5/ 5

<h2><span style="font-size:14pt;"><strong>Φτέρη Σπόρια - Σπόροι (Matteuccia struthiopteris)</strong></span></h2> <h2><span style="color:#ff0000;font-size:14pt;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 25 </strong><strong>Σπόρια</strong><strong> - </strong><strong>Σπόροι</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Α φτέρη, ή pteridophyte, είναι οποιαδήποτε από μια ομάδα περίπου είκοσι χιλιάες ειδών εγκαταστάσεις ταξινομημένος στο τμήμα Πτεριδόφυτα, στο παρελθόν γνωστός ως Filicophyta. Μια φτέρη είναι α αγγειακές εγκαταστάσεις αυτός διαφέρει από τον πιό πρωτόγονο lycophytes στην κατοχή αληθινού φύλλα (megaphylls) και από πιό προηγμένη εγκαταστάσεις σπόρου (gymnosperms και angiosperms) να λείψει σπόροι. Όπως όλες τις αγγειακές εγκαταστάσεις, έχει το α κύκλος ζωής, συχνά αναφερόμενος ως εναλλαγή των γενεών, χαρακτηρισμένος από το α diploid sporophytic και α haploid gametophytic φάση. Αντίθετα από gymnosperms και angiosperms, στις φτέρες ο γαμετόφυτος είναι ένας οργανισμός ελεύθερος-διαβίωσης. Ο κύκλος ζωής μιας χαρακτηριστικής φτέρης είναι ο ακόλουθος:</p> <p>Α sporophyte (diploid) η φάση παράγει haploid σπόρια από meiosis</p> <p>Ένα σπόριο αυξάνεται από την κυτταροδιαίρεση στο α γαμετόφυτος, όποιος αποτελείται χαρακτηριστικά από ένα φωτοσυνθετικό prothallus</p> <p>Ο γαμετόφυτος παράγει γαμέτες (συχνά και οι δύο σπέρμα και αυγά στο ίδιο prothallus) κοντά mitosis</p> <p>Ένας κινητός, flagellate το σπέρμα λιπαίνει ένα αυγό που παραμένει συνδεμένο με το prothallus</p> <p>Το λιπαμένο αυγό είναι τώρα diploid zygote και αυξάνεται από mitosis σε ένα sporophyte (οι χαρακτηριστικές εγκαταστάσεις.</p> <p>Δομή φτερών</p> <p>Φτέρες δέντρων, πιθανώς Dicksonia Ανταρκτική</p> <p>Όπως τα sporophytes των εγκαταστάσεων σπόρου, εκείνοι των φτερών αποτελούνται από:</p> <p>Μίσχοι: Ο συχνότερα υπόγειο να σέρθεί ρίζωμα, αλλά μερικές φορές υπέργειο να σέρθεί stolon (ε.g., Polypodiaceae), ή ένας υπέργειος κάθετος ημι-ξύλινος κορμός (ε.γ. Cyatheaceae) που φθάνει σε μέχρι 20 μ σε μερικά είδη (ε.γ. Brownii Cyathea Νησί του Norfolk και Medullaris Cyathea Νέα Ζηλανδία).</p> <p>Φύλλο: πράσινος, φωτοσυνθετικός μέρος των εγκαταστάσεων. Στις φτέρες αναφέρεται συχνά ως α φύλλο, αλλά αυτό είναι λόγω του ιστορικού τμήματος μεταξύ των ανθρώπων που μελετούν τις φτέρες και τους ανθρώπους που μελετούν τις εγκαταστάσεις σπόρου, παρά λόγω των διαφορών στη δομή. Τα νέα φύλλα επεκτείνονται χαρακτηριστικά με το ξετύλιγμα μιας σφιχτής σπείρας ( fiddlehead), αποκαλούμενος κυκλικό vernation. Τα φύλλα διαιρούνται περαιτέρω σε δύο τύπους:</p> <p>Trophophyll: Ένα φύλλο που δεν παράγει τα σπόρια, αντ' αυτού μόνο παράγοντας τις ζάχαρες από τη φωτοσύνθεση. Ανάλογος με τα χαρακτηριστικά πράσινα φύλλα των φυτών σπόρου.</p> <p>Sporophyll: Ένα φύλλο που παράγει τα σπόρια. Αυτά τα φύλλα είναι ανάλογα με τις κλίμακες των κώνων πεύκων ή με τα stamens και pistil gymnosperms και angiosperms, αντίστοιχα. Αντίθετα από τις εγκαταστάσεις σπόρου, εντούτοις, τα sporophylls των φτερών δεν είναι χαρακτηριστικά πολύ εξειδικευμένα, να φανούν παρόμοια με τα trophophylls και η παραγωγή των ζαχαρών από τη φωτοσύνθεση ως trophophylls.</p> <p>Ρίζες: Οι υπόγειες μη-φωτοσυνθετικές δομές που λαμβάνουν το ύδωρ και τις θρεπτικές ουσίες από το χώμα. Είναι πάντα ινώδης και είναι δομικά πολύ παρόμοιος με τις ρίζες των εγκαταστάσεων σπόρου.</p> <p>Τα gametophytes των φτερών, εντούτοις, είναι πολύ διαφορετικός από εκείνους των εγκαταστάσεων σπόρου. Αποτελούνται χαρακτηριστικά από:</p> <p>Prothallus: Ένας πράσινος, φωτοσυνθετική δομή που είναι ένα κύτταρο πυκνά, συνήθως καρδιά - ή νεφρό-διαμορφωμένος, 3-10 χιλ. μακρύς και 2-8 χιλ. ευρύς. Το thallus παράγει τους γαμέτες με τη βοήθεια:</p> <p>Antheridia: Μικρές σφαιρικές δομές που παράγουν flagellate σπέρμα.</p> <p>Archegonia: Μια φιάλη-διαμορφωμένη δομή που παράγει ένα ενιαίο αυγό στο κατώτατο σημείο, επιτευχμένος από το σπέρμα με την κολύμβηση κάτω από το λαιμό.</p> <p>Rhizoids: ρίζα- όπως τις δομές που αποτελούνται από τα ενιαία πολύ επιμηκυμένα κύτταρα που λαμβάνουν το ύδωρ και τις θρεπτικές ουσίες.</p> <p><strong>Εξέλιξη και ταξινόμηση</strong></p> <p>Οι φτέρες εμφανίζονται αρχικά στο απολιθωμένο αρχείο στον πρόωρο Λιθανθρακοφόρος εποχή. Από Triassic τα πρώτα στοιχεία των φτερών σχετικών με διάφορες σύγχρονες οικογένειες εμφανίστηκαν. Η "μεγάλη ακτινοβολία φτερών" εμφανίστηκε προς το τέλος Κρητιδικός, όταν πολλές σύγχρονες οικογένειες των φτερών εμφανίστηκαν αρχικά.</p> <p>Οι φτέρες έχουν ομαδοποιηθεί παραδοσιακά στην κατηγορία Filices, αλλά οι σύγχρονες ταξινομήσεις τους διορίζουν το τμήμα τους στο βασίλειο εγκαταστάσεων, αποκαλούμενα πτεριδόφυτα.</p> <p>Δύο σχετικές ομάδες εγκαταστάσεων, συνήθως γνωστός ως φτέρες, συσχετίζεται πραγματικά πιό μακριά με την κύρια ομάδα "αληθινών" φτερών. Αυτοί είναι χτυπούν ελαφρά τις φτέρες (Psilophyta) και αθροιστής-γλώσσες, moonworts, και σταφύλι-φτέρες (Ophioglossophyta). Το Ophioglossophytes θεωρήθηκε στο παρελθόν αληθινές φτέρες και ομαδοποιήθηκε στην οικογένεια Ophioglossaceae, αλλά βρέθηκε στη συνέχεια για να αφορά πιό μακριά. Μερικά συστήματα ταξινόμησης περιλαμβάνουν το Psilopytes και το Ophioglossophytes στα πτεριδόφυτα τμήματος, ενώ άλλοι τους ορίζουν στα χωριστά τμήματα. Η σύγχρονη φυλογένεση δείχνει ότι το Ophioglossophytes, Psilopytes, και οι αληθινές φτέρες αποτελούν από κοινού μια monophyletic ομάδα, από έναν κοινό πρόγονο.</p> <p>Οι αληθινές φτέρες μπορούν να υποδιαιρεθούν σε τέσσερις κύριες ομάδες, ή κατηγορίες (ή διαταγές εάν οι αληθινές φτέρες θεωρούνται ως κατηγορία):</p> <p>Marattiopsida</p> <p>Osmundopsida</p> <p>Gleicheniopsida</p> <p>Pteridopsida</p> <p>Η τελευταία ομάδα περιλαμβάνει τις περισσότερες εγκαταστάσεις γνωστές familiarly ως φτέρες. Το Marattiopsida είναι πρωτόγονη ομάδα τροπικών φτερών με έναν μεγάλο, σαρκώδες ρίζωμα, και είναι τώρα πιθανά αμφιθαλής taxon στην κύρια ομάδα φτερών, οι φτέρες leptosporangiate, όποιοι περιλαμβάνουν τις άλλες τρεις ομάδες που απαριθμούνται ανωτέρω. Η σύγχρονη έρευνα δείχνει ότι το Osmundopsida απόκλισε πρώτα από τον κοινό πρόγονο των φτερών leptosporangiate, ακολουθούμενος από το Gleichenopsida.</p> <p><strong>Οικονομικές χρήσεις</strong></p> <p>Οι φτέρες δεν είναι σημαντικής οικονομικής σπουδαιότητας, με μια πιθανή εξαίρεση. Φτέρες του γένους Azolla, όποιοι είναι πολύ μικροί, επιπλέουσες εγκαταστάσεις που δεν μοιάζουν με τις φτέρες, και καλείται φτέρη κουνουπιών, χρησιμοποιείται ως βιολογικό λίπασμα στους ορυζώνες ρυζιού της Νοτιοανατολικής Ασίας, να εκμεταλλευθεί τη δυνατότητά τους άζωτο αποτυπώσεων από τον αέρα στις ενώσεις που μπορούν έπειτα να χρησιμοποιηθούν από άλλες εγκαταστάσεις.</p> <p>Αλλες φτέρες με κάποια οικονομική σημασία περιλαμβάνουν:</p> <p>Φηληξ-MAS Dryopteris (αρσενική φτέρη), χρησιμοποιημένος ως α vermifuge</p> <p>Rumohra adiantoides (floral φτέρη), εκτενώς χρησιμοποιημένος ανθοκόμος εμπόριο</p> <p>Regalis Osmunda (βασιλική φτέρη) και Cinnamomea Osmunda (φτέρη κανέλας), η ίνα ρίζας που χρησιμοποιείται horticulturally τα fiddleheads Ο. cinnamomea χρησιμοποιείται επίσης ως μαγειρευμένο λαχανικό</p> <p>Struthiopteris Matteuccia (φτέρη στρουθοκαμήλων), τα fiddleheads που χρησιμοποιούνται ως μαγειρευμένο λαχανικό στη Βόρεια Αμερική</p> <p>Aquilinum Pteridium (φτέρη), τα fiddleheads που χρησιμοποιούνται ως μαγειρευμένο λαχανικό στην Ιαπωνία</p> <p>Diplazium esculentum (φυτική φτέρη), μια πηγή τροφίμων για μερικές εγγενείς κοινωνίες</p> <p>Φτέρες δέντρων, χρησιμοποιημένος ως οικοδομικό υλικό σε μερικά τροπικά σύνολα τοπικής προσαρμογής</p> <p>Επιπλέον, πολλές φτέρες αυξάνονται μέσα δενδροκηποκομία.</p> <p><strong>Παρανοημένα ονόματα</strong></p> <p>Διάφορες εγκαταστάσεις μη-φτερών καλούνται "φτέρεσ" και μερικές φορές γενικά θεωρούνται φτέρες στο λάθος. Αυτοί περιλαμβάνουν:</p> <p>"Φτέρη σπαραγγιού" - αυτό μπορεί να ισχύσει για ένα από διάφορα είδη monocot γένος Σπαράγγι, όποιοι ανθίζουν τις εγκαταστάσεις. Ένα καλύτερο όνομα θα ήταν "σπαράγγι φτερών".</p> <p>"Sweetfern" - αυτό είναι ένας θάμνος του γένους Comptonia.</p> <p>"Φτέρη αέρα" - αυτό είναι ένα ανεξάρτητο υδρόβιο ζώο που συσχετίζεται με ένα κοράλλι συγκομίζεται, ξηρός, βαμμένος πράσινος, κατόπιν πωλημένος ως εγκαταστάσεις που μπορούν "να ζήσουν στον αέρα". Μοιάζει με μια φτέρη αλλά είναι πραγματικά ένας σκελετός.</p> <p>Επιπλέον, το βιβλίο Όπου η κόκκινη φτέρη αυξάνεται έχει αποσπάσει πολλές ερωτήσεις για τη μυθική "κόκκινη φτέρη" που ονομάζεται στο βιβλίο. Δεν υπάρχουν καμία τέτοια γνωστή εγκατάσταση, αν και έχει υπάρξει κερδοσκοπία που η πλάγια σταφύλι-φτέρη, Dissectum Sceptridium, θα μπορούσε να αναφερθεί εδώ, επειδή είναι γνωστό για να εμφανίζεται στις διαταραγμένες περιοχές και τα φύλλα του μπορούν να κοκκινίσουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα.</p>

F 75

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόροι ΛΕΥΚΌ ΤΡΙΦΎΛΛΙ (Trifolium repens)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή&nbsp;για&nbsp;το&nbsp;πακέτο&nbsp;των 7000 (5g) σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το λευκό τριφύλλι (Τριφύλλιον το έρπον; Trifolium repens) είναι φυτό ποώδες, πολυετές, βραδείας ανάπτυξης που απλώνεται με έρποντες βλαστούς. Το λευκό τριφύλλι και το κόκκινο τριφύλλι (Trifolium pratense) είναι τα πιο σημαντικά και γνωστά είδη του γένους Τριφύλλιον (Τριφύλλι), το οποίο περιλαμβάνει περίπου 300 είδη που ευδοκιμούν κυρίως σε εύκρατες περιοχές του βόρειου ημισφαίριου και σε ορεινές περιοχές των τροπικών περιοχών.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 174 (5g)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong><em><span style="text-decoration: underline;">Σπόροι Πάπυρος (Cyperus papyrus)</span></em></strong></h2> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> </strong><strong>10</strong><strong> </strong><strong>σπόρους</strong><strong>. <br /></strong></span></h3> <p>Ο πάπυρος (επιστ. Κύπειρος ο πάπυρος, Cyperus papyrus) είναι ένα υδρόβιο φυτό των βάλτων που παλαιότερα φύτρωνε στην κοιλάδα του Νείλου, σε διάφορες περιοχές της Συρίας, στη Μεσοποταμία και στην Παλαιστίνη, κοντά στη λίμνη Γεννησαρέτ. Υπό ευνοϊκές συνθήκες το φυτό φθάνει σε ύψος πέντε μέτρων.</p> <p>Σήμερα, το βρίσκουμε στην κοιλάδα του Άνω Νείλου, στην Αβησσυνία και στα νερά της Ουγκάντας, ενώ το συναντούμε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Σικελία, κοντά στις Συρακούσες. Στα άλλα τμήματα του Νείλου, σε σχέση με το παρελθόν, ο πάπυρος βρίσκεται σε ελάχιστα μέρη.</p> <p>Από το φυτό αυτό έφτιαχναν το ομώνυμο και πιο κοινό υλικό γραφής σε ολόκληρη την κλασική Αρχαιότητα.</p> <p><strong>Χρήσεις του φυτού</strong></p> <p>Στην αρχαιότητα ο πάπυρος χρησιμοποιήθηκε πολύ ως γραφική ύλη, παρόμοια με το χαρτί και από εκεί πήρε το όνομά της η Παπυρολογία, η επιστήμη που ασχολείται με τα γραμμένα σε παπύρους αρχαία κείμενα.</p> <p>Εκτός από την παραγωγή γραφικής ύλης, στην αρχαιότητα υπήρξαν και άλλες χρήσεις του φυτού αυτού. Με τις ίνες του παπύρου έφτιαχναν χοντρά και λεπτά σχοινιά, φιτίλια για λάμπες, πέδιλα από πλεγμένο πάπυρο, ακόμα και ανάλαφρες βάρκες. Το ξύλο των ριζών προσέφερε καύσιμο υλικό και χρησίμευε για την κατασκευή εργαλείων. Η διάταξη των λουλουδιών του διαπλεκόταν σε γιρλάντες, η δε στάχτη χρησιμοποιούνταν ως γιατρικό. Επίσης, συχνά αναφέρεται ότι οι φτωχοί μασούσαν το εσωτερικό των κοτσανιών του παπύρου, όπως γινόταν με το ζαχαροκάλαμο.</p> <p><strong>Σήμερα, χρησιμοποιείται επίσης ως διακοσμητικό φυτό σε κήπους και στην Ελλάδα, αλλά και γενικά σε χώρες της λεκάνης της Μεσογείου.</strong></p> <h2 style="text-align: center;"><span style="color: #f90404;"><strong>ΠΡΟΣΟΧΗ !!! ΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΙ!</strong></span></h2> <h2 style="text-align: center;"></h2> </body> </html>

MHS 10 (10 S)

5/ 5

<h2><span style="font-size:14pt;"><strong>Σπόροι Αερόφυτα (Tillandsia Ionantha)</strong></span></h2> <h2><span style="color:#fb0303;font-size:14pt;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 5 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p><span>Τα αερόφυτα είναι φυτά που ανήκουν στο γένος Tillandsia της οικογένειας Bromeliaceae. Στο γένος αυτό εντοπίζονται πάνω από 700 είδη τα οποία είναι αιεθαλή, πολυετή ανθοφόρα φυτά ενδημικά των βουνών, δασών και ερήμων της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, των Νοτίων ΗΠΑ και των Δυτικών Ινδιών.</span></p> <p><span>Είναι επίφυτα και μεγαλώνουν χωρίς έδαφος, συνήθως πάνω σε δέντρα ή βράχους. Γι’ αυτό το λόγο είναι γνωστά και ως αερόφυτα. Έχουν υποτυπώδες ριζικό σύστημα το οποίο το χρησιμοποιούν για να αγκιστρώνονται πάνω σε φυτά ή άλλες επιφάνειες. Κατά κανόνα, τα είδη με λεπτότερα φύλλα προέρχονται από τα τροπικά δάση ενώ τα είδη με σκληρότερα φύλλα από τις ερήμους. Τα θρεπτικά στοιχεία προσλαμβάνονται από τον αέρα ή το νερό μέσω εξειδικευμένων κατασκευών που βρίσκονται στα φύλλα και λέγοντα τριχίδια.</span></p> <p><span>Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με σπόρους ή με τη διαίρεση των νέων φυτών που φύονται στη βάση του φυτού. Ενώ συνήθως δεν καλλιεργούνται για τα άνθη τους, τα αερόφυτα, αν δεχτούν τις κατάλληλες φροντίδες μπορούν να ανθίσουν. Οι ανθοφορίες κάποιων ειδών είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές ωστόσο τα άνθη στις περισσότερες ποικιλίες είναι μικρά. Κάποια είδη, κατά την άνθηση αλλάζουν χρώμα, καθώς έτσι προσελκύουν επικονιαστές.</span></p> <p><span>Κατά κανόνα, δεν θέλουν άμεσο ηλιακό φως, γιατί αυτό μπορεί να τους προκαλέσει εγκαύματα στα φύλλα, αλλά έμμεσο. Το πότισμα γίνεται τοποθετώντας τα σε λεκάνη με νερό και αφήνοντας τα ανάποδα να στεγνώσουν καλά. Η περίσσεια υγρασίας είναι καταστροφική για τα αερόφυτά καθώς ευνοεί την ανάπτυξη σήψεων. Οι ανάγκες για νερό του κάθε είδους είναι διαφορετικές και γι’ αυτό πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες φροντίδας του κάθε φυτού ξεχωριστά. Η συχνότητα της άρδευσης εξαρτάται από τις συνθήκες που επικρατούν αλλά και το είδος του αερόφυτου. </span></p> <p><span>Μπορούν να τοποθετηθούν σε διάφορα υλικά ή δοχεία, όπως ξύλα, κοχύλια ή γυάλες. Μπορούν επίσης να τα κρεμαστούν από διάφορα σημεία του δωματίου. Το γεγονός ότι δεν περιορίζονται από τις ρίζες τους, τα καθιστά πολύ ξεχωριστά ενώ εξάπτει τη φαντασία και σας προκαλεί να δημιουργήσετε.</span></p>

UT 13

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><span style="font-size: 14pt;"><strong>Σπόροι Ιρλανδικα Κοκκινα Φυκια (Irish Moss)</strong></span></h2> <h2><span style="color: #fd0101; font-size: 14pt;"><strong>Τιμή</strong><strong>για</strong><strong>το</strong><strong>πακέτο</strong><strong>των</strong><strong> 10 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p><span>Βρώσιμα και φαρμακευτικό φυτό. Chondrus crispus—commonly called Irish moss or carrageen moss (Irish carraigín, "little rock")—is a species of red algae which grows abundantly along the rocky parts of the Atlantic coast of Europe and North America. In its fresh condition this protist is soft and cartilaginous, varying in color from a greenish-yellow, through red, to a dark purple or purplish-brown. The principal constituent is a mucilaginous body, made of the polysaccharide carrageenan, which constitutes 55% of its weight. The organism also consists of nearly 10% protein and about 15% mineral matter, and is rich in iodine and sulfur. When softened in water it has a sea-like odour and because of the abundant cell wall polysaccharides it will form a jelly when boiled, containing from 20 to 100 times its weight of water.</span></p> <p><span>Chondrus crispus is a relatively small sea alga, reaching up to a little over than 20 cm in length. It grows from a discoid holdfast and branches four or five times in a dichotomous, fan-like manner. The morphology is highly variable, especially the broadness of the thalli. The branches are 2–15 mm broad, firm in texture and the color ranges from light to dark green, dark red, purple, brown, yellowish, and white. The gametophytes (see below) often show a blue iridescence at the tip of the fronds[1] and fertile sporophytes show a spotty pattern. Mastocarpus stellatus (Stackhouse) Guiry is a similar species which can be readily distinguished by its strongly channelled and often somewhat twisted thallus. The cystocarpic plants of Mastocarpus show reproductive papillae quite distinctively different from Chondrus.[2] When washed and sun-dried for preservation, it has a yellowish, translucent, horn-like aspect and consistency.</span></p> <p><strong><span>Distribution</span></strong></p> <p><span>Chondrus crispus is common all around the shores of Ireland and can also be found along the coast of Europe including Iceland, the Faroe Islands [3] western Baltic Sea to southern Spain.[2] It is found on the Atlantic coasts of Canada[2][4] and recorded from California in the United States to Japan.[2] However, any distribution outside the Northern Atlantic needs to be verified. There are also other species of the same genus in the Pacific Ocean, for example, C. ocellatus Holmes, C. nipponicus Yendo, C. yendoi Yamada et Mikami, C. pinnulatus (Harvey) Okamura and C. armatus (Harvey) Yamada et Mikami.</span></p> <p><strong><span>Ecology</span></strong></p> <p><span>Chondrus crispus is found growing on rock from the middle intertidal zone into the subtidal zone,</span></p> <p><span> all the way to the ocean floor. So it is very hard for sunlight to reach it.</span></p> <p><strong><span>Uses</span></strong></p> <p><span>Chondrus crispus is an industrial source of carrageenan, which is commonly used as a thickener and stabilizer[7] in milk products such as ice cream[8] and processed foods, including lunch meat. In Europe, it is indicated as E407 or E407b. It may also be used as a thickener in calico-printing and for fining beer or wine. Irish moss is frequently used with Mastocarpus stellatus (Gigartina mamillosa), Chondracanthus acicularis (G. acicularis) and other seaweeds, which are all commonly found growing together. Carragheen and agar-agar are also used in Asia for gelatin-like desserts, such as almond jelly. Presently, the major source of carrageenan is tropical seaweeds of the genera Kappaphycus and Eucheuma.</span></p> <p><span>In Ireland and parts of Scotland (where it is also known as (An) Cairgean in Scottish Gaelic), it is boiled in milk and strained, before sugar and other flavourings such as vanilla, cinnamon, brandy or whiskey are added.[10] The end-product is a kind of jelly similar to pannacotta, tapioca, or blancmange.[11] Similarly, in Jamaica and Trinidad and Tobago Gracilaria spp is boiled with cinnamon and milk to make a thick drink called Irish Moss that is believed to be an aphrodisiac.[12] In Venezuela it has been used for generations as a home remedy for sore throat and chest congestion, boiled in milk and served with honey before bed.</span></p> <p><span>Irish moss is commonly used as a clarifying agent or finings in the process of brewing (beer), particularly in homebrewing. A small amount is added to the kettle or "copper" where it is boiled with the wort, attracting proteins and other solids, which are then removed from the mixture after cooling along with the copper finings.</span></p> <p><strong><span>Life history</span></strong></p> <p><span>Chondrus crispus undergoes an alternation of generation life cycle common in many species of algae (see figure below). There are two distinct stages: the sexual haploid gametophyte stage and the asexual diploid sporophyte stage. In addition, there is a third stage- the carposporophyte, which is formed on the female gametophyte after fertilization. The male and female gametophytes produce gametes which fuse to form a diploid carposporophyte, which forms carpospores, which develops into the sporophyte. The sporophyte then undergoes meiosis to produce haploid tetraspores (which can be male or female) that develop into gametophytes. The three stages (male, female and sporophyte) are difficult to distinguish when they are not fertile; however, the gametophytes often show a blue iridescence.</span></p> </body> </html>

MHS 101 CC

5/ 5

<h3><span style="font-size:14pt;"><strong>Σπόροι Ζέβρα γρασίδι (Miscanthus sinensis Zebrinus)</strong></span></h3> <h3><span style="font-size:14pt;"><strong><span style="color:#d0121a;">Τιμή για Πακέτο από 10 σπόρους.</span></strong></span></h3> <p><strong>Πολιτισμός</strong></p> <p>Είναι πολύ εύκολο να αναπτυχθεί, χρειάζεται μέση υγρασία, καλά διαρρέοντα χώμα σε πλήρη ηλιακή ακτινοβολία ή σε μερική σκιά. Είναι ανεκτική για μια ευρεία γκάμα τύπων εδάφους από άγριο ξηρό αμμώδες έδαφος μέχρι αργιλώδες έδαφος. Προτιμά το υγρό χώμα. Αυξήθηκε καλύτερα όταν έχει το φως του ήλιου. Λιγότερο αναπτύσσεται υπό συνθήκες πλήρους απουσίας του ηλιακού φωτός, δεν ανθίζει αρκετά και έχει τάση να στεγνώσει. Είναι ανεκτικό σε υψηλή θερμότητα και υψηλή υγρασία. Τα φύλλα στο έδαφος πρέπει να κοπούν αργά το χειμώνα, λίγο πριν από την εμφάνιση νέων φύλλων.</p> <p><strong>Σημαντικά χαρακτηριστικά</strong></p> <p>Το Miscanthussinensis, συχνά γνωστό ως κινέζικο ασημένιο γρασίδι ή ασήμι της Ιαπωνίας, αναπτύσσεται συνήθως από 150 cm έως 210 cm. Προέρχεται από τις χαμηλότερες περιοχές της Ιαπωνίας, της Κορέας και της Κίνας. Τώρα εκπροσωπείται σε διάφορες περιοχές και σε γη.</p> <p>Αυτό το γρασίδι έχει πυκνά ομαδοποιημένα φύλλα και στελέχη, τα οποία του δίνουν μια στρογγυλή εμφάνιση όπως το σιντριβάνι. Τα φύλλα είναι ίσια και έχουν αιχμηρές άκρες, υπόλευκες ή ασήμι, αιχμηρές άκρες. Τα φύλλα είναι ελκυστική απόχρωση του κίτρινου έως πορτοκαλί μέχρι το φθινόπωρο και στη συνέχεια σταδιακά απαλό σε μπεζ χρώμα μέχρι το χειμώνα. Ροζ ή κόκκινα λουλούδια, φτερά σχήμα, ανθίζουν από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο. Τα λουλούδια σταδιακά γίνονται μπεζ έως το τέλος του φθινοπώρου καθώς οι σπόροι ωριμάζουν. Και το λουλούδι και τα φύλλα διατηρούν ένα όμορφο διακοσμητικό σχήμα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, το οποίο μπορεί να αλλάξει το χιόνι που πέφτει. Το χόρτο της ζέβρας είναι εύκολα κατανεμημένο, συχνά βρίσκεται κατά μήκος των άκρων του δρόμου, του σιδηρόδρομου ή στα άκρα του δάσους.</p> <p>Ο Zebrinus είναι γνωστός ως γρασίδι Zebra, σχηματιζόμενο σε ομαδικό σχήμα, γνωστό για τα οριζόντια συνδεδεμένα φύλλα. Η τυπική του μορφή είναι τα φύλλα της ομάδας και οι μίσχοι των λουλουδιών ανέρχονται πάνω από τα φύλλα μέχρι τα 60 cm, με αποτέλεσμα το συνολικό ύψος του γρασιδιού να ανθίζει μέχρι και 240 cm. Χαρακτηριστικά των σκούρων πράσινων φύλλων είναι οι χρυσοκίτρινες λωρίδες που διασχίζουν οριζόντια το φύλλο σε άνισα διαστήματα (λωρίδες Zebra). Τα φύλλα ξεθωριάζουν βαθμιαία μετά τον παγετό. Τα λουλούδια είναι ροζ αποχρώσεις και εμφανίζονται στο τέλος του έτους, αναπτύσσονται πάνω από τα φύλλα, και μέχρι το τέλος του φθινοπώρου τα χρώματα αλλάζουν σε αργυρόχρωμα. Το λουλούδι διατηρείται κατά τη διάρκεια του χειμώνα, έτσι ώστε ολόκληρο το φυτό να έχει ακόμη μια όμορφη και διακοσμητική εμφάνιση.</p> <p>Δεν υπάρχουν κοινά προβλήματα με τα έντομα και τις ασθένειες. Το χειμώνα, μπορεί να είναι απαραίτητο να προστατευτεί σε περίπτωση έντονου χιονιού επειδή έχει την τάση να κάμπτεται στο έδαφος.</p> <p><strong>ORIGINAL TEXT:</strong></p> <p><strong>Culture</strong></p> <p>Easily grown in average, medium moisture, well-drained soil in full sun to part shade. Tolerant of a wide range of soils from well-drained sandy soils to the heavy clays present in much of the St. Louis area. Prefers moist soils. Best in full sun. Less vigorous with decreased flowering and tendency to flop in too much shade. Tolerant of summer heat and humidity. Clumps slowly expand in circumference by short rhizomes, but typically retain tight clump shape. Foliage should be left standing throughout the winter for visual interest and crown protection. Cut foliage close to the ground in late winter just before new shoots appear. Propagate by division of the crown. This grass will reseed to the point of being somewhat invasive in the milder parts of its growing range. Mulch helps prevent reseeding.</p> <p><strong>Noteworthy Characteristics</strong></p> <p>Miscanthus sinensis, commonly known as Chinese silver grass, Japanese silver grass or eulalia grass, is a clump-forming warm season grass that typically grows to 3-7’ tall. It is native to lowlands and lower alpine areas in Japan, Korea and China. It has escaped gardens and naturalized in over 25 states in the Central and Eastern U.S. east of the Mississippi River plus in several western States including Colorado and California.</p> <p>This grass features a dense clump of upward-arching stems and leaves which give it a rounded, fountain-like appearance. Linear leaves (to 3-4’ long and 3/8” wide) have tapered tips, serrate margins and whitish to silvery midribs. Foliage often turns attractive shades of yellow to orange by mid-fall before gradually fading to beige-tan for winter. Pink to red flowers in feathery, whisk-like, loose terminal panicles (8-10” long) bloom above the foliage from late August to October. Flower panicles gradually turn beige by mid-fall as the seeds mature. Flower panicles and foliage both retain good arching shape, beige color and ornamental interest throughout winter, with enhanced attractiveness often coming from a covering of new fallen snow.</p> <p>Miscanthus sinensis will spread somewhat invasively in the landscape, particularly in some of the milder areas of its growing range. It often initially spreads to disturbed sites such as roadsides, railroad right-of-ways or woodland margins. Invasive potential for the species is significant, but is of less concern for many of the numerous ornamental cultivars, some of which are sterile.</p> <p>Genus name comes from the Greek words miskos meaning a stem and anthos meaning flower in reference to the stalked spikelets.</p> <p>Specific epithet means Chinese.</p> <p>This grass was once included in the genus Eulalia, but was subsequently reclassified to the genus Miscanthus with retention of its common name of Eulalia grass by many gardeners.</p> <p>'Zebrinus', knows as zebra grass, is a clump-forming grass noted for its horizontally banded foliage which is reminiscent of both the popular M. s. 'Strictus' and M. s. 'Puenktchen'. However, 'Zebrinus' clumps are rounded, tend to flop and often need support, whereas 'Strictus' and 'Puenktchen' both feature spiky, upright leaf blades in narrower clumps which usually do not need staking. 'Zebrinus' typically forms a substantial foliage clump to 4-6' tall, however it sends up flower stalks to 2' above the foliage clump, thus bringing the total height of the grass to 6-8' tall when in flower. Features dark green leaves with zebra-striped, golden yellow bands extending horizontally across the leaves at irregular intervals. Foliage gradually fades to tan after frost. Tiny pink/copper-tinted flowers appear in tassel-like inflorescences above the foliage in late summer, gradually turning into silvery white plumes in fall. Flower plumes persist well into winter providing good winter interest.</p> <p><strong>Problems</strong></p> <p>No frequently occurring insect or disease problems. In some areas of the U.S., miscanthus mealybug and miscanthus blight are becoming significant problems. Miscanthus mealybug causes stunted growth and is difficult to eradicate because it lives inside the stems. Miscanthus blight is a fungal disease which attacks the blades and sheaths. Leaf rust may occur.</p> <p>'Zebrinus' clumps may need staking and are susceptible to collapsing in winter from heavy snows.</p> <p>Common Name: zebra grass, Maiden Grass Zebrinus, Eulalia Zebrinus, Chinese Silver Grass, Japanes Silver Grass, Zebra-Striped grass.</p> <p>Type: Ornamental grass</p> <p>Family: Poaceae</p> <p>Zone: 5 to 9</p> <p>Height: 5.00 to 8.00 feet</p> <p>Spread: 4.00 to 6.00 feet</p> <p>Bloom Time: August to February</p> <p>Bloom Description: Pinkish white</p> <p>Sun: Full sun to part shade</p> <p>Water: Medium</p> <p>Maintenance: Low</p> <p>Flower: Showy</p> <p>Leaf: Colorful</p> <p>Other: Winter Interest</p> <p>Tolerate: Drought, Erosion, Dry Soil, Black Walnut, Air Pollution</p>

UT 14

5/ 5

<h2><strong>Θυμάρι άγριο σπόρους (Thymus serpyllum)</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 50 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Τhymus serpyllum : Θυμάρι το έρπυλο</p> <p>Κοινό όνομα : Αγριοθύμαρο ή έρπυλος ή έρπον , mother of thyme</p> <p>Προέρχεται από τη Βόρεια Ευρώπη. Αειθαλές ( σε ήπιους χειμώνες ) μικρό φυτό , ύψους 20 εκ. Στελέχη ίσια , τριχωτά με ξυλώδη βάση . Άνθη μικρά σε βαθύ ροζ-μοβ χρωματισμό. Ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο .</p> <p>Πολύ πλούσια ανθοφορία .</p> <p>Προτιμά μέτριας γονιμότητας ουδέτερα ή αλκαλικά εδάφη , ξηρά μέχρι μέτρια , καλά στραγγιζόμενα και σίγουρα καλά ηλιαζόμενα.</p> <p> </p> <p>Ανέχεται τη ξηρασία , την αλατότητα και τα φτωχά εδάφη και δεν αναπτύσσεται στα υγρά εδάφη .</p> <p> </p> <p>Ανθεκτικό στις ζώνες 5-9 .</p> <p> </p> <p>Χρησιμοποιείται τόσο στη μαγειρική , όσο και σαν θεραπευτικό βότανο .</p> <p>Είναι πλούσιο σε αιθέριο έλαιο , το οποίο χρησιμοποιείται στην σαπωνοποιία , στη φαρμακοβιομηχανία κ.α.</p> <p> </p> <p>Δημιουργεί πολύ καλή εδαφοκάλυψη .</p>

MHS 111 (50 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι Τριφύλλι κόκκινο, Τριφύλλιο το λειμόνιον (Trifolium pretense)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για Πακέτο από 1000 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το κόκκινο τριφύλλι είναι από τα πιο χρήσιμα βότανα για παιδιά με δερματικά προβλήματα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια για κάθε περίπτωση παιδικού εκζέματος. Είναι επίσης χρήσιμο και σε άλλες χρόνιες καταστάσεις του δέρματος όπως είναι η ψωρίαση. Η αποχρεμπτική και αντισπασμωδική του δράση το κάνει, χρήσιμο για το βήχα και τη βρογχίτιδα αλλά ιδιαίτερα για τον κοκκύτη. Σαν εξομαλυντικό ενδείκνυται για ένα μεγάλο φάσμα προβλημάτων.</p> <p> </p> <p><strong>Περιγραφή Προϊόντος</strong></p> <p>Η επιστημονική ονομασία του βοτάνου αυτού είναι Trifolium pretense (τριφύλλιο το λειμόνιον). Ανήκει στην οικογένεια των Ψυχανθών. Είναι γνωστό και με το όνομα άλαφρα.</p> <p> </p> <p>Είναι το κοινό κόκκινο τριφύλλι που παλιά το καλλιεργούσαμε στη χώρα μας για βόσκηση, αλλά το χρησιμοποιούμε σήμερα και στη φαρμακευτική.</p> <p> </p> <p>Υπάρχει και το λευκό τριφύλλι το οποίο έχει την λατινική ονομασία Trifolium repens. Το λευκό τριφύλλι έχει τις ίδιες ουσίες με το κόκκινο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (επιπλέον είναι χρήσιμο και για τους ρευματισμούς)..</p> <p> </p> <p>Το κόκκινο τριφύλλι είναι ποώδες πολυετές φυτό, με λεία φύλλα, ύψους 30-80 εκατοστών. Έχει υπόγειο βλαστό, ελαφρώς τριχωτό και τα άνθη του είναι σε βότρεις, σε χρώμα κυανό-ιώδες. Τα φύλλα του είναι τρίφυλλα, οδοντωτά. Με την συστηματική καλλιέργεια αποκτήθηκαν διάφορες ποικιλίες που διαφέρουν στο μέγεθος και το χρώμα των ανθέων. Τα άνθη του είναι μελιτογόνα και οι μέλισσες τα λατρεύουν. Τα άνθη επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για χρωστική από κίτρινη μέχρι καφέ σε διάφορα υφάσματα.</p> <p> </p> <p><strong>Ιστορικά στοιχεία:</strong></p> <p>Είναι βότανο γνωστό εδώ και χιλιετίες. Οι Χριστιανοί συνέδεαν τα οικεία τρίλοβα φύλλα του με την Αγία Τριάδα. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν το τριφύλλι με φύλλα σε σχήμα φράουλας (Trifolium fragiferum), ένα μεσογειακό φυτό, το οποίο ο Θεόφραστος ονόμαζε λωτό και ο Πλίνιος πρότεινε για τους λίθους του ουροποιητικού συστήματος. Συνιστούσε επίσης τη ρίζα του για την υδρωπικία.</p> <p> </p> <p>Στη δεκαετία του 1930 τα άνθη του φυτού έγιναν δημοφιλή ως θεραπεία εναντίον του καρκίνου και δίνονται ακόμη και σήμερα σε άτομα που υποφέρουν από καρκίνο του μαστού, των ωοθηκών και των λεμφαδένων. Για τους λεμφαδένες έκαναν μια αλοιφή με τα άνθη του φυτού, τα οποία σιγόβραζαν σε χαμηλή φωτιά για 48 ώρες. Στη συνέχεια τα στράγγιζαν και λίγο πριν εξατμιστεί όλο το νερό τους, τα συνδύαζαν με ίση ποσότητα βάσης για να κάνουν την αλοιφή.</p> <p> </p> <p>Όπως έλεγε ο λαός ανάμεσα στα φύλλα του μπορεί να βρεθεί δείγμα με 4 φυλλάρια, το τετράφυλλο τριφύλλι το οποίο θεωρούσαν πολύ γούρικο για τον κάτοχό του.</p> <p> </p> <p><strong>Συστατικά-χαρακτήρας:</strong></p> <p>Το φυτό περιέχει φαινολικά γλυκοσίδια, φλαβονοειδή, κουμαρίνες και κυανιούχα γλυκοσίδια. Οι δραστικές του ουσίες  που περιέχουν τα φύλλα είναι προβιταμίνη Α, βιταμίνες  C, D, E  και Κ1 και τα ανόργανα άλατα ασβέστιο, κάλιο, σίδηρο και φωσφόρο.</p> <p> </p> <p><strong>Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή:</strong></p> <p>Ανθίζει από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Το μέρος που χρησιμοποιούμε για θεραπευτικούς σκοπούς είναι οι ανθοφόρες κορυφές του φυτού, που συλλέγονται βέβαια την εποχή της ανθοφορία.</p> <p> </p> <p><strong>Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:</strong></p> <p>Δρα ως εξομαλυντικό, αποχρεμπτικό και αντισπασμωδικό.</p> <p> </p> <p>Θεωρείται ως ένα από τα πιο χρήσιμα βότανα για παιδιά που έχουν δερματικά προβλήματα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το βότανα με απόλυτη ασφάλεια  για  κάθε περίπτωση παιδικού εκζέματος. Είναι επίσης χρήσιμο και για χρόνιες καταστάσεις του δέρματος όπως η ψωρίαση. Έτσι αν και είναι πιο χρήσιμο για τα παιδιά, μπορεί να ωφελήσει σημαντικά και τους ενήλικες. Στον βήχα, την βρογχίτιδα και ιδιαίτερα στον κοκίτη ωφελεί λόγω της αποχρεμπτικής και αντισπασμωδικής του δράσης.</p> <p> </p> <p>Για δερματικά προβλήματα το βότανο συνδυάζεται πολύ καλά με το Αγριολάπαθο και την Τσουκνίδα.</p> <p> </p> <p>Τα νωπά άνθη του βοτάνου μπορούμε να τα συνθλίψουμε και να τα βάλουμε σε δαγκώματα ή τσιμπήματα εντόμων. Επίσης μπορούμε να τα βάλουμε σαν κομπρέσα σε αρθρικούς πόνους και ουρική αρθρίτιδα.</p> <p> </p> <p>Είναι εξαιρετικό καθαριστικό του αίματος και δεν είναι απίθανο αυτή η ιδιότητά του να συντελεί στη θεραπευτική του επίδραση μαζί με την μεγάλη διαιτητική του αξία.</p> <p> </p> <p>Το εκχύλισμα από το κόκκινο τριφύλλι είναι πλουσιότερο ποσοτικά και ποιοτικά σε ισοφλαβόνες (αντιοξειδωτικά), σε σχέση με τη σόγια και είναι 45 φορές πιο ενεργό σε σχέση με το βάρος του. Αυτό δήλωσαν ερευνητές του Τμήματος Ενδοκρινολογίας του νοσοκομείου St. Leonards στο Σίδνεϊ, που μελέτησαν μερικά συμπληρώματα διατροφής με φυτοιστρογόνα που είχαν ως βάση τους εκχύλισμα από κόκκινο τριφύλλι, ασβέστιο και βιταμίνη D3 και διαπίστωσαν ότι ανακούφισαν τις γυναίκες που υπέφεραν από διαταραχές της εμμηνόπαυσης. Επίσης, διαπίστωσαν ότι το εκχύλισμα του κόκκινου τριφυλλιού βοήθησε στην αναχαίτιση της πορείας της οστεοπόρωσης και ότι βελτίωσε την κυκλοφορία του αίματος.</p> <p> </p> <p><strong>Παρασκευή και δοσολογία:</strong></p> <p>Το βότανο παρασκευάζεται  ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-3 κουταλιές του τσαγιού ξηρό βότανο και το αφήνουμε 10-15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.</p> <p> </p> <p>Αν το λάβουμε ως βάμμα εσωτερικά για προβλήματα όπως το έκζεμα και η ψωρίαση η δόση είναι 2-6 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα.</p> <p> </p> <p><strong>Προφυλάξεις:</strong></p> <p> Δεν έχουν αναφερθεί παρενέργειες κατά συνέπεια κρατάμε απλά τον κανόνα της σωστής δοσολογίας.</p> <p> </p> <p>*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου (Χειρουργός οδοντίατρος) στα Χανιώτικα Νέα</p> </body> </html>

MHS 134 (3g)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Hare της ουράς χόρτο, Bunny σπόροι ουρά (Lagurus ovatus)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το χορτάρι του Hare, αλλιώς γνωστό ως Bunny Tails, είναι ένα υπέροχο χορτάρι που αναπτύσσεται σε ύψος 20 έως 40 εκατοστών και χαρακτηρίζεται από οβάλ αιχμές που μοιάζουν με μαλακά αφράτα πινέλα. Η χόρτα του Hare, που χρησιμοποιείται συχνά ως φυτό μπουκέτου, αποτελεί μια υπέροχη προσθήκη σε οποιαδήποτε διάταξη λουλουδιών - τόσο ξηρή όσο και φρέσκια - και έχει πολύ υψηλό διακοσμητικό δυναμικό, ιδιαίτερα όταν καλλιεργείται σε κήπους.</p> <p>Καλλιέργεια: σπάζετε τους σπόρους υπό κάλυψη τον Απρίλιο ή απευθείας στο έδαφος από τον Απρίλιο έως τον Μάιο. Αναπτύξτε τα φυτά σε απόσταση 10x20cm, κατά προτίμηση σε ξηρά διαπερατά εδάφη. Αυτή η ποικιλία αναπτύσσεται καλύτερα σε ηλιόλουστες θέσεις και επίσης αρέσει ημι-σκιασμένες.</p> </body> </html>

UT 15

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong><em><span style="text-decoration: underline;">Σπόροι Γατοχορτου ή Νεπετασ (Nepeta cataria)</span></em></strong></h2> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 170+- (0,1 g) </strong><strong>σπόροι</strong><strong>.</strong></span></h3> <p>Το κάτνιπ (Catnip, Νεπέτα/Nepeta Cataria) είναι ένα φυτό που έχει μια ιδιαίτερη επίδραση στα ζώα και πιο συγκεκριμένα στις γάτες. Τα λουλούδια του κατνιπ έχουν ένα χρώμα μωβ, ροζ και είναι ένα βότανο πολύ εύκολο στην καλλιέργειά του από την άνοιξη μέχρι το χειμώνα. Σε μερικές χώρες τα μέρη του catnip/κατνιπ, μετά από επεξεργασία, χρησιμοποιούνται για κατάποση είτε ως συστατικά σε φαγητά όπως σάλτσες ή σούπες. Το κάτνιπ θεωρείται ιδανικό βοήθημα για την χώνεψη ή την για την αϋπνία.</p> <p> </p> <p>Το κάτνιπ ανοίκει στην ευρύτερη κατηγορία της μέντας και γιαυτο ονομάζεται συχνά και catmint - κατμιντ.</p> <p> </p> <p>Πιο γνωστό βέβαια το catnip/κατνιπ είναι για την επίδραση που έχει στις γάτες και την δύναμη του να τις προσελκύει και να προκαλεί ευφορία. Φυτέψτε το είτε στην γλάστρα είτε στον κήπο σας για να έχετε μόνο «καλούς» επισκέπτες.</p> <p>Είναι ένα δώρο που αξίζει στο κατοικίδιο σας!</p> </body> </html>

MHS 88

5/ 5

<h2><strong>Μαύρο Ρύζι Royal Pearl σπόρων </strong></h2> <h2 class=""><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 50 (1g) σπόροι.</strong></span></h2> <p><span>Το </span><span>Royal</span><span>Pearl</span><span>Rice</span><span> είναι ένα αρωματικό ρύζι με αρωματικό άρωμα. Η απολαυστική γεύση και οσμή αυτού του ρυζιού είναι ιδανική για όλους τους τύπους πιάτων, ειδικά για την Ασιατική και την Ταϊλανδέζικη κουζίνα.</span></p> <p><span>Το ρύζι είναι μονοκοτυλήδονο φυτό της οικογένειας των Ποοειδών (Poaceae) ή Αγρωστωδών (Gramineae), που απαντάται σε δύο είδη (Oryza sativa, Όρυζα η ήμερη και Oryza glaberrima, Όρυζα η λειοτάτη) με καταγωγή από την τροπική και υποτροπική Νότια Ασία και την Αφρική. Το ρύζι είναι ένα από τα βασικά διατροφικά είδη της ανθρωπότητας: τα δυο είδη του αποτελούν το ένα πέμπτο των συνολικά καταναλισκόμενων θερμίδων παγκοσμίως. (Ο όρος "άγριο ρύζι" μπορεί να αναφέρεται σε άγρια είδη Όρυζα (Oryza), αλλά κατά σύμβαση αναφέρεται σε είδη του συγγενούς είδους Zizania, τόσο άγρια όσο και καλλιεργούμενα). Το ρύζι συνήθως αναπτύσσεται σε ύψος 1-1,8 μέτρα, με μακριά λεία φύλλα 50-100 εκατοστά σε μήκος και 2-2,5 εκατοστά πλάτος. Τα μικρά του άνθη βγαίνουν σε κλαδιά 30-50 εκατοστών. Ο σπόρος είναι κοκκώδης (caryopsis) με μήκος 5-12 χιλιοστά και 2-3 χιλιοστά διατομή.</span></p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 108 BR (1g)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Γίνετε προμηθευτής σπόρων μας</strong></h2> <h2><strong>Τι χρειάζεται για να γίνει ο προμηθευτής σπόρων μας;</strong></h2> <p>Για να γίνετε προμηθευτής μας, πρέπει να έχετε ένα βίντεο και φωτογραφίες των καρπών των φυτών που μας προσφέρετε, με τα προσωπικά σας στοιχεία και μια ημερομηνία σε χαρτί που θα είναι σαφώς ορατή (με το όνομα και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που χρησιμοποιείτε για το PayPal ).</p> <p>Εάν πρόκειται για λαχανικό (ντομάτα, πιπέρι, αγγούρι ...), πρέπει να γνωρίζετε το ακριβές όνομα της ποικιλίας, επειδή αν χρησιμοποιείτε οποιοδήποτε άλλο όνομα και δεν μπορούμε να βρούμε τις πληροφορίες στο διαδίκτυο, τότε δεν μας ενδιαφέρει αυτά σπόρους.</p> <p>Θα χρειαστεί να μας στείλετε μια μικρότερη ποσότητα σπόρων (20) έτσι ώστε να μπορέσουμε να εκτελέσουμε δοκιμές βλάστησης σπόρων. Μετά από αυτό, μπορούμε να κανονίσουμε μια περαιτέρω αγορά του σπόρου από εσάς.</p> <p>Δεν ενδιαφερόμαστε για προμηθευτές από την Κίνα, την Ινδονησία ...</p> <p>Πραγματοποιούμε πληρωμές αποκλειστικά μέσω του PayPal (δεν υπάρχει άλλη επιλογή πληρωμής).</p> </body> </html>