Last customers

  •  
    Stef, Waalwijk, Netherlands
  •  
    CORINNE, NOTRE DAME DE LONDRES, France
  •  
    Dušan, KRAVANY NAD DUNAJOM, Slovakia
  •  
    Arno, Ehrenkirchen, Germany
  •  
    Costas, LARNACA , Cyprus
  •  
    Fulvio francesco, Santa Domenica Talao, Italy
  •  
    william, Dun, France
  •  
    Aymeric , Saint tricat, France
  •  
    Ricard, Sant Celoni, Spain
  •  
    Maureen, Enniscorthy Co Wexford , Ireland
  •  
    Paul, St. Vigil in Enneberg (BZ), Italy
  •  
    Ricardo jorge , Viseu , Portugal
  •  
    Radosav, Kragujevac, Serbia
  •  
    Sylvie, Neyruz, Switzerland
  •  
    Julien, Scionzier, France
  •  
    Zoran, Vinca, Serbia
  •  
    Josef, Hochdorf-Assenheim, Germany
  •  
    Davide, London, United Kingdom
  •  
    Kimberly, Victoria, Gozo, Malta
  •  
    Saša , Beograd, Serbia
  •  
    Ewa, Galway, Ireland
  •  
    Ioannis , Kato Achaia, Greece
  •  
    Samuele, Milano, Italy
  •  
    Dubravka, Niš , Serbia
  •  
    Theodoros, Grevena, Greece
  •  
    goderis, bredene, Belgium
  •  
    Vickie, SARONA, United States
  •  
    Maria, ÓBIDOS / LEIRIA, Portugal
  •  
    Emmanuel, Dijon, France
  •  
    Henri , Koumac, New Caledonia

Jest 170 produktów.

Pokazano 145-156 z 170 pozycji
Nasiona Mandragora lekarska...

Nasiona Mandragora lekarska...

Cena 15,00 € SKU: MHS 16
,
5/ 5
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Nasiona Mandragora lekarska (Mandragora officinarum)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 5 nasion.</strong></span></h2> <p><b>Mandragora lekarska</b><span> (</span><i>Mandragora officinarum</i><span> </span>L.<span>) – </span>gatunek<span> rośliny należący do rodziny </span>psiankowatych<span>. Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego (Algieria, Maroko, Tunezja, Chorwacja, Czarnogóra, Macedonia Północna, Grecja, Włochy, Hiszpania, Portugalia, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja, Cypr), ale rozprzestrzenił się również gdzieniegdzie w innych regionach świata. Jest też uprawiany.</span></p> <h2><span class="mw-headline" id="Morfologia">Morfologia</span></h2> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Bylina o wysokości do 30 cm i bardzo skróconej łodydze.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Krótkoogonkowe, zwykle nagie, na końcach zaostrzone<sup id="cite_ref-Ożarowski1990_4-0" class="reference">[4]</sup>. Duże, podługowatojajowate, karbowanoząbkowane.</dd> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Wyrastają pojedynczo na długich szypułkach, mają 5-wrębny kielich, brudnobiałą lub zielonkawobiałą koronę, 1 słupek i 5 pręcików znajdujących się w rurce korony.</dd> <dt>Owoc</dt> <dd>Duże, kuliste,<span> </span>żółtawe<span> </span>jagody<span> </span>o nieprzyjemnym zapachu. Osiągają 2–3 cm średnicy<sup id="cite_ref-Ożarowski1990_4-1" class="reference">[4]</sup>.</dd> <dt>Korzeń</dt> <dd>Gruby, mięsisty, brązowy, często rozwidlony<sup id="cite_ref-5" class="reference">[5]</sup>, wrzecionowaty, o długości do 60 cm<sup id="cite_ref-Ożarowski1990_4-2" class="reference">[4]</sup>.</dd> </dl> <h2><span class="mw-headline" id="Biologia_i_ekologia">Biologia i ekologia</span></h2> <p>Bylina. Kwitnie od czerwca do lipca<sup id="cite_ref-Ożarowski1990_4-3" class="reference">[4]</sup>. Roślina trująca, zawiera m.in.<span> </span>atropinę<span> </span>i<span> </span>alkaloidy<span> </span>z grupy<span> </span>tropanowych. Spożywana w większych ilościach może wywołać podrażnienie dróg oddechowych, podobno także<span> </span>delirium, jest psychoaktywna i ma właściwości mocno pobudzające.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Zastosowanie">Zastosowanie</span></h2> <ul> <li>Roślina uprawiana dla<span> </span>korzeni<span> </span>i jadalnych<span> </span>jagód.</li> <li>Roślina lecznicza: Ma własności psychoaktywne<sup id="cite_ref-rb_6-0" class="reference">[6]</sup>. Stosowana w produkcji środków przeciwbólowych, zwłaszcza w chorobach reumatycznych. Jako roślina lecznicza mandragora jest obecnie prawie zapomniana, używana sporadycznie jako składnik o działaniu rozkurczowym. <ul> <li>Surowiec zielarski: korzeń (<i>Radix Mandragorae</i>). Jest jednym z surowców tropanowych, podobnie jak liście<span> </span>bielunia,<span> </span>lulka czarnego<span> </span>i korzeni i liści<span> </span>pokrzyku wilczej jagody. Zawiera<span> </span>alkaloidy<span> </span>(ok. 0,37%), w tym<span> </span>hioscyjaminę,<span> </span>skopolaminę,<span> </span>atropinę.</li> <li>Zbiór i suszenie: korzeń wykopuje się jesienią i suszy w cieniu, a następnie w ogrzewanych suszarniach. Korzenie o przeznaczeniu farmaceutycznym przed suszeniem kroi się na plastry<sup id="cite_ref-Ożarowski1990_4-4" class="reference">[4]</sup>.</li> </ul> </li> </ul> <h2><span id="Udzia.C5.82_w_kulturze"></span><span class="mw-headline" id="Udział_w_kulturze">Udział w kulturze</span></h2> <ul> <li>Jako roślina lecznicza wymieniona jest już w staroegipskim<span> </span>papirusie Ebersa<span> </span>z 1550 r. p.n.e<sup id="cite_ref-rb_6-1" class="reference">[6]</sup>.<span> </span>Hipokrates<span> </span>zalecał stosowanie małych doz<span> </span>nalewki<span> </span>dla opanowania<span> </span>depresji<span> </span>i stanów lękowych.<span> </span>Teofrast<span> </span>zalecał stosowanie na rany po zmieszaniu z<span> </span>mąką.</li> <li>Na grobowcach egipskich pochodzących z okresu począwszy od 1550 r. p.n.e. znajdują się motywy mandragory<sup id="cite_ref-rb_6-2" class="reference">[6]</sup>.</li> <li>W biblijnej<span> </span>Księdze Rodzaju<span> </span>(30,14-16) mandragora występuje jako przedmiot sporu między<span> </span>Rachelą<span> </span>i<span> </span>Leą<span> </span>– dwiema żonami<span> </span>Jakuba. Rachela, która dotąd nie miała dzieci wierzyła, że mandragora uleczy jej bezpłodność<sup id="cite_ref-rb_6-3" class="reference">[6]</sup>.</li> <li>W czasach biblijnych uznawano mandragorę za<span> </span>afrodyzjak<span> </span>i stosowano w różnych rytuałach płodności<sup id="cite_ref-rb_6-4" class="reference">[6]</sup>.</li> <li>W<span> </span>starożytności<span> </span>mandragorę uważano za środek przeciwbólowy i nasenny. Używano jej więc do ukojenia chronicznych bólów, a także przepisywano na<span> </span>melancholię,<span> </span>reumatyzm<span> </span>i drgawki.</li> <li>W czasach<span> </span>Pliniusza Młodszego<span> </span>używano mandragory jako środka znieczulającego, podając pacjentom przed operacją kawałek jej korzenia do żucia<sup id="cite_ref-rb_6-5" class="reference">[6]</sup>. Była także popularnym składnikiem miłosnych eliksirów, a najsilniejsze z nich miała sporządzać sama<span> </span>Kirke, toteż mandragorę nazywano<span> </span><i>Kirkaia</i>, tj. roślina czarodziejskiej Kirke.</li> <li>Mandragora była atrybutem bóstw podziemnych, zsyłających<span> </span>śmierć, takich jak<span> </span>Hekate, w której czarodziejskim ogrodzie rosła. Mandragora zwana była przez Greków również<span> </span><i>Apollinaris</i><span> </span>od stanów<span> </span>transu<span> </span>Pytii delfickiej, wieszczki<span> </span>Apollina.</li> <li>W<span> </span>średniowieczu<span> </span>i później, silnie zgrubiały, rozgałęziony<span> </span>korzeń<span> </span>(tzw.<span> </span><i>alrauna</i>) tej rośliny był uważany za środek magiczny. Korzeń przypomina ludzką postać i wierzono, że jego kształt jest wskazówką do leczenia odpowiednich narządów ludzi<sup id="cite_ref-rb_6-6" class="reference">[6]</sup>.</li> <li>Mandragora była prawdopodobnie składnikiem owianej mgłą tajemnicy maści czarownic.</li> <li>Wiąże się z nią legenda, według której roślina ta wydaje z siebie zabójczy krzyk, kiedy jest wyrywana z ziemi. Wierzono, że rośnie zawsze pod<span> </span>szubienicami, wyrastając z nasienia wisielca, spływającego do ziemi.</li> </ul>
MHS 16 (5 S)
Nasiona Mandragora lekarska (Mandragora officinarum)
Pokrzyk wilcza jagoda...

Pokrzyk wilcza jagoda...

Cena 3,75 € SKU: MHS 58
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Pokrzyk wilcza jagoda nasion (Atropa belladonna)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 5 nasion.</strong></span></h2> <p>Atropa Belladonna, czyli <span style="color: #000000;"><strong>diabelska wiśnia</strong></span>, była używana od ponad dwóch tysiącleci jako lekarstwo, kosmetyki, trucizna i czarownica. Belladonna to wieloletnia, rozgałęziona roślina z nasionami, dorastająca do 1,5 metra wysokości, z liśćmi o długości 12-13 cm i fioletową łodygą. Zamiera zimą i ponownie kiełkuje wiosną.</p> <p>Od wieków czarownice używają go w formułach, weneckie kobiety w ogóle, a zwłaszcza „nocne panie” do poszerzania oczu, a obecnie jest on stosowany jako lekarstwo na chorobę lokomocyjną, IBS i inne choroby jelit. Belladonna była również używana do zatruwania całych armii podczas wojny. Mówi się, że Szatan osobiście zajął się tą rośliną i swoimi małymi „diabelskimi wiśniami”.</p> <p>Zawiera alkaloidy psychotropowe / toksyczne / ratujące życie, w tym atropinę. Ta roślina jest lekarstwem, halucynogenem i trucizną. Śmierć może (i zdarza się) z powodu niedoinformowanych ludzi, na przykład przez zjedzenie zbyt wielu dojrzałych jagód w ciastach, więc nie rób tego. Jagody są pyszne (sam je zjadłam i są całkiem smaczne). To roślina, która jest głównym składnikiem sekretnego napoju „Latająca formuła” używanego przez czarownice od wieków.</p> <p>To zioło może naprawdę sprawić, że poczujesz, że twoja dusza podróżuje, ale spożywanie zbyt dużej ilości może być śmiertelne. Może być również stosowany jako antidotum na zatrucie gazem.</p> <h3><strong>Kultura</strong></h3> <p>Można go rozmnażać przez wysiew nasion lub sadzonek, chociaż użycie nasion jest bardziej zalecane. Nasiona należy umieścić w gorącej wodzie na kilka godzin przed siewem. Potrzebują czasu na kiełkowanie, dużej wilgotności i ciepła, a przy zachowaniu wszystkich niezbędnych warunków kiełkowanie nie jest świetne. Rośliny docenią podłoże kompostowe z obornikiem i wilgotnym, zacienionym otoczeniem. Azotany i sole amoniaku to najlepszy nawóz do podwojenia ilości alkaloidów.</p> <p><strong>WIKIPEDIA:</strong></p> <p><b>Pokrzyk wilcza jagoda</b><span> (</span><i>Atropa belladonna</i><span> </span>L.<span>) − </span>gatunek<span> wieloletniej rośliny z rodziny </span>psiankowatych<span> (</span><i>Solanaceae</i><span>). Ma wiele nazw zwyczajowych: wilcza wiśnia, wilcza jagoda, psinki, leśna tabaka, belladonna. Występuje w Europie, Afryce Północnej, Azji Zachodniej. </span>Introdukowana<span> w części Ameryki Północnej. W Polsce także </span>roślina uprawna<span> i dziczejąca. Występuje głównie w południowej części kraju, roślina rzadka, objęta ochroną. Wszystkie części rośliny są trujące.</span></p> <h2><span class="mw-headline" id="Morfologia">Morfologia</span></h2> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Przypomina niewysoki krzew o wys. od 50 do 150 cm.</dd> <dt>Korzeń</dt> <dd>W pierwszym roku palowy, rozgałęziony. W latach następnych tworzy gałęziste<span> </span>kłącze<span> </span>o średnicy do 7 cm i dużej liczbie korzeni bocznych, z kilkunastoma stożkami wzrostu.</dd> <dt>Łodyga</dt> <dd>Wzniesiona, w dolnej części najczęściej z trzema rozgałęzieniami, wyżej gruczołowato omszona, kanciasta, zielona, częściowo fioletowo lub brunatnie nabiegła.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Jajowate do eliptycznych, zaostrzone, całobrzegie, u nasady zwężone w krótki ogonek. Duże, do 25 cm długości i 12 szerokości, na szczytach rozgałęzień mniejsze. Na łodygach u dołu skrętoległe, wyżej zbliżone do siebie parami (prawie naprzeciwległe), z których jeden jest zawsze większy a drugi mniejszy.</dd> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Pojedyncze (rzadko parami), osadzone w kątach rozgałęzień i kątach ogonków liściowych na krótkich, zwisających szypułkach.<span> </span>Kielich<span> </span>zielony, trwały, otaczający owoc, głęboko rozcięty, do 2 cm długości,<span> </span>korona<span> </span>beczułkowato-dzwonkowata, płatki krótkie, u góry brudnofioletowe, u podstawy brązowożółte, żyłkowane. Korona opada. Pręcików pięć, nitki u dołu omszone, wygięte, słupek jeden z fioletową szyjką.</dd> <dt>Owoce</dt> <dd>Fioletowoczarna, błyszcząca, wielonasienna<span> </span>jagoda<span> </span>wielkości wiśni. Owoc ma słodki smak. Nasiona drobne, nerkowate, brunatne.<span> </span>MTS<span> </span>wynosi od 0,6 do 1,2 g.</dd> </dl> <h2><span class="mw-headline" id="Biologia_i_ekologia">Biologia i ekologia</span></h2> <dl> <dt>Rozwój</dt> <dd></dd> </dl> <p>Bylina,<span> </span>hemikryptofit. W Polsce kwitnie w czerwcu i lipcu. Kwiaty zapylane są przez owady, czasem dochodzi do<span> </span>samozapylenia<sup id="cite_ref-mirkowa_2-0" class="reference">[2]</sup>.</p> <dl> <dt>Cechy fitochemiczne</dt> </dl> <p>Jest<span> </span>rośliną trującą. Wszystkie jej organy są trujące, przy czym największe stężenie trujących<span> </span>alkaloidów<span> </span>znajduje się w korzeniach i owocach. Owoce zawierają niemal wyłącznie<span> </span>atropinę, pozostałe organy –<span> </span>hioscyjaminę. Korzenie wyróżniają się obecnością większych ilości ubocznych alkaloidów wzmacniających działanie hioscyjaminy na mięśnie. Działanie szkodliwe alkaloidów polega na pobudzaniu przechodzącym w porażenie<span> </span>mózgowia,<span> </span>międzymózgowia<span> </span>i<span> </span>rdzenia przedłużonego<span> </span>oraz porażaniu<span> </span>układu obwodowego. Przyjmuje się za dawkę śmiertelną 10–20 owoców u dorosłych i 3–4 u dzieci, choć różnice osobnicze są znaczne. Pierwszymi objawami zatrucia jest silne pobudzenie i euforyczne<span> </span>halucynacje. Następnie pobudzenie nasila się aż do wystąpienia napadów szału, nierozpoznawania otoczenia, światłowstrętu, występują m.in. zaburzenia mowy, w końcu utrata przytomności i w skrajnych przypadkach zgon w wyniku porażenia oddechu podczas śpiączki<sup id="cite_ref-hann_3-0" class="reference">[3]</sup>.</p> <dl> <dt>Fitosocjologia</dt> <dd></dd> </dl> <p>Preferuje miejsca wilgotne, zacienione, z żyzną glebą. Wilczą jagodę można spotkać najczęściej na obrzeżach lasów i na leśnych porębach.<span> </span>Roślina azotolubna. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych<span> </span>gatunek charakterystyczny<span> </span>dla<span> </span>zespołu (Ass.)<span> </span><i>Atropetum belladonnae</i><sup id="cite_ref-matuszkiewicz_4-0" class="reference">[4]</sup>.</p> <h2><span id="Zagro.C5.BCenia_i_ochrona"></span><span class="mw-headline" id="Zagrożenia_i_ochrona">Zagrożenia i ochrona</span></h2> <p>Roślina objęta jest w Polsce ochroną od 1957 roku. W latach 1957–1995 znajdowała się pod ochroną częściową, następnie do 2014 roku pod ochroną ścisłą, a od 2014 roku ponownie podlega<span> </span>ochronie częściowej<sup id="cite_ref-rozp2014_5-0" class="reference">[5]</sup><sup id="cite_ref-rozp1957_6-0" class="reference">[6]</sup><sup id="cite_ref-rozp1995_7-0" class="reference">[7]</sup>. Zagrożeniem dla gatunku był zbiór ze stanowisk naturalnych jako surowca dla przemysłu farmaceutycznego, co doprowadziło do zubożenia lub zaniku niektórych stanowisk. Część stanowisk znajduje się na terenach chronionych, np. w<span> </span>Roztoczańskim,<span> </span>Ojcowskim<span> </span>i<span> </span>Pienińskim Parku Narodowym<sup id="cite_ref-mirkowa_2-1" class="reference">[2]</sup>. Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii<span> </span><b>NT</b><span> </span>(bliski zagrożenia)<sup id="cite_ref-8" class="reference">[8]</sup>.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Zastosowanie">Zastosowanie</span></h2> <h3><span id="Ro.C5.9Blina_lecznicza"></span><span class="mw-headline" id="Roślina_lecznicza">Roślina lecznicza</span></h3> <dl> <dt>surowiec zielarski</dt> <dd>Liść pokrzyku (<i>Belladonnae folium</i>) – wysuszone liście lub wysuszone liście i kwitnące, a niekiedy owocujące szczyty pędów o zawartości nie mniej niż 0,30% sumy alkaloidów w przeliczeniu na<span> </span>hioscyjaminę<sup id="cite_ref-FPX_9-0" class="reference">[9]</sup>. Surowiec zawiera alkaloidy (głównie<span> </span>hioscyjamina, niewielka ilość<span> </span>skopolaminy)<sup id="cite_ref-FPX_9-1" class="reference">[9]</sup>, a poza tym<span> </span>flawonoidy,<span> </span>kwercetynę,<span> </span>kemferol,<span> </span>garbniki,<span> </span>kwasy organiczne<sup id="cite_ref-krejca_10-0" class="reference">[10]</sup>.</dd> <dt>Działanie i zastosowanie</dt> <dd>Produkowane z pokrzyku preparaty zmniejszają napięcie mięśni gładkich, działają hamująco na układ nerwowy przywspółczulny, rozszerzają źrenicę oka, zmniejszają wydzielanie wszystkich gruczołów. Znajdują zastosowanie w okulistyce podczas badania oka (atropina), a także w leczenia kaszlu, kolki nerkowej i żółciowej,<span> </span>astmy<span> </span>i schorzeń żołądkowo-jelitowych<sup id="cite_ref-krejca_10-1" class="reference">[10]</sup>.</dd> </dl> <h2><span id="Obecno.C5.9B.C4.87_w_kulturze"></span><span class="mw-headline" id="Obecność_w_kulturze">Obecność w kulturze</span></h2> <p>Łacińska nazwa<span> </span><i>Atropa</i><span> </span>wywodzi się od imienia jednej z trzech greckich bogiń przeznaczenia. Właśnie<span> </span>Atropos<span> </span>była tą, która przecinała nić życia. Druga część nazwy<span> </span><i>belladonna</i><span> </span>to po<span> </span>łacinie<span> </span>„piękna pani”, gdyż Rzymianki używały wyciągów z rośliny jako kosmetyku rozszerzającego<span> </span>źrenice<span> </span>i nadającego im blask oraz skutecznie przyspieszającego i pogłębiającego oddech. Jej trujące jagody służyły niegdyś do trucia<span> </span>wilków, stąd polska nazwa wilcza jagoda.</p> <p>Wilcza jagoda w tekstach kultury:</p> <ul> <li>Leonie Ossowski,<span> </span><i>Wilcze jagody</i>, powieść, 1987</li> <li>Seweryna Szmaglewska,<span> </span><i>Wilcza jagoda</i>, powieść, 1977</li> <li>L.P.Hartley,<span> </span><i>The Go- Between</i>, powieść, 1953</li> </ul> </body> </html>
MHS 58 (5 S)
Pokrzyk wilcza jagoda nasion (Atropa belladonna)

Purple Crocus bulbs

Purple Crocus bulbs

Cena 3,50 € SKU: F 81 P
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Purple Crocus bulbs</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>The price is for package of 3 bulbs.</strong></span></h2> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000; font-family: georgia, palatino;"><i><b><strong><span style="font-size: 12pt;">This variety is famous for its delightful fragrance. There's nothing like closing your eyes and breathing in the sweet scent of Spring! </span></strong></b></i></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000; font-family: georgia, palatino;"><i><b>Crocus</b></i> (English plural: crocuses or croci) is a genus of flowering plants in the iris family comprising 90 species of perennials growing from corms. Many are cultivated for their flowers appearing in autumn, winter, or spring. The spice saffron is obtained from the stigmas of <i>Crocus sativus</i>, an autumn-blooming species. Crocuses are native to woodland, scrub, and meadows from sea level to alpine tundra in central and southern Europe, in particular Krokos, Greece<sup id="cite_ref-2" class="reference"></sup>, on the islands of the Aegean, North Africa and the Middle East, and across Central Asia to Xinjiang Province in western China.</span></p> <p><span style="font-size: 12pt; font-family: georgia, palatino; color: #000000;">The cup-shaped, solitary, salverform flower tapers off into a narrow tube. Their colors vary enormously, although lilac, mauve, yellow, and white are predominant. The grass-like, ensiform leaf<sup id="cite_ref-10" class="reference"></sup> shows generally a white central stripe along the leaf axis. The leaf margin is entire.</span></p> <p><span style="font-size: 12pt; font-family: georgia, palatino; color: #000000;">A crocus has three stamens, while a similar-looking toxic plant, <i>colchicum</i>, sometimes popularly referred to as "autumn crocus", has six stamens. In addition, crocus have one style, while <i>colchicum</i> have three.</span></p> <p><span style="font-size: 12pt; font-family: georgia, palatino; color: #000000;">About 30 of the species are cultivated, including <i>Crocus sativus</i> for saffron production. The varieties cultivated for decoration mainly represent five species: <i>C. vernus</i>, <i>C. chrysanthus</i>, <i>C. flavus</i>, <i>C. sieberi</i>, and <i>C. tommasinianus</i>. Among the first flowers to bloom in spring, crocuses are popular with gardeners. Their flowering time varies from the late winter <i>C. tommasinianus</i> to the later large hybridized and selected Giant "Dutch crocuses" (<i>C. vernus</i>). Crocus flowers and leaves are protected from frost by a waxy cuticle; in areas where snow and frost occasionally occur in the early spring, it is not uncommon to see early flowering crocuses blooming through a light late snowfall.</span></p> <h2><span style="color: #ff0000; font-size: 13pt; font-family: georgia, palatino;"><a href="https://www.seeds-gallery.shop/en/home/saffron-bulbs-saffron-crocus.html" target="_blank" title="Saffron Bulbs can be purchased here" style="color: #ff0000;" rel="noreferrer noopener"><strong>Saffron Bulbs can be purchased here</strong></a></span></h2> </body> </html>
F 81 P
Purple Crocus bulbs

Yellow Crocus bulbs

Yellow Crocus bulbs

Cena 3,50 € SKU: F 81 Y
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Yellow Crocus bulbs</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>The price is for package of 3 bulbs.</strong></span></h2> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000; font-family: georgia, palatino;"><i><b><strong><span style="font-size: 12pt;">This variety is famous for its delightful fragrance. There's nothing like closing your eyes and breathing in the sweet scent of Spring! </span></strong></b></i></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000; font-family: georgia, palatino;"><i><b>Crocus</b></i> (English plural: crocuses or croci) is a genus of flowering plants in the iris family comprising 90 species of perennials growing from corms. Many are cultivated for their flowers appearing in autumn, winter, or spring. The spice saffron is obtained from the stigmas of <i>Crocus sativus</i>, an autumn-blooming species. Crocuses are native to woodland, scrub, and meadows from sea level to alpine tundra in central and southern Europe, in particular Krokos, Greece<sup id="cite_ref-2" class="reference"></sup>, on the islands of the Aegean, North Africa and the Middle East, and across Central Asia to Xinjiang Province in western China.</span></p> <p><span style="font-size: 12pt; font-family: georgia, palatino; color: #000000;">The cup-shaped, solitary, salverform flower tapers off into a narrow tube. Their colors vary enormously, although lilac, mauve, yellow, and white are predominant. The grass-like, ensiform leaf<sup id="cite_ref-10" class="reference"></sup> shows generally a white central stripe along the leaf axis. The leaf margin is entire.</span></p> <p><span style="font-size: 12pt; font-family: georgia, palatino; color: #000000;">A crocus has three stamens, while a similar-looking toxic plant, <i>colchicum</i>, sometimes popularly referred to as "autumn crocus", has six stamens. In addition, crocus have one style, while <i>colchicum</i> have three.</span></p> <p><span style="font-size: 12pt; font-family: georgia, palatino; color: #000000;">About 30 of the species are cultivated, including <i>Crocus sativus</i> for saffron production. The varieties cultivated for decoration mainly represent five species: <i>C. vernus</i>, <i>C. chrysanthus</i>, <i>C. flavus</i>, <i>C. sieberi</i>, and <i>C. tommasinianus</i>. Among the first flowers to bloom in spring, crocuses are popular with gardeners. Their flowering time varies from the late winter <i>C. tommasinianus</i> to the later large hybridized and selected Giant "Dutch crocuses" (<i>C. vernus</i>). Crocus flowers and leaves are protected from frost by a waxy cuticle; in areas where snow and frost occasionally occur in the early spring, it is not uncommon to see early flowering crocuses blooming through a light late snowfall.</span></p> <h2><span style="color: #ff0000; font-size: 13pt; font-family: georgia, palatino;"><a href="https://www.seeds-gallery.shop/en/home/saffron-bulbs-saffron-crocus.html" target="_blank" title="Saffron Bulbs can be purchased here" style="color: #ff0000;" rel="noreferrer noopener"><strong>Saffron Bulbs can be purchased here</strong></a></span></h2> </body> </html>
F 81 Y
Yellow Crocus bulbs

Nasiona czarnego jadeitu...

Nasiona czarnego jadeitu...

Cena 12,50 € SKU: T 74 B
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Nasiona czarnego jadeitu (Mucuna nigricans)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 1 nasion.</strong></span></h2> <p>To piękna kwitnąca winorośl. Ciemnofioletowe kwiaty wydają się być ściśnięte razem w gronach przypominających winogrona, o długości do 30 cm i średnicy 15 cm. Bardzo energiczne pnącze drzewiaste - w cieplejsze dni winorośl osiąga 60 cm lub więcej tygodniowo. Pędy mogą osiągać do 18 m długości</p> </body> </html>
T 74 B
Nasiona czarnego jadeitu (Mucuna nigricans)
Dziurawiec zwyczajny...

Dziurawiec zwyczajny...

Cena 1,95 € SKU: MHS 45
,
5/ 5
<h2><strong>Dziurawiec zwyczajny Nasiona (Hypericum perforatum)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Cena za paczkę 1000 (0.1g) nasion.</strong></span></h2> <p><b>Dziurawiec zwyczajny</b><span>&nbsp;</span>(<i>Hypericum perforatum</i><span>&nbsp;</span>L.) –<span>&nbsp;</span>gatunek<span>&nbsp;</span>rośliny należący do rodziny<span>&nbsp;</span>dziurawcowatych. Występuje naturalnie w<span>&nbsp;</span>Europie<span>&nbsp;</span>(w tym pospolicie w<span>&nbsp;</span>Polsce), zachodniej<span>&nbsp;</span>Azji, północnej<span>&nbsp;</span>Afryce. Zawleczony został do<span>&nbsp;</span>Ameryki Północnej<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>Południowej, południowej Afryki,<span>&nbsp;</span>Australii<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>Nowej Zelandii,<span>&nbsp;</span>Japonii<sup id="cite_ref-2" class="reference">[2]</sup>. Znajduje zastosowanie w<span>&nbsp;</span>medycynie,<span>&nbsp;</span>rolnictwie, a także jako roślina ozdobna.</p> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Osiąga wysokość 30-80 (a nawet 100) cm. Z rozrośniętego<span>&nbsp;</span>kłącza<span>&nbsp;</span>wyrastają<span>&nbsp;</span>pędy<span>&nbsp;</span>kwiatonośne i płonne.</dd> <dt>Łodyga</dt> <dd>Prosto wzniesiona, rozgałęziona w górnej części, u dołu drewniejąca. Naga, pełna, z nielicznymi gruczołkami w szczytowej części i czerwonawo nabiegła. Ma dwie podłużne, wystające listwy.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Ułożone<span>&nbsp;</span>naprzeciwlegle, siedzące, nagie, eliptyczne do równowąskich, długości ok. 3 cm. Blaszka liściowa prześwitująco kropkowana, z gruczołkami na brzegu. W prześwitujących kropkach znajdują się zbiorniki olejków eterycznych.</dd> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Szypułkowe, średnicy do 3 cm, liczne, zebrane w gęste<span>&nbsp;</span>baldachogrono, osadzone w kątach naprzeciwległych<span>&nbsp;</span>przysadek. Działki<span>&nbsp;</span>kielicha<span>&nbsp;</span>są lancetowate, ogruczolone.<span>&nbsp;</span>Korona<span>&nbsp;</span>pięciopłatkowa, żółta, płatki czarno kropkowane,<span>&nbsp;</span>pręciki<span>&nbsp;</span>liczne.</dd> <dt>Owoc</dt> <dd>Wielonasienna<span>&nbsp;</span>torebka<span>&nbsp;</span>pokryta gruczołkami.<span>&nbsp;</span>Nasiona<span>&nbsp;</span>czarne, drobno kropkowane.</dd> </dl> <h2><span class="mw-headline" id="Biologia_i_ekologia">Biologia i ekologia</span></h2> <p>Bylina,<span>&nbsp;</span>hemikryptofit. Siedlisko: ciepłolubne dąbrowy, trawiaste<span>&nbsp;</span>zarośla, ciepłolubne<span>&nbsp;</span>murawy, także ubogie, miedze. Kwitnie od czerwca do sierpnia, wytwarza dużo pyłku, z którego korzystają owady odwiedzające kwiaty.</p> <h2><span id="Zmienno.C5.9B.C4.87"></span><span class="mw-headline" id="Zmienność">Zmienność</span></h2> <p>Tworzy<span>&nbsp;</span>mieszańce<span>&nbsp;</span>z<span>&nbsp;</span>dziurawcem czterobocznym<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>dz. skrzydełkowatym<sup id="cite_ref-3" class="reference"></sup>.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Nazewnictwo">Nazewnictwo</span></h2> <p>W starożytnej Grecji stawiano w domach gałązki dziurawca nad obrazkami, czy posążkami, aby odpędzić złe duchy, wierząc w mistyczną siłę tej rośliny, co przypuszczalnie dało początek nazwie<span>&nbsp;</span>łac.<span>&nbsp;</span><i>hypericum</i><span>&nbsp;</span>od<span>&nbsp;</span>gr.<span>&nbsp;</span><i>hyper</i><span>&nbsp;</span>– „nad”,<span>&nbsp;</span><i>eikon</i><span>&nbsp;</span>– „ikona”. Nazwa „dziurawiec” jak i drugi człon nazwy<span>&nbsp;</span>łac.<span>&nbsp;</span><i>perforatum</i><span>&nbsp;</span>– dosłownie „dziurawy” – pochodzą od charakterystycznego wyglądu<span>&nbsp;</span>liści.</p> <p>Z kolei nazwę zwyczajową – ziele świętojańskie czy też ziele Świętego Jana,<span>&nbsp;</span>ang.<span>&nbsp;</span><i>St John's wort</i><span>&nbsp;</span>– dziurawiec zyskał z powodu kwitnienia w<span>&nbsp;</span>dniu Świętego Jana, tj. 24 czerwca<sup id="cite_ref-:0_4-0" class="reference">[4]</sup>. Wymieniany też pod nazwami: dziurawiec pospolity, ruta polna, krzyżowe ziele, arlika<sup id="cite_ref-5" class="reference">[5]</sup>, przestrzelon, dzwonki Panny Marii<sup id="cite_ref-6" class="reference">[6]</sup>. Ze względu na swoje właściwości uczulające dziurawiec zwyczajny jest w<span>&nbsp;</span>Rosji<span>&nbsp;</span>nazywany:<span>&nbsp;</span><i>zwieroboj</i>, co dosłownie oznacza<span>&nbsp;</span><i>zwierzobójca</i>.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Zastosowania">Zastosowania</span></h2> <h3><span id="Ro.C5.9Blina_lecznicza"></span><span class="mw-headline" id="Roślina_lecznicza">Roślina lecznicza</span></h3> <p>Dziurawiec jest jedną z najlepiej poznanych<span>&nbsp;</span>roślin leczniczych<span>&nbsp;</span>i często znajduje zastosowanie w<span>&nbsp;</span>ziołolecznictwie.</p> <h4><span class="mw-headline" id="Substancje_aktywne">Substancje aktywne</span></h4> <p>Surowiec zielarski<span>&nbsp;</span>pochodzący z dziurawca zwyczajnego tj. zebrane i ususzone jego kwiatostany określa się mianem ziela dziurawca (łac.<span>&nbsp;</span><i>Hyperici herba</i>). Zawiera ono czerwony barwnik<span>&nbsp;</span>hiperycynę,<span>&nbsp;</span>pseudohiperycynę,<span>&nbsp;</span>hyperforynę,<span>&nbsp;</span>flawonoidy<span>&nbsp;</span>(rutyna,<span>&nbsp;</span>kwercetyna),<span>&nbsp;</span>hiperozyd, bakteriobójcze<span>&nbsp;</span>garbniki,<span>&nbsp;</span>witaminy A<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>C<span>&nbsp;</span>oraz<span>&nbsp;</span>olejek eteryczny<sup id="cite_ref-:0_4-1" class="reference">[4]</sup>.</p> <h4><span id="Wskazania_i_mechanizmy_dzia.C5.82ania"></span><span class="mw-headline" id="Wskazania_i_mechanizmy_działania">Wskazania i mechanizmy działania</span></h4> <p>Suchy wyciąg z dziurawca uzyskany poprzez ekstrakcję alkoholem może zmniejszać objawy łagodnej lub umiarkowanej<span>&nbsp;</span>depresji. Mechanizm działania jest trudny do określenia ze względu na różnorodność substancji zawartych w dziurawcu. Żadna z substancji zawartych w dziurawcu zastosowana z osobna w dawkach odpowiadających leczeniu dziurawcem nie posiada działania wystarczająco silnego do uzyskania efektu przeciwdepresyjnego. Przyjmuje się, że dopiero współdziałanie ze sobą owych aktywnych biologicznie substancji zawartych w dziurawcu pozwala na uzyskanie efektu przeciwdepresyjnego. Obecnie największe znaczenie dla działania przeciwdepresyjnego przypisuje się hyperforynie, a w mniejszym stopniu hyperycynie i flawonoidom. Przypuszcza się, że główne mechanizmy pośredniczące w tym działaniu to<span>&nbsp;</span>hamowanie<span>&nbsp;</span>zwrotnego wychwytu<span>&nbsp;</span>serotoniny,<span>&nbsp;</span>noradrenaliny<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>dopaminy<span>&nbsp;</span>oraz słabe hamowanie<span>&nbsp;</span>enzymu<span>&nbsp;</span>monoaminooksydazy<span>&nbsp;</span>odpowiadającej za rozkład<span>&nbsp;</span>serotoniny,<span>&nbsp;</span>noradrenaliny<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>dopaminy<span>&nbsp;</span>(neurotransmiterów<span>&nbsp;</span>w<span>&nbsp;</span>mózgu). Poza tym wykazano powinowactwo substancji zawartych w dziurawcu m.in. do receptorów<span>&nbsp;</span>adenozynowych,<span>&nbsp;</span>GABA<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>glutaminianowych. Wykazano także, że składniki dziurawca na modelach zwierzęcych powodują desensytyzację<span>&nbsp;</span>receptorów beta-adrenergicznych<span>&nbsp;</span>i sensytyzację<span>&nbsp;</span>receptorów serotoninowych<span>&nbsp;</span>5-HT<sub>2</sub>. Dziurawiec wpływa także na<span>&nbsp;</span>ekspresję genów<span>&nbsp;</span>zaangażowanych w regulację<span>&nbsp;</span>osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej<sup id="cite_ref-7" class="reference">[7]</sup><sup id="cite_ref-8" class="reference">[8]</sup><sup id="cite_ref-9" class="reference">[9]</sup><sup id="cite_ref-10" class="reference">[10]</sup>. Efektom przeciwdepresyjnym dziurawca może towarzyszyć działanie przeciwlękowe i zmniejszenie<span>&nbsp;</span>bezsenności. Co więcej, według części badaczy, dziurawiec w części przypadków może być lepiej<span>&nbsp;</span>tolerowany<span>&nbsp;</span>od leków przeciwdepresyjnych<sup id="cite_ref-:0_4-2" class="reference">[4]</sup>.</p> <h4><span id="Dzia.C5.82ania_niepo.C5.BC.C4.85dane_i_przeciwwskazania"></span><span class="mw-headline" id="Działania_niepożądane_i_przeciwwskazania">Działania niepożądane i przeciwwskazania</span></h4> <p>Podczas stosowania dziurawca należy unikać światła słonecznego, gdyż zawarta w nim hyperycyna może spowodować reakcje<span>&nbsp;</span>fototoksyczne, zwłaszcza w przypadku przedawkowania<sup id="cite_ref-Deprim_11-0" class="reference">[11]</sup><sup id="cite_ref-12" class="reference">[12]</sup>. Przeciwwskazane jest stosowania dziurawca w depresji o wysokim nasileniu ze względu na brak wystarczających dowodów na jego skuteczność w takich przypadkach oraz jego niższą skuteczność w tych przypadkach niż<span>&nbsp;</span>leków przeciwdepresyjnych<sup id="cite_ref-:0_4-3" class="reference">[4]</sup>.</p> <h4><span class="mw-headline" id="Interakcje">Interakcje</span></h4> <p>Podczas stosowania dziurawca często dochodzi do, niekiedy groźnych, interakcji z innymi zażywanymi lekami. W związku z tym, zawsze przed zastosowaniem ziela dziurawca (lub zawierających go preparatów) należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą<sup id="cite_ref-:0_4-4" class="reference">[4]</sup>. Spożywanie preparatów z dziurawca może osłabiać działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych<sup id="cite_ref-Deprim_11-1" class="reference">[11]</sup><sup id="cite_ref-13" class="reference">[13]</sup>. Nasila działanie przeciwzakrzepowe antagonistów witaminy K (acenokumarol,<span>&nbsp;</span>warfaryna). Nie należy przyjmować z innymi lekami przeciwdepresyjnymi (MAOI,<span>&nbsp;</span>SSRI) oraz z<span>&nbsp;</span>dekstrometorfanem, podczas suplementacji<span>&nbsp;</span>tryptofanem<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>5-HTP, z uwagi na kazuistyczne doniesienia wskazujące, iż dziurawiec może spowodować potencjalnie śmiertelny<span>&nbsp;</span>zespół serotoninowy. Ponadto stosowany łącznie z<span>&nbsp;</span>teofiliną,<span>&nbsp;</span>digoksyną<span>&nbsp;</span>lub<span>&nbsp;</span>lekami antyretrowirusowymi<span>&nbsp;</span>obniża ich poziom w organizmie, a co za tym idzie obniża ich skuteczność i może być przyczyną komplikacji. Część interakcji dziurawca wynika z indukcji<span>&nbsp;</span>wątrobowego<span>&nbsp;</span>cytochromowego<span>&nbsp;</span>izoenzymu<span>&nbsp;</span>CYP3A4, co może przyśpieszać eliminację z organizmu wielu różnych substancji i leków. Między innymi osłabia działanie<span>&nbsp;</span>cyklosporyny, leku immunosupresyjnego stosowanego przede wszystkim przy<span>&nbsp;</span>przeszczepianiu narządów; interakcja z tym lekiem grozi odrzuceniem przeszczepu<sup id="cite_ref-14" class="reference">[14]</sup>.</p> <h4><span class="mw-headline" id="Rodzaje_preparatów_i_dawkowanie">Rodzaje preparatów i dawkowanie</span></h4> <p>Dostępne w sprzedaży są stosowane w stanach depresyjnych<span>&nbsp;</span>tabletki<span>&nbsp;</span>zawierające suchy wyciąg z dziurawca uzyskany przez ekstrakcję alkoholem oraz wyciąg alkoholowy ze świeżego ziela dziurawca (łac.<span>&nbsp;</span><i>Intractum Hyperici</i>), a także stosowane w zaburzeniach trawiennych<span>&nbsp;</span>zioła<span>&nbsp;</span>do zaparzania (łac.<span>&nbsp;</span><i>Hyperici herba</i>) i sok z dziurawca (łac.<span>&nbsp;</span><i>Succus Hyperici</i>). Ponadto dziurawiec wchodzi w skład licznych mieszanek ziołowych i preparatów złożonych.</p> <p>U osób dorosłych w przypadkach łagodnej lub umiarkowanej depresji zwykle zaleca się dawki 300–1200mg na dobę suchego wyciągu z dziurawca uzyskanego poprzez ekstrakcję alkoholem<sup id="cite_ref-:0_4-5" class="reference">[4]</sup>. Przyrządzanie nalewki z ziela dziurawca – 100 g ziela dziurawca zalać 500 g<span>&nbsp;</span>spirytusu<span>&nbsp;</span>i odstawić na 7 dni. Po tym okresie przecedzić i wycisnąć przez<span>&nbsp;</span>gazę.</p> <p>Zewnętrznie stosuje się do nacierania w<span>&nbsp;</span>bólach<span>&nbsp;</span>stawowych. Wewnętrznie stosować 2 razy dziennie po 1 łyżeczce na pół szklanki wody w chorobach<span>&nbsp;</span>wątroby,<span>&nbsp;</span>układu pokarmowego<span>&nbsp;</span>i<span>&nbsp;</span>dróg żółciowych<sup class="noprint" title="Te informacje wymagają podania przypisów bibliograficznych od 2017-08">[potrzebny&nbsp;przypis]</sup>.</p> <h3><span id="Ro.C5.9Blina_ozdobna"></span><span class="mw-headline" id="Roślina_ozdobna">Roślina ozdobna</span></h3> <p>Stosowany również jako roślina dekoracyjna. Nadaje się w ogródkach ziołowych lub sadzony na np. rabatach bylinowych. Przydatny w silnie nasłonecznionych miejscach.</p> <h3><span class="mw-headline" id="Chwast">Chwast</span></h3> <p>W<span>&nbsp;</span>rolnictwie, masowo występując na<span>&nbsp;</span>łąkach<span>&nbsp;</span>obniża jakość<span>&nbsp;</span>siana. Czerwony barwnik zawarty w kwiatach barwi<span>&nbsp;</span>mleko<span>&nbsp;</span>krów żywiących się takim sianem. Także negatywnie wpływa na zwierzęta o jasnej skórze, wywołując uczulenie na światło. Zwierzęta karmione<span>&nbsp;</span>paszą<span>&nbsp;</span>z dużą ilością dziurawca mogą cierpieć na<span>&nbsp;</span>stany zapalne<span>&nbsp;</span>skóry.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Uprawa">Uprawa</span></h2> <p><span class="mw-headline"><span>Roślina rośnie najlepiej na ciepłych i nasłonecznionych stanowiskach. Nie jest wybredna względem gleby. Ważne by nie była nazbyt zlewna, podmokła oraz jałowa. Preferuje gleby żyzne i przepuszczalne z domieszką piasku. Przed zimą część nadziemna całkowicie obumiera. W warunkach środkowoeuropejskich roślina całkowicie mrozoodporna (strefa mrozoodporności 5)</span><sup id="cite_ref-16" class="reference">[16]</sup><span>.</span></span></p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>
MHS 45 (1000 S)
Dziurawiec zwyczajny Nasiona (Hypericum perforatum)

Bu bitki kış ve dona dayanıklıdır. Açıklamanın daha fazlaörneğine bakın.

Nasiona biały Oleander...

Nasiona biały Oleander...

Cena 1,95 € SKU: T 62 W
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Nasiona biały Oleander (Nerium oleander)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 10 nasion.</strong></span></h2> <p><b>Oleander pospolity</b><span> (</span><i>Nerium oleander L.</i><span>) – </span>gatunek<span> rośliny z rodziny </span>toinowatych<span> (</span><i>Apocynaceae</i><span>). Jedyny przedstawiciel rodzaju </span><b>oleander</b><span> </span><i>Nerium</i><span>. Występuje na całym obszarze śródziemnomorskim od </span>Maroka<span> i </span>Portugalii<span> na wschód aż po południową </span>Azję<span> – prowincję </span>Junnan<span> w południowych </span>Chinach<span> i </span>Mjanmę<sup id="cite_ref-grin_3-0" class="reference"></sup><sup id="cite_ref-pow_4-0" class="reference"></sup><span>. Jest uprawiany jako roślina ozdobna w wielu krajach świata;</span><sup id="cite_ref-grin_3-1" class="reference"></sup><span> w klimacie ciepłym występuje jako gatunek introdukowany na wszystkich kontynentach</span><sup id="cite_ref-pow_4-1" class="reference"></sup><sup id="cite_ref-kubitzki_5-0" class="reference"></sup><span>. W naturze rośnie zwykle w miejscach wilgotnych – wzdłuż strumieni i w </span>wadi<sup id="cite_ref-kubitzki_5-1" class="reference"></sup><span>.</span></p> <h2><span class="mw-headline" id="Morfologia">Morfologia</span></h2> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Małe drzewo lub krzew o wysokości 3–5<sup id="cite_ref-longman_6-0" class="reference">[6]</sup>, czasem 7 m<sup id="cite_ref-slownik_7-0" class="reference">[7]</sup><span> </span>i szerokości do 6 m<sup id="cite_ref-longman_6-1" class="reference">[6]</sup>.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Zimozielone, naprzemianległe lub po trzy, rzadziej cztery w okółku<sup id="cite_ref-slownik_7-1" class="reference">[7]</sup><sup id="cite_ref-kubitzki_5-2" class="reference">[5]</sup>. Blaszka lancetowata, całobrzega, u nasady klinowata, osiągająca około 16 cm długości i 3 cm szerokości, skórzasta, ciemnozielona, połyskująca<sup id="cite_ref-mowszowicz_8-0" class="reference">[8]</sup><span> </span>i naga<sup id="cite_ref-slownik_7-2" class="reference">[7]</sup>.</dd> </dl> <dl> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Zebrane w<span> </span>baldachogroniaste<span> </span>i<span> </span>wiechowate<span> </span>kwiatostany wyrastające na szczytach pędów lub w ich rozwidleniach<sup id="cite_ref-encyk_9-0" class="reference">[9]</sup><sup id="cite_ref-kubitzki_5-3" class="reference">[5]</sup>. Dość duże o średnicy 3 do 6 cm (u odmian uprawnych czasem jeszcze większe), bezwonne ( u części odmian uprawnych pachnące) i pięciokrotne<sup id="cite_ref-slownik_7-3" class="reference">[7]</sup>. Działki<span> </span>kielicha<span> </span>wąskotrójkątne lub wąskojajowate<sup id="cite_ref-china_10-0" class="reference">[10]</sup>.<span> </span>Korona<span> </span>lejkowata, z płatkami na końcu rozpostartymi, barwy różowej lub białej<sup id="cite_ref-slownik_7-4" class="reference">[7]</sup><span> </span>(u odmian rozmaicie ubarwione<sup id="cite_ref-kubitzki_5-4" class="reference">[5]</sup>). W gardzieli korony 5 łuseczek<sup id="cite_ref-mowszowicz_8-1" class="reference">[8]</sup>.<span> </span>Słupkowie<span> </span>tworzą dwie okazałe<span> </span>zalążnie<span> </span>zawierające liczne<span> </span>zalążki<sup id="cite_ref-china_10-1" class="reference">[10]</sup>. Otacza je okółek 5<span> </span>pręcików<span> </span>z długimi (ok. 8 mm), owłosionymi łącznikami<sup id="cite_ref-kubitzki_5-5" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Owoc</dt> <dd>Złożony z dwóch wydłużonych, walcowatych i osiągających od 12 do 23 cm długości<span> </span>mieszków<sup id="cite_ref-china_10-2" class="reference">[10]</sup>, drewniejących<sup id="cite_ref-kubitzki_5-6" class="reference">[5]</sup>, rozpadających się po dojrzeniu<sup id="cite_ref-china_10-3" class="reference">[10]</sup>. Owoce zawierają liczne, brązowo owłosione nasiona<sup id="cite_ref-mowszowicz_8-2" class="reference">[8]</sup><sup id="cite_ref-kubitzki_5-7" class="reference">[5]</sup>.</dd> </dl> <h2><span class="mw-headline" id="Biologia_i_rozwój">Biologia i rozwój</span></h2> <p>Oleander kwitnie od czerwca do września<sup id="cite_ref-slownik_7-5" class="reference">[7]</sup>, na obszarach w klimacie ciepłym od wiosny do jesieni<sup id="cite_ref-china_10-4" class="reference">[10]</sup>. W czasie lat deszczowych kwiaty mogą pozostać jednak zwinięte w pąkach do następnego roku<sup id="cite_ref-encyk_9-1" class="reference">[9]</sup>. Poszczególne kwiaty pozostawać mogą otwarte nawet przez 7 dni, o ile wcześniej nie zostaną<span> </span>zapylone<sup id="cite_ref-kubitzki_5-8" class="reference">[5]</sup>.</p> <h3><span id="W.C5.82a.C5.9Bciwo.C5.9Bci_truj.C4.85ce"></span><span class="mw-headline" id="Właściwości_trujące">Właściwości trujące</span></h3> <p>Roślina trująca: w większych dawkach zawarta w roślinie<span> </span>oleandryna<span> </span>wywołuje brak czucia w ustach, mdłości, wymioty, zaburzenia pracy serca, rozszerzenie źrenic i duszności<sup id="cite_ref-burkhard_11-0" class="reference">[11]</sup>. Zawarta jest ona w lepkim<sup id="cite_ref-pow_4-2" class="reference">[4]</sup><span> </span>soku mlecznym<span> </span>występującym w całej roślinie<sup id="cite_ref-encyk_9-2" class="reference">[9]</sup>. Śmierć może nastąpić już po 2–3 godzinach po doustnym spożyciu większej ilości<sup id="cite_ref-burkhard_11-1" class="reference">[11]</sup>, ale spożycie nawet jednego liścia spowodować może śmierć w ciągu 24 godzin<sup id="cite_ref-mabb_12-0" class="reference">[12]</sup>. Właściwości trujące oleandra znane były już za czasów<span> </span>Aleksandra Wielkiego, pisał o nich również<span> </span>Dioskurides<sup id="cite_ref-burkhard_11-2" class="reference">[11]</sup>. W starożytnej Grecji, Rzymie i Indiach oleander był czasami używany do popełniania samobójstw<sup id="cite_ref-rozanski_13-0" class="reference">[13]</sup>. Z surowca sporządzano dawniej trutkę na szczury<sup id="cite_ref-burkhard_11-3" class="reference">[11]</sup>.<span> </span>Glikozydy<span> </span>oleandra mają własności kumulacyjne. Jeżeli w domu są małe dzieci, lepiej tej rośliny nie uprawiać. Zatrucia ostre glikozydami zdarzały się przypadkowo u dzieci, które brały do ust liście lub gałązki oleandra<sup id="cite_ref-mowszowicz_8-3" class="reference">[8]</sup>. Toksyczny może być nawet kontakt z sokiem mlecznym (powodować może<span> </span>dermatozy) i dymem palonych roślin<sup id="cite_ref-pow_4-3" class="reference">[4]</sup>.</p> <p>Oleander jest trujący również dla większości zwierząt, przy czym jest jednak tak gorzki, że nie jedzą go nawet kozy<sup id="cite_ref-14" class="reference">[14]</sup>. Odporne na działanie toksyn są<span> </span>gazele<span> </span>i<span> </span>góralki<sup id="cite_ref-mabb_12-1" class="reference">[12]</sup>.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Systematyka">Systematyka</span></h2> <p>Gatunek należy do<span> </span>monotypowego<span> </span>rodzaju oleander<span> </span><i>Nerium</i><span> </span><small>Linnaeus, Sp. Pl. 209. 1 Mai 1753</small><sup id="cite_ref-ing_15-0" class="reference">[15]</sup><sup id="cite_ref-pow_4-4" class="reference">[4]</sup><sup id="cite_ref-mabb_12-2" class="reference">[12]</sup>. Rośliny z południowej Azji opisano jako<span> </span><i>Nerium indicum</i>, różniące się słabszym wzrostem<sup id="cite_ref-encyk_9-3" class="reference">[9]</sup>, jednak współcześnie nazwę tę traktuje się jako<span> </span>synonim.</p> <p>Rodzaj<span> </span><i>Nerium</i><span> </span>należy do plemienia<span> </span><i>Wrightieae</i>, podrodziny<span> </span><i>Apocynoideae</i><span> </span>w obrębie rodziny<span> </span>toinowatych<span> </span><i>Apocynaceae</i><sup id="cite_ref-grin_3-2" class="reference">[3]</sup><sup id="cite_ref-apweb_1-1" class="reference">[1]</sup>.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Zastosowanie">Zastosowanie</span></h2> <ul> <li>Roślina ozdobna<span> </span>uprawiana od czasów starożytnych (przedstawiona została np. w<span> </span>Pompejach)<sup id="cite_ref-pow_4-5" class="reference">[4]</sup>. W uprawie znanych jest ok. 400<span> </span>odmian ozdobnych, w tym z kwiatami pachnącymi<sup id="cite_ref-mabb_12-3" class="reference">[12]</sup>, półpełnymi i pełnymi oraz rozmaicie zabarwionymi kwiatami, w tym dwubarwnymi<sup id="cite_ref-slownik_7-6" class="reference">[7]</sup>. W klimacie ciepłym gatunek uprawiany jest w formie nieformalnych<span> </span>żywopłotów, często zwłaszcza w obszarach o małych opadach. W klimacie umiarkowanym gatunek uprawiany jest jako<span> </span>roślina doniczkowa<span> </span>w mieszkaniach oraz w oranżeriach, szklarniach, rzadziej w ogrodach (znosi niewielkie mrozy)<sup id="cite_ref-pow_4-6" class="reference">[4]</sup>. Dawniej był bardzo popularny. Jeżeli roślina jest właściwie uprawiana rosnąć może bardzo długo<sup id="cite_ref-longman_6-2" class="reference">[6]</sup>.</li> <li>Roślina lecznicza. W starożytnym Rzymie, Grecji i w Indiach oleander był używany do leczenia zaburzeń pracy serca. W lekospisach niemieckich w pierwszej połowie XIX wieku oleander zalecany był do leczenia<span> </span>malarii, przy napadach dreszczy i wysokiej gorączki<sup id="cite_ref-rozanski_13-1" class="reference">[13]</sup>. Preparaty z oleandra stosowano przy zaburzeniach rytmu serca i niewydolności mięśnia sercowego<sup id="cite_ref-rozanski_13-2" class="reference">[13]</sup><sup id="cite_ref-wyk_16-0" class="reference">[16]</sup>. Zewnętrznie stosowano go w przypadku wysypek i<span> </span>świerzbu<sup id="cite_ref-wyk_16-1" class="reference">[16]</sup>. Zastosowanie lecznicze umożliwiała produkcja standaryzowanego w jednostkach zwierzęcych preparatu (<i>Oleandri pulvis normatus</i>) zawierającego 0,5% oleandryny. Ponieważ dostępność do preparatów standaryzowanych spadła, stosowanie oleandra uważane jest za niebezpieczne<sup id="cite_ref-wyk_16-2" class="reference">[16]</sup>. Wskazuje się na brak materiału poznawczego dotyczącego skuteczności i mechanizmów działania preparatów z tego gatunku<sup id="cite_ref-frohne_17-0" class="reference">[17]</sup>. W lecznictwie stosowane są inne<span> </span>środki glikozydowe, m.in. z silniej działającej<span> </span>naparstnicy<sup id="cite_ref-frohne_17-1" class="reference">[17]</sup>. <ul> <li>Surowiec zielarski: liść oleandra (<i>Oleandri Folium</i><sup id="cite_ref-wyk_16-3" class="reference">[16]</sup>,<span> </span><i>Nerii folium</i><sup id="cite_ref-frohne_17-2" class="reference">[17]</sup>) zawiera 1–2% glikozydów nasercowych:<span> </span>oleandrygenina,<span> </span>digitoksygenina,<span> </span>neriagenina,<span> </span>adynerigenina,<span> </span>oleagenina<span> </span>i<span> </span>uzarygenina, poza tym glikozydy flawonoidów (neriina,<span> </span>rutyna), glikozydy pregnanu,<span> </span>triterpeny,<span> </span>saponiny,<span> </span>garbniki<span> </span>i<span> </span>olejek eteryczny<sup id="cite_ref-wyk_16-4" class="reference">[16]</sup>.</li> <li>Działanie: Glikozydy nasercowe (kardenolidy) zwiększają siłę skurczów mięśnia sercowego obniżając tętno. Działanie potwierdzone dla oleandryny polega na hamowaniu<span> </span>pompy sodowo-potasowej, powodując zwiększenie stężenia jonów Ca<sup>2+</sup><span> </span>w komórkach<span> </span>mięśnia sercowego<sup id="cite_ref-wyk_16-5" class="reference">[16]</sup>.</li> </ul> </li> </ul> <h2><span class="mw-headline" id="Uprawa">Uprawa</span></h2> <dl> <dt>Wymagania</dt> <dd>Potrzebuje dużo światła (w ciemnych pomieszczeniach nie zakwitnie). W lecie najlepiej trzymać go na dworze, zimą w dobrze oświetlonym pomieszczeniu. Wymaga umiarkowanej temperatury, najlepiej czuje się w temp. do 16 °C, zimą znosi spadek temp. do 5 °C. Potrzebuje obfitego podlewania, lubi przewiew. Najlepiej rośnie na gliniastej glebie. Lubi duże pojemniki, źle znosi przesadzanie<sup id="cite_ref-longman_6-3" class="reference">[6]</sup>.</dd> <dt>Pielęgnacja</dt> <dd>Latem należy podlewać codziennie, zimą co 7–10 dni, najlepiej deszczową wodą. Nie wolno podlewać wodą zimną, gdyż wówczas nie rozwiną się pąki kwiatowe. Latem do wody dodawać rozpuszczonych nawozów. Spryskiwanie rośliny stosować tylko do zmycia liści z kurzu. Nie należy liści nabłyszczać. Po kwitnieniu roślinę należy przyciąć, można także usuwać boczne pędy poniżej pąków kwiatowych – zapobiegnie to nadmiernemu rozrastaniu się rośliny. Przesadzać roślinę należy nie częściej niż co 3–4 lata.<sup id="cite_ref-longman_6-4" class="reference"></sup></dd> </dl> </body> </html>
T 62 W
Nasiona biały Oleander (Nerium oleander)

Bu bitki kış ve dona dayanıklıdır. Açıklamanın daha fazlaörneğine bakın.

Nasiona Czerwony Oleander...

Nasiona Czerwony Oleander...

Cena 1,95 € SKU: T 62 R
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Nasiona Czerwony <b>Oleander pospolity</b> (Nerium oleander)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 10 nasion.</strong></span></h2> <p><b>Oleander pospolity</b><span> (</span><i>Nerium oleander L.</i><span>) – </span>gatunek<span> rośliny z rodziny </span>toinowatych<span> (</span><i>Apocynaceae</i><span>). Jedyny przedstawiciel rodzaju </span><b>oleander</b><span> </span><i>Nerium</i><span>. Występuje na całym obszarze śródziemnomorskim od </span>Maroka<span> i </span>Portugalii<span> na wschód aż po południową </span>Azję<span> – prowincję </span>Junnan<span> w południowych </span>Chinach<span> i </span>Mjanmę<sup id="cite_ref-grin_3-0" class="reference"></sup><sup id="cite_ref-pow_4-0" class="reference"></sup><span>. Jest uprawiany jako roślina ozdobna w wielu krajach świata;</span><sup id="cite_ref-grin_3-1" class="reference"></sup><span> w klimacie ciepłym występuje jako gatunek introdukowany na wszystkich kontynentach</span><sup id="cite_ref-pow_4-1" class="reference"></sup><sup id="cite_ref-kubitzki_5-0" class="reference"></sup><span>. W naturze rośnie zwykle w miejscach wilgotnych – wzdłuż strumieni i w </span>wadi<sup id="cite_ref-kubitzki_5-1" class="reference"></sup><span>.</span></p> <h2><span class="mw-headline" id="Morfologia">Morfologia</span></h2> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Małe drzewo lub krzew o wysokości 3–5<sup id="cite_ref-longman_6-0" class="reference">[6]</sup>, czasem 7 m<sup id="cite_ref-slownik_7-0" class="reference">[7]</sup><span> </span>i szerokości do 6 m<sup id="cite_ref-longman_6-1" class="reference">[6]</sup>.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Zimozielone, naprzemianległe lub po trzy, rzadziej cztery w okółku<sup id="cite_ref-slownik_7-1" class="reference">[7]</sup><sup id="cite_ref-kubitzki_5-2" class="reference">[5]</sup>. Blaszka lancetowata, całobrzega, u nasady klinowata, osiągająca około 16 cm długości i 3 cm szerokości, skórzasta, ciemnozielona, połyskująca<sup id="cite_ref-mowszowicz_8-0" class="reference">[8]</sup><span> </span>i naga<sup id="cite_ref-slownik_7-2" class="reference">[7]</sup>.</dd> </dl> <dl> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Zebrane w<span> </span>baldachogroniaste<span> </span>i<span> </span>wiechowate<span> </span>kwiatostany wyrastające na szczytach pędów lub w ich rozwidleniach<sup id="cite_ref-encyk_9-0" class="reference">[9]</sup><sup id="cite_ref-kubitzki_5-3" class="reference">[5]</sup>. Dość duże o średnicy 3 do 6 cm (u odmian uprawnych czasem jeszcze większe), bezwonne ( u części odmian uprawnych pachnące) i pięciokrotne<sup id="cite_ref-slownik_7-3" class="reference">[7]</sup>. Działki<span> </span>kielicha<span> </span>wąskotrójkątne lub wąskojajowate<sup id="cite_ref-china_10-0" class="reference">[10]</sup>.<span> </span>Korona<span> </span>lejkowata, z płatkami na końcu rozpostartymi, barwy różowej lub białej<sup id="cite_ref-slownik_7-4" class="reference">[7]</sup><span> </span>(u odmian rozmaicie ubarwione<sup id="cite_ref-kubitzki_5-4" class="reference">[5]</sup>). W gardzieli korony 5 łuseczek<sup id="cite_ref-mowszowicz_8-1" class="reference">[8]</sup>.<span> </span>Słupkowie<span> </span>tworzą dwie okazałe<span> </span>zalążnie<span> </span>zawierające liczne<span> </span>zalążki<sup id="cite_ref-china_10-1" class="reference">[10]</sup>. Otacza je okółek 5<span> </span>pręcików<span> </span>z długimi (ok. 8 mm), owłosionymi łącznikami<sup id="cite_ref-kubitzki_5-5" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Owoc</dt> <dd>Złożony z dwóch wydłużonych, walcowatych i osiągających od 12 do 23 cm długości<span> </span>mieszków<sup id="cite_ref-china_10-2" class="reference">[10]</sup>, drewniejących<sup id="cite_ref-kubitzki_5-6" class="reference">[5]</sup>, rozpadających się po dojrzeniu<sup id="cite_ref-china_10-3" class="reference">[10]</sup>. Owoce zawierają liczne, brązowo owłosione nasiona<sup id="cite_ref-mowszowicz_8-2" class="reference">[8]</sup><sup id="cite_ref-kubitzki_5-7" class="reference">[5]</sup>.</dd> </dl> <h2><span class="mw-headline" id="Biologia_i_rozwój">Biologia i rozwój</span></h2> <p>Oleander kwitnie od czerwca do września<sup id="cite_ref-slownik_7-5" class="reference">[7]</sup>, na obszarach w klimacie ciepłym od wiosny do jesieni<sup id="cite_ref-china_10-4" class="reference">[10]</sup>. W czasie lat deszczowych kwiaty mogą pozostać jednak zwinięte w pąkach do następnego roku<sup id="cite_ref-encyk_9-1" class="reference">[9]</sup>. Poszczególne kwiaty pozostawać mogą otwarte nawet przez 7 dni, o ile wcześniej nie zostaną<span> </span>zapylone<sup id="cite_ref-kubitzki_5-8" class="reference">[5]</sup>.</p> <h3><span id="W.C5.82a.C5.9Bciwo.C5.9Bci_truj.C4.85ce"></span><span class="mw-headline" id="Właściwości_trujące">Właściwości trujące</span></h3> <p>Roślina trująca: w większych dawkach zawarta w roślinie<span> </span>oleandryna<span> </span>wywołuje brak czucia w ustach, mdłości, wymioty, zaburzenia pracy serca, rozszerzenie źrenic i duszności<sup id="cite_ref-burkhard_11-0" class="reference">[11]</sup>. Zawarta jest ona w lepkim<sup id="cite_ref-pow_4-2" class="reference">[4]</sup><span> </span>soku mlecznym<span> </span>występującym w całej roślinie<sup id="cite_ref-encyk_9-2" class="reference">[9]</sup>. Śmierć może nastąpić już po 2–3 godzinach po doustnym spożyciu większej ilości<sup id="cite_ref-burkhard_11-1" class="reference">[11]</sup>, ale spożycie nawet jednego liścia spowodować może śmierć w ciągu 24 godzin<sup id="cite_ref-mabb_12-0" class="reference">[12]</sup>. Właściwości trujące oleandra znane były już za czasów<span> </span>Aleksandra Wielkiego, pisał o nich również<span> </span>Dioskurides<sup id="cite_ref-burkhard_11-2" class="reference">[11]</sup>. W starożytnej Grecji, Rzymie i Indiach oleander był czasami używany do popełniania samobójstw<sup id="cite_ref-rozanski_13-0" class="reference">[13]</sup>. Z surowca sporządzano dawniej trutkę na szczury<sup id="cite_ref-burkhard_11-3" class="reference">[11]</sup>.<span> </span>Glikozydy<span> </span>oleandra mają własności kumulacyjne. Jeżeli w domu są małe dzieci, lepiej tej rośliny nie uprawiać. Zatrucia ostre glikozydami zdarzały się przypadkowo u dzieci, które brały do ust liście lub gałązki oleandra<sup id="cite_ref-mowszowicz_8-3" class="reference">[8]</sup>. Toksyczny może być nawet kontakt z sokiem mlecznym (powodować może<span> </span>dermatozy) i dymem palonych roślin<sup id="cite_ref-pow_4-3" class="reference">[4]</sup>.</p> <p>Oleander jest trujący również dla większości zwierząt, przy czym jest jednak tak gorzki, że nie jedzą go nawet kozy<sup id="cite_ref-14" class="reference">[14]</sup>. Odporne na działanie toksyn są<span> </span>gazele<span> </span>i<span> </span>góralki<sup id="cite_ref-mabb_12-1" class="reference">[12]</sup>.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Systematyka">Systematyka</span></h2> <p>Gatunek należy do<span> </span>monotypowego<span> </span>rodzaju oleander<span> </span><i>Nerium</i><span> </span><small>Linnaeus, Sp. Pl. 209. 1 Mai 1753</small><sup id="cite_ref-ing_15-0" class="reference">[15]</sup><sup id="cite_ref-pow_4-4" class="reference">[4]</sup><sup id="cite_ref-mabb_12-2" class="reference">[12]</sup>. Rośliny z południowej Azji opisano jako<span> </span><i>Nerium indicum</i>, różniące się słabszym wzrostem<sup id="cite_ref-encyk_9-3" class="reference">[9]</sup>, jednak współcześnie nazwę tę traktuje się jako<span> </span>synonim.</p> <p>Rodzaj<span> </span><i>Nerium</i><span> </span>należy do plemienia<span> </span><i>Wrightieae</i>, podrodziny<span> </span><i>Apocynoideae</i><span> </span>w obrębie rodziny<span> </span>toinowatych<span> </span><i>Apocynaceae</i><sup id="cite_ref-grin_3-2" class="reference">[3]</sup><sup id="cite_ref-apweb_1-1" class="reference">[1]</sup>.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Zastosowanie">Zastosowanie</span></h2> <ul> <li>Roślina ozdobna<span> </span>uprawiana od czasów starożytnych (przedstawiona została np. w<span> </span>Pompejach)<sup id="cite_ref-pow_4-5" class="reference">[4]</sup>. W uprawie znanych jest ok. 400<span> </span>odmian ozdobnych, w tym z kwiatami pachnącymi<sup id="cite_ref-mabb_12-3" class="reference">[12]</sup>, półpełnymi i pełnymi oraz rozmaicie zabarwionymi kwiatami, w tym dwubarwnymi<sup id="cite_ref-slownik_7-6" class="reference">[7]</sup>. W klimacie ciepłym gatunek uprawiany jest w formie nieformalnych<span> </span>żywopłotów, często zwłaszcza w obszarach o małych opadach. W klimacie umiarkowanym gatunek uprawiany jest jako<span> </span>roślina doniczkowa<span> </span>w mieszkaniach oraz w oranżeriach, szklarniach, rzadziej w ogrodach (znosi niewielkie mrozy)<sup id="cite_ref-pow_4-6" class="reference">[4]</sup>. Dawniej był bardzo popularny. Jeżeli roślina jest właściwie uprawiana rosnąć może bardzo długo<sup id="cite_ref-longman_6-2" class="reference">[6]</sup>.</li> <li>Roślina lecznicza. W starożytnym Rzymie, Grecji i w Indiach oleander był używany do leczenia zaburzeń pracy serca. W lekospisach niemieckich w pierwszej połowie XIX wieku oleander zalecany był do leczenia<span> </span>malarii, przy napadach dreszczy i wysokiej gorączki<sup id="cite_ref-rozanski_13-1" class="reference">[13]</sup>. Preparaty z oleandra stosowano przy zaburzeniach rytmu serca i niewydolności mięśnia sercowego<sup id="cite_ref-rozanski_13-2" class="reference">[13]</sup><sup id="cite_ref-wyk_16-0" class="reference">[16]</sup>. Zewnętrznie stosowano go w przypadku wysypek i<span> </span>świerzbu<sup id="cite_ref-wyk_16-1" class="reference">[16]</sup>. Zastosowanie lecznicze umożliwiała produkcja standaryzowanego w jednostkach zwierzęcych preparatu (<i>Oleandri pulvis normatus</i>) zawierającego 0,5% oleandryny. Ponieważ dostępność do preparatów standaryzowanych spadła, stosowanie oleandra uważane jest za niebezpieczne<sup id="cite_ref-wyk_16-2" class="reference">[16]</sup>. Wskazuje się na brak materiału poznawczego dotyczącego skuteczności i mechanizmów działania preparatów z tego gatunku<sup id="cite_ref-frohne_17-0" class="reference">[17]</sup>. W lecznictwie stosowane są inne<span> </span>środki glikozydowe, m.in. z silniej działającej<span> </span>naparstnicy<sup id="cite_ref-frohne_17-1" class="reference">[17]</sup>. <ul> <li>Surowiec zielarski: liść oleandra (<i>Oleandri Folium</i><sup id="cite_ref-wyk_16-3" class="reference">[16]</sup>,<span> </span><i>Nerii folium</i><sup id="cite_ref-frohne_17-2" class="reference">[17]</sup>) zawiera 1–2% glikozydów nasercowych:<span> </span>oleandrygenina,<span> </span>digitoksygenina,<span> </span>neriagenina,<span> </span>adynerigenina,<span> </span>oleagenina<span> </span>i<span> </span>uzarygenina, poza tym glikozydy flawonoidów (neriina,<span> </span>rutyna), glikozydy pregnanu,<span> </span>triterpeny,<span> </span>saponiny,<span> </span>garbniki<span> </span>i<span> </span>olejek eteryczny<sup id="cite_ref-wyk_16-4" class="reference">[16]</sup>.</li> <li>Działanie: Glikozydy nasercowe (kardenolidy) zwiększają siłę skurczów mięśnia sercowego obniżając tętno. Działanie potwierdzone dla oleandryny polega na hamowaniu<span> </span>pompy sodowo-potasowej, powodując zwiększenie stężenia jonów Ca<sup>2+</sup><span> </span>w komórkach<span> </span>mięśnia sercowego<sup id="cite_ref-wyk_16-5" class="reference">[16]</sup>.</li> </ul> </li> </ul> <h2><span class="mw-headline" id="Uprawa">Uprawa</span></h2> <dl> <dt>Wymagania</dt> <dd>Potrzebuje dużo światła (w ciemnych pomieszczeniach nie zakwitnie). W lecie najlepiej trzymać go na dworze, zimą w dobrze oświetlonym pomieszczeniu. Wymaga umiarkowanej temperatury, najlepiej czuje się w temp. do 16 °C, zimą znosi spadek temp. do 5 °C. Potrzebuje obfitego podlewania, lubi przewiew. Najlepiej rośnie na gliniastej glebie. Lubi duże pojemniki, źle znosi przesadzanie<sup id="cite_ref-longman_6-3" class="reference">[6]</sup>.</dd> <dt>Pielęgnacja</dt> <dd>Latem należy podlewać codziennie, zimą co 7–10 dni, najlepiej deszczową wodą. Nie wolno podlewać wodą zimną, gdyż wówczas nie rozwiną się pąki kwiatowe. Latem do wody dodawać rozpuszczonych nawozów. Spryskiwanie rośliny stosować tylko do zmycia liści z kurzu. Nie należy liści nabłyszczać. Po kwitnieniu roślinę należy przyciąć, można także usuwać boczne pędy poniżej pąków kwiatowych – zapobiegnie to nadmiernemu rozrastaniu się rośliny. Przesadzać roślinę należy nie częściej niż co 3–4 lata.</dd> </dl> </body> </html>
T 62 R
Nasiona Czerwony Oleander pospolity (Nerium oleander)

Bu bitki kış ve dona dayanıklıdır. Açıklamanın daha fazlaörneğine bakın.
Rose Bay - Rose Laurel...

Rose Bay - Rose Laurel...

Cena 1,95 € SKU: T 62
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><span style="font-size: 14pt;"><strong>Rose Bay - Rose Laurel Seeds (Nerium oleander)</strong></span></h2> <h2><span style="color: #ff0000; font-size: 14pt;"><strong>Price for Package of 10 seeds.</strong></span></h2> <p>Undoubtedly a candidate for most poisonous plant in the garden but also a contender for most beautiful.</p> <p>This species is considered to be native to Spain, the Balearic Islands and Morocco east through Mediterranean coastal countries to the Arabian Peninsula, Ethiopia, Niger, Afghanistan, Iran and Iraq to India and central China. It occurs as a non-native in parts of Africa, the Azores, Japan, Indonesia, Australia, New Zealand, the United States, central and eastern Mexico, Central and South America.</p> <p>This species is very widely cultivated as an ornamental. All parts of the plant are poisonous and so it is not grazed or eaten. Steam from boiled leaves is inhaled to relieve sinusitis, pounded leaves are applied to the skin to relieve itching, ulcers and tumours (Jongbloed 2003); the leaves are used as an insecticide.</p> <p>Nerium</p> <p>Believed to come from the Greek ‘nerion’ which is, itself, believed to be based on ‘neros’, ‘wet’ or ‘fresh’.</p> <p>oleander</p> <p>Possibly a combination of the Latin ‘olea’, ‘olive’ and ‘rodandrum’, ‘rhododendron’ meaning the plant looks somewhat similar to a cross between these two.</p> <p>Common Names and Synonyms</p> <p>oleander, rose bay, common oleander, rose laurel</p> <h2>WIKIPEDIA:</h2> <p>Nerium oleander /ˈnɪəriəm ˈoʊliː.ændər/[3] is an evergreen shrub or small tree in the dogbane family Apocynaceae, toxic in all its parts. It is the only species currently classified in the genus Nerium. It is most commonly known as oleander, from its superficial resemblance to the unrelated olive Olea.[Note 1] It is so widely cultivated that no precise region of origin has been identified, though southwest Asia has been suggested. The ancient city of Volubilis in Morocco may have taken its name from the Berber name oualilt for the flower.[4] Oleander is one of the most poisonous commonly grown garden plants.</p> <p><strong>Description</strong></p> <p>Oleander grows to 2–6 m (6.6–19.7 ft) tall, with erect stems that splay outward as they mature; first-year stems have a glaucous bloom, while mature stems have a grayish bark. The leaves are in pairs or whorls of three, thick and leathery, dark-green, narrow lanceolate, 5–21 cm (2.0–8.3 in) long and 1–3.5 cm (0.39–1.38 in) broad, and with an entire margin. The flowers grow in clusters at the end of each branch; they are white, pink to red,[Note 2] 2.5–5 cm (0.98–1.97 in) diameter, with a deeply 5-lobed fringed corolla round the central corolla tube. They are often, but not always, sweet-scented.[Note 3] The fruit is a long narrow capsule 5–23 cm (2.0–9.1 in) long, which splits open at maturity to release numerous downy seeds.</p> <p><strong>Habitat and range</strong></p> <p>N. oleander is either native or naturalized to a broad area from Mauritania, Morocco, and Portugal eastward through the Mediterranean region and the Sahara (where it is only found sporadically), to the Arabian peninsula, southern Asia, and as far East as Yunnan in southern parts of China.[5][6][7][8] It typically occurs around dry stream beds. Nerium oleander is planted in many subtropical and tropical areas of the world. On the East Coast of the US, it grows as far north as Virginia Beach, Virginia, while in California and Texas it is naturalized as a median strip planting.[citation needed] Because of its durability, Oleander was planted prolifically on Galveston Island in Texas after the disastrous Hurricane of 1900. They are so prolific that Galveston is known as the 'Oleander City'; an annual Oleander festival is hosted every spring.[9] Oleander can be grown successfully outdoors in southern England, particularly in London and mild coastal regions of Dorset and Cornwall.</p> <p><strong>Ecology</strong></p> <p>Some invertebrates are known to be unaffected by oleander toxins, and feed on the plants. Caterpillars of the polka-dot wasp moth (Syntomeida epilais) feed specifically on oleanders and survive by eating only the pulp surrounding the leaf-veins, avoiding the fibers. Larvae of the common crow butterfly (Euploea core) also feed on oleanders, and they retain or modify toxins, making them unpalatable to would-be predators such as birds, but not to other invertebrates such as spiders and wasps.</p> <p>The flowers require insect visits to set seed, and seem to be pollinated through a deception mechanism. The showy corolla acts as a potent advertisement to attract pollinators from a distance, but the flowers are nectarless and offer no reward to their visitors. They therefore receive very few visits, as typical of many rewardless flower species.[11][12] Fears of honey contamination with toxic oleander nectar are therefore unsubstantiated.</p> <p><strong>Ornamental gardening</strong></p> <p>Oleander is a vigorous grower in warm subtropical regions, where it is extensively used as an ornamental plant in parks, along roadsides, and as a windbreak. It will tolerate occasional light frost down to −10 °C (14 °F).,[8] though the leaves may be damaged. The toxicity of Oleander renders it deer-resistant. The plant is tolerant of poor soils, salt spray, and sustained drought, although it will flower and grow more vigorously with regular water. Nerium Oleander also responds well to heavy pruning, which should be done in the autumn or early spring to keep plants from becoming unruly.</p> <p>In cold-winter climates Oleander can be grown in greenhouses and conservatories, or as potted indoor plants that can be kept outside in the summer. Oleander flowers are showy, profuse, and often fragrant, which makes them very attractive in many contexts. Over 400 cultivars have been named, with several additional flower colors not found in wild plants having been selected, including red, pink, yellow, and salmon; white and a variety of pinks are the most common. Double flowered cultivars like 'Mrs Isadore Dyer' or 'Mont Blanc' are enjoyed for their large, rose-like blooms and strong fragrance. Many dwarf cultivars have also been developed, which grow only to about 10' at maturity. In most Mediterranean climates they can be expected to bloom from April through October, with their heaviest bloom usually in May or June.</p> <p><strong>Toxicity</strong></p> <p>Oleander has historically been considered a poisonous plant because some of its compounds may exhibit toxicity, especially to animals, when consumed in large amounts. Among these compounds are oleandrin and oleandrigenin, known as cardiac glycosides, which are known to have a narrow therapeutic index and can be toxic when ingested.</p> <p>Toxicity studies of animals administered oleander extract concluded that rodents and birds were observed to be relatively insensitive to oleander cardiac glycosides.[16] Other mammals, however, such as dogs and humans, are relatively sensitive to the effects of cardiac glycosides and the clinical manifestations of "glycoside intoxication".</p> <p>However, despite the common "poisonous" designation of this plant, very few toxic events in humans have been reported. According to the Toxic Exposure Surveillance System, in 2002, 847 human exposures to oleander were reported to poison centers in the United States.[19] Despite this exposure level, from 1985 through 2005, only three deaths were reported. One cited death was apparently due to the ingestion of oleander leaves by a diabetic man.[20] His blood indicated a total blood concentration of cardiac glycosides of about 20 μg/l, which is well above the reported fatal level. Another study reported on the death of a woman who self-administered "an undefined oleander extract" both orally and rectally and her oleandrin tissue levels were 10 to 39 μg/g, which were in the high range of reported levels at autopsy.[21] And finally, one study reported the death of a woman who ingested oleander 'tea'.[22] Few other details were provided.</p> <p>In contrast to consumption of these undefined oleander-derived materials, no toxicity or deaths were reported from topical administration or contact with N. oleander or specific products derived from them. In reviewing oleander toxicity, Lanford and Boor[23] concluded that, except for children who might be at greater risk, "the human mortality associated with oleander ingestion is generally very low, even in cases of moderate intentional consumption (suicide attempts)".</p> <p>Toxicity studies conducted in dogs and rodents administered oleander extracts by intramuscular injection indicated that, on an equivalent weight basis, doses of an oleander extract with glycosides 10 times those likely to be administered therapeutically to humans are still safe and without any "severe toxicity observed".</p> <p>In South Indian states such as Tamil Nadu and in Sri Lanka the seeds of related plant with similar local name (Kaneru(S) කණේරු) Cascabela thevetia produce a poisonous plum with big seeds. As these seeds contain cardenolides, swallowing them is one of the preferred methods for suicides in villages.</p> <p><strong>Effects of poisoning</strong></p> <p>Ingestion of this plant can affect the gastrointestinal system, the heart, and the central nervous system. The gastrointestinal effects can consist of nausea and vomiting, excess salivation, abdominal pain, diarrhea that may contain blood, and especially in horses, colic.[7] Cardiac reactions consist of irregular heart rate, sometimes characterized by a racing heart at first that then slows to below normal further along in the reaction. Extremities may become pale and cold due to poor or irregular circulation. The effect on the central nervous system may show itself in symptoms such as drowsiness, tremors or shaking of the muscles, seizures, collapse, and even coma that can lead to death.</p> <p>Oleander sap can cause skin irritations, severe eye inflammation and irritation, and allergic reactions characterized by dermatitis.</p> <p><strong>Treatment</strong></p> <p>Poisoning and reactions to oleander plants are evident quickly, requiring immediate medical care in suspected or known poisonings of both humans and animals.[25] Induced vomiting and gastric lavage are protective measures to reduce absorption of the toxic compounds. Charcoal may also be administered to help absorb any remaining toxins.[7] Further medical attention may be required depending on the severity of the poisoning and symptoms. Temporary cardiac pacing will be required in many cases (usually for a few days) until the toxin is excreted.</p> <p>Digoxin immune fab is the best way to cure an oleander poisoning if inducing vomiting has no or minimal success, although it is usually used only for life-threatening conditions due to side effects.</p> <p>Drying of plant materials does not eliminate the toxins. It is also hazardous for animals such as sheep, horses, cattle, and other grazing animals, with as little as 100 g being enough to kill an adult horse.[26] Plant clippings are especially dangerous to horses, as they are sweet. In July 2009, several horses were poisoned in this manner from the leaves of the plant.[27] Symptoms of a poisoned horse include severe diarrhea and abnormal heartbeat. There is a wide range of toxins and secondary compounds within oleander, and care should be taken around this plant due to its toxic nature. Different names for oleander are used around the world in different locations, so, when encountering a plant with this appearance, regardless of the name used for it, one should exercise great care and caution to avoid ingestion of any part of the plant, including its sap and dried leaves or twigs. The dried or fresh branches should not be used for spearing food, for preparing a cooking fire, or as a food skewer. Many of the oleander relatives, such as the desert rose (Adenium obesum) found in East Africa, have similar leaves and flowers and are equally toxic.</p> <p><strong>Folklore</strong></p> <p>The alleged toxicity of the plant makes it the center of an urban legend documented on several continents and over more than a century. Often told as a true and local event, typically an entire family, or in other tellings a group of scouts, succumbs after consuming hot dogs or other food roasted over a campfire using oleander sticks.</p> <p><strong>Garden history</strong></p> <p>In his book Enquiries into Plants of circa 300 BC, Theophrastus described (among plants that affect the mind) a shrub he called onotheras, which modern editors render oleander; "the root of onotheras [oleander] administered in wine", he alleges, "makes the temper gentler and more cheerful".</p> <p>The plant has a leaf like that of the almond, but smaller, and the flower is red like a rose. The plant itself (which loves hilly country) forms a large bush; the root is red and large, and, if this is dried, it gives off a fragrance like wine.</p> <p>In another mention, of "wild bay" (Daphne agria), Theophrastus appears to intend the same shrub.</p> <p>Oleander was a very popular ornamental shrub in Roman peristyle gardens; it is one of the flora most frequently depicted on murals in Pompeii and elsewhere in Italy. These murals include the famous garden scene from the House of Livia at Prima Porta outside Rome, and those from the House of the Wedding of Alexander and the Marine Venus in Pompeii.</p> <p>Willa Cather, in her book The Song of the Lark, mentions oleander in this passage:</p> <p>This morning Thea saw to her delight that the two oleander trees, one white and one red, had been brought up from their winter quarters in the cellar. There is hardly a German family in the most arid parts of Utah, New Mexico, Arizona, but has its oleander trees. However loutish the American-born sons of the family may be, there was never one who refused to give his muscle to the back-breaking task of getting those tubbed trees down into the cellar in the fall and up into the sunlight in the spring. They may strive to avert the day, but they grapple with the tub at last.</p> <p>Oleander is the official flower of the city of Hiroshima, having been the first to bloom following the atomic bombing of the city in 1945.</p> <p>It is the provincial flower of Sindh province.</p> </body> </html>
T 62 P
Rose Bay - Rose Laurel Seeds (Nerium oleander)
Cebula morska nasiona...

Cebula morska nasiona...

Cena 3,80 € SKU: CT 23
,
5/ 5
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Cebula morska nasiona (Albuca bracteata)</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;">Cena za opakowanie 3 nasion.</span> </strong></h2> <p>Albuca bracteata (syn. Ornithogalum longebracteatum), znana jest pod potocznymi nazwami ciężarna cebula, fałszywa cebula morska i cebula morska. Jest to gatunek bulwiastej rośliny kwitnącej z rodziny szparagowatych. Jego łodygi kwiatowe osiągają wysokość 90 cm i mogą pomieścić do 100 zielonkawo-białych kwiatów.</p> <p>Liście lancetowate w kształcie pasków, o długości 60 cm i szerokości 2,5 cm, wystają z obszernej cebulki, która jest w dużej mierze nad ziemią. Korzenie są białe i soczyste. Wiele małych, pachnących, białych kwiatów, o średnicy 0,5 cm i zielonym środkowym nerwu, znajduje się na kwiatostanach osiągających 70–90 cm wysokości. Kwitnienie występuje zwykle od wiosny do wczesnej zimy (od maja do sierpnia na półkuli północnej), z 50 do 100 kwiatów na łodydze. Jedna roślina może mieć jednocześnie do 300 kwiatów. Kapsułki owocowe mają 10 mm długości i 6 mm średnicy. Nasiona są podłużne o wymiarach 4 na 1,5 mm. Albuca bracteata jest kryptofitem, ponieważ liście obumierają w okresach suszy.</p> <p>Często uprawiana jako roślina ozdobna. Roślina jest bardzo elastyczna i dlatego jest idealna do uprawy w pojemnikach. Preferuje bezpośrednie słońce. Podłoże musi być dobrze osuszone.</p> <p>Wytrzymuje temperatury do -5 ° C.</p> <p>W medycynie pokruszone liście rośliny są używane do leczenia skaleczeń i siniaków. Według niektórych źródeł działanie lecznicze tej rośliny jest podobne do działania aloesu.</p> </body> </html>
CT 23 (3 S)
Cebula morska nasiona (Albuca bracteata)

Ta roślina ma gigantyczne owoce
Nasiona Ogromny Ketmia...

Nasiona Ogromny Ketmia...

Cena 3,50 € SKU: MHS 19 G
,
5/ 5
<div> <h2 class=""><strong>Nasiona Ogromny Ketmia szczawiowa (Hibiscus sabdariffa)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Cena za opakowanie 5 nasion.</strong></span></h2> <p><strong><span style="color: #000000; font-size: 18px;">Owoce tej Ketmia szczawiowa są dwa razy większe niż każdej innej.<br></span></strong><span style="color: #000000; font-size: 18px;"><span style="color: #202122; font-size: 14px;">Ketmia szczawiowa</span></span><strong><span style="color: #000000; font-size: 18px;"><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>(</span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">Hibiscus sabdariffa</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;">) –<span>&nbsp;</span></span>gatunek<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>rośliny z rodziny<span>&nbsp;</span></span>ślazowatych<span style="color: #202122; font-size: 14px;">. Pochodzi prawdopodobnie z tropikalnej Afryki, obecnie jednak nigdzie nie rośnie dziko, występuje wyłącznie w uprawie</span><sup id="cite_ref-grin_2-0" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;">. Roślina jest popularna zwłaszcza w krajach arabskich i<span>&nbsp;</span></span>Indiach<span style="color: #202122; font-size: 14px;">.<br></span></span></strong></p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Morfologia">Morfologia</span></h2> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Bylina<span>&nbsp;</span>o drewniejącej u dołu łodydze, osiągająca do 3 metrów wysokości.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Dłoniasto 3-5-krotnie klapowane, w zarysie okrągłe. Skrętoległe.</dd> <dt>Kwiaty<sup id="cite_ref-FPX_3-0" class="reference"></sup></dt> <dd>Kielich w dolnej połowie zrośnięty, o dzbanuszkowatym kształcie. W górnej części podzielony na 5 długich, ostro zakończonych odgiętych działek. Działki mają wyraźne, lekko wystające nerwy i duże, grube gruczoły nektarowe o średnicy około 1 mm. Kieliszek składa się z 8–12 małych, odwrotnie jajowatych listków, które są przyrośnięte do podstawy kielicha. Kielich i kieliszek są jasnoczerwone lub ciemnopurpurowe, nieco jaśniejsze u podstawy na wewnętrznej stronie. Mają kwaśny smak.</dd> <dd> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Zastosowanie">Zastosowanie</span></h2> <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;"><span id="Ro.C5.9Blina_lecznicza"></span><span class="mw-headline" id="Roślina_lecznicza">Roślina lecznicza</span></h3> <dl style="color: #202122; font-size: 14px;"> <dt>Surowiec zielarski<sup id="cite_ref-FPX_3-1" class="reference"></sup></dt> <dd>Kwiat hibiskusa (<i>Hibisci sabdariffae flos</i>) – całe lub rozdrobnione, wysuszone kielichy i kieliszki zebrane w okresie owocowania. Surowiec powinien zawierać nie mniej niż 13,5% kwasów w przeliczeniu na<span>&nbsp;</span>kwas cytrynowy.</dd> </dl> <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;"><span class="mw-headline" id="Inna_zastosowania">Inna zastosowania</span></h3> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Suszone kielichy służą do sporządzania orzeźwiającego napoju o czerwonej barwie – popularnie zwanego Hibiscusem – spożywanego zarówno na gorąco, jak i na zimno. Jako przyprawa są też stosowane do nadawanie korzennego aromatu różnym potrawom, do sporządzania syropów.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Uprawa">Uprawa</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Ma duże wymagania cieplne i wodne, wymaga nawadniania w klimacie suchym. Zbiór kielichów odbywa się już po 4-6 miesiącach od siewu nasion do gruntu lub wysadzenia rozsady. Kielichy zbiera się około 2 tygodnie po przekwitnięciu kwiatów.</p> </dd> </dl> <p><strong><span style="color: #000000; font-size: 18px;"><span style="color: #202122; font-size: 14px;"></span></span></strong><br><span><strong></strong></span></p> </div>
MHS 19 G (5 S)
Nasiona Ogromny Ketmia szczawiowa (Hibiscus sabdariffa)
Nasiona Jukka karolińska...

Nasiona Jukka karolińska...

Cena 2,35 € SKU: CT 8
,
5/ 5
<h2 class=""><strong>Nasiona Jukka karolińska (Yucca filamentosa)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 5 nasion.</strong></span></h2> <b style="color: #202122; font-size: 14px;">Jukka karolińska</b><sup id="cite_ref-2" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;">, juka karolińska, krępla karolińska, krępla włóknista, juka włóknista, szpilecznica włóknista</span><sup id="cite_ref-buchwald_3-0" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span> </span>(</span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">Yucca filamentosa</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;">) –<span> </span></span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Gatunek_(biologia)" title="Gatunek (biologia)" style="color: #0645ad; font-size: 14px;">gatunek</a><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span> </span>zimozielonej rośliny z rodziny<span> </span></span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Szparagowate" title="" style="color: #0645ad; font-size: 14px;">szparagowatych</a><span style="color: #202122; font-size: 14px;">. Pochodzi z południowo-wschodnich stanów<span> </span></span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Stany_Zjednoczone" title="Stany Zjednoczone" style="color: #0645ad; font-size: 14px;">USA</a><span style="color: #202122; font-size: 14px;">, rozprzestrzeniła się także w innych rejonach USA</span><sup id="cite_ref-4" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;">. Jest uprawiana w wielu krajach świata jako roślina ozdobna.</span><br /> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Zasięg_występowania">Zasięg występowania</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Naturalny zasięg występowania juki karolińskiej to środkowe, wschodnie i południowe regiony<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Stany_Zjednoczone" title="Stany Zjednoczone" style="color: #0645ad;">Stanów Zjednoczonych</a><span> </span>(<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Michigan" title="Michigan" style="color: #0645ad;">Michigan</a><span> </span>i<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Nowy_Jork_(stan)" title="Nowy Jork (stan)" style="color: #0645ad;">Nowy Jork</a><span> </span>po<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Teksas" title="Teksas" style="color: #0645ad;">Teksas</a><span> </span>i<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Floryda" title="Floryda" style="color: #0645ad;">Florydę</a>). Zasiedla tam świetliste lasy, nieużytki i przydroża. W warunkach klimatycznych<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Europa" title="Europa" style="color: #0645ad;">Europy</a><span> </span>jest hodowana jako roślina ozdobna w ogrodach<sup id="cite_ref-grabowska_5-0" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-grabowska-5" style="color: #0645ad;">[5]</a></sup>. Jest jednym z najbardziej mrozoodpornych i najmniej wymagających gatunków juk dzięki czemu zdecydowanie nadaje się do hodowli w Polsce na powietrzu<sup id="cite_ref-6" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-6" style="color: #0645ad;">[6]</a></sup>.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Morfologia">Morfologia</span></h2> <dl style="color: #202122; font-size: 14px;"> <dt><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81odyga" title="Łodyga" style="color: #0645ad;">Łodyga</a><span> </span>i<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Li%C5%9B%C4%87" title="Liść" style="color: #0645ad;">liście</a></dt> <dd>Łodygi brak lub występuje krótka (do 30 cm wysokości), drewniejąca i ukryta wśród liści. Liście są nieco mięsiste, elastyczne, odwrotnie lancetowate, wyraźnie zwężone na szczycie i ostro zakończone, na brzegach nitkowato rozwłóknione, koloru zielonego lub niebieskozielonego od woskowego nalotu. Osiągają długość ok. 50-75 cm i szerokość 2,5-5 cm<sup id="cite_ref-grabowska_5-1" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-grabowska-5" style="color: #0645ad;">[5]</a></sup>.</dd> <dt><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwiat" title="Kwiat" style="color: #0645ad;">Kwiaty</a></dt> <dd>Zebrane w<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwiatostan" title="Kwiatostan" style="color: #0645ad;">kwiatostan</a><span> </span>wyrastający latem ze środka dorosłej rozety, silny, drewniejący pęd o wysokości 100-180 cm, z czego co najmniej połowa przypada na kwiatostan. Kwiaty są liczne, zwieszone, dzwonkowate, koloru białego lub kremowobiałego, niekiedy zielono nabiegłe.<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Okwiat" title="Okwiat" style="color: #0645ad;">Okwiat</a><span> </span>ma formę kulistą. Listki jajowate, na szczycie lekko zaostrzone, o długości 40-60 mm i szerokości 20-30 mm<sup id="cite_ref-grabowska_5-2" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-grabowska-5" style="color: #0645ad;">[5]</a></sup>.</dd> <dt><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Owoc" title="Owoc" style="color: #0645ad;">Owoce</a></dt> <dd><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Torebka_(botanika)" title="Torebka (botanika)" style="color: #0645ad;">Torebki</a><span> </span>o długości 40-60 mm, wyprostowane, suche i pękające<sup id="cite_ref-grabowska_5-3" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-grabowska-5" style="color: #0645ad;">[5]</a></sup>.</dd> </dl> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Biologia">Biologia</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Kwitnie na przełomie lipca i sierpnia<sup id="cite_ref-buchwald_3-1" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-buchwald-3" style="color: #0645ad;">[3]</a></sup>. W warunkach naturalnych roślinę cechuje specyficzny sposób zapylania, z udziałem molika<span> </span><i><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Tegeticula_yuccasella" title="Tegeticula yuccasella" style="color: #0645ad;">Tegeticula yuccasella</a></i>. Samica tego owada zeskrobuje pyłek z pręcików jednej rośliny i przenosi go na drugą, gdzie wwierca<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Pok%C5%82ade%C5%82ko" title="Pokładełko" style="color: #0645ad;">pokładełko</a><span> </span>w<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Znami%C4%99_(botanika)" title="Znamię (botanika)" style="color: #0645ad;">znamię</a><span> </span>słupka, składa w każdym jedno jajo, a następnie zatyka otwór pyłkiem. Gąsienice żywią się<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Zal%C4%85%C5%BCek" title="Zalążek" style="color: #0645ad;">zalążkami</a>, jednak część z nich pozostaje i rozwija się w nasiona<sup id="cite_ref-7" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-7" style="color: #0645ad;">[7]</a></sup>.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Zastosowanie">Zastosowanie</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Cała roślina wraz z korzeniami wykorzystywana jest w lecznictwie. Pozyskuje się z niej frakcję saponinową, zawierającą ok. 1,2%<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Saponiny" title="Saponiny" style="color: #0645ad;">saponin</a>, z których najważniejsze to<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sarsapogenina&amp;action=edit&amp;redlink=1" class="new" title="Sarsapogenina (strona nie istnieje)" style="color: #ba0000;">sarsapogenina</a><span> </span>i<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tigogenina&amp;action=edit&amp;redlink=1" class="new" title="Tigogenina (strona nie istnieje)" style="color: #ba0000;">tigogenina</a>. Po izolacji składniki te są produktem do syntezy<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kortykosteroidy" title="Kortykosteroidy" style="color: #0645ad;">kortykosteroidów</a><span> </span>i hormonów płciowych<sup id="cite_ref-buchwald_3-2" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-buchwald-3" style="color: #0645ad;">[3]</a></sup>. Od niedawna wyciągi z jukki używane są także do leczenia zapaleń<span> </span><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Staw_(anatomia)" title="Staw (anatomia)" style="color: #0645ad;">stawów</a>, przebiegających z ich zesztywnieniem i obrzękami<sup id="cite_ref-8" class="reference"><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-8" style="color: #0645ad;">[8]</a></sup>. W przemyśle wykorzystuje się włókno pozyskane z liści, przerabiane następnie na grube tkaniny i wyroby powroźnicze.<br /><br /><span jsaction="mouseup:BR6jm" jsname="jqKxS" lang="pl"><strong><span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="12" jsdata="uqLsIf;_;$288"><span jsaction="click:qtZ4nf,GFf3ac,tMZCfe; contextmenu:Nqw7Te,QP7LD; mouseout:Nqw7Te; mouseover:qtZ4nf,c2aHje" jsname="W297wb">Używa</span></span></strong><span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="13" jsdata="uqLsIf;_;$289"><span jsaction="click:qtZ4nf,GFf3ac,tMZCfe; contextmenu:Nqw7Te,QP7LD; mouseout:Nqw7Te; mouseover:qtZ4nf,c2aHje" jsname="W297wb"><strong> </strong><br /></span></span><span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="14" jsdata="uqLsIf;_;$290"><span jsaction="click:qtZ4nf,GFf3ac,tMZCfe; contextmenu:Nqw7Te,QP7LD; mouseout:Nqw7Te; mouseover:qtZ4nf,c2aHje" jsname="W297wb">Po usunięciu nasion owoce można gotować i jeść.</span></span> <span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="15" jsdata="uqLsIf;_;$291"><span jsaction="click:qtZ4nf,GFf3ac,tMZCfe; contextmenu:Nqw7Te,QP7LD; mouseout:Nqw7Te; mouseover:qtZ4nf,c2aHje" jsname="W297wb">Duże płatki kwiatów można również spożywać w sałatkach.</span></span><span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="16" jsdata="uqLsIf;_;$292"><span jsaction="click:qtZ4nf,GFf3ac,tMZCfe; contextmenu:Nqw7Te,QP7LD; mouseout:Nqw7Te; mouseover:qtZ4nf,c2aHje" jsname="W297wb"> </span></span><span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="17" jsdata="uqLsIf;_;$293"><span jsaction="click:qtZ4nf,GFf3ac,tMZCfe; contextmenu:Nqw7Te,QP7LD; mouseout:Nqw7Te; mouseover:qtZ4nf,c2aHje" jsname="W297wb">Liście, łodygi i korzenie tej rośliny mogą być używane do ogłuszania ryb.</span></span> <span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="18" jsdata="uqLsIf;_;$294"><span jsaction="click:qtZ4nf,GFf3ac,tMZCfe; contextmenu:Nqw7Te,QP7LD; mouseout:Nqw7Te; mouseover:qtZ4nf,c2aHje" jsname="W297wb">Cherokee użył go do tego celu.</span></span></span> <br /><sup id="cite_ref-9" class="reference"></sup></p>
CT 8 (5 S)
Nasiona Jukka karolińska (Yucca filamentosa)