5/ 5

<h2><span style="text-decoration: underline;" class=""><em><strong>"Vezanka" Τσίλι 4000&nbsp;Σπόροι παλιά σερβική ποικιλία<br></strong></em></span></h2> <div id="idTab1" class="rte"> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 4000&nbsp;σπόρους.</strong></span></h2> <div><span>Vezena peppers are medium to large in size and are long, slender, and taper to a point at the non-stem end, averaging one centimeter in diameter near the stem cap and 15-30 centimeters in length. The pods have prominent, horizontal tan lines, also known as corking, and these lines create a leathery texture. The skin matures from green to red and is very thin, moist, and slightly chewy. Inside the pod, there is a hollow seed cavity housing many round, pale white to cream-colored seeds that are slippery, firm, and crunchy. Vezena peppers have a mild to medium heat, are very aromatic, and are initially sweet with a nutty finish.&nbsp;</span> <h2>CURRENT FACTS</h2> <span>Vezena peppers, botanically classified as Capsicum annuum, are a rare heirloom variety native to Eastern Europe that grows on small plants reaching just under one meter in height. Also known as the Rezha Macedonian pepper, Vezeni Piperki, Vezenka, Vezanka, and Vezhenka, the name Vezena Piperka often translates to “engraved” or “embroidered,” a descriptor used to identify the pepper’s unique corked skin. Vezena peppers vary considerably in heat and average between 1,200-5,000 units on the Scoville Heat Scale, with some peppers carrying less capsaicin having a milder taste and some peppers carrying stronger heat similar to a jalapeno. Vezena peppers are commonly used as decoration and are also dried and ground for use in spices such as paprika.&nbsp;</span><br> <h2>NUTRITIONAL VALUE</h2> <span>Vezena peppers contain vitamins C, A, K, and B6, potassium, manganese, iron, magnesium, copper, and fiber.&nbsp;</span><br> <h2>APPLICATIONS</h2> <span>Vezena peppers are best suited for both raw and cooked applications such as grilling and roasting. They can be chopped, diced, and incorporated into salsas or they can be roasted or boiled and used in marmalades and spreads. Vezena peppers are also commonly dried and hung for extended use or ground into paprika and chile salt. They can also be pickled or smoked for an added flavor. Vezena peppers pair well with savory foods, omelets, onion, garlic, sour cream, yogurt, meats such as poultry, pork, beef, and fish, creamy sauces, rice, potatoes, goulash, and boiled or steamed vegetables. They will keep up to one week when stored in a paper bag in the crisper drawer of the refrigerator. Vezena peppers have extremely thin skin and will dry out quickly if left in a dry, warm environment.&nbsp;</span><br> <h2>ETHNIC/CULTURAL INFO</h2> <span>In Serbia, Vezena peppers are often hung in large clusters around homes and are dried naturally in the autumn sun. The peppers are then left as decoration or are used for grinding into spices and powders. Vezena peppers have been grown in Serbia for hundreds of years, and the Serbian farmers search for the fruits with the most corking striations and collect the seeds as these peppers are considered the most valuable to grow.&nbsp;</span><br> <h2>GEOGRAPHY/HISTORY</h2> <span>Vezena peppers are native to Eastern Europe, specifically to Serbia. The exact origins are unknown, but these peppers are believed to have been cultivated for hundreds of years and are also found in Albania, Yugoslavia, and other select areas in the Balkan region.</span></div> </div><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

C 57

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong><em><span style="text-decoration: underline;">Τιμήγιατοπακέτοτων (Sechium edule)</span></em></strong></h2> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμήγιατοπακέτοτων 1 σπόροι.</strong></span></h3> <p>Chayote (Sechium edule) είναι ένας εδώδιμος εγκαταστάσεις, όποιος ανήκει κολοκύθα οικογένεια Cucurbitaceae μαζί με πεπόνια, αγγούρια και κολοκύνθη.</p> <p>Οι εγκαταστάσεις έχουν μεγάλο φύλλα εκείνη η μορφή ένας θόλος πέρα από φρούτα. Η άμπελος αυξάνεται στο έδαφος ή συχνότερα trellises.</p> <p> </p> <p><strong> Προέλευση και διανομή</strong></p> <p>Ήταν εξημερωμένος Μεξικό και χρησιμοποιημένος από Αζτέκοι και Mayans, αλλά μπορεί τώρα να βρεθεί καλλιεργημένος πέρα από τον κόσμο, πρώτιστα για τα φρούτα του, αλλά και, σε μερικές περιοχές, για το του ρίζα.</p> <p> </p> <p><strong> Περιγραφή</strong></p> <p>Τα φρούτα είναι κατά προσέγγιση αχλάδι διαμορφωμένος, έχει ένα πράσινο δέρμα, άσπρη σάρκα και ενιαίος ένας μεγάλος που ισιώνεται σπόρος. Κυμαίνονται από 10 έως 20 εκατ. στο μήκος. Η σάρκα έχει μια αρκετά μειλίχια προτίμηση, και μια σύσταση που περιγράφεται ως σταυρός μεταξύ του α πατάτα και α αγγούρι. Ο σπόρος έχει μια nutty γεύση</p> <p> </p> <p><strong> Μαγειρικές και ιατρικές χρήσεις</strong></p> <p>Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι εξοικειώνονται μόνο με τα φρούτα, όποιο στους μαγειρικούς όρους είναι α φυτικός, η ρίζα, μίσχος, σπόροι, και τα φύλλα είναι όλα εδώδιμα.</p> <p> </p> <p>Τα φρούτα, όποιος δεν πρέπει να ξεφλουδιστεί, μπορέστε να προστεθείτε, ακατέργαστος, στις σαλάτες, γεμισμένος, πολτοποίηση, ψημένος, τηγανισμένος, βρασμένος ή παστωμένος. Και τα φρούτα και ο σπόρος είναι πλούσιοι μέσα αμινοξέα και βιταμίνη C.</p> <p> </p> <p>tuberous μέρος ρίζα είναι αμυλούχος και και τρώγεται από τους ανθρώπους και χρησιμοποιείται ως χορτονομή βοοειδών.</p> <p> </p> <p>Τα φύλλα και τα φρούτα έχουν διουρητικός, καρδιαγγειακός και αντι- inflamatory ιδιότητες, και ένα τσάι που γίνεται από τα φύλλα έχει χρησιμοποιηθεί στην επεξεργασία arteriosclerosis και υπέρταση, και για να διαλύσει πέτρες νεφρών.</p> <p> </p> <p><strong>Εναλλάσσομαι ονόματα</strong></p> <p>Chayote, έντονος θχυ-ο- tay, είναι Ισπανικά όνομα (από Nahuatl hitzayotli) χρησιμοποιημένος σε πολλά μέρη Λατινική Αμερική και ο υπόλοιπος κόσμος για καλλιεργημένος ποικιλίες αυτών των εγκαταστάσεων.</p> <p> </p> <p>Μέσα στη λατινική Αμερική έχει μια απέραντη ποικιλία των ονομάτων σύμφωνα με την περιοχή και τη γλώσσα των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου "tayote", "chocho", "gayota", "chuchu".</p> <p> </p> <p>Σε άλλα μέρη του κόσμου είναι επίσης γνωστό ποικιλοτρόπως όπως</p> <p>"chuchu" (πορτογαλικά), "cajot" (ρωσικά), "chocho" (αγγλικά), "choko" (Αυστραλός), "chouchou" (νησί Rιunion), "christophene" (γαλλικές Αντίλλες), "christophine" (γαλλικές Αντίλλες), "chouchou" "christoferine" (Καραϊβικές Θάλασσες) (αγγλικά), "κολοκύνθη μάγκο" (αγγλικά), "mirliton" (Cajun), "sayote" (Φιλιππίνες). "pipinella" (πορτογαλικά), "φυτικό αχλάδι" (αγγλικά), "vanga vilati" (Ινδία), "fut gwa Σάο" (κολοκύνθη χεριών Buhdda) (από την Καντώνα,), και "zucca" (ιταλικά).</p>

P

5/ 5

<h2 class=""><strong>Αρμενικοί σπόροι αγγουριού φιδιού</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για συσκευασία 10 σπόρων.</strong></span></h2> Εισήχθη από την Αρμενία στην Ιταλία το 1400, αυτό το ελκυστικό τραγανό αγγούρι παραμένει γλυκό ακόμα και όταν τα φρούτα είναι μεγάλα.<br><br>Λεπτό δέρμα και πυκνή σάρκα αυτά τα αγγούρια έχουν λίγους σπόρους και μια ευχάριστα ήπια γεύση. Στην πραγματικότητα, το πεπόνι με γεύση σαν αγγούρι είναι άκαμπτο και εύπεπτο. Όπως το αγγλικό αγγούρι, δεν χρειάζεται να ξεφλουδιστεί ή να σπαρθεί.<br>Αναπτύσσεται εξίσου καλά στο έδαφος ή σε πέργκολα. Ο καρπός μεγαλώνει περίπου 72-90 cm (30-36 ")<br><br>Το Jajik είναι ένα παραδοσιακό αρμενικό πιάτο που χρησιμοποιεί συνήθως αρμένικα αγγούρια και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Αυτό το συνοδευτικό παρασκευάζεται με αγγούρια, γιαούρτι και σκόρδο ή δυόσμο και καταναλώνεται συχνά το καλοκαίρι για να αντιμετωπίσει τις ζεστές θερμοκρασίες έξω. Συνήθως σερβίρεται με τσιπς πίτας ή φρυγανιά και επίσης ταιριάζει καλά με κοτόπουλο και ρύζι.<br><br>Αναπτύξτε σημειώσεις:<br><br>Προσαρμόζεται στα περισσότερα καλά εδάφη κήπου που είναι καλά στραγγιζόμενα σε ηλιόλουστη θέση. παρέχουν επαρκή τροφή και νερό.<br><br>Τροπικά: Άνοιξη &amp; Φθινόπωρο<br>Εύκρατο: Άνοιξη &amp; Καλοκαίρι.<br>Δροσερό κλίμα: Τέλη άνοιξης &amp; καλοκαιριού<br><br>Χώρος φυτών: 30εκ<br>Χώρος σειράς: 100 cm<br>Ωριμότητα: 6-8 εβδομάδες <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

PK 1 (10 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>&nbsp;Γίγαντας Καρπούζι Σπόροι&nbsp;</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 40 + (2g) σπόρους.</strong></span></h2> Μια πολύ παραγωγική ποικιλία που παράγει μεγάλα πεπόνια έως 150 κιλά. Ο καρπός έχει πολύ γλυκιά σάρκα που είναι λαμπερό κόκκινο. Καλή αντοχή στις ασθένειες.<br><br>Οι επιλεγμένοι και δοκιμασμένοι σπόροι μας παράγουν μακρόστενα καρπούζια με ανοιχτό πράσινες ραβδώσεις, με νόστιμη και πολύ γλυκιά γεύση και εντυπωσιακό μέγεθος, ακόμη και από το βιβλίο ρεκόρ Γκίνες. Το βάρος, αν αυξηθεί προσεκτικά, μπορεί να ξεπεράσει τα 130 κιλά.<br><br>Τα γιγάντια καρπούζια χρειάζονται ζεστό, υγρό, καλά στραγγισμένο χώμα. Θα πρέπει να θυμόμαστε να τοποθετούμε τα φυτά σε απόσταση τουλάχιστον δύο μέτρων το ένα από το άλλο λόγω του μεγέθους που μπορεί να φτάσει το Γιγαντιαίο Καρπούζι.<br><br>Επιλέξτε ένα πάντα ηλιόλουστο μέρος στον κήπο, για τα καλύτερα αποτελέσματα.<script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 117 G (2g)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι από γιγάντιο λευκό ραπανάκι Ice Candle</strong></h2> <h2><span style="color: #fe0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 100 σπόροι (1g).</strong></span></h2> Το Radish Ice Candle είναι μια μακριά (45 cm) πρώιμη ποικιλία με λευκές, νόστιμες και ζουμερές ρίζες που φτάνουν σε βάρος τα 670 γραμμάρια. Αυτή η ποικιλία προορίζεται για παραγωγή σε εξωτερικούς χώρους ή σε θερμοκήπια. Χρησιμοποιήστε το φρέσκο με μπύρα, ψωμί, τυρί ή σε σαλάτες. Μια πολύ ωραία καλλιέργεια ανάμεσα στις κύριες καλλιέργειες ή για σπορά ανάμεσα σε φυτά μαρουλιού ή καρότου.<br><br>Τα ραπανάκια είναι ίσως το πιο εύκολο και γρήγορο λαχανικό που υπάρχει. Τα ραπανάκια αναπτύσσονται καλύτερα κατά τη διάρκεια του δροσερού καιρού της άνοιξης και των αρχών του καλοκαιριού ή το φθινόπωρο και το χειμώνα (υποτροπικές περιοχές).<br><br>Όταν τα ραπανάκια καλλιεργούνται σε υψηλή θερμοκρασία με λίγο νερό, θα γίνουν πικάντικα και σκληρά.<br><br>Τα ραπανάκια προτιμούν το δροσερό υγρό έδαφος. Μην αφήνετε το έδαφος να στεγνώσει κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου.<script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 28 (1g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόροι Ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 ή 10 σπόροι.</strong></span></h2> <p class=""><strong>Γιατί λέμε ότι αυτή η ελιά είναι ανθεκτική στο χειμώνα;</strong><br><strong>Αυτή η ελιά, που εμείς οι ίδιοι έχουμε και μεγαλώνουμε σε μια μεγάλη γλάστρα, επιβιώνει σε εξωτερικούς χώρους (στην αυλή) εδώ και τέσσερα χρόνια χωρίς προβλήματα με το χειμώνα και σε θερμοκρασίες -15 βαθμούς Κελσίου.</strong><br><br><strong>Πιστεύουμε ότι θα επιβιώσει ακόμη και σε θερμοκρασίες έως - 25 βαθμούς Κελσίου, και ίσως περισσότερο ...</strong><br><br>Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.</p> <h3><strong>Ιστορία</strong></h3> <p>Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη.</p> <p>Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της.</p> <h3><strong>Η συγκομιδή της ελιάς</strong></h3> <p>Ο καρπός της ελιάς ωριμάζει στα μέσα προς τέλη του φθινοπώρου, οπότε και ξεκινάει η συγκομιδή, ή το λιομάζωμα. Η ελιά παραδοσιακά μαζεύεται με το χέρι, και το μάζεμα της ελιάς αποτελεί εδώ και αιώνες σημαντική αγροτική δραστηριότητα σε πολλές περιοχές της Μεσογείου.</p> <p>Στη σημερινή εποχή ευδοκιμεί ακόμη η παραδοσιακή μέθοδος συγκομιδής, με τη βοήθεια ίσως κάποιων νεότερων εργαλείων: τα κλαδιά περνούνται με το "χτένι" για να αποσπαστεί ο καρπός με μεγαλύτερη ευκολία και ταχύτητα, ενώ το έδαφος κάτω από την ελιά στρώνεται με λιόπανα ή με ειδικό δίχτυ από συνθετικό υλικό. Σκάλες από ξύλο ή αλουμίνιο χρησιμοποιούνται για το μάζεμα των δυσπρόσιτων κλαδιών. Αφού πέσουν οι ελιές από το δέντρο, οι αγρότες τινάζουν τα άκρα των ελαιόπανων ώστε να δημιουργηθούν σωροί, οι οποίοι θα καθαριστούν με το χέρι από χοντρά κλαριά και τσαμπιά προκειμένου να τοποθετηθούν στη συνέχεια σε δοχεία μεταφοράς (κουβάδες, τενεκέδες κλπ.) και σακιά και να μεταφερθούν στον χώρο αποθήκευσης. Δεν είναι απαραίτητη η απομάκρυνση των φύλλων, αφού υπάρχει στο ελαιοτριβείο ειδικό μηχάνημα που τα απομακρύνει με αέρα. Εναλλακτική τεχνική είναι το "τίναγμα" της ελιάς με ξύλινα ραβδιά, η τεχνική όμως αυτή μπορεί να εφαρμοστεί μόνο όταν έχει ωριμάσει πλήρως ο καρπός και είναι εύκολη η απόσπασή του από το δέντρο. Τέλος, είναι σύνηθες κατά τη συγκομιδή να κόβονται με πριόνι επιλεγμένα κλαδιά του δέντρου, τόσο για τη διευκόλυνση της συγκομιδής, όσο και για να βοηθηθεί η σωστή ανάπτυξη του δέντρου.</p> <p>Σε μεγάλους ελαιώνες χρησιμοποιούνται συχνά ειδικά μηχανήματα για τη συγκομιδή. Τα μηχανήματα χειρός (βέργες ελαιοσυλλογής) λειτουργούν συνήθως είτε με την αρχή της δόνησης (παλμική βέργα) ή της περιστροφής (περιστροφική βέργα) της κεφαλής [3], ή και συνδυασμό των δυο κινήσεων. Κοντά στη χειρολαβή προσαρτάται ο βενζινοκινητήρας ή ηλεκτροκινητήρας που δίνει κίνηση στη βέργα. Οι κατασκευαστές των βεργών ελαιοσυλλογής εξελίσσουν συνεχώς την τεχνολογία λειτουργίας, ώστε να αυξάνεται η απόδοση και ταυτόχρονα να ελαχιστοποιείται η ζημιά που προκαλεί το μηχάνημα στο ελαιόδεντρο. Στην κατεύθυνση αυτή, εμφανίστηκαν τελευταία στην αγορά βέργες ελαιοσυλλογής από τεχνολογικά προηγμένα υλικά όπως τα ανθρακονήματα (carbon fiber). Για ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα και απόδοση στη συγκομιδή υπάρχουν στην αγορά και αυτοκινούμενα μηχανήματα ελαιοσυλλογής[4]. Λόγω της αρκετά υψηλής δαπάνης αγοράς τα μηχανήματα αυτά προορίζονται για ελαιώνες μεγάλης έκτασης, ενώ συχνά η αγορά τους εντάσσεται σε ευρωπαϊκά προγράμματα επιδοτήσεων για αγρότες [5].</p> <h3><strong>Η ελιά στη διατροφή</strong></h3> <p>Ο καρπός της ελιάς είναι πολύ βασικός για τη Μεσογειακή διατροφή, τόσο ως εδώδιμος όσο και επειδή από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο.</p> <p>Ο καρπός της ελιάς είναι θαυμάσια πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων. Η ελιά παρέχει φυτικές ίνες και μέταλλα στον οργανισμό και είναι πηγή της βιταμίνης Ε, που είναι φυσικό αντιοξειδωτικό. Θεωρείται επίσης ότι η βιταμίνη Ε, επιβραδύνει τις αλλοιώσεις των κυτταρικών μεμβρανών και καταπολεμά την οστεοπόρωση.</p> <h3><strong>Η ελιά ως σύμβολο</strong></h3> <p>Λόγω του σημαντικού ρόλου που έπαιξε η ελιά ανά τους αιώνες στην καθημερινότητα των λαών της Μεσογείου και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα κλαδιά, ο καρπός αλλά και το ελαιόλαδο, ο «χυμός» του ελαιόδεντρου, έχουν συμβολικό χαρακτήρα και κατέχουν τιμητική θέση σε διάφορες δραστηριότητες της ζωής των κατοίκων της περιοχής.</p> <h3><strong>Η ελιά στον αθλητισμό</strong></h3> <p>Πηγές αναφέρουν ότι οι έξι πρώτες Ολυμπιάδες είχαν ως έπαθλο ένα μήλο. Μετά καθιερώθηκε ως έπαθλο των Ολυμπίων ο κότινος, το στεφάνι από κλαδί της ιερής αγριελιάς που είχε βλαστήσει έξω από τον οπισθόδομο του ναού του Δία στην Ολυμπία.[6] Στα Παναθήναια σημαντικό ρόλο έπαιζε η ελιά του Ερεχθείου, αλλά και τα στέφανα που φτιάχνονταν με τα κλαδιά της. Στην ιερή πομπή στους δρόμους της Αθήνας συμμετείχαν οι θαλλοφόροι, γέροντες ωραίοι και ευθυτενείς, που κρατούσαν στα χέρια τους κλάδους ελαίας.[7] Μια λεπτομέρεια που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι οι Αθηναίοι, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους πολιτισμένους, κρατούσαν κλαδιά ελιάς, ενώ οι χειραφετημένοι δούλοι και οι βάρβαροι κρατούν κλαδιά βελανιδιάς, αφού η βελανιδιά σηματοδοτεί τον πρωτόγονο πολιτισμό, την τραχύτητα και τη βιαιότητα.[8] Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες ονομάστηκαν στεφανίτες ή ιεροί αφού τα έπαθλα είναι απλά στέφανα, σε αντίθεση με τα Παναθήναια που ήταν χρηματίτες, όπου το έπαθλο του στεφανιού ελιάς συνοδευόταν από βαρύτιμα υλικά έπαθλα.</p> <h3><strong>Η ελιά ως διακοσμητικό στοιχείο</strong></h3> <p>Σε ένδειξη της εκτίμησης που δείχνουν οι λαοί της Μεσογείου στην ελιά, πολλά αντικείμενα καθημερινής χρήσης διακοσμούνται με μοτίβα αποτελούμενα από κλαδιά και καρπούς του ελαιόδεντρου. Έτσι, συχνά συναντάμε στην Ελλάδα και στις άλλες μεσογειακές χώρες την ελιά να κοσμεί πήλινα και ξύλινα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, λευκά είδη, κοσμήματα κ.α. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής η χρήση της ελιάς σε γάμους και βαπτίσεις, τόσο ως πρωτογενές υλικό (στεφάνια παράνυμφων σε γάμο, διακόσμηση λαμπάδων) όσο και ως διακοσμητικό στοιχείο (επάργυρα στέφανα του γάμου σε απομίμηση στεφάνου ελιάς, μπομπονιέρες κ.α.).</p> <h3><strong>Η ελιά στις τέχνες, τον πολιτισμό και την εκπαίδευση</strong></h3> <p>Αποτελώντας σημαντικό μέρος της διατροφής αλλά και της οικονομικής ζωής της Μεσογείου και της Ελλάδας ειδικότερα, αναπόφευκτο ήταν η μακρόχρονη πορεία της ελιάς να έχει διεισδύσει στην καλλιτεχνική και πολιτισμική ζωή των κατοίκων της περιοχής. Με έμπνευση την αγροτική ζωή στην περιοχή της νότιας Γαλλίας, ο Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ βαν Γκογκ δημιούργησε πίνακες με θέμα την ελιά. Ο ποιητής Κωστής Παλαμάς ύμνησε την ελιά στο ομώνυμο ποίημά του [9], ενώ στα δημοτικά τραγούδια συχνά γίνεται αναφορά στο ελαιόδεντρο και τους καρπούς του.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Μουσεία ελιάς και λαδιού υπάρχουν σε πολλές ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Μεσογείου. Τα μουσεία αυτά παρουσιάζουν εκθέματα που σχετίζονται με την καλλιέργεια και συγκομιδή της ελιάς και την παραγωγή λαδιού, ενώ συχνά πραγματοποιούνται και εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές. Ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά μουσεία ελιάς είναι το Μουσείο της Ελιάς και του Ελληνικού Λαδιού στη Σπάρτη.[10] Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Μουσείο Ελιάς Πυλάρου στον οικισμό Μακρυώτικα της Κεφαλονιάς, μικρό μουσείο σε αναπαλαιωμένο ελαιοτριβείο με αυθεντικά μηχανήματα από τα τέλη του 19ου – αρχές 20ού αιώνα. Το Δίκτυο «Μουσεία Ελιάς της Μεσογείου» περιλαμβάνει αυτή τη στιγμή πάνω από 15 μουσεία από ολόκληρη τη Μεσογειακή λεκάνη.[11]</p> <p>&nbsp;</p> <p>Τα τελευταία χρόνια η ελιά έχει αρχίσει να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιβαλλοντική εκπαίδευση των μαθητών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί Θεματικό Δίκτυο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με θέμα την ελιά, συντονιστικός φορέας του οποίου είναι το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας. Το Θεματικό Δίκτυο «Ελιά» υποστηρίζει πλήθος δραστηριοτήτων σε πάνω από 15 συνεργαζόμενα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, και περιβαλλοντικά προγράμματα σε πάνω από 100 σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ολόκληρη τη χώρα.</p> <h2 class=""><strong><a href="https://www.youtube.com/watch?v=TKvfA8a3Ag0" title="How to sow Olive Seeds" target="_blank" rel="noopener">How to sow Olive Seeds&nbsp;</a></strong></h2> <table border="1" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tbody> <tr> <td colspan="2" valign="top" width="100%"> <h3><span style="font-size: 16px;">Οδηγίες σποράς</span></h3> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Propagation:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>Seeds / Cuttings</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Pretreat:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>0</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Stratification:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>0</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Sowing Time:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>all year round</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Sowing Depth:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>Light germinator! Just sprinkle on the surface of the substrate + gently press</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Sowing Mix:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>Coir or sowing mix + sand or perlite</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Germination temperature:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>&nbsp;about 25-28 ° C</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Location:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>bright + keep constantly moist not wet</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Germination Time:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>&nbsp;2-4 Weeks</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">Watering:</span></p> </td> <td valign="top"> <p><span>Water regularly during the growing season</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="white-space: normal;">&nbsp;</span></p> </td> <td valign="top"> <p><br><span>Copyright © 2012 Seeds Gallery - Saatgut Galerie - Galerija semena. All Rights Reserved.</span></p> </td> </tr> </tbody> </table> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 116 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι σπανακιού Λιβάνου Giant of Bertoua (Corchorus olitorius)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για ένα πακέτο 10 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Το Mloukhiyeh ή το λιβανέζικο σπανάκι είναι μέλος της οικογένειας της μολόχας (Malvaceae). Το Corchorus olitorius χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή μαγειρική στον Λίβανο και την Αίγυπτο και ουσιαστικά δεν καλλιεργείται εκτός αυτών των χωρών.</p> <p>Είναι ένα ταχέως και ψηλό αναπτυσσόμενο διετές έως βραχύβιο πολυετές φυτό με σκούρα πράσινα φύλλα που είναι πολύ νόστιμα με μια τυπικά ήπια γεύση. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται μαγειρεμένα σε σούπες και πολλά άλλα εθνικά πιάτα.</p> <p>130 (200) cm, το Mloukhiyeh, το Moulukhieh ή το Mulukhiye είναι ένα άγνωστο λαχανικό στον δυτικό κόσμο. Τα σκούρα πράσινα φύλλα σε ψηλούς μίσχους έχουν υφή και γεύση σαν σπανάκι.</p> <p>Μόλις τα φυτά είναι αρκετά δυνατά, τα φύλλα μπορούν να μαζευτούν μέχρι το φθινόπωρο. Για κάθε πλούσιο, καλά στραγγιζόμενο έδαφος σε ηλιόλουστη θέση. Καλλιεργείται καλύτερα ως ετήσιο. Σπείρετε κάτω από ζεστό γυαλί την άνοιξη σε θερμοκρασία τουλάχιστον 25°C και μεταφυτέψτε τα σπορόφυτα στον ανοιχτό κήπο τέλος της άνοιξης.</p>

VE 180 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι κάκτου Pachycereus hollianus 'Blanco'</strong></h2> <h2><span style="color: #fc0000;"><strong>Τιμή για συσκευασία 5 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Ψηλός, συρρικνωμένος, κιονοειδής κάκτος που θα φτάσει περίπου τα 6 μέτρα ύψος. Είναι χαρακτηριστικό για τις μεξικανικές πολιτείες Oaxaca και Puebla, όπου αναπτύσσεται σε ξηρά φυλλοβόλα δάση και ξηρούς θάμνους, σε υψόμετρα μεταξύ 1500 και 1800 m.</p> <p>Τα πράσινα κλαδιά του είναι έντονα οπλισμένα με αγκάθια που αρχικά είναι κόκκινα αλλά γίνονται γκρίζα ή μαύρα με την ηλικία. Τα μεγάλα λευκά άνθη του ανοίγουν κατά τη διάρκεια της ημέρας, ακολουθούμενα από σκούρο μωβ, βρώσιμους καρπούς με λευκό πολτό.</p> <p>Ο Pachicereus hollianus θα ευδοκιμήσει σε ζεστά, ξηρά κλίματα και μπορεί να ανεχθεί ήπιους παγετούς όταν εγκατασταθεί.</p>

CT 21 (5 S)

5/ 5

<h2><span style="text-decoration: underline;"><strong><em>Σπόροι Κορεατικά Ραπανάκι Yeol Moo</em></strong></span></h2> <h3><span style="color: #fc0101;"><strong>Τιμή</strong><strong>για</strong><strong>το</strong><strong>πακέτο</strong><strong>των</strong><strong> 20 </strong><strong>σπόροι</strong><strong>.</strong></span></h3> <p><span>Τα κορεατικά ραπανάκια είναι μεγαλύτερα από τα περισσότερα ραπάνια. Έχουν μια τραγανή, σταθερή σάρκα που προσφέρει σχετικά ήπια γεύση ραπανάκι και μπαχαρικό. Το παχύ, απαλό δέρμα του είναι κρεμμώδες λευκό και καλύπτεται με ανοιχτούς πράσινους ώμους. Αν και συνήθως πωλούνται με τα χόρτα αφαιρούνται τόσο η ρίζα όσο και τα χόρτα αυτού του ραπανάκι είναι βρώσιμα. Η σάρκα του είναι λευκή με υφή και γεύση παρόμοια με εκείνη του ραπανάκι daikon. Σε αντίθεση με το daikon σχήματος καρότου, ωστόσο, το κορεατικό ραπανάκι είναι στρογγυλεμένο και παχουλό με παρατεταμένο σχήμα.</span></p> <p><span>Το κορεατικό ραπανάκι (Raphanus sativus), είναι ένα ετήσιο, δροσερό λαχανικό ρίζας εποχής και ένα μέλος της οικογένειας Brassicaceae ή μουστάρδας. Σχετικά με το ραπανάκι daikon, το κορεατικό ραπανάκι είναι επίσης γνωστό ως Lo Bok, Mu και Moo.</span></p> <p><strong><span>Μετάφραση με το GOOGLE</span></strong></p>

VE 206 (20 S)