Η μουριά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό το οποίο κατα το σύστημα Κρόνκουιστ ανήκει στην τάξη των Κνιδωδών (Urticales) και στην οικογένεια μορείδες με 10 είδη
Η μουριά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό το οποίο κατα το σύστημα Κρόνκουιστ ανήκει στην τάξη των Κνιδωδών (Urticales) και στην οικογένεια μορείδες με 10 είδη φυλλοβόλων δέντρων αλλά και θάμνων.
Ιθαγενές φυτό της Βόρειας Αμερικής και της Ασίας. Ο κορμός του δέντρου περιέχει ένα γαλακτώδες υγρό σε άφθονη ποσότητα και γίνεται εμφανές αυτό όταν τραυματιστεί. Τα φύλλα της είναι οδοντωτά μεγάλα σε σχήμα καρδιάς. Τα άνθη της μονογενή με απλό περιάνθιο και μονόχωρη ωοθήκη που αποτελείται από δύο συνήθως καρπόφυλλα, διατάσσονται δε σε αρσενικές και θηλυκές ταξιανθίες. Ο καρπός της μουριάς είναι το μούρο.
Τα σημαντικότερα είδη μουριάς είναι :
1.-Η λευκή μουριά (Μορέα η λευκή - Morus alba) ή κοινή. Έχει λευκούς και μερικές φορές κόκκινους καρπούς. Καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις στην Κίνα κυρίως για τα φύλλα της που δίνονται τροφή στους μεταξοσκώληκες και για την καλή ποιότητας ξυλεία που παράγει. Αξιοσημείωτο είναι ότι σπάνια βρίσκεις αυλή εκεί, χωρίς μία μουριά. Φτάνει στο ύψος τα 15 μέτρα, τα κλαδιά του απλώνονται και ο φλοιός του είναι χρώματος γκρίζου Εγκλιματίστηκε στην Ευρώπη όπου έφτασε το 12ο αιώνα μ.Χ. και υπάρχει σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Είναι καλλωπιστικό δέντρο και δίνει πολύ πλούσια σκιά.
2.-Η μαύρη μουριά (Μορέα η μέλαινα - Morus nigra). Το ύψος της φτάνει τα 10 μέτρα και η καταγωγή της είναι από το Ιράν. Είναι το πιο κοινό είδος μουριάς και εξαπλώθηκε παγκοσμίως πολύ γρήγορα. Από το 15ο αιώνα μ.Χ. την καλλιεργούσαν στην Ιταλία και τα φύλλα της δίνονταν τροφή στους μεταξοσκώληκες. Όμως επειδή τα φύλλα της λευκής μουριάς θεωρούνται σαν καλλίτερη τροφή, γρήγορα αντικαταστάθηκε από αυτή. Σήμερα καλλιεργείται κυρίως για τον καρπό της που είναι ο πιο νόστιμος από όλα τα είδη. Η ξυλεία της είναι καλής ποιότητας και μπορεί να επεξεργαστεί κατάλληλα . Χρησιμοποιείται στην κατασκευή αγροτικών εργαλείων , πασσάλων , στην επιπλοποιία και στην κατασκευή βαρελιών.
3.-Η κόκκινη μουριά (Μορέα η ερυθρά - Morus rubra). Ψηλό δέντρο ,μπορεί να ξεπερνά και τα 20 μέτρα σε ύψος. Καλλιεργείται για τους καρπούς της και την ξυλεία της.
4.-Η ρωσική μουριά (Μορέα η λευκή ποικ. η ταταρική - Morus alba var. tatarica). Ανήκει στο ίδιο είδος με τη λευκή , όμως είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στις χαμηλές θερμοκρασίες. Βρίσκεται σε πολλές περιοχές της βόρειας Ευρώπης.
5.-Το είδος Μορέα η μεσοζύγια (Morus mesozygia) ή αφρικανική. Το ψηλότερο από όλα τα είδη φτάνει τα 30 μέτρα ύψος, βρίσκεται δε στις περιοχές της κεντρικής Αφρικής. Δίνει πλούσια σκιά και καλής ποιότητας ξυλεία γνωστή με την ονομασία ντιφού. Βαρύ και σκληρό, πολύ ανθεκτικό ξύλο χρησιμοποιείται στην κατασκευή πατωμάτων ποιότητας, στις οικοδομές και στην κατασκευή ισχυρών δοκαριών στήριξης. Κατεργάζεται εύκολα και χρησιμοποιείται στην κατασκευή ξύλινων παιχνιδιών και ξυλόγλυπτων.
Υπάρχουν ακόμη ποικιλίες που δεν παράγουν καθόλου καρπούς (στείρες) και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για καλλωπιστικούς σκοπούς σε δρόμους, πάρκα κ.λ.π. Αυτά τα είδη που ξεχωρίζουν από τα υπερμεγέθη φύλλα τους είναι πολύ διαδεδομένα και στην Ελλάδα. Πολλαπλασιάζονται αποκλειστικά με εμβολιασμό.
<h2 class=""><strong>Άγρια σταφίδα σπόρων (Grewia flava)</strong></h2>
<h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για ένα πακέτο των 10 σπόρων.</strong></span></h2>
Το Grewia flava είναι ένας ανθεκτικός θάμνος ή ένα μικρό δέντρο, ύψους 2-4 μέτρων. Ο γκρίζος φλοιός στα νεαρά κλαδιά, ο οποίος συνήθως καλύπτεται με χοντρές αλλά αρκετά κοντές τρίχες, τείνει να γίνει σκούρο γκρι και γίνεται ομαλό όσο μεγαλώνει το δέντρο. αυτό είναι επίσης αισθητό στους μίσχους. Τα γκριζοπράσινα φύλλα διατάσσονται εναλλάξ και καλύπτονται με λεπτές τρίχες και φαίνεται ότι είναι μια πιο ανοιχτή απόχρωση πράσινου στην κάτω πλευρά των φύλλων. Η κορυφή (άκρη των φύλλων) είναι στρογγυλεμένη, ενώ το περιθώριο είναι οδοντωτό. Τρεις εμφανείς φλέβες από τη βάση των φύλλων είναι χαρακτηριστικές αυτού του δέντρου. ένας μίσχος φύλλων μήκους 2 mm είναι επίσης πολύ αισθητός.<br><br>Τα άνθη εμφανίζονται σε διακλαδισμένες κεφαλές από τις αρχές του καλοκαιριού έως τα μέσα του φθινοπώρου (Οκτώβριος έως Μάρτιος) και έχουν διάμετρο περίπου 10-15 mm.<br><br>Ο καρπός 2 λοβών έχει διάμετρο ± 8 mm, πράσινο, γίνεται κοκκινωπό-καφέ όταν είναι ώριμο. Το σομφό φαίνεται ελαφρύ και το σκληρό ξύλο είναι καφέ, με λεπτή υφή.<br><br>Τα φύλλα και τα φρούτα απολαμβάνουν οικόσιτα ζώα, καθώς και άγρια ζώα όπως το Kudu και η καμηλοπάρδαλη και μια μεγάλη ποικιλία από πουλιά.<br><br>
<h3><strong>Η Grewia flava χρησιμοποιεί</strong></h3>
Ο φλοιός του μπράντυ χρησιμοποιήθηκε συχνά για την κατασκευή σχοινιού. Τα φρούτα χρησιμοποιούνται ακόμη για να ενισχύσουν ένα είδος μπράντυ ή «mampoer». Τα γλυκά φρούτα εμπλουτισμένα με βιταμίνη C μπορούν επίσης να τα απολαύσετε. Παραδοσιακά παρασκευάστηκε κουάκερ από τους ξηρούς καρπούς μετά την επεξεργασία του σε αλεύρι. Το ξύλο είναι σκληρό και λεπτόκοκκο και χρησιμοποιείται για μπαστούνια. Παλαιότεροι κυνηγοί, όπως η κοινότητα του Σαν, συνήθιζαν να φτιάχνουν τα τόξα και τα βέλη τους από τα κλαδιά αυτού του φυτού.<br><br>
<h3><strong>Σπορά Grewia flava</strong></h3>
Αυτό το φυτό θα αναπτυχθεί καλύτερα σε καλά στραγγιζόμενο έδαφος και σε ηλιόλουστη θέση. Είναι αρκετά ασφαλές να φυτευτείτε κοντά σε πλακόστρωτους χώρους στον οικιακό κήπο, καθώς δεν διαθέτει επιθετικό ριζικό σύστημα. Λόγω της αφθονίας των λουλουδιών, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία ως σημείο εστίασης στον κήπο.<br><br>Το φυτό είναι αρκετά ανθεκτικό και αντέχει στον παγετό. Το υπερβολικό πότισμα πρέπει να αποφεύγεται κατά την εγκατάσταση.<br><br>Η καλύτερη μέθοδος πολλαπλασιασμού είναι με σπόρους. Επιλέξτε φρέσκους σπόρους, καθαρίστε τους και στεγνώστε τους σε έναν καλά αεριζόμενο σκιερό χώρο. Μουλιάστε τους σπόρους σε νερό για τουλάχιστον 24 ώρες, το αρχικό νερό πρέπει να είναι ζεστό νερό. Σπέρνετε τους σπόρους σε δίσκους δενδρυλλίων και καλύψτε τους σε βάθος περίπου 5 mm. χρησιμοποιήστε μόνο άμμο ποταμού ως μέσο ανάπτυξης. Τοποθετήστε τους δίσκους σε μια ζεστή προστατευμένη περιοχή. Μην αφήσετε το αναπτυσσόμενο μέσο να στεγνώσει. Πρέπει να διατηρηθεί ένα σταθερό επίπεδο υγρασίας για επιτυχή βλάστηση. Η βλάστηση των σπόρων είναι συνήθως ασυνεπής, έχει παρατηρηθεί ποσοστό επιτυχίας περίπου 50-70%. Τα σπορόφυτα μπορούν να φυτευτούν σε δοχεία όταν φτάσουν στο στάδιο των 2 φύλλων.