούδια διαρκούν αρκετά και στο δικό μας εύκρατο κλίμα η ανθοφορία διαρκεί από νωρίς την άνοιξη μέχρι τα πρώτα κρύα.&nbsp;&nbsp;</p><p>Αργά το φθινόπωρο, μόλις ο καιρός αρχίσει να ψυχραίνει, κι αφού έχει σταματήσει να ανθίζει, το φύλλωμά της σιγά σιγά κιτρινίζει και πέφτει κι έτσι το χειμώνα η μπουκαμβίλια μοιάζει με ένα σύμπλεγμα ξερών κλαδιών.&nbsp;</p><p><strong>Φροντίδα</strong></p><p>Ενα πανέμορφο, πολύ ανθεκτικό φυτό που ουσιαστικά έχει ανάγκη από ελάχιστη περιποίηση. Η μπουκαμβίλια είναι επίσης ανθεκτική σε έντομα και ασθένειες, παρόλα αυτά όμως καλό είναι να την ελέγχετε για έντομα όσο συχνά όσο και τα άλλα φυτά του κήπου ή της βεράντας σας.</p><p>Σαν τροπικό φυτό, η μπουκαμβίλια έχει ανάγκη από άπλετο φως.&nbsp; Φυτέψτε την λοιπόν σε κάποιο σημείο που θα την βλέπει ο ήλιος.&nbsp; Εχετε στο μυαλό σας ότι η μπουκαμβίλια σας δεν θα ανθίσει αν δεν παίρνει αρκετό απευθείας ηλιακό φως, τουλάχιστον 8 ώρες κάθε ημέρα.</p><p>Ποτίζετέ την μόνο όταν τα φύλλα της αρχίσουν να κρέμονται και μην την ποτίζετε περισσότερο απ' όσο χρειάζεται γιατί είτε τα φύλλα της θα κιτρινίσουν και σιγά σιγά θα πέσουν, είτε θα αναπτυχθεί το φύλλωμα σε βάρος των λουλουδιών με αποτέλεσμα να έχετε ένα υπέροχο πράσινο φυτό με ελάχιστα όμως λουλούδια.&nbsp; Επίσης, να είστε προσεκτικοί όταν χρησιμοποιείτε λίπασμα γιατί αν λιπαίνετε περισσότερο από όσο πρέπει, πάλι θα έχετε ένα πράσινο φυτό χωρίς λουλούδια.&nbsp;</p><p>Οι μπουκαμβίλιες σιχαίνονται τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες αλλά και τον αέρα.&nbsp; Φροντίστε λοιπόν να την φυτέψετε κοντά σε έναν τοίχο, πάνω σε μία πέργκολα, ή σε ένα προστατευμένο από τον αέρα σημείο του κήπου σας και να την στηρίξετε καλά.&nbsp;&nbsp; Aν θέλετε να ψηλώσει γρήγορα, για παράδειγμα από τον κήπο προς τα κάγκελα της βεράντας σας, τοποθετείστε μία πέργκολα ή δέστε σύρμα (με πλαστική επένδυση, σαν καλώδιο) στα κάγκελα και στηρίξτε τα κλαδιά της πάνω σ' αυτό.&nbsp; Μην την σφίγγετε πολύ με το σπάγκο ή το πράσινο σύρμα για τα φυτά γιατί τα κλαδιά της (όσο είναι ακόμη πράσινα και όχι ξύλο) είναι πολύ τρυφερά και σπάνε εύκολα</p><p>Αν ζείτε σε περιοχές με έντονο παγετό, θα ήταν χρήσιμο τους κρύους μήνες του χειμώνα να καλύψετε τη μπουκαμβίλια με πλαστικό έτσι ώστε να την προστατέψετε από τον πάγο.&nbsp; Θυμηθείτε να ανοίξετε λίγες τρύπες στο πλαστικό έτσι ώστε η υγρασία από το φυτό να μπορεί να βγει και να μην παγώσει πάνω στο φυτό.&nbsp; Αν η μπουκαμβίλια «καεί» από τον πάγο και επιζήσει, την άνοιξη θα πετάξει νέα βλαστάρια αλλά η ανάπτυξή της ξεκινάει ουσιαστικά από την αρχή.</p><p>Η μπουκαμβίλια είναι ένα φυτό που δεν έχει ανάγκη από κλάδεμα αλλά και που δεν χρειάζεται να φοβάστε να κλαδέψετε.&nbsp; Μπορείτε να την κλαδέψετε όποια στιγμή του χρόνου θέλετε.&nbsp; Νέα κλαδιά θα πετάξουν όμως μόνο όταν ο καιρός αρχίσει να ζεσταίνει την άνοιξη.&nbsp; Μην ανησυχήσετε λοιπόν αν μετά το φθινοπωρινό σας κλάδεμα δεν δείτε νέα κλαδάκια.&nbsp; Το μόνο κλάδεμα που είναι απαραίτητο είναι να κόψετε τους λεπτούς μίσχους που μένουν αφού πέσουν τα λουλούδια.</p><p>Τα κλαδιά της μπουκαμβίλιας, με τα χρόνια μετατρέπονται σε ξύλο γι' αυτό όταν την στηρίζετε σε κάποια πέργκολα να θυμάστε ότι δεν θα μπορείτε να μετακινήσετε τα κλαδιά της.&nbsp; Διαλέξτε λοιπόν μία θέση στην οποία η μπουκαμβίλια σας θα εγκατασταθεί μόνιμα και θα μεγαλώσει, χαρίζοντάς σας τα όμορφα λουλούδια της για πολλά χρόνια.</p><h2><strong>WIKIPEDIA:</strong></h2><p>Η μπουκαμβίλια είναι Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό ή βουκαμβίλια ανήκει στην τάξη καρυοφυλλώδη και στην οικογένεια των νυκταγινιδών.</p><p><strong>Χαρακτηριστικά</strong></p><p>Είναι θάμνος ή μικρό δέντρο με καταγωγή από τo Νότια Αμερική και τα περισσότερα από τα είδη της φέρουν μεγάλα αγκάθια.</p><p>Η μπουκαμβίλια είναι φυλλοβόλο φυτό, τα φύλλα της φέρουν μίσχους είναι ακέραια, μεγάλα, χνουδωτά και έχουν σχήμα καρδιάς ή νεφρού. Τα άνθη της είναι όμορφα, ζωηρόχρωμα, μετρίου μεγέθους σε ποικίλους χρωματισμούς. Η υφή τους είναι χάρτινη και με την πάροδο μερικών εβδομάδων πέφτουν και αντικαθίστανται με καινούργια. Μπορεί να είναι λευκά, ροζ, κόκκινα, βυσσινί, μοβ και πορτοκαλί. Οι βλαστοί της μπουκαμβίλιας είναι ξυλώδεις και διακλαδώνονται, αναρριχώνται και φτάνουν σε ύψος και τα 12 μέτρα. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα αρκετά εύκολα και δεν αντιμετωπίζει προβλήματα με τη σύνθεση του εδάφους. Είναι ευαίσθητη στο ψύχος και αγαπά τις ηλιόλουστες περιοχές.</p><p><strong>Ποικιλίες</strong></p><p>Έχουν δημιουργηθεί πολλές καλλωπιστικές ποικιλίες και σήμερα είναι από τα πολύ διαδεδομένα καλλωπιστικά φυτά. Καλλιεργείται σε γλάστρες, κήπους και πάρκα σε ολόκληρη την Ελλάδα αποτελώντας ένα κλασικό ανοιξιάτικο φυτό.</p>

T 61

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Aρκουδόβατος (Smilax Aspera)</strong></h2><h2><span style="color: #ff0000;" data-mce-style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή&nbsp;για&nbsp;το&nbsp;πακέτο&nbsp;των&nbsp;10&nbsp;σπόρους.</strong></span></h2><p>Κοινή ονομασία: Aρκουδόβατος, Ακρέβατος, Σμίλαξ, Σαρσαπαρίλλη, Sarsaparille, Rough Bindweed.</p><p>Αναρριχώμενο φυτό που μοιάζει με είδος κισσού. Αυτοφύεται σε δάση, μέσα σε υγρές ρεματιές με πυκνή βλάστηση. Αναρριχάται κυρίως σε κορμούς δένδρων και τους "ντύνει". Ανθίζει (ανάλογα το υψόμετρο και την χρονιά) από τα μέσα Αυγούστου ως και τα μέσα Νοεμβρίου και δίνει νέκταρ και γύρη. Ιδιαίτερα η γύρη του είναι σωτήρια εκείνη την εποχή για τα μελίσσια που βρίσκονται στα πευκοδάση (που ως γνωστό τα μελίσσια αδυνατίζουν επικίνδυνα), γιατί βοηθά στην εκτροφή νέου γόνου.</p><p><strong>Περιγραφή</strong>: Αναρριχώμενο πολυετές δίοικο φυτό της μεσογείου. Ο βλαστός του είναι αγκαθωτός, τετραγωνικός που μπορεί να αποκτήσει μεγάλο μήκος και πυκνή βλάστηση. Τα φύλλα του είναι έμμισχα, με μεταβλητή μορφολογία καρδιόσχημα έως νεφροειδή. Είναι δερματώδη γυαλιστερά, μερικές φορές με λευκές κηλίδες, με 7-9 παράλληλα νεύρα και συχνά φέρουν αγκάθια. Στην βάση των μίσχων εκπτύσσονται 2 έλικες που βοηθούν την αναρρίχηση του φυτού. Τα Άνθη είναι μονογενή, μικρά λευκορόδινα, με έντονη ευχάριστη μυρωδιά που σχηματίζουν κρεμαστές ταξιανθίες κόρυμβου. Ανθίζει από τέλος Αυγούστου μέχρι τα μέσα Νοέμβριου. Ο καρπός είναι ράγα έως 1 εκατοστό, κόκκινος που γίνεται μαύρος όταν ωριμάσει. Το φθινόπωρο, μπορούμε να δούμε καρπούς και άνθη στο ίδιο φυτό.&nbsp;</p><p><strong>Βιότοπος</strong>: Προτιμά περιοχές με υγρασία και πυκνή βλάστηση σε χαμηλά υψόμετρα, κοντά στη θάλασσα αλλά και σε δάση, μέχρι 1200 μέτρα υψόμετρο. Θα το βρούμε να αναρριχάται κυρίως σε κορμούς δέντρων και θάμνων ή και σε φράχτες και μπορεί να φτάσει και τα 4 μέτρα ύψος.</p><p><strong>Εξάπλωση</strong><strong> - </strong><strong>Καταγωγή</strong><strong>:</strong>&nbsp;Μεσόγειος</p><p><strong>Πληροφορίες</strong><strong>:</strong>&nbsp;Συχνά βλέπουμε την ίδια περίοδο ανθοφορία και καρποφορία. Είναι από τα λίγα φυτά που ανθοφορούν το φθινόπωρο, και αυτό το κάνει χρήσιμο μελισσοκομικό φυτό μιας και προσφέρει γύρη και νέκταρ σε μια δύσκολη εποχή για τα μελίσσια. Οι κόκκινοι καρποί του είναι τροφή για τα πουλιά. Οι ταξικαρπίες χρησιμοποιούνται για διακόσμηση.</p>

MHS 93

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι κολοκύνθης Tinda, μήλο κολοκύθας (Praecitrullus fistulosus)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 3 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το Tinda, που ονομάζεται επίσης «ινδική σκουός», «στρογγυλό πεπόνι», «κολοκύθα ινδική» ή «κολοκύθα μήλου» ή «κολοκύθα ινδική», είναι ένα κολοκύθα σαν σκουός που καλλιεργείται για τα ώριμα φρούτα του, ένα λαχανικό ιδιαίτερα δημοφιλές στη Νότια Ασία .</p> <p><strong>Διανομή και χρήση </strong></p> <p>Το<span> είδος προέρχεται από την Ινδία και το Πακιστάν και καλλιεργείται στο βόρειο τμήμα των δύο χωρών, όπου τα ώριμα φρούτα είναι ένα δημοφιλές λαχανικό. Η συγκομιδή πραγματοποιείται πριν σκληρυνθούν τα φλοιά των σπόρων. Τα φρούτα μαγειρεύονται μετά την αφαίρ</span>εση<span> των σπόρων, συχνά μαζί με φακές. Εισάγονται επίσης. Οι σπόροι τρώγονται ψημένοι. Υπάρχουν δύο διαφορετικές μορφές: μία με ελαφριά πράσινα φρούτα, η οποία προτιμάται γενικά και η άλλη με σκούρα πράσινα φρούτα.</span></p> <p>Το<span> φυτό είναι όπως και με όλα τα κολοκυθάκια, μια παραγωγική αμπέλου, και καλλιεργείται ως ετήσια. Το φυτό είναι επίσης φρακτό με μικρά αγκάθια παρόμοια με τα κολοκυθάκια. Ο καρπός είναι περίπου σφαιρικός και διαμέτρου 5-8 εκατοστών. Οι σπόροι μπορούν επίσ</span>ης<span> να φρυγανιστούν και να καταναλωθούν. Το Tinda είναι ένα διάσημο ψευδώνυμο μεταξύ των οικογενειών του Punjabi στην Ινδία. Αυτή η μοναδική κολοκύθα είναι από τη Νότια Ασία και είναι πολύ δημοφιλής στην ινδική και πακιστανική κουζίνα με κάρυ και πολλά γκου</span>ρμέ<span> πιάτα. Τα πράσινα χρώματα, τα μήλα μεγέθους φρούτα είναι επίπεδη στρογγυλή σε σχήμα και βάρος 50-60 γραμμάρια. Τα φυτά είναι ζωηρά, παραγωγικά και αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς σε 70 ημέρες μετά τη φύτευση.</span></p> <p>Το<span> Tinda μπορεί να μπερδευτεί με tendli ή kundru λόγω ομοειδών ονομάτων από διαφορετικές γλώσσες και περιοχές. Το Tinda στη Punjabi ή στις περισσότερες γλώσσες της Βόρειας Ινδίας είναι "ινδική κολοκύθα μωρών".</span></p> <p>Tinda θεωρείται ένα βαρετό λαχανικό από πολλούς στη Βόρεια Ινδία - μέρος του λόγου είναι ότι χρησιμοποιείται σε πολλές curries κατά τη διάρκεια της υψηλής περιόδου και τα γούστα είναι ήρεμα, εκτός και αν χρησιμοποιείται με πολλά μπαχαρικά. Επιπλέον, οι σπόροι<span> του δεν ευνοούνται από πολλούς. Είναι σχεδόν άγνωστη στη Νότια Ινδία.</span></p>

VE 93 (3 S)

5/ 5

<h2><strong>Passiflora adenopoda Σπόροι</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 3 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Τα λουλούδια είναι λευκά και μοβ, 7 εκ. Πλάτος. Τα φρούτα μετατρέπονται σε βιολετί κατά την ωριμότητα.</p> <p>Το Passiflora adenopoda είναι ένα διασκεδαστικό και εύκολο φυτό για να αναπτυχθεί, το φυτό είναι ένα αμπέλι που θα αναπτυχθεί γρήγορα σε στήριξη από τρύπες από το στέλεχος. Όταν το φυτό έχει μήκος περίπου 2 μ., Θα αρχίσει να παράγει άφθονα λουλούδια, με ωραία οσμή και να προσελκύει πολλούς επικονιαστές!</p> <p>Στη συνέχεια, θα εμφανιστούν φρούτα, μικρά πράσινα φρούτα μεγέθους ενός δαμάσκηνου, γεμάτα με σπόρους που καλύπτονται με ένα βλεννώδες χρώμα φωτεινό πορτοκαλί (ΜΗΝ φάτε πράσινο, είναι δηλητηριώδες). Όταν ωριμάσουν, τα φρούτα θα γίνουν πορφυρά και θα είναι πολύ γλυκά σε γεύση, ιδανικά για ποτά φρέσκων φρούτων.</p> <p>         Το Passiflora adenopoda είναι ένα τροπικό φυτό αμπέλου. Αυτή η ποικιλία, που προέρχεται από την Κεντρική Αμερική, μεγαλώνει ευτυχώς περισσότερο από 4 μέτρα, αλλά αρχίζει να παράγει λουλούδια σε απόσταση μόλις 2 μέτρων από τη βάση. Αυτοί οι σπόροι προέρχονται από την Κόστα Ρίκα, όπου μερικές φορές μεγαλώνει στους κήπους των ανθρώπων. Αγαπούν τον πλήρη ήλιο, αλλά μπορεί να έχουν μια μικρή σκιά, η οποία τους κάνει να έχουν λιγότερα λουλούδια, έχει τρία έως πέντε-lobed φύλλα με ανοιχτό πράσινο χρώμα. Το φυτό αρέσει υψηλή υγρασία του εδάφους.</p> <p>Αυτό το φυτό είναι ένα φυτό υποδοχής για πεταλούδα Heliconius charithonia, που τα αυγά στα φύλλα για τις κάμπιες τους για να φάνε.</p>

V 22 PA (3 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι Αγιόκλημα (Lonicera caprifolium)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το αγιόκλημα είναι ένα εύρωστο, αναρριχώμενο φυλλοβόλο φυτό με γκριζοπράσινα φύλλα και άνθη ρόδινα η υποκίτρινα, ιδιαίτερα αρωματικά την άνοιξη. Υπάρχουν και είδη με πράσινα ή κοκκινωπά φύλλα. Τα αρωματικά λουλούδια του έχουν σχήμα σάλπιγγας, εμφανίζονται από την αρχή της άνοιξης μέχρι το τέλος του καλοκαιριού και το χρώμα τους ξεκινάει από κρεμ και ανοιχτό κίτρινο μέχρι έντονο κόκκινο και τριανταφυλλί.</p> <p>Οι καρποί του είναι εξίσου καλλωπιστικοί καθώς το χρώμα τους ποικίλει και μπορεί να είναι άσπρο, κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο, μπλε ή και μαύρο.</p> <p>Είναι ανθεκτικό στο ψύχος, στα φτωχά εδάφη και στις σκιερές και ημισκιερές θέσεις.</p> <p>Αναπτύσσεται γενικά γρήγορα καλύπτοντας κάγκελα και περιφράξεις σε σύντομο χρονικό διάστημα.  Ένα φυτό μπορεί να καλύψει 6-8m2.</p> <p>Το αγιόκλημα έχει πάρα πολλές χρήσεις στην αρωματοποιία, την ζαχαροπλαστική αλλά και ως βότανο.</p> </body> </html>

MHS 36 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Κλιτόρια με λευκά λουλούδια σπόρος (Clitoria ternatea)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 5 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Γνωρίζετε ότι το φυτό Κλιτόρια (Clitoria) πήρε το όνομά του αναφορικά προς την ανθρώπινη θηλυκή κλειτορίδα, γιατί τα λουλούδια του φέρουν ομοιότητες με τα θηλυκά γεννητικά όργανα</p> <p>Το γένος Clitoria είναι γένος ανθοφόρων φυτών, τα οποία γονιμοποιούνται από έντομα. Πρόκειται για φυτά ενδημικά σε διάφορες περιοχές με κλίμα τροπικό ή εύκρατο, όπως στη νοτιοανατολική Ασία και στη Μαδαγασκάρη, όπου τα λουλούδια τους χρησιμοποιούνται συχνά ως χρωστική ουσία τροφίμων ή βαπτίζονται σε κουρκούτι και γίνονται τηγανίτες. Το πλέον διαδεδομένο είδος του γένους είναι το Clitoria ternatea, επίσης γνωστό ως "μπιζέλι πεταλούδα". Έχει ιατρικές χρήσεις, αλλά χρησιμοποιείται και σαν τρόφιμο επίσης. Οι ρίζες του χρησιμοποιούνται στην ινδική ιατρική Αγιουρβέδα.</p> <p> </p> <p>Το γένος πήρε το όνομά του αναφορικά προς την ανθρώπινη θηλυκή κλειτορίδα, γιατί τα λουλούδια φέρουν ομοιότητες με τα θηλυκά γεννητικά όργανα. Οι πρώτες περιγραφές για τα είδη του γένους, με την ονομασία Flos clitoridis ternatensibus, ανάγονται στο 1678, και γίνονται από τον Rumpf, ένα βοτανολόγο γερμανικής καταγωγής, που εργαζόταν για λογαριασμό της Ολλανδικής Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Το 1747, ο Johann Philipp Breyne επιβεβαιώνει το όνομα, θεωρώντας το ως κατάλληλο όνομα για το γένος. Πολλές λαϊκές ονομασίες αυτών των λουλουδιών σε διαφορετικές γλώσσες είναι παρόμοιες, βασισμένες αναφορικά στο γυναικείο σεξουαλικό όργανο.</p> <p>Στο παρελθόν, υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ των βοτανολόγων σχετικά με την ονομασία του γένους και το πόσο καλή ιδέα ήταν αυτό. Το όνομα δέχτηκε οξεία κριτική από διάφορους βοτανολόγους, όπως από τον James Edward Smith το 1807, τον Amos Eaton το 1817, τον Michel Etienne Descourtilz το 1826 και τους Eaton και Wright το 1840. Προτάθηκαν μερικά λιγότερο σαφή εναλλακτικά ονόματα, όπως Vexillaria (Eaton 1817) και Nauchea (Descourtilz 1826), αλλά δεν ευδοκίμησαν και τελικά επικράτησε το όνομα Clitoria μέχρι τις μέρες μας.</p> <p>Το Clitoria ternatea, είναι αναρριχώμενο φυτό που ανήκει στην οικογένεια Fabaceae (φαβίδες) με κοινή ονομασία μπιζέλι - πεταλούδα, μπλε - μπιζέλι, και μπιζέλι - cordofan. Τα λουλούδια του έχουν το σχήμα ανθρώπινων γεννητικών οργάνων γυναίκας, εξ ου και το λατινικό όνομα του γένους "Clitoria", από την "κλειτορίδα". (Συνώνυμα: Clitoris principissae). Το φυτό αυτό είναι ενδημικό στην τροπική ισημερινή Ασία, αλλά έχει εισαχθεί στην Αφρική, την Αυστραλία και την Αμερική.</p> <p> </p> <p>Πρόκειται για ένα πολυετές ποώδες φυτό, δυναμικό αναρριχώμενο ή έρπων τροπικό ψυχανθές. Τα αραιά, νεαρά στελέχη του γέρνουν ελαφρώς και είναι ξυλώδη στη βάση τους. Το φυτό μπορεί να φτάσει μέχρι 5 μέτρα μήκος. Διαθέτουν ρίζα μόνο στις άκρες. Τα φύλλα είναι πτεροειδή, φέρουν 5-7 ελλειπτικά φυλλάρια, μήκους 3-5 εκατ. Αναπτύσσεται σαν κλήμα ή αναρριχητικό φυτό και ανταποκρίνεται θετικά σε υγρό, ουδέτερο έδαφος. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό αυτού τού φυτού είναι τα μονήρη άνθη του, σε έντονο βαθύ μπλε χρώμα και ανοιχτο- κίτρινο σημάδι στο κέντρο τους. Έχουν περίπου 4 εκατοστά μήκος με 3 εκατοστά πλάτος. Υπάρχουν κάποιες ποικιλίες που παράγουν λευκά άνθη.  Οι καρποί είναι επίπεδοι, γραμμικοί, έχουν μήκος 5 - 7 εκατοστά, με σποραδικά χνουδωτό λοβό, που διαρρηγνύονται βίαια στην ωρίμανση και ρίχνουν 8-10 σκουρόχρωμους και λαμπερούς σπόρους. Οι καρποί είναι βρώσιμοι όταν είναι τρυφεροί. Υπάρχουν πολλά είδη οικότυποι, αγρό-τυποι και ποικιλίες που διαφέρουν σε λουλούδια και φυλλάρια. Πολλές ποικιλίες έχουν αναπαραχθεί στη Λατινική Αμερική, κυρίως στην Κούβα και το Μεξικό.</p> <p>Καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό φυτό και σαν είδος αναβλάστησης (π.χ., στα ορυχεία άνθρακα στην Αυστραλία). Όταν καλλιεργείται, χρειάζεται λιγοστή φροντίδα. Όπως κάθε όσπριο, οι ρίζες του σχηματίζουν μία συμβιωτική σχέση με βακτήρια του εδάφους, γνωστή ως rhizobia, που μετατρέπει το ατμοσφαιρικό άζωτα (Ν2) σε μορφή χρήσιμη για ένα φυτό. Ως εκ τούτου, αυτό το φυτό χρησιμοποιείται επίσης για τη βελτίωση της ποιότητας του εδάφους μέσω της αποσύνθεσης πλούσιων σε άζωτο  ιστών.</p> <p>Οι νέοι λοβοί είναι βρώσιμοι και χρησιμοποιούνται ως λαχανικά στις Φιλιππίνες. Στη νοτιοανατολική Ασία, τα λουλούδια του χρησιμοποιούνται για τον χρωματισμό τροφίμων. Στη Μαλαισία χρησιμοποιείται στο μαγείρεμα ένα υδατικό εκχύλισμα, για να χρωματίσει το κολλώδες ρύζι για το kuih ketan (επίσης γνωστό ως pulut tai tai στο Peranakan / Nyonya μαγείρεμα) και στο nyonya chang. Στον Κεναντάν της Μαλαισίας χρησιμοποιείται για να χρωματίσει το άσπρο ρύζι για το Nasi Kerabu. Στην Ταϊλάνδη, φτιάχνεται ένα παχύρρευστο μπλε ποτό που ονομάζεται nam dok Anchan, και μερικές φορές καταναλώνεται με μια σταγόνα χυμό λάιμ για την αύξηση της οξύτητας και τη μετατροπή του χυμού σε ροζ-μωβ χρώμα. Επίσης, στη Βιρμανία και στην ταϊλανδέζικη κουζίνα τα λουλούδια τρώγονται βουτηγμένα σε κουρκούτι και τηγανιτά.</p> <p> </p> <p>Το Clitoria ternatea είναι ένα όσπριο υψηλής ποιότητας, πλούσιο σε πρωτεΐνες, μία "τροπική μηδική", αναφέρεται συχνά ως τράπεζα πρωτεΐνης που μπορεί να καλλιεργηθεί με χαμηλό κόστος. Στην κτηνοτροφία τείνουν να το προτιμούν σε σχέση με άλλα όσπρια και χόρτα και ως εκ τούτου αποτιμάται ως όσπριο βοσκοτόπων. Επίσης, χρησιμοποιείται για τα συστήματα τροφοδοσίας cut-and-carry και κόβεται για σανό και ζωοτροφή σε σιλό. Ένα καθοριστικό σε άζωτο (N-fixing) ψυχανθές, το Clitoria ternatea χρησιμοποιείται ως ένα όσπριο βοσκής ή ως χλωρή λίπανση. Είναι μια πολύτιμη καλλιέργεια επικάλυψης σε φυτείες καουτσούκ και καρύδας.</p> <p> </p> <p>Δοκιμές που έγιναν σε ζώα, με το μεθανολικό εκχύλισμα από ρίζες του Clitoria ternatea έδωσαν συμπεράσματα για νοοτροπική, αγχολυτική, αντικαταθλιπτική, αντισπασμωδική και χαλαρωτική δράση. Τα ενεργά συστατικά περιλαμβάνουν τανίνες, ρητίνες, άμυλο, taraxerol και taraxerone.</p> <p> </p> <p>Πρόσφατα, πολλά βιολογικά ενεργά πεπτίδια που ονομάζονται cliotides έχουν απομονωθεί από το σταθερό στη θερμότητα κλάσμα του εκχυλίσματος του Clitoria ternatea. Τα Cliotides ανήκουν στην οικογένεια cyclotides και σχετικές μελέτες δείχνουν ότι τα cliotides εμφανίζουν ισχυρή αντιμικροβιακή δράση ενάντια στο Ε. coli, την Κ. πνευμονία, το Ρ. aeruginosa και την κυτταροτοξικότητα ενάντια των κυττάρων Hela. Αυτά τα πεπτίδια έχουν δυνατότητα να οδηγήσουν σε ενώσεις, για την ανάπτυξη νέων αντιμικροβιακών και αντικαρκινικών παραγόντων.</p> <p> </p> <p>Στην παραδοσιακή ιατρική: Λόγω της ομοιότητάς του με ένα μέρος του ανθρώπινου σώματος, έχουν αποδοθεί ιδιότητες σε αυτό το φυτό, που επηρεάζουν το ίδιο (ένα φαινόμενο που συνσντάται επίσης στην περίπτωση του μανδραγόρα, μεταξύ άλλων φυτών). Χρησιμοποιείται παραδοσιακά σε μια προσπάθεια θεραπείας σεξουαλικών παθήσεων, όπως η στειρότητα και η βλεννόρροια, για τον έλεγχο της εμμήνου ρύσης, αλλά και ως αφροδισιακό. Η πρακτική αυτή ευθυγραμμίζεται με μια αρχαία δοξασία που καταγράφεται στο Δόγμα Doctrine of Signatures.</p> <p> </p> <p>Στην παραδοσιακή ιατρική Αγιουρβέδα, έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες ως ενισχυτικός παράγοντας της μνήμης, νοοτροπικό, αντιστρεσογόνο, αγχολυτικό, αντικαταθλιπτικό, αντισπασμωδικό, ηρεμιστικό και καταπραϋντικό.</p> <p> </p> <p>Το μπιζέλι πεταλούδα χρησιμοποιείται επίσης στην κηπουρική. Σε φράχτες και πέργκολες ως καλλωπιστικό για τα εντυπωσιακά, επιδεικτικά λουλούδια του.</p> <table cellspacing="0" cellpadding="0" border="1"> <tbody> <tr> <td colspan="2" width="100%" valign="top"> <p align="center"><strong>Οδηγίες για σπορά</strong></p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Σπορά:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">Σπόροι</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Προεπεξεργασία:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">σκαριφίζω προσεκτικά τους σπόρους με ένα μαχαίρι, ή αγριεύω με γυαλόχαρτο. Στη συνέχεια, απολαύστε το ζεστό νερό για 12 ώρες.</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Διαστρωμάτωση:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">0</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Σπορά Ώρα:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">όλο το χρόνο</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Σπορά Βάθος:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">0,5 cm</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Σπορά Mix:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">κοκοφοίνικα ή σπορά μείγμα + άμμο ή περλίτη</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Θερμοκρασία φύτρωσης:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">25-28°C</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Τοποθεσία:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">φωτεινό + κρατήσει συνεχώς υγρό, <strong>αλλά</strong><strong> </strong><strong>όχι</strong><strong> </strong><strong>υγρή</strong><strong>!</strong></p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Φύτρωσης Ώρα:</strong><strong></strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">3-6 εβδομάδες</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center">Πότισμα:</p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">μέτρια νερό + αφήστε την να στεγνώσει μεταξύ πότισμα</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong> </strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p><strong><em>Copyright © 2012 Seeds Gallery - Saatgut Galerie - Galerija semena. </em></strong></p> <p align="center"><strong><em>All Rights Reserved.</em></strong></p> </td> </tr> </tbody> </table> <p> </p>

VE 122 (5 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Γίνετε προμηθευτής σπόρων μας</strong></h2> <h2><strong>Τι χρειάζεται για να γίνει ο προμηθευτής σπόρων μας;</strong></h2> <p>Για να γίνετε προμηθευτής μας, πρέπει να έχετε ένα βίντεο και φωτογραφίες των καρπών των φυτών που μας προσφέρετε, με τα προσωπικά σας στοιχεία και μια ημερομηνία σε χαρτί που θα είναι σαφώς ορατή (με το όνομα και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που χρησιμοποιείτε για το PayPal ).</p> <p>Εάν πρόκειται για λαχανικό (ντομάτα, πιπέρι, αγγούρι ...), πρέπει να γνωρίζετε το ακριβές όνομα της ποικιλίας, επειδή αν χρησιμοποιείτε οποιοδήποτε άλλο όνομα και δεν μπορούμε να βρούμε τις πληροφορίες στο διαδίκτυο, τότε δεν μας ενδιαφέρει αυτά σπόρους.</p> <p>Θα χρειαστεί να μας στείλετε μια μικρότερη ποσότητα σπόρων (20) έτσι ώστε να μπορέσουμε να εκτελέσουμε δοκιμές βλάστησης σπόρων. Μετά από αυτό, μπορούμε να κανονίσουμε μια περαιτέρω αγορά του σπόρου από εσάς.</p> <p>Δεν ενδιαφερόμαστε για προμηθευτές από την Κίνα, την Ινδονησία ...</p> <p>Πραγματοποιούμε πληρωμές αποκλειστικά μέσω του PayPal (δεν υπάρχει άλλη επιλογή πληρωμής).</p> </body> </html>

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι ινδική φράουλα (Duchesnea indica)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Duchesnea είναι ένα πολυετές βότανο, ολόκληρο το φυτό με το λευκό ήβη. Στελέχη λεπτό, σέρνεται σαν σταθερά, ριζοβολία. Τρεις ένωση φύλλα εναλλάσσονται, φυλλάδια Ling ωοειδή, 1.5 ~ 4εκ, πλάτος 1 ~ 3 εκατοστά, το περιθώριο με αμβλύ δόντια, και οι δύο πλευρές είναι αραιά ολίσθησης δόρυ, με παραφύλλων? Μίσχος και φύλλα του εδάφους όσο και μεγαλύτερους χρόνους, δεν υπάρχει Fu Sheng προς τα επάνω λευκό ήβη. Άνθη μονήρη στις μασχάλες των φύλλων, με μακριά λαβή? Αναπληρωτής σέπαλα 5, εγκοπές, 5 σέπαλα, που αντιπροσωπεύουν epicalyx μικρό? Πέταλα 5, κίτρινο, αντωοειδή? Στήμονες πολλά, γεννήθηκε στην επίπεδη τόρο. Συγκεντρωτικά φρούτα ώριμα διεύρυνση δοχείο, σπογγώδες, κόκκινο. Αχαίνια μικρές, ως επί το πλείστον κόκκινα. Ανθίζει από τον Απρίλιο μέχρι το Μάιο, ο καρπός των πέντε έως έξι μήνες. Duchesnea δηλητήριο για carbuncles βράζει, scrofula ημερολόγιο φυματίωση, μπορούν να εφοδιαστούν με πικραλίδα, το μικρό γρασίδι, άγρια χρυσάνθεμο, είδος μάλλινου υφάσματος και άλλων ναρκωτικών.</p> <p>Για τον καρκίνο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με diffusa, polyphylla και άλλων ναρκωτικών. Για το νερό και φωτιά εγκαύματα, μπορούν να εφοδιαστούν με τη χρήση της ρίζας Polygonum cuspidatum.</p> <p>Εντερίτιδα πρόληψη των ασθενειών και τον έλεγχο των ψαριών ανά εκατό κιλά ψάρι με φρέσκα 0,5 kg, προσθέτουμε νερό, βράστε για 30 λεπτά, προσθέστε το πίτουρο ρυζιού, το σχήμα διατροφή ζύμη μία φορά την ημέρα, ζωοτροφές 3 έως 6 ημέρες.</p> </body> </html>

V 152

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Σπόροι κολοκύθας μακράς φιάλης</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 5 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Τα φρούτα έχουν κυλινδρικό μήκος 60 - 150 cm και μπορούν να ζυγίσουν έως 2,5 kg. Η κρεμώδης λευκή σάρκα λέγεται ότι έχει μια γεύση και υφή παρόμοια με τα πράσινα φασόλια.</p> <p>Διαλέξτε τα πράσινα φρούτα όταν είναι μικρά, μήκους 15-60 cm.</p> <p>Long Bottle Gourd (Lagenaria siceraria provar. Turbinata)</p> <p>Η νεροκολοκύθα είναι ένα από τα παλαιότερα καλλιεργούμενα φυτά και έχει χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο σαν λειτουργικό αλλά και διακοσμητικό αντικείμενο σε όλο τον κόσμο, καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας και πιστεύεται ότι κάλυψε το σύνολο του πλανήτη κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Ήταν γνωστή κυρίως από καλλιέργειες σε εύκρατες και τροπικές ζώνες, επειδή εκεί οι νεροκολοκύθες αναπτύσσονται καλύτερα. Η νεροκολοκύθα σήμερα, εξακολουθεί να θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της φύσης στην ανθρωπότητα.</p> <p>Η νεροκολοκύθα (Lagenaria siceraria συνωνυμ. Lagenaria vulgaris Ser.) ή αλλιώς Φλασκιά είναι ένα ήμερο είδος της μεγάλης οικογένειας των κολοκυθιών (Cucurbitaceae) το οποίο εξαπλώθηκε παντροπικά ήδη από την προϊστορική αρχαιότητα.</p> <p>Η νεροκολοκύθα είναι ένα διπλοειδές, μόνοικο ετήσιο φυτό (τα μόνοικα φυτά δεν έχουν χωριστά αρσενικά και θηλυκά άτομα). Το φυτό έχει παχείς αναρριχητικούς βλαστούς με μεγάλα λευκά άνθη που ανοίγουν μόνο τη νύχτα . Ο καρπός έρχεται σε μια μεγάλη ποικιλία σχημάτων, που συλλέγονται από τους ανθρώπους για διάφορες χρήσεις.</p> <p>Η νεροκολοκύθα ήταν ένα από τα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν στον κόσμο (το δεύτερο αρχαιότερο μετά τη σίκαλη -Secale cereale 11,050 π.Χ.), όχι τόσο σαν τροφή αλλά για την χρήση του σαν δοχείο μεταφοράς νερού. Οι σπόροι της νεροκολοκύθας μάλλον μεταφέρθηκαν από την Αφρική στην Ασία, την Ευρώπη και την Αμερική μέσα από τις μετακινήσεις και μεταναστεύσεις των ανθρώπων παρά επιπλέοντας κατά μήκος των ωκεανών. Έχει αποδειχθεί ότι έφτασε στον Νέο Κόσμο πολύ πριν την άφιξη του Κολόμβου. Μοιράζεται το κοινό της όνομα Calabash με το δέντρο Calabash (Crescentia cujete).</p> <p>Ιστορία και εξάπλωση</p> <p>Η νεροκολοκύθα είναι ενδημικό φυτό της Αφρικής: Άγριοι πληθυσμοί του φυτού ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στη Ζιμπάμπουε. Δύο υποείδη, που πιθανόν αντιπροσωπεύουν δύο χωριστές εκδηλώσεις εξημέρωσης, έχουν εντοπιστεί: Lagenaria siceraria spp. siceraria (στην Αφρική, εξημερωμένα περίπου 4.000 χρόνια πριν) και L. siceraria spp. asiatica (στην Ασία, εξημερωμένα τουλάχιστον πριν από 10.000 χρόνια, ίσως και περισσότερο). Η φλούδα από τις ήμερες νεροκολοκύθες, σε αντίθεση με εκείνη των άγριων, είναι παχιά και αδιάβροχη.</p> <p>Εξημερωμένες νεροκολοκύθες έχουν εντοπιστεί στην Αμερική σε περιοχές όπως το Guila Naquitz στο Μεξικό (περίπου 10.000 χρόνια πριν). Συγκρίσεις αλληλουχιών DNA από αρχαιολογικά δείγματα νεροκολοκύθας με σύγχρονες ασιατικές και αφρικανικές τοπικές ποικιλίες προσδιορίζουν την Ασία ως πηγή της εισαγωγής της στο Νέο Κόσμο.</p> <p>Στην Ευρώπη, η νεροκολοκύθα εμφανίζεται με κάποια συχνότητα από τη ρωμαϊκή περίοδο και μετά. Γενετικά, τα αρχαία δείγματα που βρέθηκαν στην Ευρώπη και μία εμπορική ποικιλία siceraria L. cv. «Herkuleskeule» είναι ασιατικής καταγωγής, όπως προσδιορίζονται από το DNA.</p> <p>Τόσο σημαντικές ήταν αυτές οι νεροκολοκύθες στην καθημερινή ζωή των ιθαγενών, που εισήχθησαν σε ανθρώπινους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Ίσως η πιο σημαντικό η χρήση τους ήταν σαν δοχεία, όπως κατσαρόλες, τηγάνια και κύπελλα, και αυτές οι νεροκολοκύθες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου. Σαν δοχεία μεταφοράς νερού (παγούρια), εξακολουθούν να προτιμώνται σε σχέση με τα πήλινα πιθάρια επειδή είναι ελαφρύτερα και διατηρούν το νερό δροσερό. Εκτός από τα δοχεία και τα σκεύη φαγητού, οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται για σχεδίες, σωλήνες και ταμπακέρες.</p> <p>Τις ώριμες νεροκολοκύθες τις βρίσκουμε σε μια εκπληκτική σειρά από σχήματα και μεγέθη, από τα μικροσκοπικά κολοκύθες μήκους μόνο πέντε εκατοστών μέχρι γίγαντες με μήκος πάνω από 2 μέτρα. Μερικές από τις χαρακτηριστικές μορφές έχουν δώσει ονόματα σε ποικιλίες νεροκολοκύθας όπως "κανάτα", " ρόπαλο ", "φίδι", "δελφίνι", "λαιμός χήνας", "πίπα", "φωλιά πουλιών", κλπ. Με πλούσιο χώμα, άφθονο ηλιακό φως και νερό, μεγαλώνουν εύκολα σε ζεστές εύκρατες και τροπικές περιοχές σε όλο τον κόσμο.</p> <p>Αφρική</p> <p>Οι κούφιες και αποξηραμένες νεροκολοκύθες είναι ένα πολύ χαρακτηριστικά οικιακά σκεύη σε νοικοκυριά σε ολόκληρη την Δυτική Αφρική. Χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό του ρυζιού, για μεταφέρουν νερό, και σαν δοχεία τροφίμων. Τα μικρότερα μεγέθη τα χρησιμοποιούν σαν κύπελα για να πίνουν κρασί από φοίνικες.</p> <p>Οι αποξηραμένες νεροκολοκύθες μπορούν να διακοσμηθούν. Το φυσικό χρώμα του εξωτερικού φλοιού της αποξηραμένης νεροκολοκύθας είναι ζεστό κίτρινο, και σκουραίνει με την ηλικία και τη χρήση. Οι κολοκύθες μπορούν να βάφονται σε άλλα χρώματα: ροζ, αν τριφτούν με τα φύλλα από κεχρί, μπλε, με λουλάκι, μεταξύ άλλων. Μπορούν επίσης να είναι γίνουν σκουρότερες αν κρεμαστούν σε ένα καπνιστή δωμάτιο.</p> <p>Ωστόσο, οι νεροκολοκύθες μπορούν να διακοσμηθούν με διάφορες τεχνικές ή μεθόδους σύμφωνα με την παράδοση κάθε περιοχής. Αν και μερικοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν όπως είναι, φυσικές. Απλώς τις πλένουν πολύ τακτικά. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία σχεδίων και μοντέλων που οι παραδοσιακοί χαράκτες χρησιμοποιούν για να διακοσμήσουν τις νεροκολοκύθες. Αυτά επιτυγχάνονται εφαρμόζοντας μια από τις παρακάτω βασικές τεχνικές ή μεθόδους και συγκεκριμένα: ξύσιμο, σκάλισμα, καψάλισμα, πυροχαρακτική και χαρακτική με πίεση. Στις περισσότερες περιοχές, οι τεχνικές ή οι μέθοδοι συνδυάζονται.</p> <p>Οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται στην Δυτική Αφρική για την κατασκευή μουσικών οργάνων, της Kora (άρπα-λαούτο), του xalam / Ngoni (ένα λαούτο) και του goje (παραδοσιακό βιολί). Μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως αντηχεία κάτω από το Balafon (μαρίμπα - ξυλόφωνο). Η νεροκολοκύθα χρησιμοποιείται επίσης για να φτιαχτεί η  shegureh (γυναικεία κουδουνίστρα από τη Σιέρα Λεόνε) και το balangi (Σιέρα Λεόνε είδος Balafon από από τη Σιέρα Λεόνε). Μερικές φορές, οι μεγάλες κούφιες νεροκολοκύθες απλώς αποξηραίνονται και χρησιμοποιούνται σαν κρουστά όργανα, κυρίως από τους Fulaniι, τους Songhai, τις φυλές Gur και Hausa.</p> <p>Τα Κρουστά από νεροκολοκύθες "Shekere" είναι πιθανόν ένα από τα αρχαιότερα μουσικά όργανα. Στην Αφρική,  βρίσκονται σε διάφορα μεγέθη και σχήματα, παίζονται σε μια ποικιλία από στυλ, και έχουν πολλά διαφορετικά ονόματα. Στην Αφρική βρίσκονται κατά κύριο λόγο, αλλά όχι αποκλειστικά, στη Νιγηρία, το Τόγκο, τη Γκάνα, το Μπενίν, τη Σιέρα Λεόνε και της Ακτής Ελεφαντοστού (υπάρχουν πολλά μέρη της Αφρικής, όπου δεν θα ακούσετε αυτό το μέσο).</p> <p> </p> <p>Οι κούφιες νεροκολοκύθες καλύπτονται με ένα χαλαρό δίχτυ με αρμαθιές από εκατοντάδες χάντρες από τα Δάκρυα του Ιώβ (Coix Lacryma-jobi). Οι χάντρες αυτές είναι στην πραγματικότητα οι κούφιοι καρποί που περιείχαν τα θηλυκά άνθη του παντροπικού αυτού ποώδους φυτού (Coix Lacryma-jobi). Καθώς οι χάντρες "χαστουκίζουν" την νεροκολοκύθα, παράγεται ένας δυνατός ρυθμικός ήχος - το ίδιο καλός μ' αυτόν που θα παραγόταν από ένα οποιοδήποτε σύγχρονο μουσικό όργανό για το αυτό σκοπό. Με τη χρήση του λαιμού της νεροκολοκύθας σαν λαβή, ο ήχος ενισχύεται από το κούφιο εσωτερικό της.</p> <p>Η νεροκολοκύθα χρησιμοποιείται επίσης ως κάλυμμα κεφαλής από τις γυναίκες του Tourou, ενός μικρού χωριού στο βόρειο άκρο του Καμερούν στα σύνορα με την Νιγηρίας. Το κάλυμμα αυτό είναι βαμμένο κόκκινο-πορτοκαλί και είναι διακοσμημένο με σχέδια ή όχι.</p> <p>Στην Ανατολική Αφρική και ιδιαίτερα στην Αιθιοπία στην κοιλάδα του Omo, οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται ευρέως. Τα παιδιά της φυλής Ebore στην Αιθιοπία φορούν καπέλα από το calabash για την προστασία τους από τον ήλιο. Οι γυναίκες της φυλής Karo τις χρησιμοποιούν για να λιχνίζουν τα σιτηρά. Οι γυναίκες της φυλής Dassanech και Mursi για να κουβαλούν τρόφιμα και νερό.</p> <p>Οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται σαν απαραίτητη σκεύη στην καθημερινή ζωή των νοικοκυριών την φυλής Hamar στην Αιθιοπία - για να πίνουν και μεταφέρουν νερό, καφέ, γάλα ή ξινό βουτυρόγαλα. Οι μεγάλες, κούφιιες και αποξηραμένες νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται επίσης για να "χτυπηθεί" το βούτυρο, σαν δοχεία τροφίμων ή για να προετοιμαστεί σ' αυτές το παραδοσιακό μείγμα βουτύρου και κόκκινου πηλού με το οποίο τρίβουν και βάφουν τα μαλλιά τους οι παντρεμένες γυναίκες της φυλής Hamar.</p> <p>Ένα στενόμακρο είδος νεροκολοκύθας (λέγεται “kibuyu” στα Σουαχίλι) χρησιμοποιείται από τους Μασάι σαν δοχείο να συντηρούν ένα μίγμα από γάλα και αίμα αγελάδας, που αποτελεί μια βασική τροφή των κτηνοτρόφων Μασάι στην Τανζανία και την Κένυα.</p> <p>Οι νεροκολοκύθες  χρησιμοποιούνται για τη συλλογή και την αποθήκευση κρασιού από φοίνικες στο Κονγκό. Επίσης στη Νότια Αφρική, χρησιμοποιείται ως παγούρι από φυλές όπως οι Ζουλού. Ο Luo της Κένυας φτιάχνουν μια μεγάλη παραδοσιακή σάλπιγγα από νεροκολοκύθες, που την φυσούν κατά τη διάρκεια τελετών ή όταν διώχνουν μακριά τα άγρια ζώα.</p> <p>Καραϊβική - Αμερική</p> <p>Οι δημοφιλείς, ζωγραφισμένες κολοκύθες calabash της Καραϊβικής, του Μεξικό και της Κεντρικής Αμερικής προέρχονται από ένα ενδημικό αμερικανικό τροπικό δέντρο που ανήκει στην οικογένεια της Μπιγκνόνιας (Bignoniaceae). Υπάρχουν δύο είδη δέντρου Calabash που φυτρώνουν άγρια στο Μεξικό, την Κεντρική και Νότια Αμερική, το Crescentia alata και το Crescentia cujete.</p> <p>Καραϊβική</p> <p>Στην Καραϊβική τα Calabash χρησιμοποιούνται κυρίως για σκεύη, όπως φλιτζάνια, κύπελλα, και λεκάνες στις αγροτικές περιοχές. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά νερού ή για τη μεταφορά αντικειμένων, όπως τα ψάρια, κατά την αλιεία. Σε ορισμένες χώρες της Καραϊβικής, το επεξεργάζονται και βρίσκεται ζωγραφισμένο και διακοσμημένο από τους τεχνίτες σε διάφορες μορφές όπως τσάντες ώμου ή άλλα αντικείμενα για να πουληθεί στους τουρίστες.</p> <p>Στη Τζαμάικα, επίσης συναντάται σαν κομμάτι του φυσικού τρόπου ζωής των Rastafarians. Σαν φλιτζάνι, κύπελλο, ή ακόμη σαν νερό-σωλήνας ή "Bong", η νεροκολοκύθα θεωρείται ότι συνάδει με το "Ital" ή φυσικό τρόπο ζωής στον οποίο δεν χρησιμοποιούν εξευγενισμένα προϊόντα, όπως επιτραπέζιο αλάτι, ή σύγχρονες μεθόδους μαγειρέματος, όπως τα μικροκύματα. Στην Αϊτή, το φυτό ονομάζεται kalbas kouran, (κολοκύθα που τρέχει), και χρησιμοποιείται για να φτιαχτεί η ιερή κουδουνίστρα σύμβολο του Vodou, που ονομάζεται asson. Γι' αυτό και το φυτό Calabash θεωρείται ιερό. Είναι, επίσης, το εθνικό δέντρο της St. Lucia.</p> <p>Βόρεια Αμερική - Μεξικό</p> <p>Σε πολλές αγροτικές περιοχές του Μεξικού, η νεροκολοκύθα αποξηραίνεται και αδειάζεται το εσωτερικό της ώστε να γίνει κούφια για να δημιουργηθεί ένα bule ή guaje, δηλαδή ένα δοχείο μεταφοράς νερού (παγούρι ή στάμνα). Οι νεροκολοκύθες που κόβονται στη μέση ονομάζονται Jicara, και έχουν το ίδιο όνομα με τα πήλινα κύπελα Jicara.</p> <p>Οι αυτόχθονες Αμερικανοί (ινδιάνοι) χρησιμοποίησαν φωλιές πουλιών φτιαγμένες από νεροκολοκύθες γιατί ήθελαν να προσελκύσουν τα μωβ χελιδόνια (Progne subis). Δύο είδη από αυτά τα πουλιά, αναπαράγονταν και στο Μεξικό. Το πάθος για τη δημιουργία και την αγορά και κατασκευή σπιτιών για πουλιά από νεροκολοκύθες είναι μία από τις εκφράσεις της ινδιάνικης τέχνης.</p> <p>Η διακόσμηση της νεροκολοκύθας, είναι μια αρχαία παράδοση μεταξύ των ιθαγενών λαών της Αμερικής, και ιδίως των ινδιάνων Navajo, Hopi και Pueblo των Νοτιοδυτικών ΗΠΑ, και των Nuxálk και Haida της Βρετανικής Κολούμπιας στον Καναδά.</p>

VG 34 (5 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><span style="text-decoration: underline;"><strong><em>ΣΠΌΡΟΙ ΣΤΑΦΎΛΙ (VITIS VINIFERA)</em></strong></span></h2> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 10 </strong><strong>σπόροι</strong><strong>.</strong></span></h3> <p>Το σταφύλι είναι ο καρπός του αμπελιού. Το αμπέλι αλλιώς ονομάζεται και κλήμα (Vitis Vinifera), είναι αναρριχητικό φυτό και προϊόντα του ο μούστος, το κρασί, το ξύδι και οι σταφίδες, ενώ μπορεί να γίνει και γλυκό του κουταλιού. Είναι γνωστό ως καρπός από την αρχαιότητα και αναφέρεται και στη Βίβλο. Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες στην Ελλάδα, όπως η σουλτανίνα Κορινθίας. Γενικότερα διαχωρίζονται με βάση το χρώμα του, λευκό, κόκκινο και μαύρο. Το σταφύλι ιατρικά καταπολεμά την κατακράτηση των υγρών. Είναι πλούσιο σε κάλιο και βιταμίνες, έχει και αντιοξειδωτική αλλά και αντικαρκινική δράση, λόγω της ρεσβερατρόλης, που βρίσκεται στη φλούδα του.</p> <p>Περιγραφή</p> <p> </p> <p>Τα σταφύλια αναπτύσσονται σε τσαμπιά των έξι έως τριακοσίων ρωγών και μπορεί να έχουν μαύρο, σκούρο μπλε, κίτρινο, πράσινο, λευκό ή ροζ χρώμα.</p> </body> </html>

V 131 (10 S)

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Σπόροι άγριου σταφυλιού (Vitis spp.)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Άγρια σταφύλια (Vitis spp.) Βρέθηκαν από Ευρωπαίους έποικους όταν έφτασαν στην Ανατολική Ακτή που είναι τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες. Εξοικειωμένοι με τα εξημερωμένα σταφύλια (Vitis vinifera) που προέρχονται από την Ευρώπη, τα αχαλίνωτα αμπέλια και τα φρούτα των άγριων σταφυλιών ενθάρρυναν τους γνώστες των σταφυλιών να υβριδοποιήσουν διάφορα είδη για να παράγουν μεγαλύτερα, πιο γλυκά φρούτα για κρασί, χυμούς και ζελέ. Ενώ λίγα εγγενή άγρια ​​σταφύλια έχουν καλλιεργηθεί, τα περισσότερα εξημερωμένα σταφύλια είναι ποικιλίες vinifera.</p> <p>Οι κύριες διαφορές μεταξύ άγριων και καλλιεργημένων σταφυλιών είναι το μέγεθος και η γλυκύτητα των φρούτων, η αντίσταση στα παράσιτα και στις ασθένειες και ο πολλαπλασιασμός. Γενικά, τα άγρια ​​σταφύλια τείνουν να έχουν μικρότερα φρούτα από τα εξημερωμένα σταφύλια.</p> <p>Αναπτύσσονται εύκολα και είναι πολύ λιγότερο δεμένοι με ασθένειες και παράσιτα από ό, τι οι καλλιεργημένες ποικιλίες σταφυλιών, καθιστώντας τους αρκετά παραγωγικούς καλλιεργητές. Ένας άλλος λόγος που μπορούν να χαρακτηριστούν ως ζιζάνια άγριων σταφυλιών.</p> <p>Τα άγρια ​​σταφύλια παράγουν φρούτα που κυμαίνονται από 1/8 έως 1 ίντσα σε διάμετρο. Ενώ τα φρούτα είναι βρώσιμα, ποικίλλουν από όξινα έως γλυκά (οι σπόροι που προσφέρουμε από άγρια ​​σταφύλια, είναι οι καρποί πολύ γλυκοί).</p> <p>Είναι βρώσιμα τα άγρια ​​σταφύλια;<br />Ναι, τα άγρια ​​σταφύλια είναι βρώσιμα</p> <p>Τα άγρια ​​σταφύλια είναι ιδανικά για χυμό και παγώνουν πολύ καλά εάν δεν έχετε χρόνο ή την τάση να χυμό αμέσως. Ο χυμός κάνει εξαιρετικό ζελέ. Μπορούν να μαγειρευτούν σε πιάτα και τα φύλλα είναι επίσης βρώσιμα. Γνωστά ως «dolma», τα φύλλα έχουν χρησιμοποιηθεί από καιρό στη μεσογειακή κουζίνα, γεμιστά με ρύζι, κρέας και διάφορα μπαχαρικά.</p>

V 131 WG 10 S